[Fic naruto] short story sakura

"เฮ้อออ.. เซ็ง" สาวน้อยร่างบางนั่งเป่าปากถอนหายใจอย่างเบื่อหน่ายในสวนสาธารณะ
"อะไรจะเซ็งขนาดนั้นซากุระ" อิโนะเดินมาถามหน้าตายิ้มแย้มในชุดเสื้อหนาวสุดหนาสีครีม
"วันนี้วันสิ้นปี แต่กาอาระบอกว่าไม่วางฉันเคาร์ดาวน์คนเดียวมา 3 ปีแล้วนะ ทั้งๆ ที่เป็นแฟนกันดูหลังๆ มานี่กาอาระไม่สนใจฉันเลยอิโนะ" ซากุระบ่นออกมาอย่างเซ็งๆ เธอกับเขาคบกันมา 5 ปีแล้ว แต่พอช่วง 3 ปีมานี่ดูกาอาระจะห่างจากเธอจนเหมือนไม่สนใจ และที่สำคัญกาอาระไม่มาพบเธอเลยจะเดือนนึ่งแล้วพอโทรไปก็บอกว่าติดธุระ ไม่กี่ชั่วโมงที่ผ่านมากาอาระโทรมาบอกให้เธอมาที่งานปีใหม่ที่สึนะ พอเธอมากาอาระก็โทรมาบอกว่าติดธุระด่วน ดีอย่างที่อิโนะมาด้วยและไม่ไกลจากโคโนฮะมากนักไม่งั้นเธอคงบุกไปวีนกาอาระถึงบ้านเขาแน่
"แกจะคิดอะไรมากวะซากุระ ฉันว่ากาอาระรักแกจะตาย ปีใหม่ปีนี้แกอาจเจอสิ่งดีๆ ก็ได้ แล้วตกลงคืนนี้แกจะไปเคาร์ดาวน์กับฉันไหม" อิโนะถามย้ำอีกครั้ง
"แกไปกับแฟนแกเถอะฉันไม่อยากขัดคอคนรักกัน ฉันว่าจะเดินดูงานเห็นว่ามีร้าน 愛 (รัก) ร้านเบเกอร์รี่ที่กำลังดังมาเปิดบู๊ทด้วยฉันชอบร้านนี้กะว่าจะไปกินให้หายเซ็งซะหน่อย" ซากุระเริ่มสดใสขึ้นมาอีกครั้งเมื่อนึกถึงของกิน (นางเอกฉัน (T^T):Writer)
"แกนิ พอนึกถึงขอกินก็กระดี๊กระด๊าขึ้นมาเลยนะ" อิโนะยิ้มเล็กน้อยกับอาการเพื่อนสาว
"ช่างฉันเถอะ ซาอิมานู่นแล้วแกไปเดินเล่นกับแฟนแกเถอะปะ" ซากุระไล่อิโนะให้ไปหาซาอิ
"จ๊าๆ ฉันไปแล้วน่ะอาจเจอกันในงานไปก่อนนะบ๊าย" อิโนะโบกมือลาซากุระก่อนจะเดินไปหาแฟนหนุ่ม
"เฮ้อออ.. เราเองก็ไปบ้างดีกว่า นี่ก็จะ 3 ทุ่มแล้วไม่รู้ขนมจะหมดหรือยัง มัวแต่มานั่งเซ็งอย่างนี้ก็ไม่มีประโยคอะไรไปหาอะไรกินดีกว่า" ซากุระลุกขึ้นหลังจากนั่งพักเหนื่อยมองดูคู่รักมากมายหลายคู่ที่มาด้วยกันแต่เธอดันมาคนเดียวยิ่งคิดก็ยิ่งเซ็ง ก่อนเธอจะจับเสื้อหนาวให้เข้าที่ มองคู่รักที่เดินผ่านชายหนุ่มจับมือหญิงสาวใส่ในกระเป๋าเสื้อเพื่อให้ความอุ่นแกหญิงสาว ซากุระหันมองมือตัวเองก็พ่นลมออกมาก่อนจะเอามือในกระเป๋าเสื้อของตัวเองอย่างเซ็งก่อนจะเดินไป
 
ณ ร้าน 愛 (ความรัก)
 
"อ๊า.. ถึงแล้ว โอ๊โฮ!! ร้านนี้ทุ่มทุนดีแห๊ะ" ซากุระเปิดประตูกระจกเข้ามาในร้าน ร้านนี้ดอาเต็นที่มีผนังทั้ง 4 ด้านรวมทั้งประตูและช่องหน้าต่างรอรับคนประมาณ 80-100 คน มีต้นซากุระขนาดเล็กเท่าคนยื่นอยู่ใจกลางร้านซากุระเดินดูบรรยากาศภายใน ด้านในจัดเป็นโทนสีเย็นตาสีเขียวใบไม้อ่อนๆ สบัดกับสีขาว โดยตัดกับสีของดอกซากุระที่บานสะพรั่ง ด้านในร้านประดับด้วยภาพวาดอาตแบบแอสแตรท โต๊ะสีน้ำตาลเข้ม เก้าอี้สีน้ำตาลอ่อน ตัดกับสีผนังที่เป็นสีเขียวปนชมพูอย่างลงตัว พนักงานอยู่ในชุดคล้ายเมตสุดน่ารักสีชมพูอ่อน 'ร้านนี้น่ามีเราเป็นเจ้าของจริงๆ เลยเหมาะกับเรามาก' ซากุระคิดในใจยิ้มกับบรรยากาศเธอชอบมากบรรยากาศร้านนี้มากถึงยังไม่ได้ครึ่งของร้านหลักแต่แต่งได้ขนาดนี้ก็สุดยอกมากแล้ว ซากุระเดินมาหยุดอยู่ที่ต้นซากุระ
"ของจริงหรอเนี่ยสวยจัง เหมือนกับว่าเป็นร้านของเราเลย" ซากุระเดินมาจับกลีบดอกอย่างเบามือมีคนยื่นมองอยู่ 4-5 คน
"ขอโทษนะค่ะห้ามจับค่ะ" เสียงพนักงานร้องออกมาซากุระจึงดึงมือกลับมาก่อนจะหันไป
"ขอโทษนะค่ะ" ซากุระก้มหัวขอโทษ
"ไม่ใช่คุณค่ะ ฉันหมายถึงลูกค้าท่านอื่นค่ะ" พนักงานตอบกลับด้วยใบหน้ายิ้มๆ
"หมายความว่าไงค่ะ" ซากุระถามอย่างสงสัย
"นั่นค่ะ" พนักงานชี้ไปที่ป้ายที่อยู่ข้างๆ ต้นซากุระ 'อนุญาติให้จับเฉพาะท่านลูกค้าที่มีผมสีเดียวกับซากุระ' ซากุระมองป้ายประกาศงงเล็กน้อยแต่ก็ไม่ได้คิดอะไร
"คงเพราะเป็นสีแห่งความรักมั่ง ความหมายของชื่อร้าน เราโชคดีจังเลย" ซากุระยิ้มก่อนจะเอื่อมมือไปลูบกลีบดอกอย่างเบามือ ก่อนจะเดินไปอีกมุมของร้าน
"มีมุมอ่านหนังสือด้วย ฉันอยากมีร้านเบเกอร์รี่อย่างนี้บางจัง" ซากุระเดินดูรอบร้านจนมาถึงมุมพิเศษ 'มุมแห่งความรัก' ซากุระมองป้ายก่อนจะยิ้มกับชื่อมุม มองกล่องของขวัญขนาดใหญ่เท่าคน
"ในกล่องจะมีอะไรหรือเปล่าหว่า อยากรู้จัง" ซากุระมองกล่องของขวัญก่อนจะสะดุดตากับอะไรบางอย่าง 'ขอแค่สัมผัสเพียงบางเบา ความอบอุ่นจะบังเกิด' ซากุระอ่านมองซ้ายมองขวาด้านล่างมีรูปมืออยู่
"ทาบมือตรงนี้หรอ" ซากุระทำตามที่ข้อความเขียนไว้
"ว๊าย!!! ฉันไม่ได้ทำมันพังนะ ฉันแค่..." ซากุระตกใจสุดตัวเพราะว่าพอเธอสัมผัสกล่องของขวัญใบใหญ่ก็ค่อยๆ พับลงมาซากุระหันซ้ายหันขวาตะโกนเสียงดังคนในร้านต่างหันมามองตาค้าง เธอจึงหันกลับมามองที่กล่องของขวัญใบนั้นก็พบ
"นะ..นี่มัน..ตะ..ตัวฉันนิ" ซากุระสั่นไปทั้งตัวตกใจกับสิ่งที่เห็นเป็นเค้กขนาดเท่าตัวเธอดูจากการทำแล้วคงใช้เวลานานมากทุกรายละเอียดเหมือนเธอมาก เรียวขาเล็กยาวสีผิวอมชมพู กางเกงสีเขียวเข้มมีผ้าสีชมพูอ่อนคล้ายกระโปรง เข็มขัดสีขาวเสื้อกล้ามสีแดงเข้มใส่รายละเอียดของซิบทุกอะนูเหมือนจริงมาก ไล่ขึ้นมาที่ใบหน้าเรียวรูปปากเติมแต้มรอยยิ้มเล็กน้อย จมูกเป็นสันเข้ารูป ดวงตากลมโตสีเขียวใบไม้ประกายสดใส มองรวมๆ แล้วเค้กชิ้นนี้ช่างน่าหลงไหลเสียจริง แต่ที่ผิดไปหน่อยคือที่นิ้วนางข้างซ้ายมีแหวนสวมอยู่
"ผู้หญิงคนนี้เป็นผู้หญิงที่ผมรักที่สุดในชีวิต ผมสร้างร้านนี้เพื่อเธอคนนั้น เพียงแค่เธอบอกว่า เธออยากมีร้านเบเกอร์รี่ที่แสดงถึงตัวตนของเธออยากให้ทุกคนยอมรับสิ่งที่เธอเป็นและมีความสุขไปกับเธอ ผมจึงตัดสินใจทุ่มแรงกายแรงใจเอาใจใส่ทุกอย่างให้ออกมาเป็นตัวเธอมากที่สุดจนติดอันดับ 1 ใน 3 ร้านเบเกอร์รี่ที่ดีที่สุดในประเทศ ทุกอย่างเพื่อเธอ ซากุระ" กาอาระเดินออกมาจากด้านหลังเค้กบรรยายให้ทุกคนในร้านฟัง ส่วนซากุระมองกาอาระด้วยร้อยยิ้มน้ำตาใสๆ ค่อยๆ ไหลออกมาด้วยความซึ้งใจ กาอาระเอื่อมมือมาซับน้ำตาให้เธออย่างเบามือ
"ผมทำทุกอย่างเพื่อเธอนะ ยังน้อยใจอยู่หรือเปล่า สิ่งนี้ที่ทำให้ผมห่างจากคุณ และช่วงหนึ่งเดือนที่ผ่านมาผมแทบไม่ได้นอนทุ่มกายทำเค้กชิ้นนี้โดยเฉพาะเป็นไงบ้างหวังว่าคุณจะชอบนะ" กาอาระกุมมือซากุระแล้วพูดอย่างอ่อนโยน ซากุระพูดไม่ออกพยักน้ารับคำที่กาอาระพูดยิ้มอย่างมีความสุขที่สุดในชีวิต ก่อนกาอาระจะค่อยๆ คุกเข่าลงมานั่งกับพื้น
"ผมรักคุณนะซากุระ เป็นไปได้ไหมถ้าต่อจากนี่ผมจะขอดูแลคุณไปตลอดชีวิต คุณจะเชื่อใจผมไว้ใจให้เป็นคนดูแลคุณได้ไหม ถ้าได้แต่งงานกันนะ" กาอาระเงยหน้ามองก่อนจะล้วงเอาแหวนเพรชออกมา
"ฉันก็รักนายนะกาอาระ ตกลงฉันจะแต่งกับนาย" ซากุระยอมให้กาอาระสวมแหวนก่อนเธอจะโน้มตัวลงมามอบจูบแทนคำขอบคุณ ทั้งคู่มอบจูบและอ้อมกอดที่อบอุ่นให้แก่กันและกัน ท่ามกลางคนในร้านที่ปรบมือร่วมแสดงความดีใจกับทั้งคู่
 
~~~~~~~~~~End~~~~~~~~~~