บอกเลยว่ารัก

ธามไท แครอล

ผมนั่งฟังเพลงมาซักพัก ก็หันไปมองคนข้างๆที่ตอนนี้ หลับหน้าทิ่มไปกระแทกกับเบาะที่โซ่นั่ง แล้วเจ้าตัวก็สะดุ้งตื่น เห็นแบบนี้แล้วมีหรอที่ผมจะไม่หลุดขำ ทำให้คนข้างๆผมหันมามองตาขวาง

แครอล/หัวเราะอะไรคะ พี่ธาม!

ธามไท/เปล๊า! พี่ฮากับเพลงที่พี่ฟังหนะ/ผมพูดจบแครอลก็ดึงหูฟังข้างหนึ่งของผมไปฟัง

แครอล/เพลง เหงาปากเนียนะ  มันฮาตรงไหน

ธามไท/ก็.....ก็มันร้องว่าเหงาปาก พี่ก็เลยช่วยหัวเราะไงมันได้ไม่เหงา

แครอล/ขอความจริง!

ธามไท/แครอลหลับหัวชนกับเบาะ ดูแล้วมันตลกพี่เลยขำ/ผมพูจบก็ก้มหน้า ผู้หญิงอะไร ดุจัง

แครอล/ตลกมากปะ

ธามไท/นิดนึง /ผมเงยหน้าขึ้นมาพูด แล้วก็ก้มหน้าต่อ

แครอล/แต่แค ไม่ตลกด้วย

ธามไท/ขอโทษคร้าบ/ผมหันมายกมือไหว้ก่อนจะก้มหน้าสำนึกผิดต่อ

แครอล/งั้นเพื่อเป็นการไถ่โทษ พี่ธามก็ต้องเป็นหมอนให้แคก่อนจะถึงเกาะเสม็ดแล้วกัน/ แล้วฉันก็ซบหัวลงตรงหัวไหร่พี่ธาม  ตอนแรกว่าจะโกรธ แต่พอเห็นท่าทีของพี่ธามก็อดขำไม่ได้ คนน่ารักอย่างงี้ใครจะโกรธลง

ธามไท/เฮ้ย! ทำไมหายโกรธง่ายจัง/ผมพูดจบก็ยิ้มให้กับความน่ารักของยัยเด็กบ๊องนี่ แล้วก็เลื่อนมือไปโอบไหร่แครอล  จากที่เธอซบไหร่ผม กลายเป็นว่าตอนนี้เธอกำลังหลับในอ้อมกอดของผมแทน

แครอล:อกพี่ธามอุ่นจังเลย  ไม่อยากให้ถึงเกาะเสม็ดเลยอะ อยากอยู่แบบนี้ไปนานๆ ถ้าถ่ายรูปได้นะ ฉันจะถ่ายรูปไว้เยอะๆให้พวกผู้หญิงที่โรงเรียนอิจฉาเล่นเลย โฮะๆๆ(นางมารร้ายเริ้มเข้าสิงและ)/ฉันคิดอะไรเพลินๆ จนหลับไป

.

.

.

.

.

.

.

.

เดี๋ยวมาอัพต่อเลื่อยๆนะ

-------------------------------------------------------------------------------------------------------------------