ยัยขี้อายกับนายขี้แกล้ง

หลังจากที่ตาบอมล้างหน้าทำอะไรเสร็จแล้ว เราสองคนก็เดินกลับมา เสียงไวโอลินดังลอดออกมาจากหอประชุม
"ดูเหมือนเพื่อนเธอจะซ้อมแล้วนะ เธอเองก็ตั้งใจล่ะ"  แล้วก็เอามือมาขยุ้มหัวฉัน ..ผมมันเสียทรงนะรู้ไหม!
ฉันพยักหัวหงึกหงัก กำลังจะกลับหลังหันเดินต่อ แต่ตาบอมก็พูดขัดขึ้น
"ฉันจะเบาๆมือล่ะกัน"
"หืม!?"  อุ๊บ! อย่าบอกนะว่าตานี้จะมาเป็นครูให้ฉัน!
"ถึงกับอุทานเสียงดังเลยหรอ พี่แค่จะเป็นครูให้นะ" พูดแล้วก็ขยิบตาให้ข้างหนึ่ง อย่ามาหล่อแถวนี้นะ! เอ้ย! อย่ามากวนกันนะ!
"ทำ..ทำไม ไม่ให้พี่จอยส์เป็น" ฉันหันหน้าไปพูดอย่างขัดๆเขินๆ ไม่อยากจะสบตากับเขาอีกเป็นครั้งที่สอง !
"ก็...จอยส์สอนไวโอลินให้เพื่อนเธออีกคนไง" ตาบอมชี้นิ้วเข้าไปในหอประชุม ตอนนี้เราสองคนมายืนคาอยู่ที่หน้าประตู ทำไมไม่เข้าไปกันนะ
"งั้นรีบๆไปเถอะ.." ด่วนเลย ฉันไม่อยากอยู่นาน แล้วฉันก็ใส่เกียร์หมาวิ่งเข้าไปในหอประชุม เสียงไวโอลินใกล้ขึ้นเรื่อยๆ จนมาหยุดอยู่ตรงหน้าคนกลุ่มหนึ่ง นั้นก็คือพวก 'F6' พวกเขาหันมามองฉันด้วยความตกใจเล็กน้อย ก็เล่นโผล่มาซะอย่างกับหนีใครมาอย่างงั้นล่ะ แต่ก่อนอื่นหาอะไรปิดหน้าก่อน เขินนน
"ไงน้องสาว เล่าให้ฟังบ้างสิทำอะไรกันบ้าง" เดี๋ยวค่ะพี่ดรีม พูดอะไรของพี่น่ะ
"ค่ะ?"
"หึ้ย!อย่ามาทำไก๊เลยน้องงง ไปแอบทำไรกันมาใช่ม้าาา"
ผั๊ว!
"อุ๊ย" นี้คือเสียงอุทานฉันเองค่ะ  ส่วนเสียงผั๊วนั่น รองเท้าพี่เกมส์กำลังแปะอยู่ที่หน้าพี่ดรีม
"เฮ้ย!ดรีม ทำไมหน้าแกเป็นงั้นว่ะ"  เสียงตาบอมที่เพิ่งเดินมาเห็นหน้าพี่ดรีม ตามด้วยเสียงหัวเราะของพี่จอยส์
"ไอ้เกมส์! เดี๋ยวแกโดนแน่!" แล้วพี่ดรีมกับพี่เกมส์ก็วิ่งไล่กวดกัน ดูเหมือนจะเป็นการเล่นแบบเด็กๆแต่ฉันดันชอบ..พี่เกมส์ยิ้มหน้าบานซะขนาดนั้น เป็นใครจะไม่ชอบล่า
"ส่วนเธอ ตามพี่มานี้" ตาบอมกวักมือเรียกให้เดินไปใกล้ๆ ข้างๆตัวตาบอมมีคีร์บอดสีฟ้าตั้งอยู่
"เห็นเพื่อนเธอมั้ย" เมื่อฉันเดินมาถึง ตาบอมก็ชี้นิ้วไปที่ซันนี่ ฉันพยักหน้ารับ เขาจึงพูดต่อ
"เธอคงอยากรู้ว่าทำไมพี่ถึงเลือกเพื่อนเธอ อย่างแรกเลยนะ รูปลักษณ์ภายนอกของน้องเขามีความเป็นสุภาพสตรี น่ารัก อ่อนโยน อ่อนช้อยเข้ากับไวโอลิน ซึ่งก็เข้าคู่ได้มากกับพี่จอยส์ ดังนั้นพี่เลยให้พี่จอยส์สอน ส่วนเธอ ก็คงอยากรู้มากๆว่าทำไมพี่ถึงเลือกเธอ" ตาบอมหันมาพูดกับฉันแล้วจ้องนิ่ง
"ทำ..ทำไม..ล่ะ" อย่าจ้องนานเดี๋ยวฉันจะกลายเป็นหินซะก่อน 
"เอาความเห็นส่วนตัวก่อนนะ พี่เคยชนเธอเรื่องนั้นต้องขอโทษด้วย" เขาก้มหัวให้ฉันหน่อยๆ ฉันก็พยักหน้ารับนิดๆ
"ส่วนความเห็นไม่ส่วนตัว ...เพราะเธอเตี้ย"  
"ห๊ะ?" อะไรนะ!? เลือกให้ฉันเล่นคีร์บอดเพราะฉันเตี้ยยยยยย
"ก็....ตอนนี้คีร์บอดที่มีอยู่มันมีขาแต่แบบเตี้ยๆ พี่เห็นเธอส่วนสูงใช้ได้ เลยจับมาเล่นซะเลย ขอความร่วมมือด้วยล่ะ" 
เพราะเหตุนี้หรอ!? ฉันควรจะภูมิใจในส่วนสูงของตัวเองดีไหมที่ทำให้ได้มาอยู่ในวงแบบนี้ เหตุผลของนายน่าฟังมากตาบอม เหอะ!
"อะไรกัน อย่าเงียบแล้วหันหน้าหนีแบบนั้นสิ มันเหมือนเธองอนพี่เพราะจับได้ว่าพี่มีกิ๊กเลยนะ" คนพูดหัวเราะเบาๆแต่คนฟังหน้าบูดเป็นตูดเป็ดไปแล้ว
"อะไรกัน งอนจริงหรอเนี้ย เหตุผลมันออกจะน่ารัก ภูมิใจไว้สิ" 
"เมื่อไหร่จะสอน" หงุดหงิดจริง เหตุผลปัญญาอ่อนสิ้นดี
"ครับๆสอนแล้วๆ" ตาบอมเดินไปปรับคีร์บอดโน่นนี้นั่น ส่วนฉันยืนอยู่เฉยๆ มองไปมองมาก็หันไปดูซันนี่แทน เธอดูตั้งใจมากๆกับหน้าที่ที่ได้รับทั้งๆที่ไม่เต็มใจ งั้นฉันก็ต้องตั้งใจบ้างแล้ว
"เอาล่ะ มาเริ่มจากตรงนี้ก่อนนะ..." ตาบอมเริ่มสอนการอ่านโน้ต การฟังเสียง โน่นนี้นั่น ฟังทันบ้างไม่ทันบ้างก็จด 
สอนไปได้สักพักตาบอมให้ฉันไปนั่งทบทวนสิ่งที่จดและฟังไป ส่วนเจ้าตัวนั่งอยู่ข้างๆคอยกำกับ ไม่เห็นต้องนั่งคุมเลย ฉันจำได้หรอกน่า
"อืม...กดตรงนั้นเสียงอี เสียงจะขึ้นเป็นบันไดเสียง...พึมพำๆ" หืม..ซันนี่ก็ท่องหรอ ฉันแอบเห็นพี่จอยส์นั่งเล่นเฟซด้วยล่ะ
"อย่ามัวแต่สนใจคนอื่น ทำของตัวเองให้เสร็จก่อนเถอะ" ตาบอมเอามือหมุนหน้าฉันให้หันไปหาเขา ระวังคอฉันหน่อยก็ได้ย่ะ..
"รู้แล้วน่า....ไม่ต้องมาสั่ง" ยุ่งอะไรนักหนา เชอะ ฉันหันกลับไปอ่านสิ่งที่จดต่อ แต่ตาบอมเป็นบ้าอะไรก็ไม่รู้อยู่ดีๆก็หยิบหนังสือไป
"นายจะเอาไปไหน" ยังดีนะที่ฉันใจเย็นพอ ไม่งั้นฉันได้ต่อยหน้านายแน่ๆเลย!
"มาแย่งสิ" แลบลิ้นปลิ้นตาใส่ จะยั่วโมโหฉันสินะ
"เอาคืนมานะ!" ฉันเริ่มวิ่งไปแย่ง ตานี้ก็ตัวสูงซะเหลือเกิน แถมยังหลบเร็วอีกตั้งหาก เอาซะฉันมึนหัวเลย
"แค่นี้เหนื่อยแล้วหรอเตี้ยน้อย ฮะๆ" เตี้ยน้อยๆอยู่นั่นแหละ ถ้าฉันเกิดมาสูงบ้างฉันจะเอานายชู้ตเข้าห่วงบาสเลยคอยดู!
"นายต้องการอะไรจากฉัน!" 
"มีหลายอย่างเลยล่ะ ต้องถามว่าอยากให้ฉันทำอะไรมากกว่า" ตาบอมยักคิ้วให้ข้างหนึ่ง เอาว่ะ! อย่างน้อยก็ไม่น่าเกี่ยวกับตังค์
"ทำอะไร..."
"กินน้ำจากหลอดเดียวกัน"
"ห๊ะ?"  กิน..กินน้ำจากหลอดเดียวกัน วิธีนี้มัน...
 
 
จูบทางอ้อมไม่ใช่หรอ!!!
 
 
"เฮ้ กำลังจะเล่นอะไรสนุกๆหรอไอ้บอมยิ้มใหญ่เลยนะ" พี่ดรีมเดินมาแซวตาบอมพร้อมกับพี่เกมส์
"เปล่า จะพาน้องเขาเล่นน่ะ เดี๋ยวเครียด"
"โห้ยพ่อใจบุญ หวังอะไรรึเปล่าว่ะ" พี่ดรีมกับตาบอมนั่งแซวกัน ส่วนพี่เกมส์ โอ้ว เดินมาทางนี้แล้ว
"น้องไม่ต้องไปสนมันนะ" พี่เกมส์เดินมานั่งข้างๆฉัน จะใช้คำว่าข้างๆได้รึเปล่านะ นั่งซะไกลเลย..
"ใครค่ะ?"
"ไอ้ดรีมน่ะ"
"อ่อค่ะ"
"..."
"..."
ทำไมบรยากาศมันเงียบแบบนี้นะ ฉันก็ไม่กล้าพูดซะด้วย หน้าฉันแดงไปหมดแล้ว ดูหน้าพี่เกมส์สิ นิ่งซะ!
"เฮ้ยๆ ไอ้เกมส์กินเด็ก!" เสียงพี่ดรีมเข้ามาทำลายบรรยากาศที่แสนอึดอัด พี่เกมส์โบกมือลาหน่อยๆแล้วก็วิ่งไปฟัดกับพี่ดรีม  ส่วนตาบอมจากที่เขยิบเพื่อไปคุยกับพี่ดรีมซะไกลตอนนี้เขขยิบมาอยู่ที่เดิมล่ะ
"คุยไรกันล่ะ" อย่ามาทำหน้าสงสัยขนาดนั้น แล้วก็ไม่ต้องเอียงคอด้วย เดี๋ยวฉันจะหน้าแดงไปมากกว่าเมื่อกี้
"ไม่ได้คุยไร"
"ว่าแต่ที่พี่ขออ่ะ จะให้ไหม" อึ้ย! นึกว่าลืมไปแล้วอุตส่าห์เงียบบบ เอาไงดีเหมือนกับเราเสียจูบให้ผู้ชายฟรีๆเลยอ่ะ ไม่สิ..ไม่ฟรี เพราะเราได้สมุดจดคืน เอาไงดีล่ะ
"งั้น ถ้านายให้สมุดฉันคืน ฉันจะบอกชื่อ" น่าจะได้ผล เยี่ยมคนอะไรเก๊งเก่งงง
"และต้องกินน้ำหลอดเดียวกัน" ม่ายยยย!!เห็นไหมมันเพิ่มเป็นสองข้อหาเลยใครคิดฟ่ะ โง่จริง!
"ไม่ล่ะ แค่บอกชื่อ"
"งั้นให้เลือกถ้าบอกชื่อ พี่จะไม่สอนต่อ แต่ถ้ากินน้ำหลอดเดียวกัน พี่จะติวให้ทั้งเรื่องนี้และเรื่องเรียน โอป่ะ?" โอ้โห แม่จะเป็นลมตาย~ ไม่มีทางเลือกอื่นเลยหรอ
 
 
ฉันต้องกินน้ำหลอดเดียวกับเจ้านี้จริงๆหรอเนี้ย T^T