หนูน้อยสื่อรัก

ชีวิตของพรนั้นดำเนินไปเรื่อยๆ ในแต่ละวันก็ไม่มีอะไรตื่นเต้นนัก ตื่นเช้ามาก็อาบน้ำแต่งตัวออกไปทำงานประจำ พรทำงานในตำแหน่งพนักงานบัญชี บริษัทของพรนั้นเป็นบริษัทรับเหมาก่อสร้างและตกแต่งภายในเป็นบริษัทเล็กๆ ไม่ใหญ่นัก  พรก็เป็นมนุษย์เงินเดือนเหมือนคนอื่นๆ  8 โมงเช้าเข้างาน 5 โมงเย็นก็เลิกงาน แต่พรไม่ได้กลับบ้านเลยเหมือนคนอื่นเพราะว่าพรเป็นคนที่ชอบออกกำลังกายมากหลังเลิกงานทุกวันพรต้องไปออกกำลังกายเป็นประจำนั้นก็คือ การเต้นแอโรบิค พรเต้นแอโรบิคบ่อยจนวันหนึ่งได้เป็นครูสอนเต้นแอโรบิคเองจนปัจจุบันนี้พรก็ต้องไปสอนเต้นแอโรบิคหลังเลิกงานเกือบทุกวัน  เช้าวันหนึ่งซึ่งเป็นวันหยุดปีใหม่ติดต่อกันหลายวัน ชมพู่น้องสาวของพรได้โทรศัพท์มาหาในตอนเช้า
ชมพู่      :  ฮัลโหล พี่อยู่ที่ห้องไหมวันนี้
พร         :  ฮัลโหล อยู่ทำไมหรอ มีอะไรหรือเปล่า
ชมพู่        : คือว่าชมพู่ต้องไปทำงานที่ต่างจังหวัดสัก 2 – 3 วันนะ ก็เลยจะเอาลูกมาฝากพี่เลี้ยงหน่อยได้ไหม วันหยุดปีใหม่พี่จะไปไหนหรือเปล่า
พร           : พี่ไม่ได้ไปไหนหรอกก็คงจะอยู่ที่ห้องนี่แหละ เดี่ยวพี่จะดูตะวันให้ จะเข้ามาเมื่อไหร่ก็โทรมาบอกพี่แล้วกัน
ชมพู่        : คะ ก็คงประมาณตอนสายๆวันนี้นะคะ ถ้าใกล้จะถึงชมพู่จะโทรหาพี่นะคะ
พร           : จ๊ะไงเดียวก็โทรมาแล้วกัน
หลังจากที่ทั้งสองคุยกันทางโทรศัพท์เสร็จแล้ว ในตอนสายๆชมพู่ผู้เป็นน้องก็มาถึงที่พักของพี่สาวพร้อมกับลูกชายนั้นคือตะวัน
พร           : สวัสดีตะวัน เป็นยังไงบ้างครับรู้แล้วใช่ไหมครับว่าตะวันต้องมาอยู่กับป้าที่นี้สัก 2 – 3 วัน เพราะว่าแม่ของตะวันต้องไปทำงานที่ต่างจังหวัดนะครับ
ตะวัน      : ครับตะวันรู้แล้วแม่บอกตะวันแล้วครับ
ชมพู่        : พี่คะฝากดูแลลูกด้วยนะคะ
พร           : จ้าเดี๋ยวพี่ดูแลให้เอง เธอไม่ต้องเป็นห่วงหรอกหลานคนเดียวพี่เลี้ยงได้อยู่แล้วจริงจ๊ะตะวันหลานรัก
ชมพู่        : ตะวันมาให้แม่กอดหน่อยสิครับ ลูกอย่าดื้อกับป้าพรนะครับแม่ต้องไปทำงานกับพ่อที่ต่างจังหวัดสัก 2-3 วันเดียว  แม่กลับมารับนะครับ
ตะวัน      : ครับตะวันจะไม่ดื้อครับ
                ชมพู่บอกลาลูกชายแล้วก็ไปทำงานที่ต่างจังหวัด  ส่วนป้ากับหลานก็พากันเข้าไปในห้องพัก
ป้าพร       : ตะวันครับทานข้าวเที่ยงมาหรือยังครับ
ตะวัน      : ทานมาแล้วครับ แล้วป้าพรทานหรือยังครับ
ป้าพร       : ป้าก็ทานแล้วจ๊ะ ป้านึกว่าตะวันยังไม่ทานข้าวมาป้าจะได้หาให้ทานยังไงครับ
ตะวัน      : ขอบคุณครับ
พอถึงตอนเย็นป้ากับหลานชายก็ออกไปเดินเล่นที่สวนสาธารณะใกล้ๆที่พักสักพักก็พากันกลับมาที่พักเหมือนเดิมเพราะว่าเริ่มมืดแล้ว เช้าวันต่อมาป้ากับหลานก็พากันไปเที่ยวห้างสรรพสินค้าเพื่อหาซื้อของใช้จำเป็นมาไว้  
ป้าพร      : ตะวันครับแต่งตัวเสร็จหรือยังครับ
 ตะวัน     : เสร็จแล้วครับป้าพร
ป้าพร      : ไหนป้าดูสิหล่อหรือยัง อืม...โอเคครับ หลานป้านี่หล่อจริงๆเลย  ไงเราก็ออกเดินทางกันดีกว่าครับเดียวสายแดดมันร้อน ตะวันอยากไปเที่ยวไหนเป็นพิเศษไหมครับ
ตะวัน      : ตะวันอยากไปเล่นของเล่นที่อยู่ในห้างนะครับป้าพร
ป้าพร      : ครับเดียวป้าพาไปเล่น แต่เราต้องไปซื้อของใช้ที่จำเป็นก่อนนะครับป้าถึงจะพาตะวันไปเล่นของเล่นครับ
ตะวัน      : ครับผมได้เลยครับ
ป้าพร      : ตะวันต้องสัญญากับป้าก่อนว่าจะไม่ดื้อกับป้าและเชื่อฟังป้าทุกอย่างโอเคไหมครับ
ตะวัน      : ครับตะวันสัญญาครับ
                ป้ากับหลานพากันออกเดินทางและไปถึงที่ห้างประมาณเที่ยงก็เลยพากันไปทานข้าวเที่ยง  ทานเสร็จเรียบร้อยแล้วป้าหลานก็เดินไปซื้อของใช้ในซุปเปอร์มาร์เก็ต  ขณะที่ป้าพรกำลังจ่ายเงินที่เคาร์เตอร์กับพนักงานนั้นตะวันหลานชายของเธอได้มองไปเห็นตุ๊กตาที่เดินโฆษณาไปทั่วห้างและมีเด็กๆเดินตามกันเป็นแถวเลยตะวันก็เหมือนเด็กทั่วๆไปที่อย่ารู้อย่าเห็นสิ่งใหม่ๆ ตะวันเดินตามไปเรื่อยๆมารู้ตัวอีกทีก็หาป้าพรไม่เจอสักแล้ว ส่วนป้าพรนั้นพอจ่ายเงินที่เคาร์เตอร์เสร็จจะหันไปเรียกตะวันแต่ก็ต้องตกใจที่มองไม่เห็นตะวันเลยเธอได้ออกเดินตามหาตะวันไปตามชั้นต่างๆของห้างหายังไงก็หาไม่เจอสักทีเธอไม่รู้จะทำยังไงต่อไปดีอย่าจะร้องไห้ก็ร้องไม่ออกได้แต่เดินไปเรื่อยๆโดยที่ไม่มีจุดหมายตะวันก็ไม่ต่างจากป้าตัวเองเลยที่เดินตามหาจนเหนื่อยก็เลยนั่งพักที่เก้าอี้ในห้างสักพักหนึ่งก็มีชายหนุ่มรูปร่างสูงโปร่งเดินเข้ามาทักตะวัน
ชายหนุ่ม : เป็นอะไรหรือเปล่าครับหนุ่มน้อย
ตะวัน : คือว่าตะวันหาป้าพรไม่เจอครับ
ชายหนุ่ม : อ่อ หนูหลงกับป้าหรอกครับ หนูชื่อตะวันครับ
ตะวัน : ครับผมชื่อตะวัน และตะวันก็หลงทางกับป้าพรครับ ตะวันเดินตามหาป้าพรเท่าไหร่ก็หาไม่เจอสักทีครับ
ชายหนุ่ม : หรอกครับ แล้วป้าหนูชื่อป้าพร ใช่ไหมครับ
ตะวัน : ครับชื่อป้าพร
ชายหนุ่ม : ไงเดียวน้าช่วยตามหาดีไหมครับ
ตะวัน : ดีครับ
ชายหนุ่ม : ถ้าอย่างนั้นเราไปที่ประชาสัมพันธ์กันดีกว่าครับ
ตะวัน : ไปทำไมครับคุณน้า
ชายหนุ่ม : ก็ไปบอกให้เขาประกาศตามหาป้าพรของตะวันไงครับ
ทั้งสองก็เดินไปยังที่ประชาสัมพันธ์กัน พอถึงที่เคาร์เตอร์ประชาสัมพันธ์ชายหนุ่มก็เข้าไปบอกให้เขาประกาศเสียงตามสายไปทั่วห้างสรรพสินค้าว่า ประกาศ ประกาศ คุณพรค่ะกรุณามาพบหลานตะวันได้ที่ประชาสัมพันธ์ด่วนค่ะพรได้ยินประกาศก็รีบเดินไปยังที่ประชาสัมพันธ์ทันทีพอพรเห็นตะวันหลานชายตัวเองก็ดีใจรีบวิ่งเข้าไปกอดอย่างรวดเร็ว โดยที่ไม่ได้สนใจคนที่ยืนอยู่ข้างๆเลยส่วนชายหนุ่มที่ยืนอยู่ข้างๆ ดูป้าหลานกอดกันกลม ชายหนุ่มนึกในใจว่าป้าของตะวันคงจะแก่เหมือนคนอื่นๆสักอีกแต่นี่กลับยังดูสาวอยู่เลย นึกแล้วก็ขำตัวเองจริงๆ