ความทรงจำที่ไม่เปลี่ยนแปลง
เขียนโดย 
ShineLove
วันที่ 9 ตุลาคม พ.ศ. 2556 เวลา 20.33 น.
แก้ไขเมื่อ 13 ตุลาคม พ.ศ. 2556 01.01 น. โดย เจ้าของเรื่องสั้น
2) หัวใจของพ่อที่แลกมาซึ่งชีวิต
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ
ขณะที่ฮันนาห์หลับตาลงโดยไม่คาดฝัน.. เกิดเรื่องวุ่นวายเต็มไปหมด
พ่อและแม่ต่างก็ทำตัวไม่ถูก ทั้งคู่ขึ้นรถพยาบาลไปด้วยกัน
"รีบพา ฮันนาห์ไปส่งพยาบาลเร็วเข้า!"
"โถ่..ฮันนาห์ ลูกของแม่"
ยามเมื่อพบเจอกับเรื่องเลวร้าย.. ไม่ว่าความจริงจะเป็นแบบไหน เห็นหรือเปล่้า?
พ่อคนนี้จดจำ "ชื่อ" ของลูกได้เสมอ
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
"ฮันนาห์ ฮันนาห์ ฟื้นสิลูก!" เขาเรียกชื่อตามรถเข็นจนกระทั่งส่งลูกสุดทาง
พ่อรอด้วยหัวใจที่เจ็บปวด อยู่หน้าห้องฉุกเฉินพร้อมกับแม่ของเธอ
"ลูกเราต้องปลอดภัย! ฉันเชื่อ.." หล่อนคอยปลอบใจสามี ทั้งสองเฝ้าภาวนา ตั้งหน้าตั้งตา
หวังที่จะได้เห็นลูกรักของตน
.
.
.
.
.
"คุณหมอครับ ลูกสาวผมเป็นยังไงบ้างครับ!" พ่อกล่าวถามอย่างลุ้นระทึก
"ขณะนี้ลูกของคุณ เป็นโรคหัวใจขาดเลือด ซึ่งไม่สามารถให้เลือดทันแล้ว ซึ่งสภาพของ
คนไข้มีวิธีช่วยได้เพียงอย่างเดียวนั่นก็คือ.. การบริจาคหัวใจครับ"
"หัวใจ..มีึคนบริจาคไว้ที่นี่หรือเปล่าครับ?"
"ทางโรงพยาบาลได้มอบหัวใจดวงสุดท้ายแก่ผู้ป่วยรายอื่นแล้วครับ"
คำพูด ณ ตอนนี้ ทำให้พ่อตัดสินใจไม่ถูก แต่ชายผู้เป็นพ่อ..
เลือกที่จะ.."ทำเพื่อลูก"
"ผมขอบริจาคหัวใจนั้นเอง!"
"คุณตัดสินใจดีแล้วเหรอครับ?"
"....ครับ!"
"ตะ..แต่ คุณคะ"
"ทั้งหมดนี้..เพื่อให้ลูกรู้ ว่ามีอะไรที่พ่อได้ทำเพื่อลูกบ้าง!"
"....."
ครู่หนึ่งหลังจากสนทนาเสร็จ ก่อนเข้าไปในห้องผ่าตัด ท่านปาดน้ำตาแล้วพลางโบกมือลา
เป็นครั้งสุดท้ายด้วยความเสียใจ
"คุณ ดูแลลูกให้ดีด้วยนะ..ลาก่อน ผมเชื่อว่าสักวันหนึ่งเราจะได้เจอกันอีก"
"ค่ะ! ฉันจะดูแลลูกให้ดีที่สุด อย่าลืมฉันนะ!!!"
"ผมจะไม่ลืมคุณกับลูกแน่นอน!!!"
"ลาก่อน..ที่รัก!!"
.
.
.
.
.
.
.
.
พ่อเิริ่มเข้าสู่การผ่าตัด เขากำลังจากไปพร้อมใจดวงสุดท้ายเพื่อลูกรัก
ไม่ว่าสิ่งนี้ จะทำให้ลูกมีความสุขหรือไม่ พ่อคนนี้ก็จะยอมทำ
"พ่อไปแล้วนะ..ลาก่อนลูกรัก"
ณ ห้องพยาบาล
ดวงตาของฮันนาห์ค่อยๆเปิด เธอนึกถึงเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น พลางเอียงหน้ามองดูแม่กำลัง
นั่งหลับอยู่
"แม่..คะ" เธอทักทาย
"หือ.. อ้าว!..ลูกฟื้นแล้วเหรอ?" หล่อนมองด้วยแววตาดีใจ
"แล้วพ่อไม่อยู่เหรอคะ?" คำถามนี้ทำให้แม่ชะงัก
"เอ่อคือ..พ่อช่วย..ชีวิตหนูไว้หนะ" แม่ตอบลากเสียงอย่างฝืนใจ
"......." เธอเงียบพร้อมกับร้องไห้แบบไม่มีเสียง
"พ่อเขาบริจาคหัวใจให้ลูกหนะ รู้ไหม? ฮือๆๆ!" ฮันนาห์มองแม่ที่ร้องไห้ใกล้ๆด้วยความ
เศร้าโศก ทั้งแม่และตัวเธอต่างเสียใจเท่ากัน
ฮันนาห์ มองออกไปนอกหน้าต่างบานใหญ่ แสงแดดยามเช้าลอดเข้ามาภายในห้อง
พยาบาล ท้องฟ้าปลอดโปร่ง ต้นไม้สีเขียวเอนไหวไปตามสายลมที่ถูกพัด
"ขอบคุณค่ะ..คุณพ่อ"
คำยืนยันของเจ้าของเรื่องสั้น
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ
