หนึ่งวินาที....ก็ช้าไป

นิวมาถึงสถานที่ที่บอลบอก นิวจึงพบกับความผิดหวัง เมื่อที่นี่ไม่มีใครอยู่เลย นิวร้องไห้แล้วพูดกับตัวเองว่า "มึงคงจะแกล้งกูสินะหลอกให้กูมา" แต่ว่านิวก็ยังไม่ท้อตามไปหาบอลถึงบ้าน
 
     กริ๊ง..กร๊องๆๆๆๆ
     "อ้าวหนูนั่นเอง" แม่ของบอลมาเปิดประตู
     "สวัสดีครับแม่บอลอยู่ไหมครับ" นิวถามด้วยแววตาที่มีหวัง
     "บอลเค้าไม่ได้อยู่ที่นี่แล้ว เค้าจากไปตั้งนานแล้ว เค้าฝากไดอารีนี้ให้หนูด้วยนะ"
     "ไม่จริง ไม่จริง บอลเป็นไรตาย?" นิวถามด้วยความตกใจ
     "จมน้ำที่แม่น้ำ แต่แม่ก้ไม่รู้สาเหตุหรอกนะ แม่ขอตัวก่อนนะ"
 
นิวคิดในใจ "แต่ผมรู้สาเหตุดี บอลคงรักผมมาก ถ้าวันนั่นผมไม่ควรพูดแบบนั้นเลย วันนี้บอลก็คงยังมีอนาคตที่ดี บอลกูรักมึงนะ กูขอโทด แต่มันคงสายไปแล้ว" นิวร้องไห้อยู่พักใหญ่ แล้วหยุดร้องอย่างกะทันหันพร้อมสะดุ้ง
 
 แล้ววันนี้คนที่โทรมาก็คือ....?