Girl form another.ปิ้งรักสาวต่างมิติ

          หากคุณชื่นชอบหนังแฟนตาซี เช่น อวตาร หรือเกมพวกRPG ที่มีเอฟเฟคอลังการงานสร้างดาบขนาดใหญ่ผ่าโลกได้ เพราะมันดูสนุก แต่ตอนนี้ผมอยู่ในสถานะการณ์แบบนั้นขอเรียนให้ทราบว่า มันน่ากลัวสุดๆเลยล่ะ
 
                 กระสุนปืนปลิวว่อนไปมาในอากาศ ยานรบสีแดงสีฟ้าพาเรดยังกับกีฬาสี  แต่ฉากสงครามสัมผัสไม่ได้ในโรงหนังใหนๆแน่นอน 
 
               เบลล่ายังตั้งหน้าตั้งตาขับยานต่อไป  นี่เธอเป็นนักรบจริงๆด้วย
 
                 "เกื้อทำใมถึงชอบยุ้ย"
 
                "ห๊ะ   เธอตั้งใจขับยานดีๆเถอะ"
 
                "คนเขาถามก็ตอบมาเซ่"
 
  เธอตวาดเสียงดัง  เอาวะ อยากรู้ก็จะบอกมันก็ไม่ได้เป็นความลับอะไรนี่
 
 
               "ครั้งแรกที่ฉันเจอยุ้ย เธอดูแปลกจากผู้หญิงคนอื่นๆที่ฉันเคยเจอ    เธอชอบพูดเรื่องแปลกๆที่ฉันไม่เคยรู้มาก่อน ตลกใหมเธอเดินเข้ามาที่บาร์แต่สั่งนมสด
             ฉันนั่งฟังเธอเล่าเรื่องอยู่ดีๆเธอก็ร้องให้    ตอนนั้นฉันโดนลาล่าตบกลิ้งเลยเธอนึกว่าฉันรังแกลูกค้า"
 
              "ไร้สาระ  เอาดีๆเดี๋ยวแม่ตบกระโหลกเลยนี่"
 
        คร้าบแม่คุณ ยังไงดีล่ะ จะเริ่มยังไงให้ตรงประเด็นล่ะ
 
              "ตอนนั้นฉันอยากมีแฟนน่ะ"
 
เบลล่าฟังอย่างเงียบเชียบ ถึงซักมากกว่านี้ก็ไม่รู้จะตอบยังไงแล้วล่ะ  เบลล่าตั้งใจขับยานต่อไปอย่างใจเย็นแม้เธอจะยิงยานลำอื่นร่วงไปหลายลำก็ตาม
 
 
                 "แค่นั้นเองเหรอ"
 
หา นี่ถามต่อจากตอนนั้นเหรอ ตกลงที่เธอนิ่งนี่ นั่งคิดใช่ใหม
 
                 "ก็ไม่ทั้งหมด วันนั้นเอ็กมันแกล้งยุส่งให้จีบ มันอยากเห็นฉันโดนคนน่ารักหักอก"
 
                "มันก็ยังไร้สาระอยู่ดี"
 
 
เบลล่าขับร่อนลงมาจอดที่ปราสาทขนาดยักษ์ที่ลอยอยู่กลางฟ้า เธอจัดการทหารยามแล้วลากแขนผมหลบเข้าไปทางประตูหลัง
 
              เธอผลักผมเข้าไปในห้องที่ไม่ได้ล็อคจากนั้นเบลล่าก็สร้างเสื้อที่เหมือนกับคนในปราสาทให้ผมกับเธอ
                "เปลี่ยนเสื้อผ้าซะ"
 
เบลล่ารีบถอดชุดรบออกแล้วใส่เสื้อผ้านี่เธอไม่มีความอายเลยเหรอ
 
              "สำหรับพวกเรานายก็เป็นคนแปลกๆสำหรับพวกเราเหมือนกันนะ  ที่นี่ไม่มีผู้ชายคนใหนหรอกที่คอยเอาใจใส่ผู้หญิงแม้แต่ศัตรูเช่นฉันเหมือนนาย  ผู้ชายที่นี่เอาแต่สู้ๆรบๆ  เพราะงั้นมั้ง ถึงชอบนาย"
 
            เดี๋ยวสิ  พูดไม่เคียร์นี่   คำพูดชวนคิดนี่มันอะไรกัน
 
พวกเราพลางตัวเดินลงมาที่คุกใต้ดินอย่างไม่มีคนสงสัย  ไม่เห็นยุ้ยเลย รึว่าถูกพาตัวไปแล้ว
 
              "ใจเย็นน่ะต้องอยู่ที่นี่แน่  คุณริสะขับยานรบลำใหญ่ยังมาไม่ถึงหรอก"
พวกเราเช็คทีละห้องอย่างระวัง แต่มันก็มีแต่ห้องเปล่านี่นะ 
 
               พอเลยหัวโค้งเบลล่าก็ให้ผมหลบ   เราเจอแล้ว
 
                      ห้องที่ตกแต่งสวยงาม ปิดสนิทด้วยกระจกใส
 
 
 
                                และเธออยู่ในนั้น
 
           เบลล่าพาผมเดินไปอย่างระวัง ด้วยเครื่องแบบที่ปิดบังใบหน้าทำให้ยุ้ยระวังตัว
 
 
                  "พวกกบฎฉันไม่กลัวแกหรอก  ไมนานหรอก แม่จะมาช่วยฉัน"
 
        ยุ้ยสายตาเอาจริงเอาจังต่างจากปกติ  เธอดูแข็งแกร่งมากๆเลย
 
                  "ในนั้นสร้างอะไรไม่ได้สินะ  ถอยห่างๆต้องพังจากข้างนอก"
 
 
    เบลล่าสร้างค้อนขนาดใหญ่ที่ติดไอพ่นตรงท้าย  แล้วทำลายกรงแก้วอย่างแรง
 
 
                    เพล้ง  มันแตกระเอียดท่ามกลางความตะลึงของยุ้ย ผมรีบวิ่งไปรับตัว
 
 
                  "ยุ้ย นี่พี่เอง พี่มาช่วยแล้ว"
 
 
 
                   "พี่เกื้อ  พี่ไม่ได้..."
 
 
                "รีบไปกัน พวกมันต้องเห็นผ่านวงจรปิดแล้วแน่ๆ"
 
 เบลล่าร้องเตือนพวกเราสามคนรีบวิ่งกลับทางเดิม เสียงสัญญาณเตือนภัยร้องดัง  
 
พวกทหารมาเต็มไปหมด      เบลล่ากับยุ้ยสู้พวกนั้นได้อย่างเหลือเชื่อ ส่วนผมน่ะเหรอ
 
                หลบหลังพวกเธอครับ
 
 
 
        แต่ตรงทางออก พวกเราต้องหยุดเพราะ มีทหารกองใหญ่ขวางทางอยู่ และมีนักรบท่าทางแข็งแกร่งยืนขวางอยู่
 
              (แปะ แปะ แปะ)หมอนั่นปรบมืออย่างเย้ยหยัน หน้าตาก็กวนตรีนนมาก
 
 
                   "ยอดหญิงจริงๆ  เบลล่าลูกสาวนายพลเบน คิดยังไงถึงบุกมาช่วยลูกสาวศรัตรูกันล่ะ"
 
                  "แกนั่นแหละ กินแดช เอทอลกับอีสท์เกรทเป็นพันธมิตรกันแล้ว หึ ทหารรีดิกมาทำอะไรที่นี่"
 
               เบลล่าคุยทับแต่มันไม่สะท้านเลย
 
                "เรื่องการเมืองนิดหน่อยน่ะ  เอาเป็นว่าฉันจะจับพวกแกเอง ก่อนริสะจะมา"
 
  มันวาดแขน พอแสงสว่างหมดไปในมือมันก็ถือดาบที่ปลายดายมีรูกระสุน มันคือดาบปืนนั้นเอง
 
 
           "ไม่แยกกันหนีไม่ได้แน่  ยุ้ยไปกับเกื้อซะ"
 
         "เบลล่า ฉันจะช่วยสู้"
 
         "ไปสิยัยทึ่ม ฉันไม่แพ้ง่ายๆหรอก  ถ้าพวกมันจับเธอได้ก่อนคุณริสะมาแย่แน่ๆ"
 
 
         เบลล่าตวาดอีกครั้งทำให้ยุ้ยดึงมือผมไปอีกทาง   ส่วนเจ้ากินแมซอะไรนั่นสีหน้าเริ่มเอาเรื่อง
 
             "ไม่มีทางหรอก"
 
มันพุ่งมาอย่างเร็ว แต่ต้องหยุดเมื่อเกิดแรงสั่นสะเทือนอย่างรุนแรง
 
 
 
            ครืน  ครืน   ปราสาทเกิดการระเบิดอย่างรุนแรง  พร้อมกับเสียงประกาศผ่านเครื่องขยายเสียง
 
 
 
           "ยุ้ยไม่ต้องกลัว แม่มาช่วยแล้ว"