[Fic naruto] short story sakura

ณ บริษัท

 

"อ๊าาา..สดชื่น" ซากุระสูดลมหายใจเข้าปอดแรงๆ สีหน้าสดชื่นเอามากๆ ซากุระค่อยๆ ก้มหน้าลงมาสูดดมเสื้อกล้ามสีขาวอีกครั้ง

"อื๊มมม.. ถ้ามีใครมาเห็นเราทำอย่างนี้มีหวังโดนหาว่าเป็นพวกโรคจิตแน่ๆ" ซากุระคุยกับตัวเองเอามือลูบหน้าท้องเบาๆ เธอรู้ว่าตัวเองท้องมาได้อาทิตย์หนึ่งแล้ว ครั้งแรกที่รู้ว่าตัวเองกำลังมีอีกคนอยู่ในตัวเธอตกใจมาก

 

'ฉะ..ฉะ.ฉันทะ.ท้องทะ.ทำไมต้องมาตอนนี้ด้วย' ร่างบางผมชมพูยืมตัวสั่นเทาราวกับลูกนกที่ตกน้ำ ในมือกำแทงสีขาวแน่นมันขึ้นแถบสีแดงสองขีด

'ละ.แล้วฉันจะทำยังไงดีหละ' ซากุระทรุดตัวนั่งบนเตียงใบหน้าซีดเซียวเรียวปากแห้งเผือกอย่างเห็นได้ชัดลูบหน้าท้องตัวเองไปมา

'ไม่ต้องห่วงนะ ถึงแม่จะทำตัวแย่มากแค่ไหน แต่แม่ไม่คิดทำร้ายหนูอย่างแน่นอน ถึงหนูจะไม่ได้เกิดมาเพราะความตั้งใจของแม่ แต่ว่าแม่รักหนูตั้งแต่เซี่ยวของวินาทีแรกที่รู้ว่าแม่มีหนู แม่ไม่เสียใจที่มีหนูหรอกนะแม่แค่ตกใจเท่านั้น แม่รักหนูนะ' ซากุระมองหน้าท้องตัวเองยิ้มให้อย่างอ่อนโยนแปลกเหมือนกันทั้งๆ ที่ยังไม่ได้เห็นหน้าแท้ๆ เพียงแค่รู้ว่าเขามีตัวตนทั้งๆ ที่ยังเป็นแค่เพียงก้อนเนื้อเองแท้ๆ ทำไมถึงหวงแหนมากมายถึงขนาดนี้

'นายจะดีใจหรือเปล่านะ แต่ฉันดีใจมากเลยนะอย่างน้อยฉันก็มีลูกกับคนที่ฉันรักถึงแม้ว่านายจะไม่รักฉันก็ตาม นายจะดีใจหรือเสียใจ ถ้ารู้ว่ามีเขา ลูกของเรา' ซากุระยิ้มให้สิ่งที่อยู่ในตัว เธอปฏิเสธไม่ได้ว่าเธอรักเขาไม่ใช้ว่าเพราะเขาเป็นคนแรกของเธอแต่เพราะเขาดูแลเธอมาตลอดไม่ว่าเธอจะร้ายกับเขามากเพียงใดเขาก็ยังคงดูแลเธอไม่ห่าง ถึงแม้จะทะเลาะกับบ่อย แต่พอเธอมีเรื่องก็เป็นคาคาชิทุกครั้งที่มาช่วย ซากุระตัดสินใจลุกขึ้นเดินลงมาด้านล่างของบ้านมีร่างสูงผมสีเงินนั่งอ่านหนังสืออยู่ในห้องโถ ซากุระสูดลมหายใจเข้าปอดอีกครั้งก่อนจะเดินเข้าไปหาคาคาชิ

'นินายฉันมีอะไรบางอย่างจะบอก' ซากุระกัดฟันพูด คาคาชิยังคงอ่านหนังสือต่อไป

'จะเอาอะไรหรือครับคุณหนู พึ่งต้นเดือนแท้ๆ เงินหมดอีกแล้วหรอครับ' คาคาชิพูดอย่างหน่ายๆ

'ไม่ใช่เรื่องเงิน นายคิดว่าฉันจะเอาเงินอย่างเดียวหรือไง' ซากุระขึ้นเสียงเล็กน้อย

'งั้นแสดงว่าคุณต้องการผมสินะ' คาคาชิปิดหนังสือเงยหน้ามองร่างบางที่ยืนอยู่

'ใช่ฉันต้องการนายเพราะว่าฉันกำละ...'

'สวัสดีค่ะ อือ..ขอโทษนะค่ะ ฉันมาขัดจังหวะอะไรหรือเปล่าค่ะ' เสียงใส่ดังขึ้นมาพร้อมการปรากฏตัวของร่างบางผมสีน้ำเงินเข้มเดินเข้ามาในห้องโถ

'คุณฮินาตะ/ฮินาตะ' ทั้งคู่เรียกชื่อคนที่เข้ามา คาคาชิเดินไปหาฮินาตะทันทีด้วยสีหน้าที่ยิ้มแย้มอย่างที่ซากุระไม่เคยได้เห็นมาก่อน ซากุระมองอาการของร่างสูงด้วยหัวใจที่ไหววูบ

'เปล่าครับ มาเร็วเหมือนกันนะครับ' คาคาชิพาฮินาตะมานั่งที่โซฟา

'ซากุระจังเป็นอะไรไปทำไมหน้าซีดๆ อย่างนั้นหละค่ะ นี่ฉันซื้อส้มมาฝากด้วยนะของโปรดของซากุระจังเลย' ฮินาตะหยุดตรงหน้าซากุระยกถุงส้มขึ้นมายื่นให้เพื่อนสาว

 

พรึบ

 

'ไม่เอา เหม็น!! อึ๊บ!' ซากุระปัดถุงส้มให้ออกห่างจนมันตกลงพื้น ฮินาตะตกใจเล็กน้อยแต่ก็ไม่คิดอะไรเพราะสีหน้าของซากุระตอนนี้ซีดมากจนดูน่ากลัว ฮินาตะเข้าไปช่วยพยุงตัวซากุระเพราะเธอทำท่าเหมือนจะเป็นลม

'อย่าไม่ยุ่งกับคนไม่มีมารยาทเลยครับ คุณฮินาตะ ผมไม่คิดเลยนะว่าการที่คุณเกิดในสังคมชั้นสูงแบบนี้มันไม่ได้ช่วยให้คุณดีขึ้นมาบ้างเลยหรือไงถึงได้ทำตัวแย่!!ขนาดนี้ การที่คุณมีฐานะทางสังคมที่ดีกว่าคนอื่นมันไม่ได้ช่วยขัดเกล้า!คุณเลยหรือไง แย่!!!จริง!ๆ' คาคาชิรั้งตัวฮินาตะไว้ไม่ให้เข้าไปหาซากุระที่ยื่นทำท่าพะอึดพะอมอยู่ ซากุระมองหน้าคนพูดอย่างเจ็บใจ เจ็บมากๆ เจ็บจริงๆ น้ำอุ่นๆ เริ่มสะสมอยู่ที่ขอบตา

'คุณคาคาชิค่ะ ฉันไม่เป็นอะไรค่ะ แต่ว่าซากุระจังเธอดูท่าไม่ดีเลยนะค่ะไปดูเธอเถอะค่ะ' ฮินาตะมองซากุระอย่างเป็นห่วงเอามากๆ พยายามเข้าไปช่วยเพื่อนสาวแต่มือของคาคาชิยังรั้งแขนของเธออยู่

'อย่าไปยุ่งเลยครับ คนอย่างนี้จะมีอะไรนอกจากเรียกร้องความสนใจเท่านั้น' คาคาชิพูดอย่างเหยียดหยามใส่ ซากุระยืนนิ่งจิกเล็บกับแขนตัวเองจนแดงระบายความเจ็บที่ใจออกมาเพื่อไม่ให้น้ำตาไหล

'ฉันขะ..ขอบใจเธอมากนะฮินาตะฉันไม่เป็นอะไร แค่มีเรื่องอย่างคุยกับพะ..พี่คาคาชิทะ.เท่านั้น' ซากุระพยายามข่มอารมณ์ตัวเองให้เย็นที่สุด

'แต่ผมไม่มีอะไรจะคุยกับคนแย่ๆ อย่างคุณ' คาคาชิจูงมือฮินาตะเดินออกมาจากในห้องโถ

'คุณคาคาชิค่ะซากุระจังคงมีเรื่องสำคัญจริงๆ อยู่คุยกับเธอเถอะนะค่ะ เดี๋ยวฉันไปรอที่ห้องเขียนแบบเองก็ได้ค่ะ ฉันมาที่นี่บ่อยรู้หมดแล้วว่าห้องไหนอยู่ตรงไหนไม่เป็นไรหรอกค่ะ' ฮินาตะพูดอย่างยิ้มๆ จับมือคาคาชิให้ออกจากแขนแล้วเดินออกมา

'ไม่มีอะไรสำคัญไปกว่าคุณหรอกครับคุณฮินาตะเราไปกันดีกว่า' คาคาชิรีบพาฮินาตะออกมาปล่อยให้ซากุระยื่นนิ่ง ซากุระยืนตัวสั่นในใจไหววูบอย่างแรงจนเธอรู้สึกถึงความบางเบาของอากาศระบบหายใจเริ่มอึดอัดขึ้นมาก่อนจะ.....

 

วูบ!!/พรึบ

 

'ซากุระจัง!!!' ฮินาตะรับร่างซากุระไว้ก่อนที่ร่างบางจะกระแทกกับพื้น คาคาชิได้ยินเสียงเรียกก็หันมา

'คุณหนู!!!!' คาคาชิรีบตรงเข้ามาหาซากุระทันทีอุ้มเธอมานอนที่โซฟาที่อยู่ไม่ไกล สีหน้าเป็นห่วงเอามากๆ ซากุระพยายามดึงสติกลับมาค่อยๆ ลืมตาขึ้นมามองเห็นหน้าคาคาชิเขามองเธออยู่สีหน้าของเขาตอนนี้ดูกังวลเป็นอย่างมาก

'เดี๋ยวฉันไปเอาน้ำมาให้นะค่ะ ซากุระจังอย่างพึ่งขยับนะ' ฮินาตะตรงเข้าครัวไปอย่างเร็ว

'คุณ!!เป็นอะไรไปอยู่ๆ ก็เป็นลม' คาคาชิถามเป็นห่วงเอามากๆ

'ไม่ต้องมายุ่งกับฉัน' ซากุระปัดมือคาคาชิที่ลูบผมเธอออกไป

'จะไม่ให้ยุ่งยังได้ไงกันอยู่ๆ คุณเป็นลมอย่างนี้จะผมให้อยู่เฉยๆ ได้อย่างไง คุณบอกมีเรื่องจะคุยกับผมไม่ใช่หรือไงว่ามาสิผมรอฟังอยู่' คาคาชินั่งคุกเข่ากับพื้นเอามือไล้แก้มซากุระอย่างอ่อนโยน

'หึ ไม่สำคัญอะไรหรอก ก็แค่เรื่องไร้สาระเท่านั้นอย่าใส่ใจเลย' ซากุระปัดมือคาคาชิอีกครั้งก่อนจะลุกขึ้นพยายามทรงตัวเดินไป

'ซากุระ!! เดี๋ยวฉันไปส่งบนห้องนะ บอกแล้วว่าอย่าพึ่งลุกยังหน้าซีดอยู่เลยเดี๋ยวก็เป็นลมอีกหรอก' ฮินาตะพูดเสียงดุนิดๆ เพื่อให้ร่างบางฟัง

'ฉันไม่เป็นไรจ๊ะ อื่ม..ขอบคุณนะฉันขอแค่น้ำแก้วนี้แล้วกันตามสบายเลย ฉันไม่อยากรบกวนพวกเธอ' ซากุระรับน้ำในมือฮินาตะมาหันมองคาคาชิด้วยสีหน้าที่เศร้าเอามากๆ หันหน้าเดินขึ้นบันใดไปอย่างลำบาก แว๊บนึ่งที่คาคาชิมองร่างบางเขาเห็นเธอ 'ร้องไห้' คาคาชิมองตามจนซากุระขึ้นไปชั้นบนของบ้าน 'เราพูดแรงเกินไปหรือเปล่านะ' คาคาชิฉุดคิดในใจก็จริงที่เขาชอบพูดสอดเสียดเธอแต่เขาไม่ชอบเห็นน้ำตาของเธอ ถ้าไม่ติดต้องคุยเรื่องงานกับฮินาตะเขาคงไปหาเธอแล้ว แต่ว่าเรื่องงานต้องมาก่อน

'ถึงพ่อเขาจะไม่ต้องการ แต่แม่ต้องการหนูนะค่ะอย่าน้อยใจนะ แม่รักหนูมากนะค่ะ' ซากุระลูบหน้าท้อง พูดทั้งน้ำตาด้วยน้ำเสียงอ่อนโยน

 

"Hello ฉันมาแล้ว เอาไอ้นี่มาฝากด้วย" อิโนะเปิดประตูเข้ามา ซากุระถึงกับสะดุ่งรีบเก็บเสื้อกล้ามที่ดมอยู่ทันที

"ยัยอิโนะ!! โธ่!!..คิดว่าใครตกใจหมด" ซากุระเงยหน้ามองเพื่อนสาวก่อนหยิบเสื้อกล้ามขึ้นมาดมต่อ

"ฉันว่าแกไม่ได้แพ้ท้องหรอก แต่แกโรคจิตมากกว่า ฮ่าฮ่าฮ่า" อิโนะเดินมานั่งฝั่งตรงข้ามเอาช่อดอกกุหลาบสีแดงสีขาวยื่นให้

"ว๊าว!!!...น่ากินจังเลย" ซากุระมองดอกกุหลาบด้วยตาเยิ้มเม้มปากไปมา

"ดูทำเข้าถ้าอยากมากขนาดนั้นก็เชิญตามสบาย" อิโนะเลื่อนช่อดอกไม้ให้ ซากุระไม่รอช้าดึงดอกกุหลาบสีแดงสดออกมาจากช่ออ้าปากแล้ว....อ้ำเคี้ยวๆ แล้วกลืนลงคอไปทำหน้าอร่อยกับสิ่งที่กินเอามากๆ อิโนะนั่งมองอย่างยิ้มๆ ที่เธอรู้ว่าซากุระท้องเพราะทั้งสองไม่มีความลับต่อกัน....เอ่อ..ความจริงก็คืออิโนะจับผิดได้ต่างหากเพราะตอนที่ซากุระไปหาเธอที่ร้านดันไปยืนกินดอกกุหลาบจนหมดไปกว่าครึ่งร้าน เธอจึงเคล้นถาม จนซากุระต้องเล่าทุกอย่างให้ฟังตอนแรกฮิโนะแทบจะไปกระจวกไส้คาคาชิแต่ซากุระห้ามไว้เพราะเธอไม่อยากให้เขาต้องเดือดร้อนเพราะเธออีก อิโนะนั่งมองซากุระกินดอกไม้อย่างเอร็ดอร่อยท่าทางเหมือนเด็กเอามากๆ

"หวัดดีจ๊าาา" ร่างสูงผมเงินเปิดประตูเข้ามาโดยไม่เคาะ

"แค๊กๆ แค๊กๆ" ซากุระสำลักสิ่งที่อยู่ในปากเบิกตากว้างเอามือปิดปากตัวเองไว้ อิโนะมองอาการของซากุระเกือบหลุดขำออกมา

"หวัดดีค่ะพี่คาคาชิ" อิโนะทักทายตามปกติ

"หวัดดีครับคุณอิโนะ จะไปไหนกันหรอครับ" คาคาชิเดินเข้ามาถามหยุดที่ข้างโต๊ะของซากุระมองสิ่งที่อยู่บนโต๊ะ 'ดอกกุกลาบ? เสื้อ? เอามาทำไม' คาคาชิมองหน้าซากุระสลับกับสิ่งที่อยู่บนโต๊ะโดยเฉพาะดอกกุหลาบที่มีแต่ก้าน 'แล้วดอกมันหายไปไหน?'

"พอดีว่าจะพาซากุระหาอะไรกินกันนิดหน่อยนะค่ะไปด้วยกันไหมค่ะ" อิโนะถามออกไป

"คุณหนูอยากให้ผมไปด้วยหรือเปล่าละครับ" คาคาชิเหล่ตามองอย่างเจ้าเล่ห์โน้มตัวมาเอาหน้ามาใกล้หน้าซากุระ ซากุระเผลอสูดกลิ่นตัวของคาคาชิทำจมูกขมุบขมิบเลื่อนหน้าเข้าไปใกล้ต้นคอของร่างสูง ก่อนอิโนะจะกระแฮมออกมาให้ซากุระได้สติเอามือดันหน้าคาคาชิให้ออกห่าง

"กะ..แกไม่ต้องไป อย่าทำกับฉันอย่างนี้ฉันไม่ชะ.ชอบ" ซากุระทำหน้าขึนขันเล็กน้อยพยายามทำเป็นคุณหนูเอาแต่ใจให้ปกติที่สุด อิโนะมองทั้งสองอย่างยิ้มๆ 'เก็กกันเข้าไป ถ้าพี่คาคาชิรู้ว่ามีคาคาชิจูเนียมีหวังเก็กแตกแน่ ฮิฮิ'

"ฮิฮิ...อุ๊ย!! โทษที่พอดีกำลังคิดเรื่องสนุกๆ นะ" อิโนะหลุดขำออกมา

"งั้นผมไม่ไปก็ได้ ผมฝากคุณหนูด้วยนะครับ อย่าไปนานมากนะครับผมคิดถึง" คาคาชิพูดสองประโยคแรกเสียงปกติได้ยินทั้งห้องก่อนจะก้มลงมากระซิบข้างหูซากุระเสียงแหบที่สุดแสนน่าลุ่มหลงซากุระหน้าขึ้นสีเล็กน้อย คาคาชิผลักตัวออกมาเดินออกไปนอกห้อง

"แหม...เป็นห่วงกันจริงเลยน๊านนน อย่าไปนานนะครับผมคิดถึง โอ๊ยยยย...หวานกันซะ นี่ถ้าเขารู้ว่ามีคาคาชิจูเนีย เขาคงไม่ห่างจากแกแน่เลยวะ" อิโนะแซวเล็กน้อยยิ่งทำให้ซากุระหน้าแดงขึ้นไปอีก

"ชิ!!ไปได้ยังละฉันไม่อยากกลับบ้านเย็น" ซากุระเชิดหน้าใส่

"ห่างนิดห่างหน่อยไม่ได้เลยน๊ะ" อิโนะแซวไม่เลิก

"อิโนะ!!!" ซากุระทำหน้าดุใส่

"เออๆ ไปกันดีกว่าแต่ว่าแกอย่าเอาไอ้นี้ไปนะ ฉันขอร้อง เดี๋ยวคนอื่นจะหาว่าฉันมีเพื่อนเป็นพวกโรคจิต" อิโนะมองเสื้อกล้ามในมือที่ซากุระกำลังดมอยู่

"ไว้กลับไปดมที่เจ้าตัวดีกว่าถึงใจกว่าเยอะ!!" อิโนะไม่เลิก

"ยัยบ้า!!! ไปกันได้แล้ว" ซาากุระเก็บเสื้อใส่กระเป๋าลุกขึ้นเดินไป

 

ตัดมาทางคาคาชิ

 

ร่างสูงเดินขึ้นไปชั้นบนของบ้านอย่างเร็ว รีบเดินไปหน้าห้องนอนของซากุระ เปิดประตูเข้าไปตรงไปหน้ากระจกหยุดมองแท่งสีขาวที่คว้ำหน้าอยู่ เอื้อมมือออกมาสั่นเล็กน้อยในใจเต้นตึกตักๆ รั่วๆ หยิบแท่งสีขาวขึ้นมาค่อยๆ หันช้าๆ

 

"ห๊ะ!! สะ..สองขีด ก็ปะ.แปลว่า....ท้อง" คาคาชิกำมือแน่นยิ้มน้อยยิ้มใหญ่หน้ากระจก

"ระ..เรากำลังจะเป็นพะ..พ่อ คุณหนูของผมขอบคุณมากๆ นะครับ สุดที่รัก..ของผม" คาคาชิจูบที่แท่งสีขาวปากพรึมพรัมไปมายิ้มอย่างดีใจ ความรู้สึกของการเป็นพ่อคนมันเป็นแบบนี้นี่เองใจเต้นโคมคาม การที่รู้ว่ามีอีกหนึ่งชีวิตกำลังจะเกิดมาดูโลกเพราะว่าเขาเป็นคนทำมันดีสุดๆ ไปเลย คาคาชิหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาทันที

"สวัสดีครับคุณคิซาชิจำเรื่องที่ผมกับคุณตกลงกันได้หรือเปล่าครับ ครับเรื่องที่ผมเคยบอกว่าจะบริหารงานที่บริษัทให้แต่ผมจะไม่แต่งกับคุณซากุระ ตอนนี้ผมเปลี่ยนใจแล้วนะครับผมจะแต่งงานกับคุณหนูสิ้นเดือนนี้ ก็เพราะว่าเราสองคนกำลังมีลูกด้วยกับครับ....." คาคาชิพูดในสิ่งที่ต้องการกับปลายสายที่คุยด้วยน้ำเสียงจริงจังเอามากๆ

 

ช่วงเย็นของวันนั้น

 

"ขอบใจนะอิโนะวันนี้ฉันสนุกมากเลยหละ" ซากุระเดินเข้ามาในตัวบ้านด้วยหน้าตาสดใสสุดๆ

"จ๊า ไม่เป็นระ..อุ๊ย!!...พี่คาคาชิมายืนทำอะไรตรงนี้ค่ะ" อิโนะหันไปเจอชายผมเงินยืนอยู่หน้าประตูบ้านด้านใน

"ผมมายืนรอภรรยากับลูกนะครับ ที่รักทำไมมาช้าจังเลยหละผมรอตั้งนาน" คาคาชิเดินมากอดซากุระหอมแก้มไม่มีอาการเก็กใดๆ หลงเหลือให้เห็นทั้งสิ้น ซากุระงงเล็กน้อยมองอย่างไม่เข้าใจ

"บอกแล้วไงว่าอย่างทำแบบนี้กับฉัน!!!" ซากุระพยายามแกะมือคาคาชิให้ออกจากเอวตัวเอง

"ทำไมหละครับที่รัก ผมจะกอด...จะหอมเมียตัวเองมันผิดมากนักหรือไง" คาคาชิพูดหน้าตาเฉยพรางหอมแก้มไปมาอย่างไม่อาย อิโนะมองอย่างรู้ทัน 'รู้แล้วหละสิว่ามียัยหนู ถึงเก็กแตกแบบนี้' อิโนะยิ้มชอบใจ

"นี่!แกเป็นอะไรของแกเนี่ย!!" ซากุระไม่เข้าใจร่างสูงที่กอดตนอยู่

"คุณใจร้ายกับผมมากเลยนะ ทำไมไม่บอกเรื่อง..'ลูก'..ให้ผมรู้หละ" คาคาชิกอดซากุระจากด้านหลังเอาหน้าเกยไหล่ซากุระไว้ยื่นแท่งสีขาวให้ซากุระดู ซากุระหยุดดิ้นขัดขืนยอมอยู่นิ่งๆ

"หึ ใจร้ายงั้นหรอ นายเองไม่ใช่หรือไงที่บอกว่าเรื่องของฉันมันไร้สาระไม่สำคัญแล้วนายจะให้ฉันทำอย่างไง ที่สำคัญไปกว่านั้นฉันไม่อยากเอาเขามาเป็นเครื่องผูกมัดนายเอาไว้ ในเมื่อนายไม่รักฉัน ฉันก็ไม่ต้องการให้นายมารับผิดชอบ.."

"ใครบอกว่าผมไม่รักคุณ ผมรักคุณมาก รักตั้งแต่ครั้งแรกที่เห็นเลยนะ เด็กน้อยผมชมพูที่ร้องไห้งองแงคนนั้น คุณรู้ไหมทั้งพ่อทั้งแม่คุณทำอย่างไงคุณก็ไม่หยุดจนผมขอคุณมาอุ้มคุณหยุดร้องลืมตามองผมดวงตาสดใสประกายเขียวมรกตคู่นั้นจับใจผมมาจนถึงทุกวันนี้ ผมรักคุณมากนะครับคุณหนูแสนเอาแต่ใจ" คาคาชิพูดพรางเอามือลูบไล้หน้าท้องซากุระไปด้วยเขาพูดตามไปสิ่งที่อยู่ในใจ

"ไม่ต้องฝืนใจพูดก็ได้ฉันไม่ว่าอะไรหรอก ไม่ต้องมารับผิดชอบ ไม่ต้องเป็นห่วงเรื่องนี้หรอกนะ คนสำส่อน!!อย่างฉันก็มั่ว!นอนกับผู้ชายไปทั่วท้องกับใครก็ไม่รู้ ไม่ต้องมาสนใจคนแย่ๆ อย่างฉะ..."

 

หมับ

 

คาคาชิจับตัวซากุระหันมาประกบปากจูบปิดปากเธอดูดกลืนคำพูดที่ร่างบางกำลังพูด เอามือจับล็อกหน้าซากุระไว้ไม่ให้หันหน้าหนี ซากุระพยายามผลักตัวออกมาแต่คาคาชิไม่ยอมจูบปิดปากอยู่อย่างนั้นจนซากุระหยุดขัดยอมให้คาคาชิจูบหลับตาลงปล่อยน้ำอุ่นๆ ที่ดวงตาออกมาเพื่อระบายความน้อยใจที่มี คาคาชิผลักปากออกมาไล่จูบซับน้ำตาให้ซากุระอย่างอ่อนโยน

 

"ผมขอโทษที่ชอบว่าคุณแบบนั้น ผมไม่อยากให้ใครมองคุณหนูของผมไม่ดี แค่อยากเตือนสติคุณเท่านั้น และที่สำคัญ... ผมไม่อยากให้ผู้ชายพวกนั้นเข้าใกล้คุณ ผมขอโทษ เรามาเริ่มกันใหม่นะครับ ที่รักของผม" คาคาชิจ้องตาซากุระพูดสิ่งที่อยู่ในใจแสดงให้เห็นที่ดวงตาว่าสิ่งที่เขาพูดมันเป็นเรื่องจริงที่ออกมาจากใจ ซากุระมองจ้องที่ดวงตาคมกริบคู่นั้นสายตาที่จริงจังถูกส่งมาให้เธอครี่ยิ้มออกมาเบาๆ ก่อนจะเข้าไปกอดคาคาชิไว้

"ฉันก็ขอโทษพี่เหมือนกันที่ทำเรื่องไม่ดีกับพี่ ฉันรักพี่มากนะ แต่ว่า..." ซากุระลากเสียงยาว

"มีอะไรหรอครับที่รัก" คาคาชิมองต่ำลงมามองคนที่ซุกหน้าอยู่กับอกเขา

"เรื่องคุณพ่อ..."

"ไม่ต้องห่วงเรื่องนั้นหรอครับผมคุยกับพ่อคุณแล้ว สิ้นเดือนนี้เราจะแต่งานกัน" คาคาชิบอกเรื่องที่คิดว่าจะทำให้ร่างบางดีใจ

"สิ้นเดือนนี้เลยหรอ!!! แต่ฉันยังไม่อยากแต่งนิให้คลอดก่อนไม่ได้หรอ" ซากุระเริ่มแย้งออกมา

"ทำไมอีกหละครับ" คาคาชิเริ่มทำหน้าหนักใจอีกรอบ

"แกจะดื้ออะไรอีกวะฉันเริ่มเหนื่อยใจแทนพี่คาคาชิแล้วนะเนี่ย" อิโนะที่มองทั้งคู่ปรับความเข้าใจกันอย่างยิ้มๆ ก่อนจะทำหน้าเซ็งขึ้นมาทันทีมองซากุระอย่างหนักใจ

"โธ่!!..แต่งงานทั้งที่ฉันก็อยากสวยที่สุดนิ ท้องแบบนี้ใส่รัดๆ ก็ไม่ได้ ใส่ส้นสูงก็ไม่ได้ อย่างนี้ก็หมดสวยเลยนะสิ" ซากุระผลัดตัวออกมาจากคาคาชิทำท่าทางประกอบให้เห็นสีหน้าไม่พอใจสุดๆ

"แกจะสวยอะไรนักหนาวะ แกนะสวยอยู่แล้วไม่ต้องกังวลเรื่องนั้นหรอก" อิโนะพูดอย่างเหนื่อยๆ

"แกไม่เข้าใจฉันอิโนะ ฉันอยากใส่ชุดสวยๆ นิ" ซากุระทำแก้มป่องใส่อิโนะ คาคาชิเห็นอย่างนั้นก็เข้าไปกอดเอวร่างบางไว้จากด้านหลัง

"แต่สำหรับผมตอนที่คุณไม่ใส่อะไร คุณสวยสุดๆ เลยหละ" คาคาชิพูดคลอเคลียร์ใกล้หู ซากุระหน้าแดงขึ้นมาทันที

"บ้าพูดอะไรก็ไม่รู้ ไม่อายยัยอิโนะหรอ...เอ่อ..ฉะ.ฉันยอมแล้วก็ได้" ซากุระก้มหน้าพูดลูบมือคาคาชิไปมา

"ฉันว่าฉันกลับบ้านก่อนดีกว่า.. อ๊อ!! อีกอย่างพี่คาคาชิค่ะให้ในท้องออกมาก่อนดีกว่านะค่ะแล้วค่อยใส่เข้าไปใหม่ ส่วนแกฉันว่าแต่งตอนนี้นะดีแล้ว ถ้าจะรอให้หุ่นแกเพรียวฉันว่าคงจะอีกนานแน่เลยวะ พี่คาคาชิไม่ปล่อยให้แกว่างหรอกดูท่าแล้วอ่ะนะ" อิโนะมองอาการของคาคาชิที่เริ่มไซ้จูบที่ต้นคออย่างไม่อายเธอที่ยืนอยู่เลย

"ก็อย่างที่คุณอิโนะพูด แหม...ผมก็จะสี่สิบแล้วต้องรีบหน่อยเดี๋ยวมีลูกไม่ทันใช้ครับ" คาคาชิพูดอย่างยิ้มๆ พรมจูบที่แก้มซากุระไปมา ซากุระเองก็ไม่ขัดการกระทำของคาคาชิแต่อย่างใด ก้มหน้ายืนอมยิ้มอย่างเดียว

"ค๊าๆ อย่าหักโหมมากนักนะค่ะ สงสารเจ้าตัวเล็กมัน" อิโนะมองหน้าท้องซากุระแล้วพูด

"ไม่ต้องห่วงหรอกยัยหมู ฉันปรึกษากับคุณหมอแล้วไม่มีอันตรายอย่างแน่นอน" ซากุระตอบกลับแต่ยังก้มหน้าไม่ยอมเงย

"แหม... เอาใจจังเลยนะไปล่ะบ๊ายยยย" อิโนะโบกมือลาเดินออกไปนอกตัวบ้าน

"เราเองก็ไปกันบ้างดีกว่านะครับที่รัก ผมอยากคุยกับลูกจะแย่แล้ว" คาคาชิหันมามองหน้าซากุระ

"ฉันยังไม่อาบน้ำเลยขอไปอาบน้ำก่อนนะ" ซากุระผลักตัวออกมาจากอ้อมกอดของคาคาชิ

"เอางั้นก็ได้" คาคาชิพยักหน้าด้วยสีหน้าที่เจ้าเล่ห์สุดๆ

"อ๊ายยย!!! นี่แกจะทำอะไรฉันปล่อยฉันนะไอ้ขี้ค่า!" ซากุระพูดเสียงแข็ง

"หึ!! ผมบอกกี่ทีแล้วว่าให้มีมารยาทโดยเฉพาะกับผัว!!ตัวเองอย่างนี้ไม่ต้องอาบแล้วน้ำนะอาบอย่างอื่นดีกว่า" คาคาชิกอดซากุระไว้แน่นเหล่ตามองหน้าร่างบางในอ้อมแขน

"อ๊ายยย!!! ไม่เอาน๊าาฉันกำลังท้องอยู่น๊ะ!! ขอโทษๆ ไม่เรียกแบบนั้นก็ได้นะพี่คาคาชิ" ซากุระทำเสียงอ้อนๆ

"อือ...ไม่ทันแล้วหละครับ ผมเป็นคนพูดคำไหนคำนั้น หึหึ ผมจะปราบคุณเองครับคุณหนู!!!" คาคาชิรีบพาร่างบางขึ้นไปชั้นบนของบ้านทันที

 

ณ วันแต่งงาน

 

ห้องโถใหญ่ของบ้านถูกตกแต่งไปด้วยหมู่มวนดอกไม้ที่ถูกประดับจัดเป็นช่อๆ อย่างสวยงาม ภายในงานตลบอบอวนไปด้วยกลิ่นหอมอ่อนๆ ของดอกไม้ที่ประดับบรรยากาศแสนอบอุ่นกำลังโอบล้อมรอบตัวผู้คนที่อยู่สถานที่นั้น

 

"ผมขอขอบคุณแขกทุกมากนะครับ ที่เสียสละมาเพื่อเป็นพยายามรักของเราสองคน..." คาคาชิโอบเองร่างบางเรือนผมชมพูดในชุดเจ้าสาวฟูฟ้อง แต่ดูหน้าร่างบางเหมือนไม่ชอบเท่าไหร่

"ฉันว่างานนี้ลูกนายลำบากแน่ จะเอาลูกสาวฉันอยู่หรือเปล่าเนี่ย ชักเริ่มห่วงๆ แล้วสิ" คิซาชิพูดสีหน้าเล่นๆ มองคู่บาวสาวบนเวที ซากุระทำหน้าบูดบึ่ง เพียงแค่เธอจะเอาเสื้อของคาคาชิมาดมเธอชอบกลิ่นตัวของคาคาชิตอนเหงื่อออกอับนิดๆ อื๊อหื๊อ!!..กลิ่มมันช่าง... แต่คาคาชิไม่ให้เอามาเพราะมันดูไม่ดีเหมือนพวกโรคจิตเจ้าสาวของเราเลยสีหน้าบึ่งตึงอย่างที่เห็น

"โธ่..ท่านครับผมว่าคนที่น่าเป็นห่วงคือคุณหนูมากกว่า เจ้าคาคาชินะมันร้ายจะตายคุณหนูไม่ทันคาคาชิหรอกครับ" ซาคุโมทำสีหน้ากังวลเล็กน้อยแต่ใบหน้านั้นก็ยังมีร้อยยิ้มปะปนอยู่

"คุณลุงค่ะไม่ต้องเป็นห่วงไปหรอกค่ะ เพราะว่าสองคนนี้เหมาะสมกันมาก ส่วนเรื่องยัยคุณหนูเอาแต่ใจของเราไม่ต้องเป็นห่วงไปหรอกค่ะ ฉันว่าพี่คาคาชิรับมือได้แน่นอนค่ะปราบยัยคุณหนูของเราได้อยู่หมัดเลยหละคอยดูแล้วกัน" อิโนะพูดอย่างยิ้มๆ มองคู่บ่าวสาวบนเวที

"..ใช่ไหมครับที่ระ...รัก" คาคาชิลากเสียงยาวมองตามสายตาของแขกที่อยู่ด้านล่างที่กำลังมองจุดหนึ่งบนเวที คาคาชิหันไปมองก็เจอเจ้าสาวแสนสวยของเขากำลังยืนมองช่อดอกกุหลาบที่ประดับอยู่บนเวทีเอื้อมมือหยิบดอกกุหลาบสีแดงขึ้นมาหนึ่งดอกสูดดมเม้มปากก่อนจะค่อยๆ อ้าปากงับ

"ทำอะไรนะที่รัก" คาคาชิทักขัดขึ้นมาก่อนปากของซากุระจะงับดอกกุหลาบในมือ

"เรื่องของฉันแกไม่ต้องมายุ่ง ไม่ให้ฉันเอาเสื้อมาดมฉันกินไอ้นี้ก็ได้ ชิ!! อยากพูดนักไม่ใช่หรือไงก็พูดไปสิ!!! แต่อย่ามายุ่งกับฉัน!!!ไอ้ขี้ค่า!!" ซากุระกระแทกเสียงใส่สบัดหน้ากลับมาหาดอกกุหลาบในมืออีกครั้ง

"มาดูกันสิว่าใครจะแน่กว่ากัน ลูกนายจะทำอย่างไงกับยัยหนูของฉัน" คิซาชิมองอาการของซากุระ ยิ้มให้กับความดื้อของลูกสาวตัวเอง ซากุระกำลังอ้าปากงับดอกกุหลาบอีกครั้ง

"หลังจบงานนี้ผมสัญญาว่าจะให้คุณมากกว่าหนึ่ง!!...'ดอก!!!'..." คาคาชิพูดขัดการกระทำของซากุระอีกครั้งทำเอาซากุระชะงักไปเลยที่เดียวมองคาคาชิสลับกับดอกกุหลาบในมือทำท่าคิดอย่างหนัก

"โอ๊ะ!!โอ๊!! ยัยคุณหนูของเราคิดหนักเลยวุ๊ย จะเอาอย่างไงหละจ๊ะซากุระ" อิโนะตะโกนแซวออกมาซากุระมองดอกไม้กับคาคาชิไปมาเม้มปากแน่นดมดอกไม้ในมืออีกครั้งทำหน้าเหมือนตัดสินใจได้ ก่อนจะสูดลมหายใจเข้าปอดแรงๆ อีกครั้ง

"เลือกดีๆ นะครับคุณหนูระหว่างดอกกุหลาบในมือกับ....'ดอก'....ที่ผมจะให้ คุณจะเอาดอกไหน คุณจะเอากุหลาบในมือก็ได้นะแล้วแต่ ผมไม่บังคับ" คาคาชิพูดขัดขึ้นมาอีกครั้งซากุระอ้าปากค้างกับดอกกุหลาบหันมองคาคาชิก่อนจะสบัดหน้ากลับมาเลื่อนปากเข้าใกล้ดอกกุหลาบก่อนจะ....จูบที่กลีบดอกไปหนึ่งที จากนั้นก็เสียบดอกกุหลาบไว้ที่เดิมเอามือโกยกระโปรงขึ้นมาด้วยมือทั้งสองข้าง ก่อนจะหอบหิ้วกระโปรงฟูฟ้องของตัวเองเดินฉับๆ มาหยุดยืนข้างคาคาชิปล่อยมือที่จับกระโปรงทิ้ง แต่สีหน้ายังคงไม่พอใจเหมือนเดิม

"หมดท่าเลยวะยัยคุณหนูของฉัน" อิโนะพูดขึ้นมาอีกครั้ง

"เงียบไปเลยนะ!!อิโนะ เอาแก!!จะยืนบื่ออยู่ทำไม รีบๆ ขอบคุณเข้าสิ จะได้จบงานเร็วๆ แล้วอย่าลืมสัญญาด้วยหละ" ซากุระพูดใส่คาคาชิที่ยืนยิ้มให้กับภรรยาสุดน่ารักคนนี้

"ครับ..คุณหนูที่รักของผม" คาคาชิโอบเอวซากุระอีกครั้ง โดยครั้งนี้ร่างบางมีสีหน้าที่ยิ้มแย้มไม่บึ่งตึงกอดแขนร่างสูงไว้เอาหน้าซุกที่แขนและเริ่มไล่ขึ้นมาที่ซอกคอ

"นิๆ ทั้งสองคนฉันบอกแล้วไงว่าให้เจ้าตัวเล็กมันออกมาก่อน แล้วค่อยเอาเข้าไปใหม่ ไม่ฟังกันเลย" อิโนะยังคงแซวไม่เลิกจนซากุระทนไม่ไหวแย่งไมล์จากคาคาชิมา

"ชิ!!ยัยหมู เอาไมล์มานี่!! ดิฉันต้องขอบคุณแขกทุกท่านมากเลยนะค่ะ เรามาดื่มฉลองกันเลยดีกว่า ชิส!! ค๊ะ" ซากุระหยิบแก้วไวน์ขึ้นมาชูขึ้นในอากาศก่อนกระดกรวดเดียวจนหมด

"เชิญแขกทุกท่านตามสบายเลยนะค่ะ นิแกจบงานแล้วไปได้หรือยังหละ" ซากุระหันมาพูดกับคาคาชิที่ยืนอึ่งกับการกระทำของร่างบางที่รีบเร่งให้จบการปิดงานเร็วๆ

"คุณหนูครับ ผมบอกกี่ทีแล้วครับว่าให้รู้จักกาลเทศะ อย่างนี้คงต้องโดยสั่งสอนหน่อยแล้วหละครับคุณหนู!!!" คาคาชิช้อนตัวซากุระขึ้นมา

"ฉันไม่ฟังคนอย่างแกหรอก!!!ไอ้ขี้ค่า!!!" ซากุระกอดคอคาคาชิแล้วพูดเสียงดัง

"ผมบอกคุณแล้วใช่ว่าให้หัดมีมารยาทกับคนอื่นโดยเฉพาะกับผัว!!ตัวเอง วันนี้อย่าหวังว่าจะได้นอนเลยครับ!!คุณหนู!!!.." คาคาชิรับพาซากุระขึ้นไปชั้นบนของบ้านทันทีท่ามกลางสายตานับร้อยคู่ที่จ้องมองอึ่งนิดๆ กับคำพูดของทั้งคู่แต่ก็อดที่จะยิ้มกับการกระทำที่น่ารักๆ ของทั้งคู่ไม่ได้

"ผมขอโทษแทนคาคาชิด้วยนะครับที่พูดแบบนั้นกับคุณหนู" ซาคุโมหันมาก้มหัวขอโทษคิซาชิยกใหญ่คนอื่นๆ เริ่มหันมามอง

"ไม่เป็นไรหรอ.. อย่างนี้ฉันชอบจะได้มีหลานให้ฉันเยอะๆ" คิซาชิพูดอย่างยิ้มๆ

"ไม่ต้องห่วงเรื่องนั้นหรอค่ะคุณลุง ดูท่าอย่างนี้มีลูกหัวปีท้ายปีแน่นอนค่ะ" อิโนะหันมาพูดอย่างยิ้มๆ เล่นเอาแขกทุกคนหัวเราะชอบใจกันใหญ่

 

~~~~~~~~~~END~~~~~~~~~

 

(ตอนต่อไปเป็นของอิทาจินะค๊าาา มาดูกันว่าอิทาจิจะร้ายจะเลวมากแค่ไหน)

(ตอนนี้รู้สึกคาคาชิจะไม่ค่อยร้ายเท่าไหร่ แต่ไรท์ชอบเรื่องนี้:แกเป็นคนแต่งก็ต้องชอบสิ:จากรีดเดอร์)

 

ขอฝากอีกอย่างนะค่ะ สำหรับน้องๆ คนไหนที่กำลัง หาที่เข้าศึกษาต่อในมหาลัยสาขาที่ไรท์อยู่เปิดรับสมัครน้องๆ ฝากลิ้งไว้ด้วยนะค่ะ เข้ามาสอบถามได้เลยค๊าาา

 

รับตรง!! ม.วไลยอลงกรณ์ เศรษฐศาสตร์ ไม่จำกัดเกรด

 

ปล.1 อยากให้เข้าไปสอบถามกันหน่อยนะค่ะมันเป็นงานที่ไรท์ต้องส่ง อาจารย์ที่ มหาลัย

ปล.2 อีกสองสามวันไรท์จะมาอัพนะค๊ะ (คู่มาดาระ)