หนึ่งวินาที....ก็ช้าไป

"วันนั้นผมไม่ควรพูดแบบนั่นเลย"

 

          ปิดภาคเรียนที่ 1 แต่ก็เหมือนไม่ได้ปิด นิว เด็กม.6ที่แสนจะขยันก็ยังคงไปเรียนพิเศษเพื่อที่จะสอบเข้ามหาลัยชื่อดังแห่งหนึ่ง

     

      "วันนี้วันแรกของการพิเศษจะมีเพื่อนไหมนะ" นิวพูดพลางลงจากรถเพื่อเข้าไปในสถานที่ติวเตอร์ บรรยากาศเรียนช่างอวบอวนไปด้วยความสนุก ใครขนาดที่เรียนอยู่นั่น นิวก็ได้ยินเสียงบ้างอย่าง

   

      "นายๆ ๆ เราขอนั่งด้วยคนดิ" นิวหันไปมอง เสียงนั่นมาจากเด็กผู้ชายหน้าตาหล่อเหล่า

      "นั่งดิ ดีเหมือนกันเราจะได้มีเพื่อน" ด้วยความที่นิวเป็นคนที่มีมนุษย์สัมพันธ์ที่ดีเลยให้ชายคนนั่นนั่งด้วยกัน

   

     "นายชื่อไรหรอ??" ชายคนนั่นถาม

     "อ่อ เรานิว แล้วนายล่ะ??" นิวถามกลับ

     "เราบอล ยินดีที่รู้จักนะ" 

 

หลังจากวันนั่น ทั้ง2ก็ต่างสนิทสนมกัน เป็นเพื่อนที่รักกันมาก จนกระทั้งวันนึง นิวได้ไปที่บ้านของบอล เพราะเย็นที่ทั้งคู่จะนัดกันว่ายน้ำที่แม่น้ำแถวบ้าน มันเป็นที่ที่ทั้ง2ชอบไปว่ายเล่นเพื่อคลายเครียดบ่อยๆ

 

     กริ้ง..กร๊อก...ๆๆๆๆๆๆๆ 

     เงียบ

     เงียบ

 

     "ไอ้บอล มึงทำห่าไรอยู่ว่ะกูกดออดตั้งนาน"

     "เออหน่ะ กูก็รีบมาเปิดแล้วนี่ไง มึงไปรอกูที่ห้องก่อนแระกัน เดี๋ยวกูไปซื้อของให้แม่ก่อน" บอลพูดพร้อมกับหยิบกระเป๋าตังและรายการของที่แม่จดใส่กระดาษให้

 

ในขณะที่นิวรอบอลกลับมา นิวก็สำรวจห้องบอลไปเรื่อยๆ จนกระทั้งเจอของบางอย่าง ทันใดนั่นบอลก็เปิดประตูเข้าพอดี

 

     "ไอ้บอลนี่มันคืออะไร กูถามว่ามันคืออะไร??" พร้อมชี้สิ่งบางอย่าง นั้นคือสมุดไดอารี่ของบอล

     "คือ..ค ค ค คือ..อออออ" บอลตกใจจนพูดไม่ออก      

     "มึงหักหลังความเป็นเพื่อนของกู มึงเป็นเกย์หรอ มึงชอบกูตั้งแต่เมื่อไร" นิวถามพร้อมความโมโห

     "ตั้งแต่กูเจอมึงครั้งแรก กูก็คิดว่าใช่" บอลตอบพลางร้องไห้

     "แต่สำหรับกูมันไม่ใช่ กูอายคนอื่นเค้า มึงเข้าใจไหม กูขอตัวกลับก่อน และกูคิดว่ามึงกับกูอย่ามาเจอกันอีกเลย" นิวต่อว่าบอลพลางน้ำตาไหลแล้วหยิบกระเป่าแล้วเดินออกจากบ้านไปปล่อยทิ้งให้บอลต้องอยู่เพียงลำพัง 

 

นิวกลับมาถึงบ้านนั่งร้องไห้พร้อมพูกับตัวเองว่า "กูไม่ได้อยากให้เป็นแบบนี้ กูก็ไม่รู้กูรู้สึกไงกับมึง แต่กูไม่ได้เป็นเกย์ กูคิดว่ากูออกมาจากชีวิตมึงน่าจะดีกว่า ขอโทดนะ"

 

ชีวิตของนิวดูไม่สดใส อ้างว้างเหมือนขาดอะไรบางอย่างไป แต่ความที่นิวเป็นคนใจแข็งเลยไม่ยอมไปง้อหรือขอโทดบอล ที่จริงแล้วนิวก็รักบอลเหมือนกัน ทั้งคู่ขาดการติดต่อกันไปเป็นระยะ วันเวลาทำให้นิวได้ทบทวนว่าจริงๆแร้วเค้าต้องการบอล จนตอนนี้เป็นวันประกาศผลสอบมหาลัย และหวังว่าบอลคงจะติดที่เดียวกันเพราะเคยตั้งใจจะเข้าคณะเดียวกัน

 

     "สอบติดแล้วโว้ยยยย ยยยย ยย" นิวดีใจอย่างสุดๆ พร้อมกับหาชื่อของบอล แต่ว่าไม่มีชื่อบอล สงสัยบอลคงไปสอบที่อื่นมั้ง นิวเริ่มรู้สึกเศร้าที่ไม่ได้ทำอย่างที่ตั้งใจ

 

     กริ้งงงงงงงงงงงงงงงๆๆๆๆๆ เสียงโทรศัพท์ดัง เบอร์ใครโทรมา

     "ฮัลโลนิว นี่บอลเองนะ" เสียงบอลดังขึ้นทางโทรศัพท์ นิวดีใจมาก

     "ดีใจด้วยนะ ที่ทำตามที่หวังได้" บอลพูด

     "มีอีกอย่างนะที่กูจะทำ มึงอยู่ไหน เดี๋ยวกูไปหา มึงอยู่บ้านใช่ไหม?" นิวพูดอย่างตื่นเต้น

     "กูอยู่ที่แม่น้ำที่เราประจำของเราอะ อากาศเย็นดี มึงจะมาหากูหรอ กูจะรอนะ" บอลพูด

 

นิวรีบวางสายพร้อมกับซื้อดอกไม้ช่อโตเพื่อไปเซอร์ไพร์บอล แล้วรีบไปที่แม่น้ำนั่น......

 

 

 

            มีต่อ..