My Love & My Fiction

เวลาหลายเดือนผ่านไป จนเข้าสู่ช่วงใกล้สอบปลายภาคของเทอมที่สอง มิลเริ่มเกิดอาการฟุ้งซ่านมากยิ่งขึ้นเรื่อยๆ เขาต้องการพบอ้อมอยู่บ่อยครั้งมาก จนในที่สุด เขาก็ไม่คิดที่จะโกหกตัวเองและยอมรับออกมาแต่โดยดีว่า เขาชอบอ้อมจริงๆ

ในช่วงเที่ยงของวันหนึ่ง มิลกลับมานั่งยังที่นั่งแห่งเดิมที่ที่เขาได้พบกับอ้อมอยู่บ่อยครั้ง เขานั่งพิมพ์นิยายเรื่องแรกที่ดำเนินมาจนใกล้จะถึงตอนจบของเรื่องซึ่งเขาตั้งใจแน่วแน่ว่า จะต้องจบในครั้งนี้

“มิล” เสียงของอ้อมดังขึ้นจาดทางด้านหลังของเขา มิลรีบหยุดพิมพ์นิยายแล้วหันไปมองอ้อมโดยปราศจากอาการเกร็ง

“ไง อ้อม ไม่เจอกันหลายวันเลยนะ” มิลรีบพูดทักอย่างดีใจ หลังจากที่เขาไม่ได้พบอ้อมมานานถึงแปดวัน

“ขอโทษทีนะ พอดีฉันมีงานต้องทำน่ะ คณะละครที่ฉันอยู่ บังคับให้ทุกคนเตรียมการแสดงมาคนละหนึ่งอย่างเพื่อมาเล่นในวันวาเลนไทน์ที่จะมาถึงนี้น่ะสิ” อ้อมบ่นอย่างเครียดและนั่งลงบนที่นั่งฝั่งตรงข้ามกับมิล โดยที่ไม่ต้องขอด้วยควมาเคยชิน

“พยายามเข้านะ อ้อม” มิลพูดให้กำลังใจอ้อม แล้วก้มหน้าพิมพ์นิยายต่อ

“มิล ฉันรบกวนเธอหน่อยสิ” อ้อมพูดขึ้นอย่างขอร้อง มิลรีบหยุดพิมพ์นิยาย แล้วเงยหน้าขึ้นมาทันที

“มิล ช่วยมาเล่นเปียโนให้ฉันหน่อยสิ ขอเพลงรัก หวานน่ะๆ” อ้อมพูดขอร้องอีกครั้ง แล้วจ้องมองตาอีกฝ่าย

“อ้อมรู้ได้ไง เราเล่นเปียโนเป็น ?” มิลถามอย่างสงสัยและตื่นเต้น

“แหวนบอกฉันมาน่ะสิ ช่วยฉันหน่อยนะ มิล” เมื่ออ้อมพูดจบ มิลรีบยิ้มและพยักหน้ารับอย่างยินดีอย่างมาก จากนั้นเขาจึงก้มหน้าพิมพ์นิยายต่อไป

เวลาสองวันต่อมา วันวาเลนไทน์ก็มาถึง เมื่อใกล้เวลาหนุ่มทุ่ม มิลรีบมายังที่นัดกับอ้อมเอาไว้อย่างตรวเวลา

และเมื่อมาถึง เขารีบจัดการหยิบโน้ตเปียโนออกมาอย่างรู้หน้าที่ แต่ทันทีที่เขาหยิบแผ่นโน้ตเพลงออกมา เขาก้ได้เห็นดอกกุหลาบสีแดงดอกหนึ่งที่เขาตั้งใจซื้อมาให้แก่อ้อมโดยเฉพาะ เขายิ้มออกมาแล้วมองไปยังอ้อมที่กำลังยืนคุยกับเพื่อนอย่างสนุกสนานอยู่ จากนั้นเขาจึงเดินไปยังห้องแต่งตัว เพื่อรอเวลาแสดงของเขา

                เวลาสองชั่วโมงต่อมา ในที่สุดเวลาที่มิลรอคอยก็มาถึง เขาเดินถือโน้ตเปียโนตรงยังเปียโนไฟฟ้าที่วางรอเขาอยู่ แล้วโค้งให้แก่คนดู แล้วนั่งลงบนเก้าอี้สีดำที่วางอยู่ด้านหน้าเปียโน จากนั้นเขาจึงเริ่มบรรเลงเพลง Nothing gonna change my love for you ซึ่งเป็นเพลงรักที่เขาชอบมากที่สุดออกมา แล้วขับร้องตามออกมาอย่างไพเราะ และเมื่อถึงท่อนสำคัญของเพลง ที่จะร้องออกมาว่า nothing gonna change my love for you มิลจะรีบหันไปทางอ้อม แล้วร้องท่อนนี้ออกมาทุกครั้ง

                เมื่อการแสดงขิงมิลจบลง เรารีบเดินออกมาจากเวที เพื่อเอาโน้ตเปียโนไปเก็บ จากนั้นเขาจึงคิดที่จะทำสิ่งที่เขาตั้งใจจะทีมากที่สุดนั่นก็คือ การเอาดอกกุหลาบดอกนั้นไปให้แก่อ้อม เมื่อถึงเวลาพัก เขารีบสะพายกระเป๋า แล้วเดิน     ตามหาอ้อม แต่เมื่อเขาพบเธอ อ้อมกลับกำลังยืนอยู่กับผู้ชายหน้าตาดีคนหนึ่งทำให้มิลเริ่มรู้สึกไม่กล้าที่จะเอาดอกไม้นั้นไปให้แก่อ้อม

                “มิล มาทำอะไรตรงนี้เนี่ย ?” เสียงคุ้นๆหูของมิลดังขึ้น พร้อมกับที่เจ้าของเสียงนั้นเดินเข้ามาหามิล

                “แหวน” มิลเรียกชื่อเพื่อนอย่างมีความหวัง แล้วเดินเข้าไปหาเธอ

                “แหวน เรารบกวนหน่อยสิ เราฝากของให้อ้อมหน่อยสิ” มิลพูดอย่างมีความหวังที่ได้เห็นแหวน แต่ทันใดนั้น

                “มิล เธอจะให้ดอกไม้อ้อมใช่มั้ย ?” เมื่อแหวนพูดจบ มิลถึงกับนิ่งไปในทันที ใบหน้าของเขาเริ่มเปลี่ยนเป็นสีแดงจนเห็นได้ชัด แต่แหวนกลับพูดออกมาด้วยเสียงที่เคร่งเครียด

                “มิล อาการของเธอแต่ดูก็รู้แล้วว่า เธอชอบอ้อม แต่ฉันขอโทษนะที่ไม่ได้บอกเธอ เธอคงไม่รู้สินะว่า อ้อมคือดาวมหาลัยของเรา และคนที่ยืนกับอ้อม คือแฟนของอ้อมนะ”

                ทันทีที่แหวนพูดจบ มิลได้แต่ยืนนิ่งอึ้งพูดอะไรไม่ออก เขาค่อยๆเอามืออกมาจากกระเป๋าที่สะพายอยู่ แล้วฝืนใจพูดออกมาให้เป็นปกติที่สุด

                “แหวน บอกอ้อมด้วยนะ เราไปก่อน เดี๋ยวรถหมด” มิลพูดจบแล้วเดินจากออกมาอย่างรวดเร็ว โดยไม่คิดที่จะเหลียวกลีบไปมองภาพด้านหลัง

                “ให้ตายสิวะ นี่ เราชอบดาวมหาลัยเหรอวะเนี่ย” มิลบ่นใจใน แล้วใช้กำปั้นทุบหัวตัวเอง ด้วยความรู้สึกเศร้าแบบที่เขาไม่เคยเป็นมาก่อน

                “ความรักมันโสมม แต่ทำไมเรายังเอามันมาใส่ตัวอีกวะ ทำไม” มิลบ่นออกมาช่างคนที่กำลังรู้สึกใจจากความผิดหวังเรื่องความรัก พร้อมกับที่เขาเกิดความตั้งใจว่า เขาจะไม่มีวันขอพบอ้อมอีกต่อไป