บอกเลยว่ารัก

แต้งกิ้ว-มิณทร์
 
พวกเราทั้งหมดนั่งรถมาได้สักพัก ไม่นานก็ถึงจุดหมายปลายทาง คือท่าเรือบ้านเพ ผมลืมตาขึ้นหลังจากเผลอหลับไป ผมเปิดผ้าม่าน และมองผ่านกระจกใสของรถตู้ ก็เห็นน้ำทะเลไกลสุดปลายสายตา นักท่องเที่ยวไม่แอดอัดมากนัก ผมเลยปลุกยัยตัวเล็กข้างกาย
 
มิณทร์/แต้ง....แต้ง.....จิ๋ว จิ๋วๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
 
แต้งกิ้ว/โอ้ย! เรียกอยู่ได้ อย่าให้เตี้ยบ้างแล้วกัน ชิ!
 
มิณทร์/ตื่นมาก็โวย เลยนะเว้ย  ถึงท่าเรือบ้านเพแล้ว
 
แต้งกิ้ว/เฮ้ยจริงดิ เย้!ในที่สุดก็จะไปถึงเกาะแก้วหน้าม้าแล้ว เย้!
 
มิณทร์/โอ้ย! ยัยต๊องฉันบอกแกเป็นร้อยๆรอบแล้วนะเว้ย ว่าเกาะเสม็ดเรียกอีกชื่อหนึ่งตามความเชื่อว่า เกาะแก้วพิสดาร ไม่ใช่เกาะแก้วหน้าม้า!
 
แต้งกิ้ว/มันก็เหมือนๆกันนั่นแหละ!
 
มิณทร์/ไม่เหมือน!
 
แต้งกิ้ว/เหมือน!
 
มิณทร์/ไม่เหมือน!
 
แต้งกิ้ว/บอกว่าเหมือนก็เหมือนสิเว้ย!!!
 
ทุกคนในรถ ยกเว้นแต้งกิ้วกับมิณทร์/โอ้ย!!!!! หยุดเถียงกันได้แล้ว!!
 
ฟ้า/นี่พวกแกสองคนรู้มั้ยว่าเสียงของพวกแกทำให้พวกฉันตื่นกันหมดแล้วเนีย
 
กั้ง/มาเที่ยวกันนะเว้ย ไม่ได้มารบ เปิดศึกตั้งแต่ต้นเลย
 
แครอล/เอางี้มะ ฉันว่าพวกแกสองคนลงไปตบกันก่อนมั้ย พอสะใจแล้วค่อยขึ้นมา
 
แต้งกิ้ว/ตบแกก่อนนะสิ ยัยแค  เรื่องนี้ฉันไม่ผิดก็นายมิณทร์ เริ่มก่อนหนิ!
 
มิณทร์/อ้าว อย่ามาโยนให้ฉันคนเดียวดิ!
 
แต้งกิ้ว/หรือมันไม่จริงฮะ ถ้า...........
 
โบว์/หยุด!! หยุดเถียงกันได้แล้ว ถึงท่าเรือแล้วเนีย พวกเราต้องนั่งเรือไปเกาะเสม็ดอีกครึ่งชั่วโมงนะ ถ้ามัวรอพวกแกเถียงกันเนีย อดเที่ยวพอดี ไป! ลงได้แล้ว
 
แต้งกิ้ว/ชิ! ฝากไว้ก่อนเหอะ ไอ้ตี๋/แล้วฉันก็หันหลังกำลังจะเดินลงรถ แต่ถูกนายมิณทร์แกล้งดึงผมทำให้ฉันหงายหลังนั่งลงที่เดิม  ฉันเลยหันไปตีนายมิณทร์ไม่แรงมาก แต่ก็ไม่เบา และมองตาขวางใส่นายมิณทร์แล้วรีบเดินลงจากรถ  ฉันและทุกคนเดินตรงไปที่ท่าเรือกัน
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
จะถึงเกาะเสม็ดแล้ว วุ้ย!!!
ดีใจเกินหน้าเกินตาไปนิด
-------------------------------------------------------------------------------------------------------------