กฏรัก รักเราหนึ่งเดือน

" ฉันอยากดูเรื่องนี้ ดูเรื่องนี้กันน่ะสา" วสันเอ่ยอ้อนริสาที่กำลังดูโปรแกรมหนังอยู่อีกด้านหนึ่ง 

" หนังผีเนี้ยน่ะ ซื้อตั๋วสามร้อย คงดูได้แค่ห้าสิบบาทแหละฉัน" ริสาตอบวสันอย่างไม่ต้องติตรองก่อนตอบ เพราะเธอเองก็เป็นเพียงผู้หญิงธรรมดาที่กลัวเรื่องสยองขวัญ และเธอค่อนข้างกลัวเรื่องผีเป็นพิเศษ และเรื่องพวกนี้วสันเองก็ทราบดีว่าจะได้รับคำตอบยังไง 

" รู้หรอกหน่า ฉันก็แกล้งแหย่เธอไปอย่างนั้น .. ดูเรื่องอะไรก็ได้ ฉันดูได้หมดแหละ" วสันตอบแบบยิ้ม ๆ 

" เรื่องไหนก็ได้ ที่มีฉันนั่งดูข้างๆ ใช่หรือไม่ " ริสาถามแล้วยิ้มตอบ

 ขอให้เจ้าทั้งสองเรียนรู้และสัมผัสความจริงที่ข้ารอให้มันเกิดขึ้นในโลกแห่งความจริง แต่เพราะเจ้าทั้งสองเดินหนีโชคชะตาที่ข้ากำหนด จงใช้เวลากับชะตาที่ควรเป็นเถอะ 

 .... อามอร์พูดในขณะที่มองวสันกับริสาเริ่มต้นการใช้ชีวิตร่วมกัน ในขอบเขตที่เขาได้กำหนดขึ้น

"เธอจะไม่บอกจริง ๆ ใช่ไหม ว่าเธอเลือกกฏข้อไหนของท่านอามอร์ " วสันเอ่ยถามขณะกำลังเดินเล่นในสวนสาธารณะในยามเย็น

" ทำไมต้องบอกด้วยละ ถ้าบอกเรื่องที่เราอยากพิสูจน์ จะเรียกว่าการพิสูจน์ได้ยังไง อีกอย่างท่านอามอร์เองก็คงอยากจะรู้เหมือนกันว่ากฏที่เราเลือก เราจะใช้มันยังไง" ริสาตอบวสันแบบยิ้มที่มีความนัย

" เธอ ในอีกสามสิบปี ยังจะรักฉันอยู่ไหมน่ะ" วสันเอ่ยถามคำถามอย่างเรียบง่าย ดังคำถามที่เป็นประโยคบอกเล่าเรื่องทั่วๆไป พร้อมกับก้าวเดินไปพร้อมกับริสาที่กำลังสนใจธรรมชาติที่กำลังเดินผ่านไปอย่างช้า ๆ

" ไว้ชาติหน้าน่ะ คุณวสัน" ริสาพูดพร้อมกับรอคำถามต่อไปของวสัน

" อะไร เธอตอบอะไรของเธอละ มันคืออะไรละครับ คุณริสา " วสันหยุดเดินแล้วเอ่ยถามริสาอย่างผิดหวังกับคำตอบที่ได้

ริสาเดินก้าวไปก่อนสองสามก้าว แล้วหันหน้ายิ้มๆอย่างพอใจ พร้อมกับพูดอะไรบางอย่างด้วยเสียงเรียบง่าย

" ไว้ชาติหน้า ถ้าจะไม่ให้ฉันรักนาย แต่ชาตินี้ฉันขอละกันน่ะ" 

" แปลว่า เธอ่จะรักฉันทั้งชาติใช่หรือไม่ คุณริสา" วสันยิ้มออกกับคำตอบที่เล่นคำของริสา 

ริสายิ้มมุมปาก พร้อมกับพยักหน้าตอบ ทำให้วสันยิ้มได้กว้างขึ้น

เจ้าคงอยากรู้ความจริงจากหัวใจของเธอสิน่ะ แต่ทำไมเธอไม่เลือกที่ใช้กฏข้อนี้ละ สิ่งที่เจ้าอยากรู้มันไม่ใช่ความจริงจากคนรักของเจ้าอย่างนั้นหรือ ข้าอยากรู้นักว่าเจ้าคิดอะไรในตอนที่เจ้าเลือกผ่านกฏข้อนี้

......" กฏการพูดความจริง ฉันมักจะเชื่อความจริงที่มันออกมาโดยไม่ต้องพูดมากกว่า...สำหรับฉันแล้ว ความจริงก็คือ กฏ " 

อามอร์ใช้สัมผัสวิเศษของเขา เพื่อฟังความคิดของริสาที่เลือกที่จะผ่านกฏการพูดความจริงไป ในช่วงเวลานั้นแล้วถอนหายใจให้กับความคิดที่เกินควบคุมของเธอ 

" เรื่องยุ่งยากพวกนี้ มันทำให้ข้าเริ่มรู้สึกสนุกกับชะตาชีวิตของพวกเจ้าขึ้นมาแล้วละ เจ้าผู้ที่ไม่มีความคิดในใจ ผู้หญิงที่เลือกที่จะไม่คิดเพราะกลัวข้าจะได้ยินความรู้สึกที่แท้จริง เจ้าทำแบบนั้นได้ยังไง" 

อามอร์ฉงนใจที่ริสา ไม่คิดอะไรเลย เพียงแต่ปล่อยให้เป็นสิ่งที่ผ่านไปและทำตามกฏของธรรมชาติเท่านั้น โดยที่อีกด้านคือ วสัน ผุ้ชายที่เลือกใช้กฏข้อนี้เพื่อล่วงรู้ความจริงเพียงใช้คำถาม 

" เธอเองก็คงอยากรู้เหมือนกันใช่ไหม ว่าความจริงในใจของฉันคิดจะรักเธอไปอีกนานเท่าไหร่ เธอคงไม่ปล่อยโอกาสนี้ไปเหมือนกันใช่ไหมริสา กฏข้อนี้ มันคือ การอยู่บนความจริง " ความคิดของวสันที่อามอร์ได้ยินจากการใช้สัมผัสวิเศษ 

" แล้วเธออยากรู้ไหม ว่าฉันจะรักเธอไปอีกนานแค่ไหน" วสันถามต่อหลังจากริสาตอบคำถามที่พลังแห่งกฏบันดาลให้คำพูดของเธอเป็นเพียงคำพูดที่ออกมาจากหัวใจ จิตใต้สำนึกของเธอทั้งหมด

" อยากรู้สิ แต่ว่า .... ฉันอยากรู้โดยวิธีของฉัน นายไม่ต้องบอกหรอกน่ะ ฉันอยากรู้แบบตื่นเต้นเหมือนดูละครในทีวีที่เราอาจจะคาดเดาได้บ้าง แต่บางทีก็หักมุม แบบนี้จะดีกับฉันมากกว่า แต่ฉันก็หวังว่านายจะรักฉันด้วยน่ะ " ริสาพูดพร้อมกับเดินเข้าใกล้วสันแล้วใช้แขนตัวเองคล้องไปที่แขนของวสันแล้วดึงให้เดินเล่นกันต่อ 

" ฉันไม่รู้หรอกน่ะว่าอนาคตฉันจะรักเธอไปนานแค่ไหน แต่วันนี้ฉันรักเธอจริง ๆน่ะ ริสา" เสียงความคิดของวสันดังขึ้นทำให้อามอร์รู้สึกขัดแย้ง เมือ่ความคิดของทั้งสองตรงกัน แต่การกระทำกลับดูเหมือนจะต่างออกไปโดยที่ผลก็คือ ความรักที่ไม่ได้ต่างกัน