THE LOVER RESORT

"วู้ว วู้ว  I'm the billionaire " ในที่สุดความฝันก็เป็นจริงสักที กรี๊ด(>_<) +!!!!!
 ฉันจะได้เข้าไปบริหาร เดอะพาร์คธารา รีสอร์ท ที่ตั้งชื่อตามแม่ฉันที่เสียไปนมนานแล้ว เห็นอย่างนี้ไม่ใช่ ขี้ๆ นะขอบอก รายได้ที่เข้ามาแต่ละปีเป็นสิบๆล้านเชียวนะเออ
พูดถึงรายได้ต้องตบมือให้คุณพ่อชาวอเมริกันรูปหล่อ และ เก่งของฉัน ท่านเป็นเจ้าของรีสอร์ทนี้มาสิบปีหลังจากแม่ฉันได้เสียไป  ท่านบริหารอย่างดีไม่มีขาดตกบกพร่อง จนใครๆก็เรียกว่า เจ้าพ่อรีสอร์ทแห่งเกาะช้าง  ฉันคิดว่าสักวันจะได้เข้ามายืนในตำแหน่งแบบเดียวกับคุณพ่อสักวัน
ในที่สุดวันนี้ก็มาถึง ฉัน เมย์ เมษา จะไม่ทำให้คุณพ่อผิดหวังเด็ดขาด!!!!!!!!!!!!
 เรือเฟอร์รี่ขนาดใหญ่พุ่งทะยานออกจากท่ามุ่งหน้าสู่ทะเลอันกว้างขวาง  ลมทะเลอันแสนสดชื่นพัดเข้ามาใส่หน้าฉันจนผมสีน้ำตาลลอนปลิวไปตามลม กี่ปีแล้วนะที่จากบ้านไป ฉันคิดพร้อมกับเดินไปด้านหน้ากราบเรือสู่กับแสงอาทิตย์ที่แผ่ออกมาอย่างไม่ลดละ
"บรื้นนนนนนน!!!!!!!!!!!!!!!!" เรือยอร์ชสีขาว ลำขนาดกลาง แล่นมาอย่างรวดเร็วและเปิดเพลงดังกระหึ่มไม่เกรงใจชาวบ้าน นอกจากนี้สาวไทยทรงเสน่ห์บนเรือลำนั้น ลุกขึ้นพร้อมกับ................
"เฮ้ยยยยยยยยยยยยยยยย!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!O_O" ยัยบ้านั่นถอดบีกินนี่ตัวจิ๋วชิ้นบนออกเหวี่ยงไปมาตามจังหวะเพลง 
เรือลำนั้นแล่นตรงมาด้วยความเร็วที่เพิ่มขึ้นอีก และพุ่งแซงเรือเฟอร์รี่เข้ากระแทกกับคลื่นลูกเล็กๆทำให้น้ำกระจายสาดโครมใส่ตัวฉันเต็มๆ  กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดTOT
"ไม่มีตารึไงไอ้พวกบ้าาาา!!!!!!!!!!!!!!!!#@ " โอ๊ยแสบคอ ไม่น่าอ้าบากรับเลยอ้าาาาT_T
ฉันจ้องมองเรือลำนั้นวิ่งออกไปไกลเรื่อยๆอย่างเครียดแค้น อย่าให้รู้นะเป็นใคร โอ็ย!!!!!!!!!หนาว 
 
ณ เดอะพาร์คธารา
"คุณพ่อคะ"
"เมย์!!!"
ฉันกระโจนกอดร่างสูงใหญ่ด้วยความคิดถึงอย่างสุดซึ้ง
"ทำไมลูกตัวเปียกอย่างนี้ล่ะ"
"มีพวกบ้าเขาเฉี่ยวเรือน่ะค่ะ ถ้าไม่ติดว่าน้ำเขาปากนะหนูเล่นมันแน่!!!!!!!"
"เตี้ยอย่างกะลิงจะไปสู้อะไรเขาได้"
"พ่อ!!+_+" อารมณ์โกรธฉันหายเป็นปลิดทิ้ง ท่านเดินพาฉันไปบ้านพักระหว่างทางฉันก็เล่าเรื่องต่างๆให้พ่อฟัง"เรือมันเป็นเรือยอร์ช  แบบนั้นเลย!!!!!!"ฉันชี้ไปที่เรือยอร์ชที่ซิ่งหลุดโลกแล่นตรงเข้ามาเรื่อยๆ ท่านมองตามและหัวเราะออกมา
"ไม่ใช้มั้งลูกเรือยอร์ชสีขาวมีเยอะแยะไป นั้นน่ะลูกค้าของพ่อเอง"
"หนูจำได้ลำนั้นชัวร์!!!!!"
พูดยังไม่ทันขาดคำเรือลำนั้นตรงเข้ามาเทียบท่าที่รีสอร์ทจัดเตรียมไว้ ชายชาวต่างชาติเจ็ดคนและผู้หญิงอีกกลุ่มหนึ่งทยอยลงจากเรือ ผู้ชายคนหนึ่งเดินเข้ามาหาพวกเราสองคนและเขาทักทายเราเป็นภาษาอังกฤษ
"สวัสดีครับคุณบลูม ผมแมท"
"สวัสดีครับ คุณเเมทกรุณาเรียกผมว่า ฟิลล์" ทั้งสองจับมือเป็นการทักทาย ฉันว่าแดดก็ไม่ได้ร้อนนะทำไมเขาต้องสวมแว่นกันแดดกันทั้งก๊วน
สายตาฉันปะทะเข้ากับชายคนหนึ่งที่จ้องฉันด้วยความรู้สึกอย่างไรก็ไม่สามารถรู้ได้ เขาเดินตรงเข้ามาสมทบ กับชายที่ชื่อแมท
"นี่เพื่อนผมครับ ไบรอัน " แมทแนะนำตัวแทน ชายที่ชื่อไบรอันก็จับมือพ่อฉัน
"ครับนี่ลูกสาวผมเธอชื่อเมย์ "
ฉันไหว้เขาแทนจับมือ พ่อฉันสอนให้ไหว้ผู้อื่นมากกว่าการทักทายแบบอเมริกันหรืออะไรก็ตามที ไบรอันยิ้มมุมปากเหมือนถูกใจอะไรบางอย่าง ซึ่งฉันมองแล้วหงุดหงิด ที่จริงฉันโดนน้ำสาดใส่ก็โกรธเป็นทุนเดิมอยู่แล้ว ยิ่งมีผู้หณิงทำอนาจารฉันยิ่งไม่ชอบพวกเขา อย่าได้ร่วมงานกันเลยเทิดสาธุ -/\-
"เมย์ลูกสาวผมจะเป็นคนดูแลพวกคุณตลอดสามเดือน"O[]Oแว้กกกกกกกกกกกก!!!!!!!!