[Fic naruto] short story sakura

 

ร่างบางเดินวนเวียนอยู่หน้าสถานที่ที่เต็มไปด้วยอบายมุก ร่างบางผมสีน้ำเงินเดินไปเดินมาอย่างกล้าๆ กลัวๆ ร่างบางในชุดเดรกคลุมเข่าสีฟ้าอ่อนเสื้อคลุมแขนสั้นสีน้ำเงินเข็มหน้าหวานเติมแต้มด้วยเครื่องสำอางบางเบาออกแนวกังวลเล็กน้อยมองเข้าไปในสถานที่ที่เธอไม่ควรมา

 

"มาคนเดียวหรอครับ" เสียงของชายคนหนึ่งดังถามขึ้นมาร่างบางหันไปมองก่อนจะเดินหนีไปเพราะเธอไม่รู้จักเขา

"จะไปไหนจ๊ะ มากับพี่ดีกว่ามะ จะได้ไม่เหงา" ร่างสูงคว้าแขนร่างบางไว้ดึงเธอมาอยู่ในอ้อมกอดโอบเอวเธอไว้จนทั้งสองแนบติดกัน

"มะ..ไม่เป็นไรค่ะคะ..คือว่าฉันนัดเพื่อนไว้ข้างในนะค่ะ ของตะ..ตัวก่อนนะค่ะ" ร่างบางพยายามผลักตัวออกมาจากร่างสูง แต่ดูเหมือนร่างสูงยิ่งกระชับแขนแน่นขึ้นไปอีก

"งั้นเดี๋ยวพี่พาเข้าไปแล้วกัน เข้าไปคนเดียวมันอันตราย ให้พี่พาไปดีกว่า" ร่างสูงพูดคลอเคลียใกล้ใบหูและแก้มของร่างบางสูดกลิ่นตัวของหญิงสาวอย่างกระหาย ร่างบางทำได้แค่เพียงเบือนหน้าหนีเอามือยันหน้าร่างสูงให้ออกห่างเท่าที่แรงเธอทำได้ถึงแม้จะไม่ได้ผลซักเท่าไหร่

"ปะ..ปล่อยฉันนะค่ะ ขะ..ขอร้อง ปล่อยเถอะ" ร่างบางขอร้องเสียงหวานอย่างน่าฟัง ร่างสูงยิ่งกระชับแขนพรมจูบทั่วหน้าหวานอย่างคนเอาแต่ใจ

"ขอโทษนะครับ กรุณาปล่อยเธอด้วย" เสียงทุ้มน่าฟังดังขัดการกระทำของร่างสูง

"คุณคาคาชิ!! ช่วยฉันด้วยค่ะ" ร่างบางร้องเรียกชื่อของชายอีกคนที่ยืนยิ้มอยู่อย่างอารมณ์ดี

"แกเป็นใครวะอย่ามายุเรื่องคนอื่นไปไอ้หน้าบาด!!!" ร่างสูงกระชับเอวร่างบางหันมามองหน้าชายที่เข้ามาขัด

"ผมเป็นใครบอกไปคุณก็ไม่รู้จักหรอกครับ เป็นสุภาพบุรุษหน่อยสิครับ ผู้หญิงไม่เล่นด้วยก็อย่าไปขืนใจเธอสิครับ หน้าตาคุณก็ดีแต่ทำไมทำตัวทราม!!!อย่างนี้หระครับ" คาคาชิยิ้มพูดอย่างอารมณ์ดียืนเอามือไขว้หลังอย่างสบายอารมณ์

"มึง!!!กล้าว่ากูหรอ!!!!" ร่างสูงผลักตัวร่างบางให้ออกห่างก่อนตรงเข้ามาประจันหน้ากับคาคาชิ

 

หมับ ตุ๊บ

 

คาคาชิยกแขนกันก่อนจะประทับหมัดที่หน้าร่างสูงไปทีอย่างแรงจนร่างสูงทรุดลงกับพื้น คาคาชิกลับมายืนยิ้มเอามือไขว้หลังเหมือนเดิมทำราวกับว่าไม่มีอะไรเกิดขึ้น ร่างสูงที่พื้นเห็นสีหน้าอย่างนั้นก็ยิ่งเดือดรีบยันตัวลุกขึ้นมาประจันหน้าคาคาชิอีกครั้งพร้อมกระชากคอเสื้อร่างสูงด้วยความโกรธจัด

 

"มึงยะ.."

"อย่าดีกว่านะครับ" คาคาชิมองด้วยสายตาแข็งกร้าวหน้านิ่งในมือถือปืนจ่อที่ท้องร่างสูงที่กำลังพูดอยู่ถึงกับชะงัดมองต่ำลงมาก็พบปืนก่อนจะค่อยๆ ปล่อยคอเสื้อของคาคาชิออก

"ฝะ..ฝากไว้ก่อนเถอะ อย่าให้เจออีกนะมึง" ร่างสูงเดินไปอีกทาง คาคาชิมองจนลับตาก่อนจะหันมองฮินาตะที่ยืนมองอยู่

"เป็นอะไรหรือเปล่าครับ คุณฮินาตะ" คาคาชิมองสำรวจร่างกายทั้งหน้าและหลัง ฮินาตะมองการกระทำของคาคาชิถึงกับหน้าแดง

"ขะ..ขอบคุณนะค่ะคุณคาคาชิ" ฮินาตะพูดเสียงหวานอย่างน่าฟัง

"ไม่เป็นไรครับ แล้วคุณมาทำอะไรแถวนี้หละครับมันอันตรายนะ ที่สำคัญที่อโคจรแบบนี่ไม่เหมาะกับคนอย่างคุณหรอกครับ" คาคาชิพูดด้วยน้ำเสียงสุภาพน่าฟัง

"คะ..คือว่าซากุระจังนัดมานะค่ะ ฉันกะ..ก็เลยต้องมา" ฮินาตะก้มหน้าพูดอย่างอายๆ

"หรอครับ งั้นให้ผมเข้าไปส่งไหมครับ เดี๋ยวเจอแบบพวกเมื่อกี๋อีก ตกลงไหมครับ" คาคาชิพูดก้มมองหน้าฮินาตะ ส่งยิ้มที่สาวๆ เห็นก็ละลายมาให้

"คะ..ค่ะตกลง" ฮินาตะสบตาคาคาชิตอบอย่างอายๆ

"ขอโทษนะครับ" จากนั้นคาคาชิก็จับมือฮินาตะพาเดินเข้าไปในผับ ฮินาตะมองมือที่โดนมือหนาจับกุมมือตนก็ยิ้มอย่างดีใจเดินตามร่างสูงไป

 

ด้านในผับ

 

"ทำไมฮินาตะยังไม่มาอีกเนี่ยรอนานแล้วนะ" ซากุระมองหาเพื่อนสาวอย่างใจจดใจจ่อ

"นั่นไงๆ มากับใครนะ เห็นหน้าไม่ค่อยชัด แต่คุ้นๆ หลอดีเห๊ะ" เทมาริมองชายที่เดินนำฮินาตะมา

"จะใครเล่า..ก็คุณคาคาชิคนติดตามซากุระไงหละ อ๊ะ!!ติดตามอย่างเดียวจริงหรือเปล่าอันนี้ไม่รู้นะ" อิโนะแซวซากุระเล็กน้อยเอาไหล่กระแซะซากุระเบาๆ ซากุระหันมองทั้งคู่เข้ามาใกล้ก็เห็นคาคาชิจับมือจูงฮินาตะมา

"ขะ..ขอโทษนะค่ะที่มาช้า" ฮินาตะพูดยิ้มอย่างอายๆ

"แหม..ฮินาตะ ไม่ปล่อยเลยนะ" เท็นเท็นมองมือฮินาตะจับมือคาคาชิอยู่

"อุ๊ย!! ขะ..ขอโทษค่ะคุณคาคาชิ" ฮินาตะรีบปล่อยมือคาคาชิทันที่

"ฮินาตะเธอไม่ต้องขอโทษ" ซากุระดึงฮินาตะมาอยู่ด้านหลังก่อนจะเดินมาประจันหน้าคาคาชิ

 

เพี๊ยะ!!!!

 

"นี่คือโทษที่แกบังอาจล่วงเกินเพื่อนฉัน" ซากุระตบเข้าที่หน้าด้านข้างจนสบัดไปอีกทาง

 

เพี๊ยะ!!!!

 

"และนี่สำหรับที่แกขัดคำสั่งฉัน บอกแล้วไงว่าอย่าสะเออะ!!เข้ามา ที่นี่ไม่เหมาะกับคนชั้นต่ำ!! อย่างแก" ซากุระตบเข้าไปที่หน้าอีกข้าง หน้าคาคาชิหันตามแรงมือที่ประทับมาที่หน้าก่อนจะค่อยๆ หันหน้ามามองพยายามทำสีหน้าให้นิ่งที่สุด

"ขอโทษครับที่เข้ามา ที่นี่ไม่เหมาะกับผมจริงๆ แหล่งรวมอโคจร!แบบนี้มันเหมาะกับคุณ!คนเดียวเท่านั้น คุณหนูซากุระ" คาคาชิตอกกลับกระตุกยิ้มเหยียดอย่างสะใจก่อนหันหลังกลับ ซากุระมองการกระทำของคนใต้บัญชาอย่างแค้นๆ ก่อนจะหันไปเห็นบ๋อยเดินมาเสริฟเครื่องดื่ม

"เดี๋ยวก่อน!! ไหนๆ แกก็เข้ามาแล้วฉันมีเรื่องอยากให้แกทำ" ซากุระยกแก้วเครื่องดื่มสุดแพงขึ้นมายิ้มกับความคิดตัวเอง

"มีอะไรครับคุณหนู" คาคาชิหยุดนิ่งก่อนหันมามอง ซากุระยิ้มพร้อมยักคิ้วให้ก่อนจะยกแก้วเครื่องดื่มขึ้นมาค่อยๆ เทลงที่ร้องเท้าของตัวเองจนเปียกไปหมด คาคาชิมองการกระทำนั้นของหญิงสาวก็พอจะเดาได้ว่าเธอต้องการให้ตนทำอะไร

"ทำความสะอาดให้ฉันหน่อยพอดีมือมันลื่นรบกวนหน่อยนะลืมเอาผ้าเช็ดหน้ามา" ซากุระนั่งลงกลางโซฟานั่งไขว่ห้าง คาคาชิมองอย่างสุดเอือมก่อนจะเดินเข้าไปนั่งคุกเข่ากับพื้น ล้วงเอาผ้าเช็ดหน้าที่กระเป๋าเสื้อออกมา

"อย่าเอาผ้าราคาถูกของแกมาโดนร้องเท้าฉัน เอาลิ้นแกเลียทำความสะอาดซะสิ เครื่องดื่มที่นี่ราคาแพงมากเลยแกไม่รู้หรือไง ฉันอุตส่าห์หวังดีนะ เพราะคนอย่างแกคงไม่มีวันได้กินของมีราคาแพงอย่างนี้หรอกมั้ง ฮึฮึ" ซากุระยักคิ้วให้คาคาชิอย่างสะใจมองที่เท้าตัวเองเพื่อย้ำให้เขาทำตามคำที่เธอสั่ง

"ซากุระจังค่ะ ฉะ..ฉันให้คุณคาคาชิเข้ามาส่งอย่าให้เขาทำเลยนะค่ะ" ฮินาตะรีบร้องห้ามเพื่อนสาว

"นั้นดิแกคุณคาคาชิเขาเป็นผู้ใหญ่แล้วนะ ให้มาทำอะไรอย่างนี้ได้ไง เล่นแรงไปหรือเปล่าแก" อิโนะเองก็รีบเตือนเพื่อนสาวเพราะเห็นว่าทำเกินไป

"ฉันเห็นด้วยกับอิโนะนะซากุระ" เทมาริพี่ใหญ่เห็นด้วยกับอิโนะซากุระไม่สนใจคำพูดของเพื่อนทั้งหมดสายตาอยู่ที่ร่างสูงตรงหน้า คาคาชิมองหน้าซากุระอย่างแค้นๆ ก่อนจะยิ้มออกมา

"ไม่เป็นไรครับ ผมเป็นคนดูแลคุณหนูซากุระเธอสั่งอะไรผมก็ต้องทำตาม ผมเต็มใจ" คาคาชิยกเท้าซากุระขึ้นมาเอาลิ้นเลียคาบน้ำที่ร้องเท้า

"ดีมากเชื่องดีนิ ทำให้สะอาดๆ นะเดี๋ยวให้ทิป" ซากุระปล่อยให้คาคาชิยกขาตัวเองขึ้นมาเลียโดยไม่ห่วงว่ากระโปรงสุดสั้นจะเปิด คาคาชิเลียร้องเท้าจนแห้งสะอาดก่อนจะกระตุกยิ้มเอาลิ้นร้อนๆ เลียที่หลังเท้าลากลิ้นร้อนๆ ขึ้นมาตามแนวขาเนียนขาวมือประคองขาลูบไล้ตามน่องเนียนลูบขึ้นลงอย่างเบามือจนถึงต้นขาขาวๆ ที่พ้นกระโปรงสุดสั้นด้วยประสบการณ์ที่ช่ำชอนอย่างชำนาญ ซากุระหลับตาเคลิ้มไปกับสัมผัสที่ได้รับจนเผลอร้องเสียงหวานออกมา

"อืม.." ซากุระหลับตาเคลิ้มกับการทำความสะอาดสุดสยิวของคาคาชิ คาคาชิเองก็ยิ่งได้ใจเลียตามหน้าขาอย่างเบาๆ มือที่ลูบไล้ไปมาเริ่มขึ้นมาที่ต้นขาของร่างบาง ซากุระสะดุ่งเพราะคาคาชิเริ่มสอดมือเข้ากระโปรงเธอ

"หยุด!!! พอได้แล้วฉันบอกให้หยุด!!" ซากุระจับมือของคาคาชิไม่ให้ล่วงล้ำเข้ามาอีกมือดันหน้าคาคาชิให้ออกจากต้นขาของตน

"ยังไม่สะอาดเลยนะครับ ให้ผมหยุดแล้วหรอ" คาคาชิลูบไล่ที่น้องบีบเบาๆ มองหน้าร่างบางในใจหัวเราะยิ้มอย่างสะใจที่เอาชนะร่างบางได้

"กะ..แกไม่ต้องทำแล้วอะ.ออกไปรอฉันที่รถไป!!" ซากุระไล่คาคาชิออกไป คาคาชิค่อยลุกขึ้นมาเอามือลูบต้นขาของซากุระกระซิบข้างหูอย่างแผ่วเบา

"งั้นผมจะตามไปทำที่ห้องคุณหนูแล้วกัน ไปก่อนนะครับคุณหนู" ประโยคแรกคาคาชิกระซิบเสียงเบาได้ยินแค่เธอกับเขาก่อนจะผลักตัวออกมาพูดประโยคหลังด้วยสีหน้าของผู้กำชัยชนะ ซากุระมองสีหน้าของคาคาชิที่เยาะตนอยู่อย่างไม่พอใจที่ตนเป็นฝ่ายแพ้

 

ซ่าาา!!!

 

"ฉันไม่มีวันยอมแกหรอ ไอ้-ขี้-ค่า!!!!" ซากุระเอาน้ำสาดใส่คาคาชิจนเปียก ตะโกนออกมาอย่างดังจนคนที่อยู่ใกล้ๆ หันมามอง ซากุระกอดอกหน้าเชิดใส่อย่างสะใจที่เอาชนะได้ คาคาชิหันมองสายตาสุดแค้นก่อนจะเดินออกไป

"นี่แกทำเกินไปปะวะ" อิโนะถามเพราะปกติเพื่อนสาวไม่เคยทำแบบนี้กับใคร

"เรื่องของฉันอย่าไปใส่ใจพวกขี้ค่ามันเลย เรามาฉลองให้ฮินาตะกันดีกว่า" ซากุระกลับมาสดใสอีกครั้งทำเอาทั้งหมดแปลกใจกับอารมณ์ขึ้นๆ ลงๆ ของเพื่อนสาว ซากุระหันไปสนุกกับการฉลองวันเกิดให้ฮินาตะ

"คุณคาคาชิจะเป็นอะไรหรือเปล่านะ" ฮินาตะมองไปตามทางที่คาคาชิพึ่งเดินไปสีหน้าเป็นห่วงอย่างมาก 'เพราะฉันแท้ๆ คุณถึงโดนแบบนี้ ขอโทษนะค่ะ' ฮินาตะคิดในใจ

 

ด้านนอก

 

"ให้ตายเถอะผู้หญิงอะไรนับวันนิสัยก็ยิ่งแย่ขึ้นทุกวัน อย่าให้ถึงตาฉันบางแล้วกัน ฉันจะดัดนิสัยแย่ๆ ของเธอเองยัยคุณหนู" คาคาชิบ่นอย่างแค้นๆ ก่อนจะถอดเสื้อของตัวเองออกเปลี่ยนตัวใหม่ที่อยู่ในรถ

 

3 ชั่วโมงต่อมา

 

"วันนี้พอแค่นี้นะแกไว้วันหลังมีโอกาสนัดเจอกันอีกนะ" ซากุระพูดอย่างร่าเริ่งก่อนจะโบกมือลาเหล่าเพื่อน เดินเซเล็กน้อยมาที่รถที่รออยู่หน้าร้านโดยมีฮินาตะเดินมาเป็นเพื่อน

"แล้วเธอกลับอย่างไงละ ให้ไปส่งที่บ้านไหม" ซากุระถามเดินมาหยุดที่รถโดยมีคาคาชิเปิดประตูรออยู่

"ไม่เป็นไรจ๊ะซากุระจัง ฉันโทรบอกพี่เนจิแล้ว นั้นไงมาพอดีเลย" ฮินาตะมองรถที่เลี้ยวเข้ามาใหม่

"งั้นไปก่อนนะบายจ๊า" ซากุระยิ้มให้อย่างสดใสก่อนเข้าไปในตัวรถ ฮินาตะหันมามองคาคาชิ

"จะ..เจ็บหรือเปล่าค่ะ เอ่อ..ฉันขะ..ขอโทษนะค่ะทำเป็นต้นเหตุทำให้คุณโดนซะ.." ฮินาตะมองที่รอยแดงข้างแก้มหน้าสำนึกผิดเล็กน้อยที่เป็นคนทำให้คนตรงหน้าเจ็บตัว

"ไม่เป็นไรครับ สำหรับคุณฮินาตะแล้วผมเต็มใจ ถ้าจะโทษผมว่าโทษคนทำดีกว่า" คาคาชิมองซากุระที่อยู่ในรถ ซากุระเองก็มองทั้งคู่อยู่เช่นกัน

"ฉันไม่รู้หรอกนะค่ะว่าพวกคุณทำไมไม่ถูกกันแต่ว่าซากุระจังเธอไม่เคยทำแบบนี้กับใครเลยนะ เธอออกจะเรียบร้อยน่ารักคุณไปขัดใจอะไรเธอหรือเปล่าลองคุยกับเธอดีๆ นะค่ะฉันว่าซากุระต้องเข้าใจคุณแน่ๆ พี่เนจิมาแล้วงั้นฉันไปก่อนนะค่ะ" ฮินาตะก้มหัวให้ก่อนจะเดินไปขึ้นรถ

"ยัยนี่หรอน่ารัก หึ ไม่มีวัน" คาคาชิมองซากุระในรถพูดใส่กระจกโดยไม่กลัวว่าเธอจะได้ยิน ก่อนจะเดินไปที่ประตูฝั่งคนขับ

"เมื่อกี๋แกพูดอะไรกับฮินาตะ แกว่าฉันใช่ไหม ไอ้ขี้ค่า!!" ซากุระถามทันทีที่คาคาชิเข้ามาในรถ

"รู้อยู่แล้วไม่น่ามาถาม คนอย่างผมนะหรอจะชมคุณ ผมเห็นธาตุแท้คุณหมดแล้วหละครับคุณหนู" คาคาชิพูดอย่างสบายอารมณ์ไม่สนว่าคนที่คุยด้วยคือลูกสาวของเจ้านาย

"แกกล้าพูดแบบนี้กับฉันหรอ!! คอยดูฉันจะฟ้องคุณพ่อให้ไล่แกออก ขี้ค่าอย่างแกฉันหาใหม่เมื่อไหร่ก็ได้" ซากุระมองคาคาชิจากกระจกมองหลังสายตาไม่พอใจมาก

"หึหึหึ เชิญตามสบายผมจะคอยดูว่าพ่อคุณจะเข้าข้างใครระหว่างผมกับลูกสาวที่ชอบทำตัวสำส่อนอย่างคุณ" คาคาชิมองกระจกมองหลังพูดอย่างสะใจเล่นเอาซากุระปีนข้ามเบาะมา คาคาชิเห็นอย่างนั้นก็เบรกรถ

"อ๊ายยยย!!! นี่แกแกล้งฉันหรอ!!!!!!!" ซากุระกระเด็นไปติดกับหน้ารถก่อนจะหันมาหาคาคาชิที่ยิ้มสะใจอยู่ก่อนจะไปนั่งเบาะหน้ารถอย่างลำบากพอลงไปนั่งที่เบาะได้คาคาชิก็เร่งเครื่องจนซากุระตัวกระแทกกับเบาะอย่างแรง

"โอ๊ย!!! เจ็บ!!" ซากุระเอามือจับไหล่เพราะโดนกระแทกอย่างแรง คาคาชิรีบหยุดรถก่อนจะหันมามองอย่างเป็นห่วง

"เป็นอะไรมะ.."

 

เพี๊ยะ!!

 

"ไอ้ขี้ค่า!!! แกกล้าทำร้ายฉัน อย่าเอามือต่ำๆ ของแกมาแตะต้องตัวฉัน" ซากุระตบที่หน้าคาคาชิอย่างแรงก่อนจะปัดมือคาคาชิออกไปให้พ้น

"วันนี้คุณตบหน้าผมกี่ที ด่าผมกี่ครั้งแล้วคุณรู้หรือเปล่า หึ ผมขอเอาคืนหน่อยแล้วกัน" คาคาชิค่อยๆ หันหน้ามามองหน้านิ่งส่งสายตาแข็งกร้าวมาให้สิ่งที่สะสมมาทั้งวันการดูถูกของร่างบางทั้งต่อหน้าคนจำนวนมากและตามลำพัง คาคาชิพูดจบก็เร่งเครื่องออกไปอย่างเร็วแล้วเลี้ยวเข้าโรงแรมที่อยู่ใกล้ๆ ทันที

"นี่แกจะทำบ้าอะไร!! พาฉันกับบ้านเดี๋ยวนี้!! หยุดสิ!บอกให้หยุด! ไอ้เลว!! ไอ้ขี้ค่า!! แกคิดจะทำอะไร!!" ซากุระมองด้านหน้ามีเด็กรับแขกกำลังเปิดม่านรอรับรถอยู่เธอรีบเปิดประตูทันทีแต่เปิดอย่างไงก็เปิดไม่ออกปากก็ด่าคาคาชิอย่าไม่หยุด คาคาชิเลี้ยวเข้าไปทันทีเลื่อนกระจกลงมา

"ไม่ต้องเข้ามา" คาคาชิส่งเงินให้เด็ก

"ช่วยด้วยค่ะ!!ช่วยด้วย!!มันจะขืนใจฉัน!! ช่วยฉันด้วยค่ะ!!" ซากุระตะโกนออกมาจากในรถทันทีเด็กรับรถสงสัยรับเงินมองซากุระที่ร้องโวยวายอยู่

"มีอะไรกันหรือเปล่าครับ" เด็กรับรถถามยังจับเงินอยู่

"ไม่มีอะไรน้อง เมียพี่ชอบเรียกร้องความสนใจจะได้ตื่นเต้น" คาคาชิยิ้มพร้อมยักคิ้วให้เด็กรับรถอย่างรู้กันก่อนจะรับเงินไป

"ไม่ใช่นะ!! ช่วยด้วย! ไอ้เลว!!! แกพาฉันออกไปจากที่นี่เดี๋ยวนี้!!" ซากุระร้องบอกเด็กรับรถอีกครั้งก่อนคาคาชิจะปิดกระจกแล้วเข้ามาข้างในอย่างเร็ว คาคาชิรีบเปิดประตูลงมาจังหวะเดียวกับที่ซากุระรีบหนีออกมาแต่ช้ากว่าคาคาชิ

"จะไปไหนครับคุณหนู วันนี้ผมจะสั่งสอนคุณเรื่องการให้ความเคารพคนอื่นเอง รับรองได้ว่าผมจะทำให้คุณหนูจำไปจนตายเลย หึหึหึ" คาคาชิวิ่งมาคว้าเอวซากุระไว้รีบพาเข้ามาในห้องทันทีเหวี่ยงซากุระลงบนเตียง

"ไอ้เลว!! แกอย่าเข้ามานะ อย่าทำอะไรฉันนะ ฉันเป็นเจ้านายแก! อย่าเข้ามา!!" ซากุระถอยจนติดหัวเตียงก่อนจะมองหาอุปกรณ์ป้องกันตัวแล้วลงมาจากเตียง คาคาชิเดินมาจากประตูปลดกระดุมเสื้อออกอย่างช้ามองร่างบางอย่างผู้มีชัย

"อีกไม่นานสถานะของคุณหนูกันผมก็จะเปลี่ยนไปแล้วหละครับ จากขี้ค่าจะเป็น ผัว!! คุณก็จะเป็นผู้หญิงใต้บัญชาของผม ผมทนมานานแล้ว ทั้งให้คุณด่าให้คุณว่า ทั้งๆ ที่ผมอายุมากกว่าคุณตั้งเยอะ แต่ไม่เป็นไรผมจะสอนคุณเองว่าอะไรควรอะไรไม่ควรโดยเฉพาะกับผัว!!ของตัวเอง" คาคาชิเดินเข้ามาหาซากุระต้อนให้เธออยู่มุมห้อง ก่อนจะกระชากเสื้อตัวเองออกยกมันลงกับพื้นเดินเข้ามาหาซากุระอย่างช้าๆ

"คนต่ำๆ อย่างแก มันก็คิดได้แต่เรื่องเลวๆ อย่างนี้ คนอย่างแกไม่น่าเป็นลูกของคุณลุงซาคุโมะเลย ไอ้เลว!!!" ซากุระพูดพรางปาของที่อยู่ตรงหัวเตียงใส่คาคาชิ แต่ดูเหมือนร่างสูงจะไปไม่สะทบสะท้านอะไรเดินเข้ามาโดยไม่หลบสิ่งของที่เธอปาใส่

"หึ คำก็ต่ำ สองคำก็ขี้ค่า ลองมีผัวต่ำๆ อย่างผมดูหน่อยเป็นไง ผมจะสั่งสอนให้คุณเป็นผู้ใหญ่ที่ดีเองนะครับ" คาคาชิจับตัวซากุระเหวี่ยงลงเตียงอีกครั้งพร้อมขึ้นคร่อมร่างเธอ

"ขะ..ขอร้องยะ.อย่าทำอะไรฉันเลยนะ พี่คาคาชิ" ซากุระเปลี่ยนสรรพนามในการเรียก

"จุๆ ไม่ใช่สรรพนามนี้ครับ ของผมต้องเปลี่ยนเป็นผัว!! ไม่ใช่พี่" พูดจบก็กระชากเสื้อซากุระออกอย่างง่ายด่ายเพราะเป็นเสื้อเกาะอก ก่อนก้มลงจูบเนินอกที่เขาเฝ้ามองมานานดูดจนแดงแสดงความเป็นเจ้าของร่างกายที่เขาเฝ้าดูแลมาโดยตลอด

"หยุดนะยะ..อื่อ..อื่ม.." คาคาชิเอามือปิดปากซากุระก่อนรับโทรศัพย์

"ครับคุณคิซาชิ ครับ พอดีว่าคุณซากุระต้องการพักที่โรมแรมนะครับผมพูดแล้วแต่..." คาคาชิลากเสียงยาวก่อนจะหยุดแล้วก้มลงหอมแก้มซากุระ

"ครับ ครับ ผมจะดูแลเธอเอง ไม่เป็นไรครับผมจะค่อยๆ สอนเธอเอง รับรองได้เลยว่าเธอต้องเป็นผู้ใหญ่ที่ดีได้อย่าแน่นอนครับ" คาคาชิยิ้มให้ซากุระที่นอนร้องอือๆ ก่อนจะเลียน้ำตาที่ไหลออกมาจากตาคู่สวยแล้วจูบที่เปลือกตาเบาๆ

"ไม่ต้องขอบคุณผมหรอกครับ ครับ สวัสดีครับ" คาคาชิก้มหอมแก้มซากุระ ซากุระพยายามร้องอือๆ เพื่อให้คนในโทรศัพย์ได้ยิน คาคาชิกระตุกยิ้มมองร่างบางอย่างสะใจก่อนจะตัดสายทิ้งไป

"พ่อคุณบอกให้ผมดูแลคุณดีๆ ผมสัญญาว่าจะอ่อนโยนกับคุณให้มากที่สุด เพราะผมรู้ว่านี่คือครั้งแรกของคุณ หึหึ ก็นะ..ผมอุตส่าห์คอยกันท่าพวกผู้ชายที่เข้ามาหาคุณก็เพื่อวันนี้แหละ วันที่ร่างกายของคุณจะตกเป็นของผม" คาคาชิพูดมือยังปิดปากซากุระอยู่มองหน้าร่างบางที่แพ้ตนแบบราบคาบอย่างสะใจ ซากุระนอนน้ำตาซึมร้อง อือๆ ไปมาพยายามดิ้นให้หลุดจากการจับกุม แต่แรงเพียงน้อยนิดมีหรือจะสู่แรงคนตรงหน้าได้ คาคาชิปล่อยมือออกจากปากซากุระ

"ยะ..อือ อืม.." ซากุระพยายามร้องออกมาคาคาชิใช้จังหวะที่เธออ้าปากประกบปากเธอทันทีซากุระเบิกตากว้างตกใจการรุกของร่างสูง คาคาชิเอาลิ้นร้อนๆ ควานในปากซากุระอย่างจาบจ่วง ก่อนจะตวัดลิ้นไปมากับปลายลิ้นร่างบางทั้งอ่อนโยนและเร้าร้อน ซากุระ เริ่มเคลิ้มค่อยๆ หลับตาลงรับสัมผัสที่ร่างสูงมอบให้ คาคาชิค่อยๆ ยกปากมาออกมาลิ้นยังคงตวัดกับลิ้นซากุระเบาๆ ซากุระที่เคลิ้มกับสัมผัสร้อนๆ เอาลิ้นออกมาตามลิ้นคาคาชิตวัดกลับไปอย่างลืมตัวคาคาชิมองหน้าซากุระที่เคลิบเคลิ้มกับสัมผัสที่ตนมอบให้ก็ยิ่งได้ใจ เอื้อมมือปลดตะขอชั้นในออก บีบคลึงเบาๆ นวดไปมาเอานิ้วหัวแม่มือคลึงยอดอกจนเริ่มชูชันขึ้นมาก คาคาชิจูบไล่จากปากลงมาที่ซอกคอดูดเลียซับความหวานจากร่างกายเธอก่อนจะไล่ต่ำลงมาที่หว่างอกมือยังคงทำงานอย่างไม่หยุด ซากุระหลับตาเคลิ้มเป็นอย่างมากก่อนจะลืมตาขึ้นมาสบตาร่างสูงที่อยู่ตรงหว่างอกเธอ คาคาชิทั้งเลียและพรมจูบที่หว่างอกมองตาเธออยู่เช่นกัน

"ฮึ๊ดๆ ยะ..หยุดเถอะนะ ฮึด..ขอร้อง ตะ..ต่อไปนี้ฉันจะทำดีกับพี่กะ..ก็ได้ ฮึดๆ...พะ..เพราะงั้นยะ..หยุดเถอะนะ" ซากุระขอร้องน้ำตา คาคาชิมองก่อนจะกระตุกยิ้มจูบที่เนินอกเธออีกครั้ง

"พึ่งจะรู้สึกตัวหรือไงครับคุณหนู แต่ว่ามันสายเกินไปแล้ว" คาคาชิพูดพรางจูบเนินอกไปมาดูดจนแดงแสดงความเป็นเจ้าของ ซากุระมองการกระทำของคาคาชิทั้งเจ็บใจและเสียวซ่านไปพร้อมกัน

"พะ..อือ..พ่อฉันมีบะ..อ่า.บุญคุณกันนาย..อ้า..ยะ..อย่าละ..อืม..ลืมสิ" ซากุระพูดพยายามครองสติมองคาคาชิที่เอาปลายลิ้นร้อนๆ ตวัดกับยอดอกเธอเบาๆ เล่นเอาซากุระเผลอร้องครางออกมาอย่างลืมตัว คาคาชิผลัดปากออกมาจากยอดอก

"หึหึ คุณไม่รู้อะไรเลยคุณหนู พ่อผมต่างหากที่มีบุญคุณกับพวกคุณ เพราะพ่อผมที่ทำให้พวกคุณอยู่กันอย่างสุขสบาย จนนิสัยคุณเสียอย่างนี้ไงครับคุณหนู" คาคาชิพูดน้ำเสียงปนสะใจเล็กน้อยเลื่อนมือลงมาถลกกระโปรงเธอขึ้นลูบไล่เนินของเธอผ่านชั้นในคลึงจุดเสียวของเธอไปมาจนสัมผัสถึงความชื้นที่ชั้นใน ปากก็ทำงานที่หน้าอกอย่างไม่หยุดดูดเลียสลับไปมาทั้งสองข้าง ซากุระพยายามจับมือคาคาชิที่สัมผัสเนินเธอให้ออกห่างแต่การกระทำกับความคิดมันสวนทางกันมือเธอดันลูบไล่มือคาคาชิไปมาบางจังหวะก็กำมือแน่นด้วยความเสียวซ่านที่ได้รับ คาคาชิยิ้มชอบใจมองหน้าเธอตอนนี้ที่บิดเบี้ยวอย่างเซ็กซี่ด้วยความเสียวซ่านไล่ลิ้นต่ำลงมามือที่คลึงอยู่ค่อยๆ ปลดชั้นในออกอย่างช้าๆ ไล่จูบลงมาจากหน้าอกค่อยๆ ไล่ลงมาที่หน้าท้อง ท้องน้อย ก่อนจะมาหยุดที่เนินสวาทที่น่าลุ่มหลงของเธอ

"ถะ..อือ.ถ้างั้นเรื่องทะ..อ่า.ที่พี่ซาโซริบอกก็.." ซากุระนึกอะไรบางอย่างได้บางอย่างที่ทำให้เธอร้ายกับเขา

"ใช่แล้ว เพราะพ่อคุณเคยยิงคนตาย แต่ว่าพ่อผมขอรับผิดแทนเพราะแม่คุณขอร้องพ่อผมให้ช่วย พ่อผมเลยต้องทำเพราะพ่อผมแอบชอบแม่คุณ ทั้งๆ ที่พ่อผมทำเพื่อพ่อคุณขนาดนี้ทำไมคุณไม่ทำดีกับผมบางกลับร้ายใส่ผมผมเลยต้องเลวใส่คุณแบบนี้แหละครับคุณหนู" คาคาชิพูดจบก็ก้มลงจูบเนินเธอก่อนจะรัวลิ้นกับจุดรับสัมผัสของซากุระ

"อื๊อ..อือ..อะ.อืม" ซากุระพยายามเม้มปากแน่นไม่ให้ส่งเสียงที่บ่งบอกว่าเธอมีความสุขไปกับการกระทำที่จาบจ่วงของเขา 'ฉันหลงเชื่อคนผิดหรือนี้ เพราะเธอคนเดียว ฮานาเระ' ซากุระคิดในใจก่อนพยายามเขยิบตัวหนีสัมผัสสุดซาบซ่าเอามือดันหัวร่างสูงให้ออกห่าง จนคาคาชิต้องจับมือซากุระยึดไว้ข้างตัวซุกหน้ากับเนินเธอตวัดลิ้นเข้าไปตามรอยแยกของร่างบางสอดลิ้นเข้าไปให้ลึกที่สุดก่อนจะตวัดลิ้นไปมาในร่องสุดหวานอย่างชำนาญ

"อื๊อ..อ้า..อ๊ะ.อ่า..แฮ๊กๆ..อื๊ม..พะ..อืม.พอแล้ววว..อ๊าสสสส..แฮ๊กๆๆ" ซากุระหอบหายใจอย่างหื่นกระหายส่งเสียงครางสุดหวานออกมาอย่างไม่ลดละก่อนจะกระตุกเกร็งทั้งร่างคาคาชิยังคงตวัดลิ้นไปมาในร่องหวานของร่างบางอย่างช้าๆ เพื่อให้เธอคลายความเกร็งลง ก่อนจะค่อยๆ ผลักปากออกมาพรมจูบเนินที่แสนจะน่าลุ่มหลงลึกลับและน่าค้นหาขึ้น ก่อนจะมาจูบที่ปากเธอเล่นลิ้นกับเธออีกครั้งโดยครั้งนี้เธอไม่ได้ขัดขืนเขาแต่อย่างใด อื่อ..จะพูดให้ถูกเธอไม่มีแรงขัดเขามากกว่าได้แต่ปล่อยให้เขาทำตามใจ

"ฉะ..ฉันขอโทษ ฮึดๆ เพราะฉะนั้น..ฮึดๆ เพราะฉะนั้นพอเถอะนะ..ฮึ๊ดๆ..ฉันขะ.ขอร้อง..ฮึด..และต่อจากนี้ฉันจะทำดีกะ.กับนายฉะ..ฉันสัญญา" ซากุระพูดเธอพูดจากใจจริงมองสบตาคาคาชิส่งสายตาที่จริงจังไปให้ คาคาชิยิ้มกลับมาก่อนจะก้มลงหอมแก้มซากุระ

"ไม่ต้องขอโทษผมหรอกครับ แค่คุณมอบความสุขให้ผมเฉดเช่นเดียวกับภรรยาที่จะปรนนิบัติสามีเท่านั้นก็พอ" คาคาชิกระซิบเสียงแหบแห้งข้างใบหูวนไปเวียนมาพรมจูบที่แก้มมือลูบหน้าขาซากุระก่อนจะจับให้แยกออกเบียดตัวเข้ามาใกล้ชันตัวขึ้นมาจับตัวตนถูไปมาตามรอยแยก

"ไม่น๊าา..อ๊าาาา..จะ.เจ็บ..ฮึดๆ..เจ็บ.." ซากุระร้องสุดเสียงทันทีที่คาคาชิกระแทกตัวตนเข้ามาในตัวเธอ ซากุระกำผ้าปูที่นอนแน่นหลับตากัดปากอดกลั้นความเจ็บไว้ คาคาชิยังคงอยู่เฉยๆ เพราะรู้ว่าร่างบางเจ็บกับสิ่งที่เขายัดเยียดให้มากขนาดไหนบวกกับความแน่นที่บีบรัดตัวตนจนแทบขาดทำให้ยังคงขยับอะไรไม่ได้มากนัก คาคาชิคาไว้สักพักเมื่อรู้สึกว่าแรงบีบรัดลดลงก็เริ่มขยับเอวเข้าออกช้าๆ เนิบๆ ฝืนอารมณ์ตนเป็นอย่างมาก ปากก็เล่นกับอกอิ่มเพื่อบรรเทาอาการเจ็บของเธอและเพิ่มอารมณ์เธอให้มากขึ้นไปอีก จนอาการบีบรัดเปลี่ยนเป็นแรงตอดรัดคาคาชิก็รู้ทันทีว่าร่างบางคลายความเจ็บลงแล้ว

"อ้า..นะ..แน่น อือ..คะ.ครั้งแรกเลยนะเนี่ยที่เจอแน่นๆ แบบนี้สมแล้วที่ผมเฝ้าดูแลมาเป็นอย่างดี อ่า..อืม..หายเจ็บแล้วใช่ไหมล่ะ เริ่มขมิบตอดรัดแล้วนิ มีอารมณ์ร่วมแล้วหละสิ..อ่า..แล้วจำไว้ที่หลังหัดมีมารยาทกับผู้ใหญ่เสียบาง โดยเฉพาะกับผัว!ของตัวเอง..อ๊ะๆ.." คาคาชิมองร่างบางที่ทำหน้าบิดเบี้ยวกัดฟันข่มอารมณ์ตัวเองมือก็บีบเคล้นหน้าอกอย่างมันโยกเอวอัดกระแทกใส่ร่างบางเพื่อให้เธอส่งเสียงสุดแสนจะไพรเราะออกมา ตอนนี้ซากุระเม้มปากตัวเองแน่นถึงแม้ช่วงร่างของเธอจะตอดรัดตัวตนของคาคาชิอย่างห้ามไม่อยู่ แต่เธอก็ไม่อยากแพ้เขาไม่อยากแพ้ความต้องการของตนเองถึงแม้ตอนนี้เอวของเธอจะเริ่มเด้งสวนกลับไปก็ตาม ซากุระกัดปากตัวเองแน่นคาคาชิเห็นเช่นนั้นก็กระแทกอัดตัวตนใส่เธอแรงๆ

"ร้องออกมาสิ อ้า..ส่งเสียงแห่งความสุขออกมา อ๊ะๆ..เสียงแห่งความพ้ายแพ้ของคุณ..อ๊ะๆๆ.." คาคาชิกระแทกอัดเอวแรงๆ จนได้ยินเสียงเนื้อกระแทกเนื้อดังขึ้นมาจนซากุระทนความเจ็บไม่ไหวจนต้องส่งเสียงแห่งความสุขสมออกมาอย่างน่าฟัง

"อะ..อ๊า..อ้า..อื๊ม..แฮ๊กๆ..อือ..อืม" ซากุระปลดปล่อยเสียงสุดหวานที่ฟังแล้วชื้นหูออกมาอย่างไม่ขาด คาคาชิกระตุกยิ้มมองหน้าร่างบางที่ส่งเพียงสายตาเร้าร้อนมาให้ คาคาชิเลยให้รางวัลด้วยการก้มลงไปจูบแลกลิ้นกับเธออย่างดูดดื่มโดยซากุระเองก็ให้ความร่วมมือทุกการกระทำทั้งสวนเอวกลับมาและจูบปาก ยกมือขึ้นมาโอบต้นคอคาคาชิไว้เพื่อหาที่ยืด มือคาคาชิเองก็ไม่อยู่เฉยเช่นกันเคล้าคลึงกับยอดอกที่ชูชันยิ่งคลึงยอดอกร่องเนื้อของร่างบางก็ยิ่งตอดรัดตัวตนของเขา คาคาชิถอนปากออกจากปากของร่างบางพรมจูบทั่วแก้มอย่างหลงไหลในร่างบางเอามากๆ

"ผมจะทำให้คุณเป็นผู้หญิงของผมอย่างสมบูรณ์แบบเองครับคุณหนู" คาคาชิพูดด้วยเสียงทรงเสน่ห์น่าลุ่มหลงก่อนจะชันตัวขึ้นมาจับเอวซากุระทำกระกระแทกไม่ยั้ง ก่อนทั้งคู่จะปลดปล่อยสิ่งที่เก็บกลั้นมานาน ร่างบางกระตุกเกร็งตอดรัดอย่างแรง คาคาชิทนสัมผัสที่ซากุระให้ไม่ไหวจนต้องปล่อยธารแห่งความสุขสมในตัวร่างบางเพื่อประกาศความเป็นเจ้าของในตัวเธอ ซากุระเองก็ไม่ปฏิเสธสิ่งที่คาคาชิปลดปล่อยเข้ามาในตัว เธอขมิบตอดรัดตัวตนของเขาอย่างเชื้อชวนโอบกอดร่างหนาราวกับว่า ถ้าเธอปล่อยแขนจากคาคาชิ เขาจะหายไปในอากาศอย่างไงอย่างงั้น

"แฮ๊กๆ..จำไว้นะว่า ต่อไปนี้คุณคือเมียผม ไม่ใช่เจ้านายผมอีกแล้ว เพราะฉะนั้นคุณต้องเชื่อฟังผมในฐานะผัว! คุณเองก็ต้องปรนนิบัติผมในฐานะเมียทุกวันทุกคืนหลังจากนี้เช่นกัน หึหึหึ" คาคาชิกระซิบข้างหูอย่างแผวเบานุ่มนวลแต่หนักแน่น

"อ๊าาา..อืม..แฮ๊กๆ..อืม" เสียงที่ตอบกลับมาบอกได้ว่าเธอกำลังสุขสมมากแค่ไหน คาคาชิกระตุกยิ้มชอบใจเป็นอย่างมากเริ่มเคลื่อนไหวเอวอย่างช้าๆ แล้วบทเรียนแสนจะเร้าร้อนก็เริ่มขึ้นอีกรอบ