กฏรัก รักเราหนึ่งเดือน

ริสาหญิงสาวผมยาว นัยตาสีน้ำตาล หลังจากจบพยาบาลเธอได้เข้าทำงานโรงพยาบาลชนบทแห่งหนึ่ง ตั้งแต่เธอเลิกกับวสันวิศวกรหนุ่มหล่อที่เรียนจบมาด้วยวัยเดียวกัน รั้วมหาลัยเดียวกัน เขาและเธอรู้จักคบหากันมานานกว่าสามปี แต่เพราะวสันหนุ่มหล่อที่เป็นที่หมายปองของสาวๆ ดีแตกตอนท้ายใกล้จะจบปีสี่ กิ๊กสาวอื่นทำให้ทั้งคู่ต้องเลิกลากันไป โดยที่ริสาเลือกที่จะหนีความเจ็บปวดไปให้ไกลจากสภาพแวดล้อมเดิมๆที่เคยมีวสันอยู่ด้วยตลอด เลือกไปทำงานโรงพยาบาลแห่งหนึ่งในชนบท ส่วนวสันหลังจากเลิกกับริสาไปได้คบหากับเพื่อนสมัยเรียนที่สนิทกัน ทั้งสองคนเหมือนเลือกเดินไปคนละทางมีวิถีชีวิตที่น่าจะลงตัวและไม่วุ่นวาย แต่แล้ว..................

อามอร์ที่เฝ้าดูการใช้ชีวิตของริสาและวสัน ที่ดูเหมือนว่าเธอจะขัดชะตาที่เทวดาผู้ผูกชะตาความรักอย่างเขา ต้องเข้ามาเพื่อจัดการเรื่องราวความรักของคู่โชคชะตาคู่นี้ ให้เป็นไปตามพรหมลิขิตที่ได้ขีดไว้  อามอร์ได้จัดฉากความรักตามหน้าที่ของเทวดาผู้ต้องดูแลให้คู่โชคชะตาได้ลงเอยกันอย่างมีความสุขตามบุญกรรมของแต่ละคนที่ได้ทำกันเอาไว้ โดยให้ทั้งคู่ได้พบกันที่โรงพยาบาลที่ริสาทำงานอยู่โดยวสันไปเข้าค่ายตั้งแคมป์กับเพื่อนฝูงในบริษัทที่วสันทำงานอยู่ ด้วยอุบัติเหตุรถลงข้างทางทำให้นภาแฟนสาวของวสันได้รับบาดเจ็บและต้องเข้ารักษาในโรงพยาบาลที่ริสาทำงานอยู่ 

เสี้ยววินาทีหนึ่งที่ริสามองไปขณะที่รถเข็นกำลังเข็น นภา หญิงสาวผู้เต็มไปด้วยเลือดท่วมตัว เธอเหลือบตาไปเห็นวสันที่กำลังวิ่งตามรถเข็นคันนั้นไป ทำให้ริสาหยุดมองภาพนั้นสักครู่ ด้วยความตกใจ 

" พี่สา ๆ พี่สาค่ะ " นิ่มน้องพยาบาลในแผนกเดียวกับริสาเรียกริสาที่กำลังเหม่อมองเหตุการณ์บริเวณห้องฉุกเฉิน

" ออ ป่าวหรอก เหมือนพี่เห็นคนรู้จัก" ริสาตอบนิ่มที่กำลังทำหน้าสงสัย และเดินกลับแผนกผู้ป่วยในที่เธอสังกัดอยู่ด้วยอาการครุ่นคิด

ทางเดินยาวที่เชื่อมต่อระหว่างตึกผู้ป่วยในไปยังอาคารผู้ป่วยนอกและเชื่อมไปยังห้องฉุกเฉิน เธอเลือกเดินกลับมาพร้อมกับความรู้สึกเหมือนฟ้าผ่ากลางใจอีกครั้ง เธอเดินตรงไปและแอบมองผู้ชายที่ใบหน้าตอนนี้ดูเป็นกังวน 

........ ใช่แล้ว ผู้ชายคนนั้น คือ วสัน ผู้ชายที่ทำให้ใจเธอรักใครไม่ได้อีก แม้จะมีคนดีแค่ไหนผ่านเข้ามาในชีวิต สุดท้ายแล้วเธอก็เลือกที่จะเลิกและอยู่กับตัวเอง อย่างโดดเดี่ยว น้ำตาที่กำลังไหลไม่หยุดลงและเริ่มมีเสียงสะอื้นเธอเลือกเดินหันหลังออกมาโดยไม่เดินเข้าไปใกล้ให้ชายหนุ่มได้รู้ว่ามีใครอยู่แถวนั้นนอกจากเพื่อนๆของเขาเอง

อามอร์ เป็นผู้กำหนดให้ริสาได้พบกับวสันอีกครั้ง เพื่อตอกย้ำหัวใจที่ยังรักของริสา ได้ยินความคิดของริสาที่กำลังพูดกับตัวเอง 

" ฟังน่ะ สวรรค์ ฟังเสียงหัวใจของฉันที่มันหนักแน่นแม้จะได้เจอคนที่จะตอกย้ำความเจ็บปวด แม้มันจะมากเสียจนไม่อยากมีลมหายใจ ถ้าสวรรค์ให้โอกาสฉันได้เลือก ฉันขอชีวิตของฉันต่อจากนี้ ไม่ต้องพบเจอผู้ชายคนนี้อีก" 

ริสาปาดน้ำตาและเดินมุ่งหน้ากลับที่พักโดยไม่สนใจสิ่งใด อามอร์ที่กำลังฟังอยู่ ได้ชะงักและกลับมายังสวรรค์ที่พำนัก 

และได้ตัดสินใจ บันดาลเหตุการณ์ให้ริสาและวสันได้พบกันด้วยเหตุการณ์อันเลวร้ายอีกครั้ง ริสาถูกรถชนขณะไปประชุมที่กรุงเทพ และรถที่ชนเธอก็คือรถของวสัน 

...... วสันเปิดประตูลงมาจากรถช้า ๆ พร้อมความตกใจที่ได้ขับรถชนคนโดยไม่รู้ว่าคนที่ถูกชนคือใคร เขาค่อยๆพลิกร่างผู้หญิงที่กำลังนอนนิ่งหน้ารถ ภาพใบหน้าของหญิงสาวที่กำลังพริกมา คือ ใบหน้าที่เขารู้สึกคุ้นเคย เสี้ยววินาทีนั้น ทำให้วสันตกใจและไม่รู้จะทำอย่างไรดี เหมือนขาดสติไปหลังจากได้เห็นใบหน้าหญิงสาวที่ตนเองเคยรักนอนนิ่ง 

" ไม่ใช่เธอ ไม่ใช่เธอน่ะสา ผู้หญิงคนนี้ไม่ใช่เธอ " วสันพูดด้วยเสียงสั่นเครือ พลางโอบกอดร่างหญิงสาวด้วยความกลัว 

" อย่าทำแบบนี้ อย่าทำกับฉันแบบนี้ ผู้หญิงคนนี้จะตายเพราะฉันไม่ได้ ...ฉันเอง ฉันขอให้เรื่องพวกนี้เกิดกับฉันอย่าเป็นเธอคนนี้เลย ได้โปรด สวรรค์ ได้โปรดอย่าทำกับฉันแบบนี้ " เสียงความคิดของวสันดังไปถึง

อามอร์ที่กำลังฟังอยู่ จึงเกิดความพอใจ และเรียกสติของวสันกลับมาอีกครั้ง ..ริสาเข้ารับการรักษาในโรงพยาบาลอาการค่อนข้างรุนแรง แต่เธอได้พ้นขีดอันตรายแล้ว แต่ต้องตกอยู่ในสภาพเจ้าหญิงนิทรา ด้วยมนตราของอามอร์ที่ได้กำหนดไว้ให้เธอหลับไหลไปจากโลกความเป็นจริง 

" นี่นายเป็นใคร " ดวงจิตของริสาที่อามอร์ได้ปลุกเธอให้ตื่น หลังจากมองเห็นอามอร์ ผู้ชายแปลกหน้าที่ไม่เคยเห็นมาก่อน

" เจ้าทำให้เรามีเรื่องยุ่งยากที่ต้องทำเพื่อให้โลกนี้เป็นไปตามลิขิตและชะตาของแต่ละคน" อามอร์ตอบริสาที่กำลังตกใจที่ได้เห็นภาพของตนเองกำลังนอนอยู่ในห้องไอซียูสายระโยงระยางที่ต่อกับร่างกายเธอเต็มไปหมด 

" นี่ฉันตายหรือยัง " ริสาถามอามอร์โดยไม่สนใจคำพูดของอามอร์เลยสักนิด

" ยังหรอก ข้าแค่ดึงดวงจิตของเจ้าไว้ทำให้เจ้าหลับไหลไปเท่านั้น แต่เป็นเพราะร่างกายของเจ้าได้รับบาดเจ็บจึงต้องรักษาก่อน แล้วอีกไม่นานร่างกายเจ้าจะเป็นปกติ แต่เจ้าจะยังคงหลับไหลเท่านั้น " อามอร์บอกริสาในความจริงที่เขาได้ทำให้เกิดขึ้น

ริสานิ่งไปหลังจากเห็นผู้ชายที่กำลังเดินเข้ามา หาร่างของเธอ แล้วค่อยๆ เดินถอยหลัง ด้วยความประหลาดใจ น้ำตาที่คลออยู่ค่อยๆไหล โดยไม่มีเหตุผล ไม่มีคำพูดที่จะอธิบายความรู้สึกของเธอได้เลย เธอยืนมองดูอย่างว่างเปล่า 

" อย่าเป็นแบบนี้เลยน่ะสา " เสียงพูดที่วสันกล่าวเบาๆ พร้อมกับเอื้อมมือไปแตะที่หน้าผากของเธอเบาๆ 

ริสาที่กำลังมองภาพนั้นอยู่ ยืนมองด้วยสายตาที่เย็นชา และกำลังจะเดินหันหลังให้กับเขาอีกครั้ง 

" หากเจ้าเดินหันหลังไกลห่างออกจากร่างของเจ้าไปไกลเกินมองเห็น เจ้าจะไม่มีวันได้ฟื้นกลับขึ้นมาอีก" เสียงอามอร์ดังขึ้นในขณะนั้น ...แม้เป็นประโยคนั้น เสียงของอาร์มอก็ไม่อาจฉุดรั้งให้ริสาหยุดเดินได้ 

" ถ้าไม่ต้องเห็นเขาอีก แค่ไม่ต้องฟื้นขึ้นมาอีกใช่ไหม " เสียงความคิดของริสาได้ถามอามอร์ แต่เธอไม่ได้รอฟังคำตอบของอามอร์เลย เดินออกจากประตูไปไม่หันกลับมา

 " นี่ข้าจะทำยังไงกับพวกเจ้าดีละ ทำไมเจ้าถึงกล้าขัดโชคชะตาที่ข้าได้ผูกไว้ แม้เจ้าจะต้องตายถึงจะหยุดชะตานี้ได้ เจ้าก็ยอมแลกอย่างนั้นหรือ " อาร์มอพูดกับตัวเองเมื่อได้เห็นดวงจิตของริสาเดินออกจากประตูไป

 อามอร์ หยิบบางอย่างออกมาจากกระเป๋า กล่องใบเล็กสีใสที่ดูสวยระยิบระยับ และค่อยๆเปิดออก 

...... แสงสว่างดึงดวงจิตของริสา และวสันเข้าไป ทำให้ทั้งสองได้พบกันในที่แห่งจินตนาการ 

.....สถานที่ที่ล่องลอย แสงสว่างค่อยๆลดลง จนค่อยๆมองเห็นคนที่อยู่ตรงหน้า ทั้งคู่สบตาและมองเห็นกันอีกครั้ง ทั้งคู่มองไปรอบ ๆ ไม่มีสิ่งใด ณ จุดนั้น มีเพียงชายผู้หนึ่ง ที่ดูเยือกเย็น สง่างามดุจเทพบุตร อยู่ในชุดสูทเข้ม 

" นี่เราอยู่ที่ไหน แล้วนายเป็นใคร" วสันถามอามอร์ที่กำลังยืนกอดอกมอง ริสาและตัวเขาเองอยู่ 

" ที่นี่เรียกว่า ห้อง Control แต่ยังไม่ได้มีกฏควบคุมใด ๆ ... และ เจ้าสองคนจะเป็นผู้กำหนดกฎนั้นหลังจากที่ข้าให้เลือกกฎ" 

" กฎบ้ากฎบออะไรละ ฉันจะออกจากที่นี่ " ริสาไม่ปล่อยให้อามอร์ได้เป็นผู้พูดและกำหนดชะตาเพียงฝ่ายเดียว บอกความต้องการของตนเองทันที

" เราไม่จำเป็นต้องทำอะไรตามที่นายสั่ง นายจะเป็นใครก็ช่าง ฉันไม่สน " ริสาพูดต่อ

" ว่าแต่แล้วนายเป็นใคร ทำไมนายถึงทำให้เรามาอยู่ในนี้ได้ละ " วสันถามบ้าง

" เจ้าฟังให้ดี ต่อจากนี้คือสิ่งที่จะกำหนดให้เจ้าเลือกปฏิบัติต่อกันแบบคู่รักที่ไม่เคยมีอดีตต่อกันมาก่อน เจ้าสองคนมีสิทธิ์เลือกที่จะขอใช้กฎนั้นทั้งหมด และกฎนั้นจะมีผลต่อพวกเจ้าในชีวิตระหว่างหนึ่งเดือนต่อจากนี้ ซึ่งเจ้าทั้งสองจะหลีกหนีไม่พ้นที่จะต้องใช้ชีวิตในเมืองสมมุติที่ข้าสร้างขึ้นนี้ จงศึกษาและเลือกกฎที่เจ้าต้องการใช้กัน โดยที่กฎนั้นจะไม่เปิดเผยจนกว่า ผ่านพ้นเวลาหนึ่งเดือนที่อยู่ในเมืองสมมุตินี้ ทุกอย่างจะเริ่มต้นขึ้นเมือเจ้าแต่ละคนเดินผ่านประตูตรงนั้น และเมื่อผ่านประตูไปแล้ว เจ้าจะตื่นขึ้นในโลกความจริงอีกครั้งเมื่อถึงเวลา"

      ทั้งสองคนยืนฟังแบบฉงนใจว่าเหตุใดจะต้องเกิดเหตุการณ์แบบนี้ขึ้นมา หลังจากอามอร์พูดจบได้หายตัวไปและวาง จออิเล็กทรอนิกค์ไว้ให้กับทั้งสองคน โดยเนื้อหากฎที่ตั้งไว้ ก็คือ

1. กฏการพูดความจริง เมื่อเลือกกฏข้อนี้อีกฝ่ายหนึ่งจะพูดแต่ความจริง

2. กฏการรู้อนาคต เมื่อเลือกกฏข้อนี้ตัวเองจะรู้เหตุการณ์ที่จะเกิดขึ้นในอีก 1 วัน 

3. กฏความประทับใจ เมื่อเลือกข้อนี้แล้วจะสามารถกำหนดเหตุการณ์ที่อยากให้เกิดขึ้นได้ 1 เหตุการณ์

4. กฏแก้ไข เมื่อเลือกกฏข้อนี้จะสามารถข้ามไปในอดีตได้เป็นเวลา 1 ชั่วโมง

5. กฏการให้อภัย เมื่อเลือกข้อนี้แล้ว หากส่งคำแก่อามอร์กฏนี้จะทำให้อีกฝ่ายให้อภัยทุกอย่าง

6 กฏคำถามสุดท้าย เมื่อเลือกข้อนี้แล้วจะสามารถถามคำถามที่ตัวเองอยากรู้ก่อนออกจากเขตนี้

7. กฏการค้นหา เมื่อเลือกแล้วจะทำให้อีกฝ่ายค้นหาตามหาสิ่งที่ตัวเองอยากให้หา

8 . กฎการตัดสินใจ จะสามารถให้อีกฝ่ายทำตามการตัดสินใจของตัวเองได้

9. กฏคำสั่ง จะสามารถกำหนดชีวิตจริงได้

10. กฏความลับ จะสามารถปกปิดความจริงได้ 1 เรื่อง 

 สองคนอ่านกฏทั้งหมดและได้เลือก และเดินผ่านประตูขอบเขตของอามอร์ เข้าไป