ใจพวกเรา...หัดรู้บ้างสิ

           ในเมื่อแม่เอาพวเรามาเลี้ยงแล้ว  แม่ต้องรู้ใจพวกเราบ้างนะแม่  พวกเราเป็นหมาแต่ก็อยากให้แม่รักมากๆ  อย่าทิ้งพวกเราไปเลยนะแม่  ...ขอร้อง....

                         วันนี้   หนูอยู่กับพี่ๆน้องๆในกรงร้านขายสัตว์เลี้ยง  แล้วก็มีคนมาอุ้มๆยกๆพวกหนูดูแล้วพี่ๆน้องๆของหนูก็หายไปหมดเลย  เหลือแต่หนูคนเดียว  เอ๊ย!  ...ตัวเดียวสิ   อิอิอิ...  เหงาจัง!   ไม่มีคนมาเอาหนูไปเลี้ยงเลยเหรอ?   หนูน่ารักออก  ตัวเล็กๆขนหนูก็สะอาดนะ  อึ  ไม่ติดตูดด้วย  แถมเสียงหนูก็ดังกว่าใครๆ  ทำไมไม่มีคนมาอยากเลี้ยงหนู...???....   "เหงาโว้ย..!!!..มาพาหนูไปอยู่บ้านที   เบื่อกรงแล้ว  หิวด้วย..." หนูบ่นดังๆ    จนโดนเจ้าของร้านดุ   "เงียบๆหน่อยไอ้หมาเด็ก   เด่วไม่มีใครเอาไปเลี้ยงหรอก  จะปล่อยให้ไปเป็นหมาวัด  คอยดูเหอะ.  ถ้าไม่หุบปาก ." ...อิ๋ง!   ...ได้ผล...  สรุปอีกอย่างว่า  นอกจากอย่าขี้บ่นแล้ว  ห้ามบ่นดังๆด้วย  แปลกจัง  คนมนุษย์นี่เค้าจะเลี้ยงหมาไว้เห่าไม่ใช่เหรอ?  แล้วมาห้ามเราเห่า(บ่น)ทำไมว้า  ??  เอาใจยากจัง

             หนูเลยทำซึมๆนอนไม่ไม่สนใจอะไรทั้งนั้น  

       "อ้าวเฮ้ย .. มึงดูลูกหมากรงที่สองทีดิ๊  เป็นไรวะ  นอนนิ่งแบบนี้  เด่วไม่มีคนมาซื้อ"   เสียงเจ้าของกรงเช่าที่หนูนอนอยู่  เข้าหูเต็มๆ             "อะไรวะ"  หนูคิด  "ก็ไม่ให้ตรูเห่าตรูบ่น  แล้วจะเอาไงอีกเนี่ยะ"   แล้วก็มีเสียงมาอีกรอบจากเจ้าของกรงเช่า

           " ดูๆมันหน่อยเด่วราคาตก    หมาชิสุห์มันใจง่าย  เด่วก้อตกใจตายไปพอดี...ให้อาหารมันด้วยล่ะ"

          ต้าย  ตาย  มาว่าเราใจง่าย  ไม่นะ  หนูน่ะเลือกนายนะ  อย่ามาเหมารวมเฟ้ย    นี่ล่ะชีวิตของหนูอุ้ย...!..  ลูกหมาตาดำๆ    ที่รอเวลาจะได้ไปอยู่บ้านที่มีพ่อกะแม่และอาหารดีๆ  ที่นอนดีๆ  และมีมนุษย์มาเล่นกับหนู   ว่าแต่ว่า  วันนี้คงหมดโอกาสแล้ว  เพราะตั้งแต่เช้า  ไม่มีใครมองหนูเลย  เอาแต่พี่ๆน้องๆหนูไปเลี้ยง  รึ!  เราบ่นมากไปหน่อยหว่า???....   รอจนเกือบค่ำ   ก้อไม่มีคนมาดูเลย   สงสัยต้องฟรีเซ้นต์ตัวเองหน่อยแล้ว    วิ่งๆๆ  เกาะกรง  ทำหน้าแอ๊บๆ  และไม่เห่าดัง  ทำเสียงไงดีหว่า  "บ้อกๆๆ....บ้อกๆๆ.."  กว่าจะดัดเสียงได้เกือบตาย...ต้องทำตัวน่ารักๆ   มีคนเดินผ่านมาหงายท้องๆ   เอาขาหน้าหลังยกดิ้นกระแด่วๆ  ชวนเล่น  แล้วพยายามสพตากับมนุษย์ให้มากที่สุด  เอียงหัวๆ  ทำท่าเหมือนเราสงสัย   เอียงคอให้มนุษย์เห็น  ให้มากที่สุด...  มันจะช่วยได้มั๊ยเนี่ยะ  เฮ้อ..!  เวรหนูแท้ๆ   ในที่สุด   ร้านก็ปิด

        หนูต้องนอนในกรงตัวเดียว   หนูคิดนะ  ว่าพรุ่งนี้  หนูจะมีพ่อมีแม่กับเขาบ้าง    เหนื่อยกับการแสดงตนมากไปหน่อย   ต้องหลับเอาแรงไว้แล้ว    เผื่อพรุ่งนี้  ความหวังของหนูจะเป็นจริง

            ....  จันตื่นเช้ามากในวันนี้   เพราะเป็นวันพระ  หุงข้าวใส่บาตร

และไม่ลืมอุทิศส่วนกุศลไปถึงบรรพบุรุษที่ล่วงลับรวมถึงเจ้ากรรมนายเวร  ตามความเชื่อที่ได้รับสั่งสมมา

                  เดินสวนกับน้าสะใภ้ที่ท่านก็มาใส่บาตรเช่นกัน  น้าเอ่ยออกมาว่า

            "ทำบุญแล้วเราต้องทำทานด้วยนะ  มันจะได้กุศลแรง"  แม้ไม่ได้ให้ความสำคัญมาก  แต่ก็อดคิดติดใจไม่ได้   อื้ม  ทำทานเหรอ?..  แล้วจะทำอะไรดีที่ว่าเป็นทาน  แต่แค่คิดเท่านั้น  วันนี้มีงาน  ต้องรีบเอาเงินไปเข้าบัญชีของงานด้วยสิ   จอดรถคู่ใจกำลังจะเดินเข้าธนาคาร  เสียงของลูกหมาก็ลอยมากระทบโสต   หมาน้อยๆ   จันคิดพลางแลบลิ้นแผ็ปๆ  เอาไปย่างๆ ฮ่าๆ....   ไม่ช่ายยยยยๆ  เอาไปเลี้ยงๆ   อ้าว..ยังไงวะเนี๊ยะเรา  ชักสับสน   ...ยืนชั่งใจว่าแวะไปดูมันหน่อยดีกว่า   ถ้าไม่เห่ามากและเป็นพันธุ์หมาเล็กๆจะเอาไปเลี้ยงแก้เหงาสักตัว

            ในขณะนั้น     เจ้าชิสุห์ตัวเล็กที่นอนเหงามาตัวเดียวทั้งคืนได้ตะโกนบ่นขออาหารและอยากอึเต็มที...  "ปล่อยตรู๊....ตรูปวดอึ   และก็อหิวด้วย   ปล่อยตรู๊.....