เพียงใจ

6.8

เขียนโดย leroylufev

วันที่ 16 สิงหาคม พ.ศ. 2556 เวลา 09.32 น.

  3 ตอน
  1 วิจารณ์
  6,430 อ่าน

แก้ไขเมื่อ 31 ตุลาคม พ.ศ. 2557 04.54 น. โดย เจ้าของเรื่องสั้น

แชร์เรื่องสั้น Share Share Share

 

2) รอยยิ้ม

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ

  แดดยามเช้าส่องแสงเข้ามากระทบตัวหญิงสาวที่นอนอยู่บนเตียงเธอขยับกายหรี่ตาเล็กน้อยทันทีที่แสงสีทองนั้นส่องเข้ามา ภายในห้องหรูมีแต่ความเงียบ เงียบจนคนที่หลับอยู่นอนคิดเรื่องราวต่างๆนานา

 

 

เธอคิดถึงสิ่งที่จะทำต่อไป เธอควรจะก้าวไปข้างหน้า ถ้ามัวมาจมปรักอยู่กับอดีตแบบนี้เธอก็คงไม่มีวันจะได้ก้าวต่อไป และเธอคิดถึงเขา เขาเองก็คงไม่อยากให้เธอมานั่งเสียใจทุกข์ทนเศร้าใจอยู่อย่างนี้

 

 

''วันนี้เราจะไปไหนดี'' เธอบิดกายเล็กน้อยและพยุงร่างตัวเองลุกจากเตียง ก้าวเดินไปที่โต๊ะที่อยู่ห่างจากเตียงไม่เท่าไหร่ หยิบอ่านโปรโชวที่เป็นสถานที่ท่องเที่ยวของที่นี่ เธอไล่ดูแต่ละที่ว่าจะวางแผนไปที่ไหนก่อน

 

 

''อืมม เช้าๆอย่างนี้น่าจะไปร้านกาแฟก่อน'' เธอมองดูร้านเล็กๆที่อยู่ในโบโชว เป็นร้านที่มีอาหารเช้าต่างๆขายรวมถึงชาและกาแฟ อยู่ติดริมทะเล บรรยากาศดูร่มรื่นเห็นแล้วเธอก็อยากจะไปที่นั้นทันที

 

 

''เอาล่ะ ที่นี่ก่อนเลยโปรแกรมแรกสำหรับวันนี้''เธอกล่าวจบก็ลุกเดินไปจัดการกับตัวเอง

 

 

''คุณค่ะ กาแฟได้แล้วค่ะ'' พนักงานเสริฟวางถ้วยกาแฟที่โต๊ะหญิงสาว

 

 

''ค่ะ ขอบคุณมากค่ะ'' เธอตอบรับและส่งยิ้มน้อยๆให้พนังงานสาว เธอมาถึงที่นี่ได้สักพัก มันสวยเหมือนในภาพเลย เธอเลือกนั่งโต๊ะที่เห็นวิวทะเลชัดเจน พอเห็นบรรยากาศอย่างนี้ ใจก็คิดนึกย้อนถึงเรื่องราวต่างๆ คิดแล้วก็ได้แต่ส่งยิ้มเศร้าๆให้ตนเอง

 

''คุณครับ ผมขอนั่งด้วยคนได้ไหม'' เสี้ยงทุ้มๆของใครกันนะที่มาขัดความคิดเธอ

 

''ผมนั่งด้วยได้ไหม'' ชายหนุ่มพูดซ้ำ หลังจากที่ไม่ได้รับการตอบรับจากหญิงสาวเจ้าของโต๊ะ

 

''เอ่อค่ะ ตามสบาย'' เธอผายมือให้เขา และลอบสังเกตุเจ้าของเสียงที่มาขัดความคิดเธอ  ดูท่าหน้าจะแก่กว่าเธอ3-4ปี เขาดูสุภาพอ่อนโยน ประจวบเหมาะกับรอยยิ้มบนใบหน้าที่มักจะมีแต้มอยู่เสมอ

 

 

เวลาผ่านไปจวนสิบนาที ชายหญิงทั้งสองยังคงนั่งจิบกาแฟของตนอยู่เงียบๆ ไม่ได้มีบทสนทนาใดๆตั้งแต่ครั้งนั้น ดูเหมือนว่าจะเป็นกะแฟของหญิงสาวที่เริ่มจะลดเหลือก้นถ้วยก่อน

 

''จะไปแล้วหรอคับ'' เป็นชายหนุ่มที่เอ่ยถามหญิงสาวหลังจากที่เห็นเธอลุกเตรียมจะเดินจากไป

 

''อ่อค่ะ ฉันยังมีที่ต้องไปต่อ'' เธอกล่าวเพียงสั้นๆ

 

 

''คุณจะไปไหนหรือคับ'' ชายหนุ่มถามพรางส่งยิ้มให้เธอเหมือนเด็กๆที่อยากรู้อยากเห็น

 

 

''ฉันยังไม่รู้ค่ะ ว่าจะกลับห้องแล้วค่อยไปคิดดูอีกที'' ถึงเธอจะสงสัยง่าเขาจะถามเธอไปทำไม แต่เธอก็ปฎิเสธรอยยิ้มนั้นไม่ลง

 

''ถ้าคุณไม่รู้ ให้ผมแนะนำไหมล่ะคับ'' เขามองหน้าหญิงสาวที่มีแต่ความสงสัย พอมองหน้าเธอและเขาก็รู้สึกอยากยิ้มมากกว่าปกติ

 

''เผอิญผมก็กำลังจะหาที่ไปเที่ยวอยู่เหมือนกันคับ '' เขารีบเอ่ยก่อนกลัวเธอจะคิดว่าเขาคงจะเป็นโรคจิตมาหลอกเธอ

 

''เอ่ออ ฉันขอคิดดูก่อนแล้วกันนะ'' เธอส่งยิ้มสุภาพให้เขาก่อนที่จะเตรียมตัวเดินออกไป แต่ก็ยังมีเสียงชายหนุ่มมาขัดไว้

 

 

''แล้วถ้าคุณ อยากไปจะติดต่อผมได้อย่างไงละ'' เขาพูดพรางหยิบปากกามาจดเบอร์มือถือตัวเองใส่กระดาษ แล้วยื่นมอบให้หญิงสาว

เธอรับไว้ก่อนจะยิ้มน้อยๆให้แล้วเดินจากไป

 

 

 

 

 

คำยืนยันของเจ้าของเรื่องสั้น

✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน

คำวิจารณ์

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้


รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
คำวิจารณ์เพิ่มเติม...

โหวต

เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
6.3 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
7.3 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
6.7 /10

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้


แบบสำรวจ

 

ไม่มีแบบสำรวจ

 

 
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
ข้อความ : เลือกเล่นเสียง
สนทนา