ปลายฝัน

เสียงเรียกผู้อ่อนโยนของคุณเเม่ของเอ เธอถามด้วยความเป็นห่วงอย่างกับเธอเป็นเเม่เเท้ๆของฉันเลย

"ภัทร ขอมาค้างบ้านป้าคืนนึงได้ไหมค่ะ"

"ได้สิจ๊ะ นี่โดนคุณเเม่ดุมาอีกเเล้วใช่ไหม"

"คือ...ภัทรไม่อยากผู้ถึงเเล้วอ่ะค่ะ ขอโทษด้วยนะค่ะ"

"ไม่เป็นไรๆ ถ้าภัทรไม่อยากพูดป้าก็จะไม่ถามนะ เพื่อความสะบายใจของหนูเอง"

"ไหนมาให้ป้ากอดสิ"

คุณเเม่ของเอเริ่มสังเกตุเห็นว่าหลานสาวของเธอสีหน้าดูไม่ค่อยดีจึงโอบกอดเธอเอาไว้เเน่น

"คุณป้า..."

เสียงเธอสะิื้อื้นเเล้วซักพักน้ำตาเธอก็ไหลพรากออกมา

"ไปๆ เข้าบ้านดีกว่าลูก"

"ภัทร จ๊ะไปอาบน้ำซะนะเเล้วก็ลงมาทานเข้าเย็นกับพวกเรา"

"ค่ะ"

ภัทร เริ่มยิ้มออกเเละเธอก็กำลังเอื้อมมือไปหยิบกระเป๋า

"เดี๋ยวเราช่วยนะ"

เอรีบวิ่งมาถือกระเป๋าให้ทันที

"อืม ขอบใจนะ"

....เมื่อถึงห้องที่คุณเเม่เอเตรียมไว้ให้ภัทรนอน....

"ขอบใจนะ"

"เรื่องอะไรหรอ"

"ก็ที่คอยปลอบใจเรา ถือกระเป๋าให้เรา เเล้วก็ยงัให้เราค้างที่บ้านด้วยอ่ะ"

"เเค่นั้นไม่เป็นไรหรอก เราอยากเป็นคนที่ทำให้เธอรู้สึกดี"

"อืม ขอบใจอีกครั้งนะ"

"งั้นเราไปเเล้วนะ"

....ภัทรอาบน้ำเสร็จเเละลงมาทานข้าว....

"มานั่งเลยภัทร อยากทานอะไรก็ตักเลยนะ"

"ขอบคุณค่ะ"

"นี่เอ พรุ่งนี้โรงเรียนมีจัดวันเเม่นี่นา"

"ใช่ เเม่จะไปหรือปล่าว"

"ก็ต้องไปสิ"

"โอเคครับ"

"ภัทร เเล้วคุณเเม่ของหนูจะไปไหมจ๊ะ"

"เเม่ต้องไปงานเซเล็บค่ะ เลยไม่ว่างไป"

"งั้นไม่เป็นไร หนูไหว้ป้าก็ได้นะ"

"ก็ได้นะค่ะ"

เมื่อทานข้าวเสร็จภัทรขึ้นไปบนห้องนอนเธอล้มตัวลงนอนทันทีด้วยความเหนื่อยล้าเเละเเล้วก็มีเสียงเด้งขึ้นมาจากโทรศัพท์ของเธอทันที

ตือดึ่ง ! (ไม่ทราบเหมืทอนกันนะว่ามันเป็นเสียงยังไงเเต่เราได้ยินว่าอย่างเนี้ยอ่ะ)

"เอ๊ะ! จะนอนอยู่เเล้วใครไลน์มาเนี่ย"

อ้าวๆ หนุ่มคนไหนจ๊ะที่ทักไลนืน้องภัทรมาาาา มาลุ้นกันในตอนต่อไปเเล้วกันเนาะ  จิบิ ><