ปลายฝัน

เสียงเรียกผู้อ่อนโยนของคุณเเม่ของเอ เธอถามด้วยความเป็นห่วงอย่างกับเธอเป็นเเม่เเท้ๆของฉันเลย
"ภัทร ขอมาค้างบ้านป้าคืนนึงได้ไหมค่ะ"
"ได้สิจ๊ะ นี่โดนคุณเเม่ดุมาอีกเเล้วใช่ไหม"
"คือ...ภัทรไม่อยากผู้ถึงเเล้วอ่ะค่ะ ขอโทษด้วยนะค่ะ"
"ไม่เป็นไรๆ ถ้าภัทรไม่อยากพูดป้าก็จะไม่ถามนะ เพื่อความสะบายใจของหนูเอง"
"ไหนมาให้ป้ากอดสิ"
คุณเเม่ของเอเริ่มสังเกตุเห็นว่าหลานสาวของเธอสีหน้าดูไม่ค่อยดีจึงโอบกอดเธอเอาไว้เเน่น
"คุณป้า..."
เสียงเธอสะิื้อื้นเเล้วซักพักน้ำตาเธอก็ไหลพรากออกมา
"ไปๆ เข้าบ้านดีกว่าลูก"
"ภัทร จ๊ะไปอาบน้ำซะนะเเล้วก็ลงมาทานเข้าเย็นกับพวกเรา"
"ค่ะ"
ภัทร เริ่มยิ้มออกเเละเธอก็กำลังเอื้อมมือไปหยิบกระเป๋า
"เดี๋ยวเราช่วยนะ"
เอรีบวิ่งมาถือกระเป๋าให้ทันที
"อืม ขอบใจนะ"
....เมื่อถึงห้องที่คุณเเม่เอเตรียมไว้ให้ภัทรนอน....
"ขอบใจนะ"
"เรื่องอะไรหรอ"
"ก็ที่คอยปลอบใจเรา ถือกระเป๋าให้เรา เเล้วก็ยงัให้เราค้างที่บ้านด้วยอ่ะ"
"เเค่นั้นไม่เป็นไรหรอก เราอยากเป็นคนที่ทำให้เธอรู้สึกดี"
"อืม ขอบใจอีกครั้งนะ"
"งั้นเราไปเเล้วนะ"
....ภัทรอาบน้ำเสร็จเเละลงมาทานข้าว....
"มานั่งเลยภัทร อยากทานอะไรก็ตักเลยนะ"
"ขอบคุณค่ะ"
"นี่เอ พรุ่งนี้โรงเรียนมีจัดวันเเม่นี่นา"
"ใช่ เเม่จะไปหรือปล่าว"
"ก็ต้องไปสิ"
"โอเคครับ"
"ภัทร เเล้วคุณเเม่ของหนูจะไปไหมจ๊ะ"
"เเม่ต้องไปงานเซเล็บค่ะ เลยไม่ว่างไป"
"งั้นไม่เป็นไร หนูไหว้ป้าก็ได้นะ"
"ก็ได้นะค่ะ"
เมื่อทานข้าวเสร็จภัทรขึ้นไปบนห้องนอนเธอล้มตัวลงนอนทันทีด้วยความเหนื่อยล้าเเละเเล้วก็มีเสียงเด้งขึ้นมาจากโทรศัพท์ของเธอทันที
ตือดึ่ง ! (ไม่ทราบเหมืทอนกันนะว่ามันเป็นเสียงยังไงเเต่เราได้ยินว่าอย่างเนี้ยอ่ะ)
"เอ๊ะ! จะนอนอยู่เเล้วใครไลน์มาเนี่ย"
 
อ้าวๆ หนุ่มคนไหนจ๊ะที่ทักไลนืน้องภัทรมาาาา มาลุ้นกันในตอนต่อไปเเล้วกันเนาะ  จิบิ ><