Girl form another.ปิ้งรักสาวต่างมิติ

           คุณเคยตื่นจากฝันใหม  บางทีบางครั้งก็อยากล้มตัวนอนต่อ
 
        เพื่อจะได้ฝันถึงเรื่องเดิม
 
 
ผมฝันว่าโลกนี้ไม่มีเธอคนนั้น. แล้วผมก็เจอเรื่องแปลกประหลาด. 
 
          อา....แย่จังที่ผมตื่นขึ้นมาพบว่ามันไม่ใช่ฝัน
แต่สิ่งนึงที่ทำให้ผมโล่งอกคือ. เธอคนนั้น.   คนที่ผมหาคำตอบไม่ได้ในฝันว่าเป็นใครกันถึงมายึดครองพื้นที่ในหัวใจผมไป
 
 
             ผมรู้จักเธอแล้ว
 
 
             "ยุ้ย"
 
 
ผมตื่นขึ้นมาในยานอวกาศขนาดใหญ่ของฝ่ายเอทอล
 
ข้างๆผมมีนายพลเบนพ่อของเบลล่ายืนอยู่
 
            "พวกเขาไปแล้ว. อีกไม่นานเขาจะพายุ้ยมา"
 
 
           "ทำใมเขาจับเธอมาครับ"
 
นั่นแหละ เรื่องที่ไม่เข้าใจเลย.  เรื่องราวมันแปลกๆ
 
            "เพื่อล่อริสะเข้าไปหากับดัก เพราะเธอคือขุมพลังของอีสท์เกรท. เธอรู้แต่ยังเสี่ยงเข้าไป"
 
            "ผมไม่เห็นเข้าใจเลย"
 
นายพลเบนทำหน้าเครียดเขาลากเก้าอี้มานั่งไกล้ผม
 
            "เธอน่าจะเห็นพลังของเธอ. เธอแหกกฎสร้างสิ่งของทุกอย่าง. พวกเราใช้เวลาหลายวินาทีและสร้างได้จำนวนจำกัดแต่เธอไม่   เธอถูกฝังแกนพลังซ่อนไว้ในร่าง และจะส่งต่อให้ทายาทคนต่อไปเรื่อยๆ"
 
              "มิน่าล่ะเธอถึงเก่งมาก.    แต่ว่าอีสท์เกรทต้องปกป้องไม่ใช่เหรอ.  คนที่ต้องการคือรีดิกนี่ครับ"
 
นายพลทำหน้าเครียดอีกแล้ว. ใช่  แต่มันแปลกนี่นา
 
               "ใช่  เพราะสภาสูงของอีสท์เกรทสมคบคิดกับรีดิก. เธอน่าจะเห็นยานรบของรีดิกป้วนเปี้ยนแถวนี้"
 
            แย่ล่ะ. เป้าหมายคือกดดันริสะและจับตัวให้รีดิกนั่นเองเข้าใจแล้ว
 
 
              "ผมจะไปช่วยยุ้ยออกมา. ริสะไม่กล้าลงมือแน่ถ้าพวกนั้นใช้ยุ้ยบีบบังคับ"
 
              นายพลเบนทำหน้าตกใจ เรื่องอะไรอีกล่ะ
 
     เบลล่าเปิดประตูเข้าในชุดพร้อมรบถึงเสียดายที่ชุดเด็กเสิร์ฟจะน่ารักกว่าก็เหอะ
 
 
                "เห็นใหมคะพ่อ. พอมีเรื่องต้องปกป้องหมอนี่จะเปลี่ยนเป็นคนละคนเลยล่ะ"
 
          เบลล่าเดินมาฉุดแขนผมขึ้นจากเตียงนอน
 
                  "ไปกันเถอะ เราไปช่วยยุ้ยกัน"
 
                  "เบลล่าแต่ริสะบอกลูกให้รอที่นี่นะ"
 
ใช่เหมือนริสะจะพูดทำนองนั้นแต่ว่า. เบลล่าคงไม่สนใจ
 
                  "เธอบอกว่าไม่ใช่เรื่องของเด็กแต่  ยุ้ยเป็นเพื่อนร่วมงานของหนู"
 
                   "เพื่อนไม่ใช่เรอะ"
 
เบลล่าเขกหัวผมโป้ก เจ็บนะว้อยยัยโหด
 
                   "เออนั่นแหละ.   พ่อคะอย่างที่เกื้อบอกริสะรักยุ้ยมาก พวกนั้นใช้ข้อนี้เล่นงานคุณริสะแน่ เราต้องชิงตัวยุ้ยออกมาก่อน.  ไปเกื้อลุก"
 
         ริสะลากผมมาจนถึงยานลำเล็กเธอโยนหมวกกันน็อกสุดล้ำให้ผมอันหนึ่ง
 
                  "สีหน้าดูดีนี่พ่อบาร์เทนเด้อ"
 
                  "ฉันกลับมาแล้ว."
 
"เห๊อะ"เบลล่ายิ้มเบาๆก่อนจะขับยานเล็กทะยานออกจากยานอวกาศยักษ์   
 
               นี่ผมทำอะไรกัน.  ไปหาที่ตายเรอะ
 
 
               ใช่       ไม่กลัวหรอกเพราะผมจะไปหาเธอคนนั้น คนที่เคยล่องหนในหัวใจผมสักพักใหญ่
 
                    "ยุ้ย. พี่จะไปเดี๋ยวนี้แหละ"