พบรักกับนายซุปเปอร์สตาร์

(*แจ้งให้ทราบชื่อดาราเกาหลีเราสมมุติขึ้นมาเองชื่อเรียกต่างๆไม่มีความเกี่ยวข้องกับใครน่ะจ๊ะ*)

ฉันเป็นคนที่ชื่นชอบดาราเกาหลีแบบโอเวอร์เอ๊กเทกเลยล่ะ มันเหมือนการผจญภัยในดินแดนเหล่าสาวหนุ่มเกาหลีเลยล่ะ แล้วอยู่ๆฉันก็เห็นข้อความที่น่าประทับใจอะไรแบบนี้(คุณผ่านการคัดเลือกเลมอน&โซดา)เนื่องจากเมื่ออาทิตย์ก่อนเราได้ซื้อตั๋วก่อนหน้าใครๆฉันกับเพื่อนฉันจึงได้รับคัลเลือกไงล่ะคนที่ได้รับคัลเลือกจะมีสิทได้ไปเที่ยว กับหนุ่มเกาหลีที่ชอบ และหนุ่มเกาหลีที่ฉันและเพื่อนฉันชื่นชอบคือฮวังจาหนุ่มน้อยขี้เล่นหน้ารักเหมือนเด็กแถมยังซุ่กซนเหมือนเด็กอีกด้วย เป็นคนที่สาวน้อยอย่างเราใฝ่ฝันมานานแสนนานแล้วด้วย วันนี้ฝันครั้งนี้ก็จะเป็นจริง

กรี๊งงงง~!

"ฮัลโล มีอะไรหรอโซดา"

(ได้รับข้อความรึยัง เราถูกคัดเลือกจากหญิงสาวทั่วโลกกว่าห้าร้อยล้านคนเชียวน่ะ)

"ฉันรู้เมื่อกี๊นี้แล้วย๊ะ พวกเราจะได้ไปเที่ยวกับฮวังจา"แล้วพอฉันพูดจบยังโซดาก็กรี๊ดลั่นโทรสับ

"เดี่ยว แก่หยุดกรี๊ดเส่~!! เขาให้เลือกดาราเกาหลีไป2คนน่ะแล้วอีกคนนึ่งจะเลือกใครล่ะ"จริงๆแล้วโดยความคิดส่วนตัวของฉันน่ะ ฉันอยากให้มากันทั้งวงเลยดีกว่าเพราะวงนี้มีกัน5คนเองก็น่าจะมาให้ครบวงเลยก็ได้น่ะ เนอะแค่คิดก็ เหมือนได้ขึ้นสวรรค์แล้ว คริคริ

(คำถามนี้หรอ เอาฮันฮันมั้ยเขาเป็นเพื่อนสนิทของฮวังจา)

"หนุ่มพูดน้อยเจ้าเสน์หาเขาคือฮันฮัน ก็เอาเถอะเดี่ยวฮวังจาของเราเขาจะโดดเดี่ยวเอา"

(เนอะถ้าไปทั้งวง ฉันว่าเดี่ยวมันจะไม่เหมือนเดทกับหนุ่มๆที่ชอบ กรี๊ด~!!! พรุ่งนี้เจอกันที่น่าสนามบินน่ะเพื่อน)และก็วางสายไป ฉันต้องเตรียมตัวเพื่อไปเกาะส่วนตัวของฮวังจา ซึ่งนับว่าเป็นผู้หญิงคนแรกที่ได้ไปเหยียบเลยล่ะ ตื่นเต้นเมื่อไรจะถึงพรุ่งนี้เร็วๆน่ะ

*ณ ที่สนามบิน*

เวลาช่างเดินเร็วกว่าที่เราคิดสะอีกน่ะ การรอคอยที่แสนนานในที่สุดก็มาถึงสักที

กรี๊งงงง~!

"ฮัลโล ไม่คิดจะเบื้องเงินค่าโทรเลย ใช่มั้ยอยู่ใกล้แค่นี้เองเนี่ย!"ยัยเพื่อนฉันนี่ก็บ้าจริงๆ ก็ใกล้ๆฉันแต่กลับโทรมาสะงั้น 

"เขาจะให้พวกเราขึ้นเครื่องบินส่วนตัวของฮวังจา แก่ฉันตื่นเต้น! เดี่ยวเราจะได้ใกล้ชิดกับฮวังจาแค่เอิมมือแล้ว ถ้าเกิดว่า...(ฉันทำหน้าสงสัยทันที)ไม่มีนักข่าวและมินจูผู้กำกับไปด้วยอ่ะน่ะ"

"แย่มาก นึกว่าจะมีเพียงเรากับฮวังจาสะอีกน่ะ แล้วแบบนี้ก็ไม่ใช่เดทที่เราหวังไว้น่ะสิ"

"ฉันกลับบ้านดีกว่า ถ้าขืนอยู่แล้วไม่มีเดทได้นั่งกินข้าวเดินชมวิวกับฮวังจาฉันก็ไม่เอาหรอก"

"ได้ไงยัยโซดา เราอุสาติตั้งหน้าตั้งตารอวันนี้น่ะคิดดูให้ดีๆกว่าเรา จะมาถึงจุดนี้ได้เราต้องกลางเต้น นอนและต้องตื่นเช้ากับตั๋วแค่2ใบที่เราใฝ่ฝัน เพื่อวันนี้น่ะ ไปขึ้นเครื่องบินเถอะ"ฉันไม่รู้ล่ะยังไงฉันมาถึงที่หมายแล้ว มันก็ต้องไปให้ถึงสิ เรื่องอะไรจะมายอมแพ้กับเรื่องแค่นี้ ไม่มีทางสะหรอกน่ะ

*ณ ที่ีนั่งเครื่องบิน*

"ขอโทษน่ะครับขอให้นั่งเป็นคู่ ด้วยครับเพื่อการถ่ายทำให้แฟนๆทางบ้านได้ดูกันน่ะครับ"ผู้กำกับจูมินพูด

"แล้วใครจะไปนั่งกับฮันๆล่ะ"เสียงกระซิบยัยโซดาถามฉัน

"แก่นั่งกับฮวังจาเถอะ ฉันจะไปนั่งเอง"แล้วฉันก็ลุกไปนั่งข้างๆกับฮันๆทันที ที่ผู้กำกับสั่งเริ่มการถ่ายทำ ดูคู่ยัยโซดากับฮวังจาสิน่ารักเป็นบ้าแล้วดูฉันกับฮันๆสิฉันก็เริ่มโปกมือและยิ้มแต่ว่าฮันๆแค่ยิ้มให้เชยๆ ยังไงก็ได้นั่งด้วยแล้วขอถ่ายรูปหน่อยล่ะกันน่ะสั่งรูป

"นี่คุณ อย่าถ่ายผมน่ะ ผมไม่ชอบ"

"ทำไมถึงถ่ายไม่ได้ล่ะ"ว่าแล้วฉันก็กดชัชเตอร์ถ่ายเลย รูปค่อนข้างออกมาดีเอามากๆ การอยู่เชยๆของเขามันช่างมีเสนห์จริงๆ ไม่ได้น่ะตอนนี้ฉันต้องมีแค่ฮวังจาเท่านั่นไปถ่ายรูปฮวังจาดีกว่า ส่วนคำตอบของฮันๆจะว่ายังไงก็ช่างแต่ฉันก็ได้รูปนายมาแล้ว อิอิ

"นี่ คุณถ่ายรูปผมแล้วจะหนีหรอ"

"เปล่าเลยค่ะฮันๆ ฉันจะไปถ่ายฮวังจาค่ะ"แล้วอยู่ๆฮันๆก็ดึงกล้องออกจากมือฉัน

"ผมไม่ให้คุณถ่าย ผมจะหยึดกล้องคุณเอาไว้ก่อนน่ะครับ และลบรูปผมด้วย"

"อ่าว คุณทำแบบนี้ไม่ได้น่ะ เพื่อนฉันยัยโซดายังถ่ายอยู่เลยนั่นน่ะ"แล้วเขาก็เมินหน้าหนีจากฉันไป พร้อมลบรูปถ่ายเมื่อกี๊ออกด้วย ดาราอะไรกันเนี่ยแย่มาก โธ่โว๊ย! เจ้าเสนห์หรอเจ้าเลห์มากกว่าทำแบบนี้ได้ไงอ่ะฉันไม่ยอมน่ะ

"เอากล้องฉันคืนมาน่ะ"ว่าแล้วฉันก็คิดจะแย่งคืน ให้ได้ แต่ว่าฮันๆกลับตอบด้วยเสียงแข็งว่า"ไม่"งั้นหรอ เมื่อแย่งไปมาเครื่องบินกลับเอนไปทางซ้ายมือแบบไม่ตั้งตัวทำให้ ฉันเอนตัวเกือบล้มทับกับฮันๆสะแล้ว ฉันกลัวจนหลับตาบี๊(>///<)"

"เฮ้อ...โชคดีน่ะ ที่ไม่ได้ทับนายเลยอ่ะ"แล้วฉันก็ค่อยๆลืมตาขึ้นหน้าของฉันอยู่ใกล้กับฮันๆเพียงแค่อีกนิดเดี่ยวจมูกของฉันก็จะติดกับจมูกของฮันๆสะแล้ว พักหนึ่งที่ฉันได้สบตากับฮันๆหัวใจเต้นระรั่วไม่เป็นจังหวะ

"ทุกคน เป็นอะไรกันมั้ยครับ"เสียงผู้กำกับมินจู ฉันก็รีบผงะออกจากฮันๆทันที ด้วยความกลัวที่ว่าเดี่ยวมีคนจับได้ ในขระตอนนี้ฉันหายใจแทบไม่เป็นจังหวะเช่นกันพร้อมกับฮันๆก็เช่นกันที่นั่งอึ่งไปสักพัก จนฉันทนไม่ได้จึงเดินหนีเข้าห้องน้ำไป ฉันพรรณาพูดกับตัวเองว่า เรื่องเมื่อกี๊มันก็แค่ฝันมันก็แค่ฝัน(>///<)"ตอนนี้ฉันเขิลจนตัวบิดไปทางซ้ายบ้างขวาบ้าง จะว่าไปแล้วกล้องฉันล่ะ ไม่น่ะนั่นกล้องตัวโปรดของฉันเลยน่ะแม่เป็นคนซื้อให้ฉันเลยน่ะ ฉันรีบไปถามฮันๆทันที

"นี่ๆ เห็นกล้องฉันบางมั้ย"

"เมื่อกี๊ คุณเขิลผมขนาดนั้นเลยหรอ"เจ้าตัวเริ่มพูดด้วยอาการเขิลเล็กน้อย

"เรื่องนั้นเอาไว้ที่หลังน่ะ กล้องฉันอยู่ไหน"ฮันๆสายหน้า โธ่กล้องลูกแม่ อย่าพึ่งเป็นอะไรไปน่ะ มันก็ต้องตกอยู่แถวๆนี้ล่ะไม่งั้นจะไปอยู่ที่ไหนล่ะ