พบรักกับนายซุปเปอร์สตาร์

"เครื่องบินจะลงจอดใน ไม่ช้านี้ขอให้ผู้โดยสารทุกท่านนั่งประจำที่ด้วยน่ะครับ"แล้วกล้องฉันหายไปไหนล่ะ ฉันยังหาไม่เจอเลยน่ะ
"นิคุณเครื่องบินจะลงจอดแล้วกลับมานั่งที่สะ"กลับไปนั่งก็นั่ง กล้องของฉันลาก่อนน่ะ ถ้ามีใครหาเจอเอามาคืนฉันทีน่ะ(T^T)"
"กล้อง มันสำคัญกับคุณมากเลยหรอ"เสียงของฮันๆถามขึ้น
"สำคัญสิ แม่ฉันซื้อให้เป็นของขวัญวันเกิดนิ"แล้วฮันๆก็เงียบไป ฉันก็ไม่มีจิตใจที่จะพูดอะไรแล้วเพราะว่าฉันห่วงกล้องมากกว่า จนฉันไม่ได้แม้แต่จะห่วงเพื่อนกับฮวังจาเลย ฉันไม่คิดให้คนอื่นช่วยมันเป็นความผิดของฉัน ตั้งแต่แรกถ้าฉันไม่ถ่ายฮันๆ เรื่องคงไม่เกิดขึ้น เมื่อถึงเวลาลงจากเครื่องบิน ก็ต้องพบกับความอลังการงานสร้างกับที่นี้ เกาะของฮวังจา ว้าว~! งดงามสวยหรูมีสไตรมากๆ ตอนนี้ยังอยู่ในช่วงสร้างแต่งเสริมพื้นที่อยู่หรอ แสดงว่ายังมีเกาะอีกหรอเนี่ย อุย~!ถ้าใครเป็นแฟนกับฮวังจาคงจะอยู่เป็นสุขตลอดชาติ และพนักงานก็พาพวกเราไปดูที่ห้องพักแล้วหลังจากนั้นก็ทำภารกิจส่วนตัว เพื่อลงมากินข้าวกับฮวังจาแล้วก็ฮันๆ เอ๋? ในใบบอกว่ามีกิจกรรมตอนกลางคืนกับหนุ่มสุดฮ๊อตด้วย จะเป็นอะไรกันน่ะ 
*19.00น*
ราตรี นี้ยังอีกนานค่ะ แต่มีเรื่องเศร้าอยู่เรื่องหนึ่ง ฉันยังไม่เคยได้คุยกับฮวังจาสักคำเลยอ่ะ ดูสิยัยโซดาสงสัยจะลืมเพื่อนอย่างฉันไปแล้วมั่ง มั่วแต่จูจี๋ กับฮวังจาอยู่ได้
"ขอให้มารวมตัวกันที่ โต๊ะรับประทานอาหารได้แล้วครับ จะเริ่มการถ่ายใน5..4..3..1"เมื่อกี๊นับเลขลัดไปรึเปล่า สงสัยผู้กำกับมินจูรีบอ่ะ สุดท้ายเราก็ได้นั่งจองหน้ากับฮันๆอีกแล้ว ส่วนยัยโซดาก็ฮวังจาเชอะ เปลี่ยนที่นั่งได้มั้ยอ่ะ ขอร้องล่ะ ส่งสายตาให้กับโซดา(ทำตาปริบๆ2ครั้ง)
"ปวดท้องหรอ เขาห้องน้ำมั้ย"ยัยโซดากระซิบข้างหู
"ไม่ใช่ แลกที่นั่งกัน"โลกเรามันโหดร้ายเมื่อยัยเพื่อนอย่างโซดามันตอบว่าไม่ ชีวิตฉันคงต้องกลายเป็นน้ำแข็งถ้าเกิดว่าต้องจองสายตา ของฮันๆไปอีกสักระยะเนี่ย
"เอาล่ะครับในทีสุดก็ถึงเวลาที่ทุกท่านรอคอยสักที กับภารกิจรักกับหนุ่มซุปตาร์ ในคำคืนนี้จะพาท่านผู้ชมได้อิจฉาตาร้อนไปกับพวกเราน่ะครับ ก่อนอื่นเราจะมาจับคู่แบ่งฝ่ายการเล่นเกมก่อนน่ะครับ จับไม้เลือกคู่เลยครับจะมีสีแดงสองไม้กับสีน้ำเงินสองไม้ครับถ้าใครจับได้สีเหมือนกันต้องช่วยกันเล่นเกมในคำคืนนี้ครับ ผลก็ออกมาแบบนี้น่ะครับเลมอน&ฮวังจาและอีกคู่คือโซดา&ฮันๆ เมื่อได้คู่แล้วเริ่มทำภารกิจได้เลยก่อนรับประทานอาหารน่ะครับ"เขาให้จับคู่แล้วไปหาส่วนผสมแห่งรัก มันมีแบบนี้ด้วยหรอก็ดีแล้วฉันได้คู่กับฮวังจาสักที
"คุณชื่ออะไรครับ"
"ชื่อเลมอนน่ะค่ะ ฉันเป็นแฟนคลับคุณมาหลายปีมากเลยค่ะ"(^0^)"
"ครับขอบคุณมากเลยน่ะครับ ยินดีที่ได้รู้จัก งั้นเรามาชนะด้วยกันน่ะครับ"
"ค่ะ อ่ะ! นั่นไงเศษเสียวของหัวใจ ไปเก็บกันเถอะ"และเราก็ไปเจอชิ้นแรกและเดินมายังแผนที่จึงเจอชิ้นต่อไป แผนที่ก็มีจุดหลอกบ้าง แต่เราก็รอบครอบจึงหาให้ทั่วก่อนที่จะไปจุดอื่น ตรงนี้มีเขียนไว้ว่าหมดตอน2ทุ่มครึ่ง ซวยล่ะนี้ก็จะหมดแล้วนี่หว้า
*21.00*
ผลประกาศก็ออกมาแบบนี้ ฉันชนะเนื่องจากผู้ทีชนะจะมีสิทในการเลือกอาหารผู้แพ้ไม่มีสิท อิอิ ฉันล่ะขำดูเจ้าคนเย็นชาพูดน้อยอย่างฮันๆสิ เมื่อกี๊อะไรน่ะ มีป้อนด้วย ถ้าป้อนได้งั้นฉันก็จะป้อนให้ ฮวังจาบ้างล่ะ
"ครับขอบคุณครับ เต้นรำกันมั้ยครับ"
"ได้สิค่ะ"คนที่ฉันชอบเขามาขอเต้นรำเรื่องอะไร ที่จะปฏิเสธล่ะ แล้วคู่ของฮันๆก็มาด้วย เมื่อก้มคำนับมือทั้งสองประสานกัน สายตาประสานเสียงเพลงกังวานเข้าไปยังส่วนลึกผ่านใจจิตใจของเราสอง เปรียบเหมือนโลกมีเพียงเราแต่พอลืมตาขึ้นก็พบฮันๆ อะไรน่ะเปลี่ยนคู่เต้นตอนที่หมุนตัวหรอเนี่ย เหมือนผ่าฟ่าดังเปรียงเดี่ยวโลกนี้แหกสลายกลายเป็นโลกแห่งน้ำแข็ง บอกตรงเมื่อกี๊น่ะเจ้าชายของฉันแต่ตอนนี้ เฮ้อ หน้างอยเลยฉัน(=.=)"
"เต้นรำกับผม มันน่าเบื่อหรอ"เสียงเพลงค่อยๆช้าลงในจังหวะที่ฮันๆพูดด้วยน้ำเสียงอ๊อดอ้อน แต่กลับเป็นเหมือนเจ้าชายน้ำแข็งผู้ที่โดดเดี่ยวแล่ะต้องการคนดูแล เป็นอย่างมาก
"ก็ไม่เท่าไรหรอก"ฉันตอบแบบถน่อมน้ำใจที่สุดแล้วน่ะ
"แล้วทำไมคุณถึงไม่ยิ้มในเวลาที่เต้นรำกับผม ไม่เหมือยฮวังจาเลย"นายนี่มันคำถามเยอะเกิน...จะให้ฉันตอบยังไงดีล่ะ จะบอกว่าเขาคือคนที่ฉันชอบ หรือจะบอกแบบว่า เฮ้ยอีตาบ้า....
"นายอิจฉาหรอ ฉันยิ้มให้นายก็ได้น่ะ"แก้มของเขาเริ่มสื่ออาการว่าเขิล ทำไมฮวังจาไม่เขิลให้ฉันบ้างน่ะ เชอะ เอาฮวังจาฉันคืนมาน่ะ~!!!
*หลังจากเต้นรำเสร็จ ได้เวลานอน*
"โซดา แก่เป็นอะไรอ่ะ แก่ไม่ให้ฉันเขาใกล้ฮวังจาเลยน่ะ"ฉันเริ่มที่จะอดไม่ได้ โซดาไม่ค่อยได้คุยกับฉันเลยมั่วแต่ใกล้ชิดฮวังจาจนฉันได้คุยแค่ตอนที่ได้เล่นเกมและได้เต้นรำเท่านั้นเอง
"ขอโทษแล้วกันน่ะเพื่อน พรุ่งนี้ฉันจะยกให้แก่เลยอ่ะถ้าโชคเข้าข้างแก่น่ะ ยังไงเราก็เพื่อนกันน่ะ"
"ก็ได้ ฝันดีน่ะ"ยังไงก็เพื่อนคำนี้และ สักวันมันจะทำร้ายคนที่ฉันรักสักวัน
*ตอนเช้าที่หิมะตก*
หิมะดันมาตกพวกเราก็เลยต้องมานั่งในห้องรั้บแขกมานั่งผิงไฟ นี้ไงเพื่อนฉันเมื่อคืนบอกว่าจะยกวันนี้ให้ฉันแล้วไง ไปนั่งกันแค่สองคน ปล่อยฉันนั่งคนเดี่ยวส่วนนายฮันๆ ไปไหนของเขาน่ะ แล้วทำไมฉันต้องนึกถึงฮันๆด้วยล่ะ โอ๊ย~!!
"เลมอนมาถ่ายรูปกับฮวังจากัน"ฉันก็รีบลุกทันที และก็มานั่งลงข้างๆฮวังจาแล้วยัยโซดาก็ส่งซิกให้ฉันนับ1-3เพื่อที่จะหอมแก้มฮวังจาพร้อมกันฉันก็ไม่ปฏิเสธสิ ครั้งแรกที่ได้หอมแก้มดาราที่ชื่นชอบจะเริ่มนับแล้วน่ะ1...2...3..แชะ 
"ฉันทนไม่ไหวแล้วน่ะ"ยัยโซดาไม่ได้ที่จะสนฉันเลย อยากถ่ายรูปกับฮวังจาอย่างเดี่ยวแค่เรียกฉันมาถ่ายเพื่อเอาหน้า ฉันจะออกไปข้างนอกดีกว่า เมื่อเปิดประตูที่ใส่กลอนออกก็เจอฮันๆ แล้วฉันก็ดันทำกุญแจล่วง เมื่อจะก้มเก็บมือของฮันๆก็ได้สมผัสมือฉันทันที่ฉันจึงรีบดึงมือออกทันที พอยืนขึ้นฉันก็รู้สึกจะเป็นลมแล้วฉันก็รีบเปิดประตูหนีออกไปทันที ออกไปประเชิญกับความเย็น นี้ไม่ใช่การหลบหน้าแต่ฉันโกธรเพื่อนฉันมาก ฉันเกลียดคนที่ไม่ทำตามสัญญาเป็นที่สุด แต่ว่าตอนนี้ฉันอยู่ที่ไหนอ่ะ ฉันหน้ามืดตาลายไปหมดแล้วน่ะ ไม่ไหวแล้ว(@_@)
12.00
ฉันตื่นมาด้วยความมึนงง ฉันมาอยู่ที่เตียงนอนที่ห้องของตัวเองได้ไงเนี่ย เมื่อมองไปรอบๆก็พบกล้องของฉันเองที่วางอยู่ซ้ายมือ ต้องเป็นฮวังจาที่ช่วยฉันไว้แน่ๆเลยอ่ะเพราะว่าแว๊บนึ่งฉันมองเห็นใบหน้าของเขาและฉันก็เผลอพูดความในใจออกไปแล้วด้วย อย่างงี้ฉันต้องหาของตอบแทนสะหน่อยแล้ว ทำช็อกโกแล๊กคัพเค้กเลี้ยงดีกว่า เรื่องนี้ฉันถนัด ว่าแล้วฉันก็รีบอาบน้ำแต่งตัวและรีบลงไปทำทันที
15.00
แล้วฉันก็เรียกทุกคนมาชิมคัพเค้กของฉันทันที และฉันก็ต้องกล่าวคำขอบคุณฮวังจา ก่อน
"เรื่องเมื่อคืน ขอบคุณน่ะที่ช่วยฉันไว้ฮวังจา"
"เอ่อ........เรื่องเมื่อคืน"(เขาเหงื่อตกเล็กน้อยเมื่อพูด)
"ไม่เ้ป็นไร ทุกคนอย่าทำหน้าเศร้าสิฉันมีให้ทุกคนน่ะ เอาสิโซดา และก็ฮันๆด้วย"ทำไมทุกคนยังทำหน้าเศร้าอีกล่ะ ก็ฮวังจาช่วยฉันไว้ ไม่ใช่หรอ
"หยุดสะทีเถอะ ยอมรับความจริงได้แล้วน่ะ คนที่ช่วยเธอน่ะคือฮันๆน่ะ เธอจะหลอกเขาทำไม"โซดาพูดเรื่องอะไร และมองหน้านายฮันๆ โซดาเริ่มร้องไห้ออกมา มันเกิดอะไรขึ้น
"ไม่จริง ฮวังจาช่วยฉัน มันไม่จริง~!!"ก็เขาไม่ใช่หรอ คนที่เย็นชาอย่างเจ้าหม่อนั่นน่ะหรอที่ช่วยฉัน ฉันไม่มีวันเชื่อหรอก เขาจะช่วยฉันทำไม ก็แล้วคนที่ฉันเห็นแล้วสารภาพรักไปคือเขาหรอ ไม่มีทางมันไม่ใช่เรื่องจริง ฉันจะหนีออกไปให้ได้ ฉันไม่ยอมรับหรอก หลบไปน่ะฮวังจาขว้างทางฉัน
"ไม่ให้หนีหรอก"ประตูไม่ได้มีทางเดี่ยวน่ะจะบอกให้ แต่ก็ถูกกั้นไว้ด้วยยัยโซดา
"แก่ยอมรับความจริงเถอะน่ะ ยังไงก็ดีกว่าไม่ได้บอกเขาน่ะ"