สิ่งที่เหลือ

“หยุดนะ!!เธอจะมาพูดเห็นแก่ตัวอย่างนี้ได้ยังไงในเมื่อสาเหตุทั้งหมดมันมาจากพวกเธอ  ที่ทำให้ยัยอิ๊บคิดสั้น  เด็กไร้เดียงสาอย่างยัยอิ๊บไม่ทันใจเลวๆอย่างเธอหรอก  ไปนะ!!  ไปให้พ้น!!  คนชั่วๆอย่างพวกเธอไม่สมควรมายุ่งเกี่ยวกับยัยอิ๊บตั้งแต่แรกแล้ว!!  ไป!!”
 
ฝ่ายญาติต่างเข้ามาโอบปลอบหญิงสาวไว้และให้เจ้าหน้าที่ทางวัดกั้นคนทั้งสองออกไป
 
“คุณจะมาว่าพวกฉันเป็นคนไม่ดีได้ยังไง  ในเมื่อน้องคุณเขาทำตัวมีปัญหาตลอด   เอาแต่ใจตัวเอง  ชอบบังคับฝืนใจอิศรินทร์พอทะเลาะกันก็ร้องไห้โอดครวญให้อิศรินทร์กลับไปหา  เขาหมดรักก็เพราะนิสัยไม่ดีของน้องคุณต่างหาก”
 
แพรวากล่าวอย่างเหลืออด  เพราะตลอดที่เป็นเพื่อนกับชายหนุ่มเธอจะเป็นผู้รับรู้ถึงปัญหาที่ทั้งสองคนทะเลาะกันมาโดยตลอด  จนบ่อยครั้งเธอก็ทนไม่ได้ที่ชายหนุ่มยอมเด็กสาวเรื่อยมา       
 
“หน้าด้าน   ยัยหน้าด้าน  กลับไปเลยนะ  กลับไป  กรี๊ด  กลับไป”
 
อิงชิชาหวีดร้องตรงเข้าทุบตีแพรวาที่ต่อสู้ปกป้อง   ชายหนุ่มและแขกเรื่อในงานต่างช่วยกันห้ามคนทั้งสอง
 
“พ่อหนุ่มพาแฟนเธอกลับไปก่อนเถอะ  อย่าให้ต้องเกิดเรื่องก่อนเลยนะ”
 
ผู้ใหญ่ท่านหนึ่งในงานกล่าวขึ้น  พร้อมกับที่หลายคนช่วยกันผลัดดันลากดึงบุคคลทั้งสองออกจากสถานที่แห่งนั้น 
“เดี๋ยวก่อนซิครับ  พี่อิงครับ” 
 
ชายหนุ่มไม่ยอมเขาพยายามจะฝ่าเจ้าหน้าที่ไปให้ได้  จนกระทั้งทั้งสองถูกกั้นออกไปอยู่นอกประตูทางเข้าออกของวัดโดยมีเจ้าหน้าที่เฝ้าไม่ให้ผ่านเข้าไปได้อีก
 
“หยาบคายกันทั้งนั้น  อะไรกัน !!  เรามาอโหสิกรรมต่อกันด้วยดีแท้ๆ  เถื่อนกันจริงๆ”
 
หญิงสาวกล่าวอย่างฉุนเฉียวที่โดนกระทำอย่างไม่ไว้หน้า  ผิดกับชายหนุ่มที่มองเข้าไปในงานอย่างซึมเศร้าเสียใจ  เธอมองใบหน้านั้นอย่างปวดร้าว
 
“กลับกันเถอะค่ะ  ถึงเราจะอยู่ตรงนี้กันพวกเขาก็ไม่ใจอ่อนยอมให้พวกเราเข้าไปหรอกค่ะ”
 
เธอมองเขาครู่หนึ่งเพื่อรอคำตอบแต่สิ่งที่ได้กลับมาคือความเงียบและอาการนิ่งเฉย  สายตาของเขายังมองตรงไปยังศาลาตั้งศพซึ่งห่างออกไปไกล  เธอขุ่นใจเล็กน้อยแต่ก็ไม่แสดงอาการอะไรได้เพียงแต่ยืนรอเคียงข้างชายหนุ่มต่อไปอย่างเงียบๆ 
 
.............................................................................................................................................
 แล้วจะมาลงอีก 2 ตอนที่เหลือนะค่ะ ขอฝากเรื่องนี้ไว้ด้วยนะค่ะ