เพียงใจ

หลังจากที่หญิงสาวออกมาจากร้านกาแฟได้สักพักเธอก็หยิบโปรชัวที่เอาติดมือมาด้วยออกมาดู

"ไปไหนต่อดีนะ"เธอพูดพรางมองสถานที่เที่ยวแนะนำของจังหวัด แล้วก็เหลือบไปเห็นเกาะที่จะน่าอยู่ห่างไปอีก2-3ไมล์ ในโปรชัวเขียนไว้ว่าเป็นเกาะเล็กๆไว้สำหรับคนที่่ต้องการผักผ่อนชมวิวแล้วยังมีกิจกรรมบนเกาะต่างๆให้เลือกทำอีก

"ไปเกาะนี้แล้วกันท่าจะเวิค"เธอตัดสินใจแล้วอ่านรายละเอียดถึงเส้นทางที่จะไป ต้องนั่งเรือข้ามไปที่เกาะประมาณ45นาที แล้วนั่งรถสองแถวจากท่าเรือเข้าไปในตัวเกาะ

เธอเห็นว่าที่นั้นมีรีสอร์ตเล็กๆหลายแห่งเลยตัดสินใจเก็บข้าวของแล้วไปพักบนเกาะนั้นเลย

หลังจากที่เก็บของเรียบร้อยแล้วเธอนั่งรถมาที่ท่าเรือ แล้วรอไม่ถึง5นาทีก็มีเรือข้ามเกาะมารับ

มีนักท่องเที่ยวไม่มากนักไม่ถึงสิบคนเห็นจะได้แต่ส่วนใหญ่ก็จะมาเป็นคู่รักอย่างกับมาฮานีมูนเสียอย่างนั้น มันกลับทำให้เธอรู้สึกหดหู่ใจเสียจริงๆทั้งที่ตั้งใจจะมาผักผ่อนแล้วเสียอีกแต่ยิ่งมองก็ยิ่งคิดถึง 'เขา'

"ไม่ ไม่เธอต้องตัดใจให้ได้เลิกคิดถึงเขาสะ"เธอบอกกับตัวเอง

หลังจากขึ้นเรือมาได้สักพักเรือก็มาจอดเทียบท่าเกาะเดินลงจากท่ามาจะมีรถสองแถวให้เลือกนั่งแต่ละคันจะไปกันคนละฝั่งของเกาะเพราะเกาะนี้น่าจะมีรีสอร์ตอยู่5-6แห่ง เธอเลือกจะไปรีสอร์ตที่อยู่ทางตอนใต้ของเกาะเพราะมันดูเงียบสงบแต่ก็ร่มรื่นไปในตัว แต่ดูเหมือนนักท่องเที่ยวคนอื่นๆจะไม่ได้เลือกพักที่เดียวกับเธอสะส่วนใหญ่

"ก็ดีีจะได้เงียบๆคนเยอะก็น่ารำคาญ"เธอเดินไปขึ้นรถสองแถวที่จะพาเธอไปยังรีสอร์ต เส้นทางที่ไปค่อนข้างขรุขระเพราะยังเป็นแค่ทางดินไม่ใช่ถนนเหมือนในเมือง รถเคลื่อนที่มาทางตอนใต้ของเกาะแถวนี้มีแต่ป่าแต่ก็ไม่เชิงน่ากลัวสะทีเดียวหรอกมันเหมือนสวนที่ปรับแต่งมาแล้วมากกว่า รถวิ่งมาได้สักพักก็หยุดจอดแต่ที่แปลกคือมันยังไม่เห็นรีสอร์ตสักแห่งเนี้ยแหละ

"จอดทำไมคะลุง"เธอถามด้วยความสงสัย ไหนละรีสอร์ตมีแต่ป่า

"ต้องเดินเข้าไปต่อแล้วหนู รถมาได้แค่นี้แหละ"เดิน อะไรนะจะบ้าหรออิลุงนี่ท่าจะเมา

"ค่ะ? เดินต่อ แล้วจะไปยังไงละลุง"เธอถามด้วยความรู้สึกหงุดหงิดรู้อย่างงี้ไม่น่าเลือกที่นี่เลยโง่จริงแทนที่จะไปตามคนอื่น

"ก็เดินตรงไปเรื่อยๆแหละหนู แถวนี้เป็นพื้นที่ของรีสอร์ตทั้งหมดไม่ต้องกลัว" ไม่ต้องกลัวบ้านลุงสิมีแต่ต้นไม้ถึงจะไม่ใช่ป่าดงดิบแต่มันก็น่าจะมีเสือใช่ไหมละ โอ้ยยยอยากจะบ้า ถ้าไม่ติดว่าอายุห่างราวคราวพ่อเธออยากจะเอ่ยปากด่าลุงเสียตอนนี้จริงๆไม่ใช่แค่คิดในใจ

"เป็นที่ของรีสอร์ตก็ต้องเข้าไปได้สิลุง"

"ไม่ได้หนูเค้าให้มาได้แค่นี้ ปกติจะมีรถของรีสอร์ตมารับ หนูยืนรอตรงนี้สักพักเดี๋ยวคงมา"

"จะยืนรอได้ไงละลุงมีแต่ป่าถ้ามีโจรจะทำยังไงหนูจะนั่งรอบนรถลุงเนี้ยละ"

"ไม่ได้นะแล้วลุงจะไปทำมาหากินยังไงลุงต้องวิ่งรถต่อจะมารอหนูคนเดียวไม่ได้หรอก"

"ไม่รู้อะลุง หนูไม่รอคนเดียวหรอกลุงต้องอยู่ ไม่รู้ไม่ชี้"

เธอยืนเถียงกับลุงขับรถได้ไม่นานก็มีรถกระบะขับผ่านมาตรงที่เธออยู่ดูเหมือนกำลังจะขับเข้าไปในรีสอร์ตเหมือนกัน

"มีอะไรคับลุง" ชายหนุ่มในรถเปิดกระจกมาถามลุงคนขับที่จอดรถไม่ยอมไปไหน ปกติรีสอร์ตเค้าจะมีรถมารับแล้วให้รถสองแถวจอดได้แค่ตรงนี้ แต่วันนี้ไม่ยักจะเห็นรถแหะ

"ก็คุณหนูนี่สิคับ ผมบอกให้เธอรอรถตรงนี้ เธอก็ไม่รอจะให้ผมอยู่ด้วยแล้วผมจะไปทำงานได้อย่างไรละนาย"ลุงบอกกับชายหนุ่ม 'นาย' ที่ลุงหมายถึงก็หมายถึงเจ้านายเพราะเขาเป็นเจ้าของโรงแรมทั้งหมดภายในเกาะนี้หรือจะเรียกว่าเป็นเจ้าของเกาะเลยก็ได้เพราะเกาะนี้เดิมเป็นเกาะส่วนตัวของตระกูลแต่เขาเลือกที่จะมาลงทุนทำธุรกิจแล้วก็เพื่อที่จะให้คนท้องถิ่นแถวนี้มีงานทำด้วย 

ชายหนุ่มหันไปมองคนที่เป็นต้นเรื่องแล้วก็ต้องแปลกใจเพราะเป็นคนเดียวกับที่เค้าเจอเมื่อเช้านี้ที่ร้านกาแฟ

"คุณ"เขาพูดพรางเรียกเธอ

"อ้าวคุณ"หญิงสาวแปลกใจเล็กน้อยที่บังเอิญเจอคนที่พึ่งเจอกันไม่นานนี้

"ลุงไปเลยครับเดี๋ยวผมจะรับเธอเข้าไปในรีสอร์ตเอง"เขาหันไปพูดกับคนขับรถ

"จะบ้าหรอ ฉันไม่รู้จักคุณจะให้ไปด้วยได้ไง"อีตาบ้านี่อีกคนจะรับคนแปลกหน้าขึ้นรถ คนเกาะนี้มันเป็นอะไรกันไปหมด

"แล้วคุณรู้จักคนขับรถหรือไง"เขาย้อนถามเธอ

"ก็...ก็ไม่ แต่เขาก็เป็นคนขับไง"

"ผมก็เป็นคนขับเหมือนกัน คุณมองไม่เห็นหรอ"เขาย้อนเธอ แล้วหันไปสั่งคนขับรถ

"ลุงครับไปเลย"

"ไม่นะลุง จะไปไหน แล้วฉันละะ "เธอตะโกนไล่หลังรถที่ออกไปแล้ว

"คุณก็ไปกับผมไง"ชายหนุ่มพูดหน้าตาทะเล้น

"คุณไปคนเดียวเถอะ ฉันไม่ไป"เธอกล่าวกับชายหนุ่มอย่างมั่นใจ

"อยู่ตรงนี้คนเดียว ระวังนะคู้นนนนนนน"เขาพูดพรางทำเสียงน่าขนลุก

"ระวังบ้านคุณสิ ฉันจะรอรถมารับ"

"ป่านนี้รถคงไม่มาแล้วแหละคุณ คุณยืนรอระวังเป็นอย่างอื่นที่จะมา"เขาพูดให้หญิงสาวกลัว

"อะไรจะมา"เธอถามเสียงแข็ง ในใจก็นึกหวั่นแต่ปากต้องเก่งไว้ก่อน ไม่ได้ๆเดี๋ยวเสียศักด์ศรี

"ก็ไม่แน่นะคุณบางวันก็เป็นเสือ รึ บางทีจะเป็นโจรเคยมีคนมายืนรออย่างคุณเนี้ยแหละ โดนฆ่าหมกป่าไปแล้วเค้าอาจจะชวนคุณไปอยู่ด้วยก็ได้นะ"เขาหลอกเธอเล่นฆ่าหมกป่าอะไรละพื้นที่บนเกาะนี้ไม่มีอันตรายอะไรทั้งนั้นแหละเขาเป็นคนสั่งให้คนในพื้นที่ระวังเป็นอย่างดี

"นี่คุณ อย่ามาหลอก ฉันไม่เชื่อ" ไม่เชื่อบ้าอะไรล่ะฉี่เธอจะราดอยู่ตรงนี้แล้วทั้งเสือทั้งผีทั้งโจรถ้ามันมาทั้งสามละ ตายแน่ตายยยๆ

"ก็ตามใจคุณ"เขาพูดแล้วก็ออกรถไป

"เดี๋ยวก่อนสิคุณ"เธอวิ่งตามให้เขาจอด

"ว่าไงคุณไม่กลัวไม่ใช่หรอ"เขาส่งเสียงท้าทายไปให้เธอ

"ก็ไม่ได้กลัว แต่ฉันไปด้วยก็ได้ก็คุณบอกเองไม่ใช่หรอว่ารถไม่มาแล้วรอไปก็เท่านั้น"เธอแก้ตัวเสียงขุ่น ชายหนุ่มมองก็นึกขันกับท่าทีไม่ยอมรับของเธอ

"อะๆคนเก่ง ขึ้นรถมา" ได้ยินเขาพูดเช่นนั้นเธอเองก็รีบเปิดประตูตรงข้ามคนขับแล้วรีบขึ้นมาทันที

"จะรีบไปไหนคุณ ไหนบอกไม่กลัวไง"

"กลัวที่ไหน มันจะมืดแล้วคุณไม่เห็นหรอ กว่าฉันจะต้องไปจองห้องอะไรอีก"เธอพูดน้ำเสียงจริงจังกับชายหนุ่ม

"ครับ ครับ"แล้วเขาก็ขับรถเข้าไปภายในรีสอร์ตโดยมีเธอนั่งอยู่ข้าง

                                                                            ติดตามตอนต่อไป