กามเทพน้อยสื่อรัก ตอน วุ่นรักคุณอา

"ฉันท้อง"
"..."
"นี่...จะไม่พูดอะไรหน่อยหรอ"
"..."
"นี่!!!!"
"ไม่รู้ซิ ขอเวลาหน่อยล่ะกัน"
........................................
"ฉันต้องไปตามหาเค้า"
"ใครหรอ"
"พ่อของลูกฉันไง"
"แล้วลูกแกล่ะจะทำยังไง เอาไปด้วยหรอ"
"....ฝากแกไว้ก่อนล่ะกันนะ"
"ว่าไงนะ!!" 
     หลังจากที่คุณแม่ลูกหนึ่งฝากฝังลูกน้อยที่เพิ่งลืมตาดูโลกได้เพียงสามเดือนไว้กับเพื่อนสนิทอย่างฉันแล้วเธอก็แบกเป้ใบโตออกตามหาสามีนอกสมรสทันที โดยไม่หันมามองลูกน้อยและเพื่อนสาวที่ยังคงช็อคกับเหตุการณ์เมื่อห้านาทีที่ผ่านมา
     "เอาไงล่ะทีนี้ ฉันจะทำยังไงกะเจ้าหนูนี่ดี" พิมพ์กานต์พูดกับตัวเอง
     พิมพ์กานต์เป็นเจ้าของร้านเบเกอร์รี่เล็ก ๆ ชั้นล่างเป็นร้านด้านหน้ามีโต๊ะเก้าอี้สามสี่ตัวเพื่อบริการลูกค้า ด้านหลังเป็นครัวสำหรับทำขนม ชั้นบนเธอใช้เป็นที่พักอาศัย เธอสร้างมันขึ้นมาหลังจากที่เรียนจบป.ตรีเมื่อสามปีก่อน เธอเรียนด้านมนุษยศาสตร์มาแต่เธอกลับชอบทำขนมมากกว่าจึงเลือกเปิดร้าน ในขณะที่นภาเพื่อนที่เพิ่งฝากลูกน้อยไว้กับเธอเลือกไปทำงานในสำนักพิมพ์แห่งหนึ่ง แม้ว่าอาชีพจะต่างกันแต่ความเป้นเพื่อนยังคงเหนียวแน่น พิมพ์กานต์รับรู้เรื่องราวต่าง ๆ ของนภาอยู่เสมอ เช่นเดียวกับที่นภารับรู้เรื่องราวของเธอ ทั้งสองคนไม่เคยมีความลับต่อกัน และแน่นอนว่าพิมพ์กานต์รู้ดีว่าพ่อของเด็กน้อยเป็นใคร
     "ตาลจ้ะ ดูร้านหน่อยนะเดี๋ยวพี่จะเข้าไปข้างบนสักหน่อย" เจ้าของร้านสั่งลูกน้อง
     "ได้ค่ะพี่กานต์" สาวน้อยรับคำ
     เมื่อขึ้นมาข้างบนพิมพ์กานต์จัดการวางเด็กน้อยลงที่เตียงนอนของเธอ และลงมือจัดข้าวของของเด็กน้อยให้เข้าที่ แล้วเธอก็พบจดหมายจากแม่ของเด็กน้อย บอกรายละเอียดการดูแลเด็กน้อยไว้อย่างละเอียด เธอคิดว่ายังดีนะที่นภายังบอกรายละเอียดการดูแลเด็กไว้ให้เธอ ไม่งั้นเธอคงทำอะไรไม่ถูกแน่ ๆ หวังว่าเธอจะตามหาพ่อของเด็กน้อยกลับมาได้ในเร็ววันนะ 
     "แงงงงงงงงงงงง" เสียงเด็กน้อยบนเตียงร้องเสียงดัง
     "โอ๋...เป็นอะไรจ้ะลูกนัท ร้องทำไมค่ะ หิวนมรึว่าผ้าอ้อมเปียกเอย"
      พิมพ์กานต์สำรวจผ้าอ้อมแต่ไม่มีสิ่งผิดปกติแสดงว่าเด็กน้อยต้องหิวนมแน่ ๆ เธอจึงหยิบเอาขวดนมในตะกร้าที่คุณแม่เด็กน้อยจัดมาให้ส่งเข้าปากก่อนที่จะอุ้มเด็กน้อยขึ้นมาโยกตัวเบา ๆ แบบที่เธอเคยเห็นในละครทีวี เด็กน้อยเมื่อได้กินนมก็เงียบลงและค่อย ๆ หลับไป
     "หลับแล้ว ๆ เลี้ยงเด็กก็ไม่ยากเท่าไหร่นะเนี้ย อิอิ" เธอพูดอย่างภูมิใจก่อนจะหัวเราะคิกคักมองเด็กน้อยที่หลับในอ้อมแขนด้วยสายตาเอ็นดู
     1 สัปดาห์ผ่านไป
     การเลี้ยงเด็กของพิมพ์กานต์ผ่านไปด้วยดี(หรอ) อาจจะมีติดขัดไปบ้างเวลาที่ลูกนัทร้องไห้อยากกินนมหรืออยากเปลี่ยนผ้าอ้อม และเวลาที่ลูกค้าเยอะ ๆ พิมพ์กานต์ก็ต้องวุ่นวายนิดหน่อยแต่ทุกอย่างก็ผ่านไปได้ด้วยดี ลูกน้องในร้านของเธอสามคนก้ผลัดกันมาช่วยดูลูกนัทเวลาที่เธอยุ่ง ในร้านยังมีเปลเด็กสีฟ้าเพิ่มมาอีก 1 อันไว้ให้ลูกนัทนอนเวลาที่ลูกค้าเข้าร้านเยอะ ๆ ลูกจ้างคนไหนผ่านก็ช่วยไกวให้ ทุกคนในร้านต่างสนุกกับการที่มีสมาชิกตัวน้อยเพิ่มเข้ามา ไม่มีใครมองว่าเป็นภาระแต่มองว่าเด็กน้อยลูกนัทคือลูกของเจ้าของร้าน แม้ว่าจะเป็นลูกปลอม ๆ ก็ตาม ในเมื่อลูกนัทเป้นลูกเจ้าของร้านงั้นเจ้าของร้านอย่างพิมพ์กานต์ก็ต้องเป็น "แม่" น่ะซิ ไม่ ๆ พิมพ์กานต์เก็บคำว่าแม่ไว้ให้นภาแม่ที่แท้จริง ส่วนเธอขอใช้คำว่า "มาม๊า" แทนแล้วกัน