Girl form another.ปิ้งรักสาวต่างมิติ

-

เขียนโดย api3api

วันที่ 19 มกราคม พ.ศ. 2557 เวลา 19.21 น.

  18 ตอน
  1 วิจารณ์
  22.69K อ่าน

แก้ไขเมื่อ 10 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2557 12.03 น. โดย เจ้าของเรื่องสั้น

แชร์เรื่องสั้น Share Share Share

 

10) เรื่องที่ไม่ต้องจดจำ

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ

            วันหนึ่งตอนที่ผมกลับบ้านคนเดียว ผมก็ได้เจอเธอคนนั้นอีกครั้ง

 

          "ไงลูกเขย  ฉันมีเรื่องจะคุยด้วยมาทางนี้"

 

 

      ผมก็ไม่เคยคาดคิดว่าแม่ของยุ้ยจะมาหาเป็นการส่วนตัวอย่างนี้ นี่ถ้าเกิดว่าเธอสู้กับผมอีกจะทำยังไงดี     แต่ผมก็ยังเดินไปหาเธอ

 

 

             "ฉันอยากให้เธอเตือนเพื่อนของเธอซักเรื่อง ก่อนอื่นฉันอยากจะอธิบายเรื่องสงครามที่กำลังขยายมายังที่นี่"

 

 

             "สงคราม!!!"

 

 

            "ใช่ ตอนนี้อีสท์เกรทกับเอทอลได้ทำสัญญาสงบศึกและเป็นพันธมิตรกัน เลยได้รู้เรื่องที่น่ากลัว"

 

              เธอถอนหายใจเล็กน้อย

 

             "บ้าไปแล้ว ประตูมิติมันกว้างไม่มากไม่ใช่เหรอ" ผมถามด้วยความตกใจ

 

 

เธอวาดนิ้วบนอากาศอากาศแตกออกทำให้ผมเห็นภาพในนั้น     บ้านเมืองที่ถูกทำลาย มันช่างน่ากลัวเหลือเกิน

 

 

            "สาเหตุของสงครามที่เอทอลก่อขึ้นเพื่อขยายอาณาเขตเพื่อป้องกันผู้รุกราน  ทวีปไมนัสที่เล็กกว่าเพื่อนถูกทำลาย ที่เธอเห็นคือไมนัส     และ"

 

            "และ?"

  ผมทวนคำอย่างร้อนรนเพราะผมรู้ดีว่ามันไม่ใช่เรื่องโกหก

 

 

          "ทวีปรีดิก ต้องการยึดครองเทคโนโลยีในการสร้างประตูมิติเพื่อขายมันออกให้ยานอวกาศขนาดใหญ่ลอดผ่านมาที่นี่  เพื่อยึดครอง"

 

           "ยึดครอง"

 

เธอพยักหน้า  ตายแล้วเรื่องใหญ่ขนาดนี้ผมรับมันไม่ไหวหรอก เรื่องระดับนี้ต้องบอกผู้นำประเทศเตรียมรับมือแล้ว 

 

 

            "มันไม่มีทางแก้ไขเลยเหรอครับ"

 

            "มี แต่หลังจากพวกเราอพยพคนมิติของพวกเรากลับคืนหมดก่อน"

 

 

          ผมใจเต้น  ผมไม่ได้โง่ สิ่งที่เขาจะทำมันหมายความว่าอย่างไรผมเข้าใจดี

 

 

           "พวกฉันหมายถึง เอทอล ไมนัส และอีสท์เกรท จะทำลายพลังงานในการสร้างประตูมิติซะ เพื่อไม่ให้สงครามมันขยายมาที่นี่ได้"

 

 

              นั่นไง ใช่มันเป็นทางออกที่เลี่ยงไม่ได้ นั่นหมายถึง ยุ้ยกับเบลล่าต้องกลับไป

 

 

             แล้วจะไม่มีวันกลับมา   

 

 

 รู้ใหมครับว่าตอนนั้น ใบ้หน้าของยุ้ยลอยเข้ามาในหัวผมมากมาย  ยิ่งรู้ว่าไม่มีวันกลับมาผมยิ่งเศร้า

 

              "ตอนนี้ฉันแจ้งเรื่องให้ลูกสาวฉันรู้เรื่องแล้ว นายพลเบนก็คงแจ้งให้ยัยหนูเอทอลรู้แล้วเช่นกันก็นั่นลูกสาวเขานี่นะ"

 

 

         ผมสลัดความเสียใจออกผมต้องรู้เรื่องรายละเอียดให้ได้

 

 

           "ถ้างั้นทำใมผมต้องเตือนเพื่อนๆด้วยล่ะ"

 

 

          "ฉันหมายถึงคนที่รู้เรื่องของพวกเรา เตือนให้เขารู้ตัวและทำใจก่อนว่าเราต้องลบความทรงจำทั้งหมดที่เกี่ยวข้องกับพวกเรา"

 

 

             "รวมทั้งผมด้วยหรือเปล่า"

 

 

 

            "ใช่"

 

 

         เธอเดินเข้ามาไกล้ผมรีบผละออกโดยเร็ว ผมกลัวจะโดนลบความทรงจำ

 

         "ไม่ได้นะ  มันเป็นของมีค่าสำหรับผม สิ่งที่เคยเกิดขึ้นผมมีสิทธิ์จะจำมันไว้"

 

ผมวิ่งหนีออกมาอย่างเร็ว (ครื้มๆ)เมฆฝนดำทมึนขนาดใหญ่ไหลมาอย่างรวดเร็ว ผมกลับมองมันเป็นยานอวกาศที่ผมเคยเจอแต่พอเม็ดฝนตกลงมาผมจึงรู้ว่ามันไม่ใช่

 

           "เธอไม่จำเป็นต้องจดจำเรื่องที่ไม่ใช่มิติของเธอไม่ใช่เหรอ ฉันขอโทษไม่จำเป็นต้องเตือนใครแล้ว"

 

          (วืด)เสียงเธอกวาดมือแหวกสายฝนที่ตกหนักมาที่ผม

 

             ผมรู้สึกหัวโล่งๆ เหมือนตกอยู่ในความฝัน

 

 

 

                   มันว่างเปล่า

 

 

.........................................................................................................

           

 

คำยืนยันของเจ้าของเรื่องสั้น

✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน

คำวิจารณ์

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้


รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
คำวิจารณ์เพิ่มเติม...

โหวต

เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
0 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
0 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
0 /10

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้


แบบสำรวจ

 

ไม่มีแบบสำรวจ

 

 
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
ข้อความ : เลือกเล่นเสียง
สนทนา