Dandelion(แดนดิไลออน) คืนฝันวันล่าจินตนาการ
เขียนโดย 
มะมาย
วันที่ 21 กันยายน พ.ศ. 2556 เวลา 15.58 น.
แก้ไขเมื่อ 19 ตุลาคม พ.ศ. 2556 19.14 น. โดย เจ้าของเรื่องสั้น
3) โจแอน
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความวันต่อมา ฉันเบื่อขี้หน้าเดรกตั้งแต่เมื่อวานดังนั้นฉันจึงเลี่ยงการเผชิญหน้ากับเขาด้วยการไปหาโจแอนที่บ้าน โจแอนอายุรุ่นราวคราวเดียวกับเดรกคือประมาณ 16 ปี ครอบครัวของเราสนิทกันมาก โจแอนเอ็นดูฉันเหมือนน้องสาวคนหนึ่ง เธอยินดีให้ฉันมาหาเธอได้บ่อยๆเท่าที่ฉันต้องการ บางทีฉันก็ค้างคืนกับเธอซะที่นี่หรือไม่ก็ชวนเธอไปนอนด้วยกันที่บ้านของฉัน เธอเป็นลูกสาวคนเดียวของตระกูลลอร์ซึ่งเป็นตระกูลดังและมีเชื่อมีสาย แต่เธอไม่ถือตัวหรอก เธอน่ารักแถมยังใจดีเปิดห้องหนังสือให้ฉันได้เข้าไปอ่านเล่นอีก เราเป็นพวกคลั้งการอ่านเหมือนกัน แต่เธอชอบฟังฉันเล่ามากกว่า เธอเป็นนักฟังที่ดีนะ
“โจแอน” ฉันเรียก
“เอลิซ่า มาเมื่อไหร่”
“เพิ่งมาถึงสักครู่” ฉันยิ้ม
“นั่นพี่กำลังทำอะไร โจแอน”
“แปรงผมให้บรู๊กลีจ๊ะ เธอจะลองดูไหม”
บรู๊กลีเป็นม้าตัวเก่งของโจแอน เธอเลี้ยงมันตั้งแต่ตัวเท่าลูกหมาหรือาจใหญ่กว่า โจแอนขี่ม้าได้สง่างามไม่แพ้มืออาชีพ เธอชอบนั่งบนหลังของมัน และปล่อยให้เล็มหญ้าโดยอสระ บางทีเธอก็จะนั่งอ่านหนังสือใต้ต้นเชอร์รี่ร้อยปี
“พี่ว่ามันชอบให้เราแปรงขนให้ไหม” ฉันถาม
“ไม่รู้สิ พี่ไม่เคยถามซะด้วย” เธอหัวเราะเหยาะๆ
“ถ้าบรูกลีพูดได้เราจะรู้โจแอน”
“แต่บรู๊กลีเป็นม้าเอลิซ่า”
ใช่บรู๊กลีก็แค่ม้าธรรมดาตัวหนึ่ง แต่ไม่รู้สิฉันกลับคิดว่ามีมากกว่านั้น สักอย่าง? ฉันจับจ้องมองไปยังดวงตากลมโตที่มีขนตาโค้งงอนของบรู๊กลี ในนั้นฉันสัมผัสได้ว่ามีบางอย่างอยู่ซ่อนอยู่ บางอย่างที่เป็นความลับและรอการบอกกล่าว
“โจแอน” เอลิซ่ากระซิบด้วยน้ำเสียงแผ่วเบา
“หนูว่าบรู๊กลีจะต้องเรียกชื่อพี่แน่โจแอน นั่นจะเป็นคำแรกที่มันพูด”
“งั้นหรอ” โจแอนขำ
“ทำไมล่ะ หรือพี่ไม่คิดแบบนั้น”
“ไม่เลยเอลิซ่า ถ้าเจ้านี้พูดได้มันคงจะขอออกมาวิ่งเหล่สาวๆข้างนอกทุกวัน” เธอยิ้ม
“ตามประสาม้าหนุ่มผู้เกรี้ยวกราด” โจแอนลูบหัวบรู๊กลีเพื่อนซี้
“โจแอน หนูมีบางอย่างจะบอก”
“อะไรหรือ?” เธอรอฟัง
“พี่ต้องไม่เชื่อแน่ๆว่าหนูจะทำได้” เอลิซ่าพูดอย่างตื่นเต้น
“มันเป็นข่าวดีเอลิซ่า รีบบอกมาเร็ว”
“หนูเขียนเรื่องราวสั้นๆในสมุดเล่มเล็กที่มีกุญแจล็อก ในนั้นมีหนู เดรก และพี่ โจแอน”
“วิเศษ! เธอเล่าให้ฟังได้ไหมว่าเกิดอะไรขึ้นบ้าง”
โจแอนนัยน์ตาเป็นประกาย
“เจ้าหญิง ป่าเวทมนต์อันลึกลับ ลูกไม้สารพันร่าง และการผจญภัยอีกมากมาย”
“ว้าว!เล่าต่อสิ เอลิซ่า”
“เราพบคางคกยักษ์โครอี้จอมเจ้าเล่ย์ กระแสน้ำอันเชี่ยวกราก และม้าผู้วิเศษในคืนวันพระจันทร์เต็มดวง”
“มันยอดมากเลยเอลิซ่า ฉันอยากฟังเธอต่อ”
“ไม่โจแอนพี่จะได้ฟังเรื่องราวทุกอย่างหลังงานวันเกิดของหนู”
“คืนนี้งั้นสิ” โจแอนตาลุกวาว
“ใช่แต่พี่ต้องนอนของที่บ้านของหนูได้ไหมโจแอน”
“ไม่มีปัญหาเอลิซ่า”
“หนูจะแนะนำให้พี่รู้จักกับเบรนด้าด้วย”
“เขาคือใครหรอ?” โจแอนถาม
“เบรนด้าเป็นเพื่อนที่ดี เธอช่วยหนูในเรื่องของการเขียนเสมอ หนูอยากให้เบรนด้ารู้จักกับพี่ โจแอน”
“ถ้าอย่างนั้นเราควรมีของขวัญให้สำหรับเพื่อนใหม่นะ เอลิซ่า”
“เป็นความคิดที่ดีมากโจแอน ว่าแต่เอาอไรดีล่ะ”
“เบรนด้าชอบดอกไม้หรือเปล่า”
“เบรนด้างดงามเหมือนดอกไม้ เธอชอบมันมาก”
“ดีล่ะ เราจะทำมงกุฎดอกไม้ เป็นของขวัญต้อนรับเบรนด้า เธอว่าไงเอลิซ่า”
“มันต้องวิเศษมากแน่โจแอน”
เราคงต้องมองหาดอกไม้หลากหลายรูปทรงซึ่งนั่นไม่ใช่เรื่องยากสำหรับทุ่งหญ้ากว้างที่อุดมสมบูรณ์ไปด้วยพืชนานาพรรณ
คำยืนยันของเจ้าของเรื่องสั้น
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ
