shadowhunters

ลุคเลื่อนใบหน้าเข้าใกล้เคทแล้วจุมพิตเบาๆ เคทเผลอหลับตา ริมฝีปากของลุคนุ่มนวลและอ่อนโยนต่อเธอ แต่ทั้งคู่ไม่รู้เลยว่าโจนาธานมองพวกเขาจากนอกประตูนั่น นิ้วของโจนาธานจิกที่ฝ่ามือตัวเองด้วยความโกรธ

เคทลูบโหนกแก้มเขาแต่ลุคกดข้อมือเธอลงบนเตียง เขาใช้ริมฝีปากลูบไล้ที่ต้นคอแต่ต้องหยุดชะงักเพราะสร้อยที่เทวดาราเซียลสั่งว่าห้ามถอดออกเด็ดขาด (คุณแม่ทำไมขัดขวางความสุขของลูกจังเลยคะ)

"ถอดมันออกไม่ได้เหรอเคท" ลุคถาม

"ฉันถอดมันไม่ได้หรอกเดี๋ยวท่านแม่จะว่าเอา" เธอตอบ

"ทำไมต้องเชื่อฟังคนที่ทิ้งเธอไปตั้งแต่เด็กด้วยล่ะ! ยัยโง่เอ๊ย!"

เคทเกลียดคำว่าโง่กับคำว่าอ่อนหัดที่สุด เขาก็น่าจะเข้าใจนี่แต่เพราะอะไรเขาถึงพูดใส่เธอแบบนี้ด้วยล่ะ 

'เพรียะ!!!' 

เธอตบหน้าลุคเขาลูบแก้มตัวเองเบาๆอย่างแปลกใจ น้ำตาเคทไหลออกมานิดๆ เขาอาจทำไปเพราะโมโหเธอแน่ แต่ไม่เห็นต้องพูดคำที่คนรักเกลียดด้วยนี่นา แล้วเธอก็เดินออกจากห้องพยาบาล เสียงประตูที่เหมือนจะกระแทกใส่หน้าเขาอย่างแรง ลุครีบเดินตามเคทไปทันที เขาจับข้อมือเพื่อไม่ให้เธอหนี

"ปล่อยฉันนะ!" เธอพูด

"ฉันจะไม่ปล่อยจนกว่าเธอจะฟังฉัน" ลุคกอดเธอ

"ฉันไม่ฟัง นายก็รู้ว่าฉันเกลียดคำว่าโง่มากแค่ไหน แต่ทำไมนายต้องพูดใส่หน้าฉันด้วย!"

"ฉันโกรธมากไปหน่อย ยกโทษให้ฉันเถอะนะเคท"

".....ไม่ต้องมายุ่งกับฉันอีก..."