wait love รอรักจากฉัน

-

เขียนโดย hurricane

วันที่ 7 พฤศจิกายน พ.ศ. 2556 เวลา 19.43 น.

  3 chapter
  1 วิจารณ์
  6,510 อ่าน

แก้ไขเมื่อ 8 พฤศจิกายน พ.ศ. 2556 20.50 น. โดย เจ้าของเรื่องสั้น

แชร์เรื่องสั้น Share Share Share

 

2) 100%

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ
ขนาดตัวอักษร เล็ก กลาง ใหญ่ ใหญ่มาก
Chapter 2
 
 
 
                    ฉันกลับมาบ้านด้วยความเหนื่อยล้า วันนี้เรียนทั้งพละ ซ่อมคณิต แถมยังต้องวิ่งไปส่งเอกสารให้อาจารย์อีกรอบโรงเรียน ข้าวเที่ยงกินได้ได้ถึงครึ่งจาน
                    โถ่พระเจ้า!!
                    "ลิน" เฮียลอทเรียกฉันพร้อมกับเปิดประตูห้องนอนเข้ามา
                    ฉันกับเฮียลอทนอนห้องนอนใหญ่ด้วยกันนะสิ่
                    "ยืมโทรศัพท์หน่อย" เฮียบอกแล้วนั่งลงข้างๆฉัน
                    "อยู่หลังตู้เย็นเล็ก ไปหาเอาเอง" ฉันบอกแล้วทิ้งตัวลงกับเตียงด้วยความเมื่อยสุดๆ
                    "ว่าแล้ว.." อยู่ดีๆไพลอทก็พึมพำอะไรไม่รู้กับตัวเอง
                    "เธอคุยอยู่กับไอ้โอห้องบีจริงๆด้วย" ไพลอทว่าแล้วโยนไอโฟนมาลงข้างๆฉัน
                    "คุยอะไรวะ"
                    "ก็เพื่อนไอ้โอที่เป็นเพื่อนกับฉันมันมาบอกว่าเธอกับไอ้โอนั่งจู๋จี๋กันคาบสาม"
                    บ้าน่า...
                     "พี่โอเขาแค่มาช่วยสอนฉัน เพราะฉันตกคณิต"
                    "แล้วในไลน์นี่ออะไรวะ คุยกันแทบทั้งวัน" ไพลอทบอกแล้วชี้ไปที่ไอโฟนของฉัน
                    "งั้นแกก็ลองถามไปดิว่าเขามาคุยกับฉันทำไม?"
                    "แกนั่นแหละที่ต้องถาม" ไพลอทบอกแล้วยัดโทรศัพท์ใส่มือฉัน
                    "ไว้จะถามให้ แต่ตอนนี้ฉันนอนก่อนได้ไหม" ฉันปล่อยไอโฟนลงก่อนที่เปลือกตาอันหนักอึ้งจะค่อยๆ ปิดลงตามไปด้วย
 
 
 
                    วันเสาร์เป็นวันที่เด็กส่วนใหญ่ไปเรียนพิเศษ หรือเรียนเสริม รวมทั้งฉันและไพลอทด้วย เราทั้งสองมีเรียนพิเศษตอนบ่ายกว่าๆ ตอนเช้าแบบนี้เลยต้องมานั่งเฝ้าร้านเบเกอร์รี่ของที่บ้าน
                    และกิจวัตรที่ฉันทำมันแทบทุกวันคือนั่งคุยไลน์
                    กับพี่โอ...
                    ฉันถามไปแล้วว่าเขาคิดยังไงถึงมาคุยกัน พี่แกก็บอกมาตามตรงว่าพี่แกชอบฉัน ฉันเองก็ไม่รู้จะทำยังไง แต่จู่ๆมีคนมาบอกชอบมันก็ต้องมีเขินกันบ้างแหละน่า
                [ยังไม่ไปเรียนเหรอ] ตายยากจริ๊งง พูดถึงก็ทักไลน์มาเลยล่ะ
                   (ยังหรอก เรียนบ่ายนู่น)
                    [แล้วนี่ทำอะไรอยู่]
                    (นั่งเฝ้าร้านกับไพลอท พี่โอล่ะ?)
                [มาเรียน แต่ตอนนี้พักอยู่คร้าบบ]
                    (น่ารักจังเลยย 555)
                [แล้วรักไหม?555]
                    (หกเดือน แกล้งหมาเล่น555)
                [ได้ จะรอออออ]
                    รอบ้ารอบออะไรเล่า ยังเต็มอยู่ไหมคะพี่โอ?? หกเดือนทำอะไรได้ตั้งเยอะ หน้าตาก็ไม่ได้ธรรมดาอะไร หาได้เป็นโหลเลยมั้งคะคุณพี่โอ
 
 
 
                    แล้วเวลาก็ล่วงเลยมาจนถึงเทอมใหม่ เปิดเทอมสองนี้ก็มีงานชิ้นใหญ่รออยู่เลยล่ะ...
                    ให้ตายเถอะ... วันนี้ฉันไม่ได้เข้าเรียนเลยเพราะต้องมาจัดบูธเตรียมนำเสนอพรุ่งนี้ พรุ่งนี้ที่โรงเรียนจะมีนิทรรศการวิชาเศรษฐศาสตร์น่ะ ต้องตั้งบูธขายของ ฉันเลยต้องมาช่วยจัดบูธของห้องเนี่ยแหละ
                     ในเวลาที่ทุกคนเร่งรีบ ช่วยกันจัดบูธให้เสร็จก่อนหนึ่งทุ่มตรง ฉันก็เหลือบไปเห็นพี่โอนั่งอยู่ที่ข้างหอประชุมฝั่งตรงข้ามกับบูธของฉัน
                    "มาทำไมเนี่ย?" ฉันถามหลังจากที่พี่โอกวักมือเรียกฉันไปหา
                    "น้ำ" พี่โอบอกแล้วยื่นน้ำเปล่ามาให้กับฉัน
                    "ไม่มีเรียนเหรอ?" ฉันนั่งลงที่เก้าอี้ฝั่งตรงข้ามพี่โอ ก่อนจะเปิดน้ำดื่มที่พี่โอให้มาขึ้นดื่ม
                    "มาสเซอร์ไม่มา" พี่โอว่า แล้วฉันก็พยักหน้ารับรู้
                    "งานเหลือเยอะไหม? พี่ช่วยไหม?" พี่โอถามขณะที่สายตามองไปยังบูธของฉันที่มีเพื่อนๆจัดอยู่3-4คน เพราะคนอื่นๆไปหาซื้ออุปกรณ์มาเพิ่มอีก
                    "ไม่เป็นไร เหลืออีกนิดเดียวเอง" นิดเดียวบ้าอะไรล่ะ เพิ่งทำไปได้นิดเดียวมากกว่าน่ะสิ
                    "กินข้าวไหม เดี๋ยวไปซื้อมาให้"
                    "ไพลิน!! ไพลินมาขึงผ้าข้างบนให้หน่อยสิ" มะนาวตะโกนเรียกฉันมาจากบูธ แล้วชูผ้าสีดำผืนใหญ่ให้ดู สาเหตุที่ฉันถูกว่ายวานให้ทำคือฉันสูงกว่าทุกคนที่อยู่ในบูธ ณ ตอนนี้น่ะสิ
                    แต่พอเทียบกับพี่โอเชี่ยนแล้ว ฉันเตี้ยไปโดยปริยาย...
                    "เตี้ยเกินทั้งถึงขึงผ้าไม่ได้น่ะ" ขณะที่ฉันกำลังเขย่งปลายเท้าและพยายามยืดตัวเพื่อขึงผ้าด้านบนของบูธ พี่โอก็มาดึงป้าไปขึงอีกฝั่งทันที
                    "พี่สูงก็พูดได้นี่หว่า" ฉันย่นจมูกใส่ ก่อนจะมัดลวดเพื่อยึดผ้ากับโครงเหล็กเข้าด้วยกัน
                    "ช่วยไม่ได้ไง" พี่โอว่าแล้วดันตัวฉันออก ก่อนที่จะแทรกตัวเข้ามาผูกลวดซะเอง
                    "ไม่ต้องมายุ่งเลย ไปเรียนได้แล้วไป๊" ฉันไล่แล้วดันพี่โอออกไปจากบูธ
                    "บอกว่ามาสเซอร์ไม่อยู่ไง" พี่โอบอกโดยที่ยอมยืนมองแต่โดยดี
                    "งั้นไปไหนก็ไปเลย จะทำงานแล้ว" ฉันโบกมือไล่แล้วเห็นพี่โอทำหน้าเศร้าลงทันที
                    "วันนี้วันอะไร?" จู่ๆพี่โอก็โพล่งขึ้น ทำให้ฉันชะงักไป...
                    "วันพฤหัส ทำไมอ่ะ?"
                    "วันนี้จะมาทวงสัญญา" พี่โอบอกพร้อมกับทำสีหน้าจริงจัง
                    "สัญญาอะไร?"
 

 

คำยืนยันของเจ้าของเรื่องสั้น

✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน

คำวิจารณ์

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้


รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
คำวิจารณ์เพิ่มเติม...

โหวต

เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
0 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
0 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
0 /10

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้


แบบสำรวจ

 

ไม่มีแบบสำรวจ

 

อ่านเรื่องสั้นเรื่องอื่น

 
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
ข้อความ : เลือกเล่นเสียง
สนทนา