wait love รอรักจากฉัน
-
เขียนโดย hurricane
วันที่ 7 พฤศจิกายน พ.ศ. 2556 เวลา 19.43 น.
3 chapter
1 วิจารณ์
6,510 อ่าน
แก้ไขเมื่อ 8 พฤศจิกายน พ.ศ. 2556 20.50 น. โดย เจ้าของเรื่องสั้น
2) 100%
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความChapter 2
ฉันกลับมาบ้านด้วยความเหนื่อยล้า วันนี้เรียนทั้งพละ ซ่อมคณิต แถมยังต้องวิ่งไปส่งเอกสารให้อาจารย์อีกรอบโรงเรียน ข้าวเที่ยงกินได้ได้ถึงครึ่งจาน
โถ่พระเจ้า!!
"ลิน" เฮียลอทเรียกฉันพร้อมกับเปิดประตูห้องนอนเข้ามา
ฉันกับเฮียลอทนอนห้องนอนใหญ่ด้วยกันนะสิ่
"ยืมโทรศัพท์หน่อย" เฮียบอกแล้วนั่งลงข้างๆฉัน
"อยู่หลังตู้เย็นเล็ก ไปหาเอาเอง" ฉันบอกแล้วทิ้งตัวลงกับเตียงด้วยความเมื่อยสุดๆ
"ว่าแล้ว.." อยู่ดีๆไพลอทก็พึมพำอะไรไม่รู้กับตัวเอง
"เธอคุยอยู่กับไอ้โอห้องบีจริงๆด้วย" ไพลอทว่าแล้วโยนไอโฟนมาลงข้างๆฉัน
"คุยอะไรวะ"
"ก็เพื่อนไอ้โอที่เป็นเพื่อนกับฉันมันมาบอกว่าเธอกับไอ้โอนั่งจู๋จี๋กันคาบสาม"
บ้าน่า...
"พี่โอเขาแค่มาช่วยสอนฉัน เพราะฉันตกคณิต"
"แล้วในไลน์นี่ออะไรวะ คุยกันแทบทั้งวัน" ไพลอทบอกแล้วชี้ไปที่ไอโฟนของฉัน
"งั้นแกก็ลองถามไปดิว่าเขามาคุยกับฉันทำไม?"
"แกนั่นแหละที่ต้องถาม" ไพลอทบอกแล้วยัดโทรศัพท์ใส่มือฉัน
"ไว้จะถามให้ แต่ตอนนี้ฉันนอนก่อนได้ไหม" ฉันปล่อยไอโฟนลงก่อนที่เปลือกตาอันหนักอึ้งจะค่อยๆ ปิดลงตามไปด้วย
วันเสาร์เป็นวันที่เด็กส่วนใหญ่ไปเรียนพิเศษ หรือเรียนเสริม รวมทั้งฉันและไพลอทด้วย เราทั้งสองมีเรียนพิเศษตอนบ่ายกว่าๆ ตอนเช้าแบบนี้เลยต้องมานั่งเฝ้าร้านเบเกอร์รี่ของที่บ้าน
และกิจวัตรที่ฉันทำมันแทบทุกวันคือนั่งคุยไลน์
กับพี่โอ...
ฉันถามไปแล้วว่าเขาคิดยังไงถึงมาคุยกัน พี่แกก็บอกมาตามตรงว่าพี่แกชอบฉัน ฉันเองก็ไม่รู้จะทำยังไง แต่จู่ๆมีคนมาบอกชอบมันก็ต้องมีเขินกันบ้างแหละน่า
[ยังไม่ไปเรียนเหรอ] ตายยากจริ๊งง พูดถึงก็ทักไลน์มาเลยล่ะ
(ยังหรอก เรียนบ่ายนู่น)
[แล้วนี่ทำอะไรอยู่]
(นั่งเฝ้าร้านกับไพลอท พี่โอล่ะ?)
[มาเรียน แต่ตอนนี้พักอยู่คร้าบบ]
(น่ารักจังเลยย 555)
[แล้วรักไหม?555]
(หกเดือน แกล้งหมาเล่น555)
[ได้ จะรอออออ]
รอบ้ารอบออะไรเล่า ยังเต็มอยู่ไหมคะพี่โอ?? หกเดือนทำอะไรได้ตั้งเยอะ หน้าตาก็ไม่ได้ธรรมดาอะไร หาได้เป็นโหลเลยมั้งคะคุณพี่โอ
แล้วเวลาก็ล่วงเลยมาจนถึงเทอมใหม่ เปิดเทอมสองนี้ก็มีงานชิ้นใหญ่รออยู่เลยล่ะ...
ให้ตายเถอะ... วันนี้ฉันไม่ได้เข้าเรียนเลยเพราะต้องมาจัดบูธเตรียมนำเสนอพรุ่งนี้ พรุ่งนี้ที่โรงเรียนจะมีนิทรรศการวิชาเศรษฐศาสตร์น่ะ ต้องตั้งบูธขายของ ฉันเลยต้องมาช่วยจัดบูธของห้องเนี่ยแหละ
ในเวลาที่ทุกคนเร่งรีบ ช่วยกันจัดบูธให้เสร็จก่อนหนึ่งทุ่มตรง ฉันก็เหลือบไปเห็นพี่โอนั่งอยู่ที่ข้างหอประชุมฝั่งตรงข้ามกับบูธของฉัน
"มาทำไมเนี่ย?" ฉันถามหลังจากที่พี่โอกวักมือเรียกฉันไปหา
"น้ำ" พี่โอบอกแล้วยื่นน้ำเปล่ามาให้กับฉัน
"ไม่มีเรียนเหรอ?" ฉันนั่งลงที่เก้าอี้ฝั่งตรงข้ามพี่โอ ก่อนจะเปิดน้ำดื่มที่พี่โอให้มาขึ้นดื่ม
"มาสเซอร์ไม่มา" พี่โอว่า แล้วฉันก็พยักหน้ารับรู้
"งานเหลือเยอะไหม? พี่ช่วยไหม?" พี่โอถามขณะที่สายตามองไปยังบูธของฉันที่มีเพื่อนๆจัดอยู่3-4คน เพราะคนอื่นๆไปหาซื้ออุปกรณ์มาเพิ่มอีก
"ไม่เป็นไร เหลืออีกนิดเดียวเอง" นิดเดียวบ้าอะไรล่ะ เพิ่งทำไปได้นิดเดียวมากกว่าน่ะสิ
"กินข้าวไหม เดี๋ยวไปซื้อมาให้"
"ไพลิน!! ไพลินมาขึงผ้าข้างบนให้หน่อยสิ" มะนาวตะโกนเรียกฉันมาจากบูธ แล้วชูผ้าสีดำผืนใหญ่ให้ดู สาเหตุที่ฉันถูกว่ายวานให้ทำคือฉันสูงกว่าทุกคนที่อยู่ในบูธ ณ ตอนนี้น่ะสิ
แต่พอเทียบกับพี่โอเชี่ยนแล้ว ฉันเตี้ยไปโดยปริยาย...
"เตี้ยเกินทั้งถึงขึงผ้าไม่ได้น่ะ" ขณะที่ฉันกำลังเขย่งปลายเท้าและพยายามยืดตัวเพื่อขึงผ้าด้านบนของบูธ พี่โอก็มาดึงป้าไปขึงอีกฝั่งทันที
"พี่สูงก็พูดได้นี่หว่า" ฉันย่นจมูกใส่ ก่อนจะมัดลวดเพื่อยึดผ้ากับโครงเหล็กเข้าด้วยกัน
"ช่วยไม่ได้ไง" พี่โอว่าแล้วดันตัวฉันออก ก่อนที่จะแทรกตัวเข้ามาผูกลวดซะเอง
"ไม่ต้องมายุ่งเลย ไปเรียนได้แล้วไป๊" ฉันไล่แล้วดันพี่โอออกไปจากบูธ
"บอกว่ามาสเซอร์ไม่อยู่ไง" พี่โอบอกโดยที่ยอมยืนมองแต่โดยดี
"งั้นไปไหนก็ไปเลย จะทำงานแล้ว" ฉันโบกมือไล่แล้วเห็นพี่โอทำหน้าเศร้าลงทันที
"วันนี้วันอะไร?" จู่ๆพี่โอก็โพล่งขึ้น ทำให้ฉันชะงักไป...
"วันพฤหัส ทำไมอ่ะ?"
"วันนี้จะมาทวงสัญญา" พี่โอบอกพร้อมกับทำสีหน้าจริงจัง
"สัญญาอะไร?"
ฉันกลับมาบ้านด้วยความเหนื่อยล้า วันนี้เรียนทั้งพละ ซ่อมคณิต แถมยังต้องวิ่งไปส่งเอกสารให้อาจารย์อีกรอบโรงเรียน ข้าวเที่ยงกินได้ได้ถึงครึ่งจาน
โถ่พระเจ้า!!
"ลิน" เฮียลอทเรียกฉันพร้อมกับเปิดประตูห้องนอนเข้ามา
ฉันกับเฮียลอทนอนห้องนอนใหญ่ด้วยกันนะสิ่
"ยืมโทรศัพท์หน่อย" เฮียบอกแล้วนั่งลงข้างๆฉัน
"อยู่หลังตู้เย็นเล็ก ไปหาเอาเอง" ฉันบอกแล้วทิ้งตัวลงกับเตียงด้วยความเมื่อยสุดๆ
"ว่าแล้ว.." อยู่ดีๆไพลอทก็พึมพำอะไรไม่รู้กับตัวเอง
"เธอคุยอยู่กับไอ้โอห้องบีจริงๆด้วย" ไพลอทว่าแล้วโยนไอโฟนมาลงข้างๆฉัน
"คุยอะไรวะ"
"ก็เพื่อนไอ้โอที่เป็นเพื่อนกับฉันมันมาบอกว่าเธอกับไอ้โอนั่งจู๋จี๋กันคาบสาม"
บ้าน่า...
"พี่โอเขาแค่มาช่วยสอนฉัน เพราะฉันตกคณิต"
"แล้วในไลน์นี่ออะไรวะ คุยกันแทบทั้งวัน" ไพลอทบอกแล้วชี้ไปที่ไอโฟนของฉัน
"งั้นแกก็ลองถามไปดิว่าเขามาคุยกับฉันทำไม?"
"แกนั่นแหละที่ต้องถาม" ไพลอทบอกแล้วยัดโทรศัพท์ใส่มือฉัน
"ไว้จะถามให้ แต่ตอนนี้ฉันนอนก่อนได้ไหม" ฉันปล่อยไอโฟนลงก่อนที่เปลือกตาอันหนักอึ้งจะค่อยๆ ปิดลงตามไปด้วย
วันเสาร์เป็นวันที่เด็กส่วนใหญ่ไปเรียนพิเศษ หรือเรียนเสริม รวมทั้งฉันและไพลอทด้วย เราทั้งสองมีเรียนพิเศษตอนบ่ายกว่าๆ ตอนเช้าแบบนี้เลยต้องมานั่งเฝ้าร้านเบเกอร์รี่ของที่บ้าน
และกิจวัตรที่ฉันทำมันแทบทุกวันคือนั่งคุยไลน์
กับพี่โอ...
ฉันถามไปแล้วว่าเขาคิดยังไงถึงมาคุยกัน พี่แกก็บอกมาตามตรงว่าพี่แกชอบฉัน ฉันเองก็ไม่รู้จะทำยังไง แต่จู่ๆมีคนมาบอกชอบมันก็ต้องมีเขินกันบ้างแหละน่า
[ยังไม่ไปเรียนเหรอ] ตายยากจริ๊งง พูดถึงก็ทักไลน์มาเลยล่ะ
(ยังหรอก เรียนบ่ายนู่น)
[แล้วนี่ทำอะไรอยู่]
(นั่งเฝ้าร้านกับไพลอท พี่โอล่ะ?)
[มาเรียน แต่ตอนนี้พักอยู่คร้าบบ]
(น่ารักจังเลยย 555)
[แล้วรักไหม?555]
(หกเดือน แกล้งหมาเล่น555)
[ได้ จะรอออออ]
รอบ้ารอบออะไรเล่า ยังเต็มอยู่ไหมคะพี่โอ?? หกเดือนทำอะไรได้ตั้งเยอะ หน้าตาก็ไม่ได้ธรรมดาอะไร หาได้เป็นโหลเลยมั้งคะคุณพี่โอ
แล้วเวลาก็ล่วงเลยมาจนถึงเทอมใหม่ เปิดเทอมสองนี้ก็มีงานชิ้นใหญ่รออยู่เลยล่ะ...
ให้ตายเถอะ... วันนี้ฉันไม่ได้เข้าเรียนเลยเพราะต้องมาจัดบูธเตรียมนำเสนอพรุ่งนี้ พรุ่งนี้ที่โรงเรียนจะมีนิทรรศการวิชาเศรษฐศาสตร์น่ะ ต้องตั้งบูธขายของ ฉันเลยต้องมาช่วยจัดบูธของห้องเนี่ยแหละ
ในเวลาที่ทุกคนเร่งรีบ ช่วยกันจัดบูธให้เสร็จก่อนหนึ่งทุ่มตรง ฉันก็เหลือบไปเห็นพี่โอนั่งอยู่ที่ข้างหอประชุมฝั่งตรงข้ามกับบูธของฉัน
"มาทำไมเนี่ย?" ฉันถามหลังจากที่พี่โอกวักมือเรียกฉันไปหา
"น้ำ" พี่โอบอกแล้วยื่นน้ำเปล่ามาให้กับฉัน
"ไม่มีเรียนเหรอ?" ฉันนั่งลงที่เก้าอี้ฝั่งตรงข้ามพี่โอ ก่อนจะเปิดน้ำดื่มที่พี่โอให้มาขึ้นดื่ม
"มาสเซอร์ไม่มา" พี่โอว่า แล้วฉันก็พยักหน้ารับรู้
"งานเหลือเยอะไหม? พี่ช่วยไหม?" พี่โอถามขณะที่สายตามองไปยังบูธของฉันที่มีเพื่อนๆจัดอยู่3-4คน เพราะคนอื่นๆไปหาซื้ออุปกรณ์มาเพิ่มอีก
"ไม่เป็นไร เหลืออีกนิดเดียวเอง" นิดเดียวบ้าอะไรล่ะ เพิ่งทำไปได้นิดเดียวมากกว่าน่ะสิ
"กินข้าวไหม เดี๋ยวไปซื้อมาให้"
"ไพลิน!! ไพลินมาขึงผ้าข้างบนให้หน่อยสิ" มะนาวตะโกนเรียกฉันมาจากบูธ แล้วชูผ้าสีดำผืนใหญ่ให้ดู สาเหตุที่ฉันถูกว่ายวานให้ทำคือฉันสูงกว่าทุกคนที่อยู่ในบูธ ณ ตอนนี้น่ะสิ
แต่พอเทียบกับพี่โอเชี่ยนแล้ว ฉันเตี้ยไปโดยปริยาย...
"เตี้ยเกินทั้งถึงขึงผ้าไม่ได้น่ะ" ขณะที่ฉันกำลังเขย่งปลายเท้าและพยายามยืดตัวเพื่อขึงผ้าด้านบนของบูธ พี่โอก็มาดึงป้าไปขึงอีกฝั่งทันที
"พี่สูงก็พูดได้นี่หว่า" ฉันย่นจมูกใส่ ก่อนจะมัดลวดเพื่อยึดผ้ากับโครงเหล็กเข้าด้วยกัน
"ช่วยไม่ได้ไง" พี่โอว่าแล้วดันตัวฉันออก ก่อนที่จะแทรกตัวเข้ามาผูกลวดซะเอง
"ไม่ต้องมายุ่งเลย ไปเรียนได้แล้วไป๊" ฉันไล่แล้วดันพี่โอออกไปจากบูธ
"บอกว่ามาสเซอร์ไม่อยู่ไง" พี่โอบอกโดยที่ยอมยืนมองแต่โดยดี
"งั้นไปไหนก็ไปเลย จะทำงานแล้ว" ฉันโบกมือไล่แล้วเห็นพี่โอทำหน้าเศร้าลงทันที
"วันนี้วันอะไร?" จู่ๆพี่โอก็โพล่งขึ้น ทำให้ฉันชะงักไป...
"วันพฤหัส ทำไมอ่ะ?"
"วันนี้จะมาทวงสัญญา" พี่โอบอกพร้อมกับทำสีหน้าจริงจัง
"สัญญาอะไร?"
คำยืนยันของเจ้าของเรื่องสั้น
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
0 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
0 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
0 /10
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ