ล่องเรือ ปราศจากต้นหน

     เรือลำนั้นสวยงามไร้ที่ติ  สร้างจากไม้เนื้อดี   ช่างผู้มีฝีมือได้ทุ่มเทสุดหัวใจในการก่อร่างสร้างมันขึ้นมา

     หนึ่งคนออกแบบโครงสร้างอย่างจริงจัง    ด้วยความกลัวจะถูกลมทะเลพัดผ่านทำลาย    ห่างไกลจุดหมายปลายทาง    อีกหนึ่งคน   ลงมือสร้างสรรค์     สนใจแต่ความสวยงาม    ล่องลอยอยู่กลางทะเล

เหน็ดเหนื่อยเท่าใดไม่เคยมีความรู้สึกรับรู้ถึง

      สองคนกับเรือหนึ่งลำก็ปรากฏขึ้น   สวยงามตามความคาดหวัง

      จุดเริ่มต้นบังเกิดที่ชายฝั่ง  เรือสั่นคลอนเล็กน้อยเนื่องจากคลื่นทะเลเข้ามากระทบ

       พวกเขาทั้งสองยิ้มรับอย่างร่าเริง   พลางยื่นมือเข้าหาคลื่นลูกต่างๆ    ทั้งเล็กและใหญ่   ปล่อยให้ปะทะจนตัวเขาทั้งสองล้มกลิ้งลงด้วยความสนุกสนาน  

       พลันพระอาทิตย์ลาลับขอบฟ้า   แสงสีส้มแปรเปลี่ยนเป็นความมืดเข้าแทนปกคลุม    ควันสีขาวพวยพุ่งจากกอสุมไม้   เขาทั้งสองกำลังกินอาหารอย่างเรียบง่ายโดยมีปลาคนละตัวเสียบอยู่บนไม้ยาว     ย่างบนกองไฟ

      ครั้นถึงยามราตรี   พวกเขาต่างนอนหลับสนิทภายใต้ดวงจันทร์และหมู่ดาวอันสวยงามแพรวพราวระยิบระยับ

       คืนที่ผ่านพ้นไปด้วยความเร็ว     ได้ถูกจัดเก็บไว้เพียงเบื้องหลัง     พระอาทิตย์เปิดฉากฉุดพวกเขาทั้งสองให้หลุดพ้นจากห้วงความฝันทันท่วงที  

       จุดหมายปลายทางในอนาคต    ชัดเจนในความคิดพวกเขาทั้งสอง

       เรือดังกล่าวได้ออกโลดแล่นไปตามท้องทะเลอันกว้างไกล    มีท้องฟ้าปราศจากก้อนเมฆโอบล้อมพวกเขาเอาไว้    เสมือนเพื่อนร่วมทางเป็นกำลังใจ    แสงแดดอ่อนเล็ดลอดจากเบื้องบนดั่งแสงนำทาง  

      เขาทั้งสองรู้สึกเป็นสุขใจเหลือล้นและพร้อมแล้วสำหรับการเดินทางในครั้งนี้

      ในขณะที่เรือกำลังเคลื่อนตัว   หญิงสาวผู้ออกแบบเรือได้พูดคุยกับชายหนุ่มระหว่างเดินเรือกลางท้องทะเลว่า  "จะถึงจุดหมายปลายทางได้อย่างไร    ถ้าเราไม่มีต้นหนนำพา "   

       เขาหันกลับมาตอบเธอว่า   "ปล่อยให้เรือพาเราไปตามคลื่นทะเล   สักวันนึงเราจะถึงฝั่งเอง"

       เธอรู้สึกไม่พอใจกับคำพูดที่ไร้ความคิดของเขา   เหตุใดเขาจึงไม่มีการวางแผน   ตระเตรียมในเรื่องที่ควรจะทำ   ดั่งเช่นเรื่องความถูกต้องดีกว่าใช้อารมณ์ความรู้สึกนำพา   เมื่อเป็นเช่นนี้   เธอจึงทำการศึกษาการเดินเรือด้วยตนเองเพราะความหวาดกลัว 

         ส่วนชายหนุ่มนั้นรู้สึกหลงรักเรือลำนี้ยิ่งนัก   ในทุกวันเขาจะเฝ้าดูแลเช็ดเรือลำนี้ให้สวยงามสะอาดอยู่เสมอ

        ระยะทางจากจุดเริ่มต้น    ได้พาพวกเขาทั้งสองห่างไกลริมฝั่งที่จากมาเรื่อยๆ   

        ในระหว่างเดินทาง   พายุฝนได้กระหน่ำเทลงมาจากฟากฟ้า   ถาโถมเรือจนโอนเอนไปมา  เนื้อตัวของเธอและเขาเปียกชุ่มไปหมด   ชายหนุ่มใช้มือซ้ายขึ้นกำบังใบหน้า    มือขวาจับรัดรึงเชือกผ้าใบเรือไว้แน่น    สายลมพัดพาตัวเขาจนเหมือนจะปลิวออกนอกเรือ     กระนั้นก็ตามเขาก็ช่วยให้เรือลำนั้นผ่านพ้นมาได้ด้วยดี  

         อุปสรรคที่เกิดขึ้นอย่างไม่รู้ตัวยากที่จะตั้งรับนั้น    ชายหนุ่มอดรนทนสู้เผชิญหน้ากับมันโดยไม่หวาดกลัวใดๆ  

          เรือยังคงเดินหน้าต่อไปด้วยความหวังของคนทั้งสอง

         หญิงสาวเดินตรงมายังกราบเรือที่ชายหนุ่มยืนอยู่พลันโอบกอดแนบใบหน้าลงบนแผ่นหลัง   ถอนหายใจพรั่งพรู   และหลับตาพริ้ม   

          เธอรู้สึกกลัวสิ่งที่กำลังจะเกิดขึ้นในอนาคต   ใช่แล้วเธอหวาดกลัวมันเหลือเกิน     จะมีปลาฉลามวิ่งวนไปมาระหว่างพายุถาโถมหรือไม่    เรือจะเกิดอับปางลอยอยู่กลางทะเล    หรือรอวันที่เบื้องบนจะพิพากษาเราสองคนให้ตายอยู่ที่แห่งนี้หรือไม่    คำถามเกิดขึ้นอย่างมากมายในหัวของเธอ  

. จนเธอคิดอยากจะนอนหลับให้ยาวนานแสนนาน

          ชายหนุ่มปลอบประโลมเธออย่างอ่อนโยน   ทั้งจากเรียวนิ้วมือและจากแววตาใคร่ปวดร้าว   เขาสัมผัสใบหน้าของเธออย่างเบามือที่สุด  แล้วจุมพิตเข้าที่แก้มขาวนวล    ความหวาดกลัวพลันมลายหายไปจากใจหญิงสาว    เหลือแต่เพียงความอบอุ่นที่แผ่ซ่านมายังเนื้อตัวของเธอ   

         เรือนิ่งงันสู่สภาวะปกติ   ท้องฟ้าแจ่มใส   ไร้ก้อนเมฆปกคลุม 

         ในการเดินเรือของทั้งสองนั้น   ได้ประสบพบเจออุปสรรคมามากมาย

ทั้งคลื่นทะเลลูกใหญ่   ที่ทำให้เขาทั้งสองเซถลา   อาเจียนลงสู่เบื้องล่างหลายครั้งหลายหน     ชายหนุ่มยังคงหลงใหลในการเดินเรือโดยปราศจากความกลัว   เพราะเขาเชื่อมั่นว่าเรือที่หญิงสาวเป็นผู้ออกแบบและเขาเป็นผู้สร้างสรรค์นั้น    ต้องผ่านอุปสรรคต่างๆนาๆได้เป็นแน่แท้  

         หญิงสาวผู้ใช้เหตุผลในการเดินทาง   กับชายหนุ่มผู้มีอารมณ์ความเชื่อมั่นในเรือลำนั้น  มีความรักความศรัทธาอย่างยิ่งใหญ่     อาจดูแตกต่างจนบางครั้งยากจะทำความเข้าใจในความรู้สึกของเขาทั้งสอง     จะด้วยเหตุผลหรืออารมณ์ลึกซึ้งสักเพียงใด   เรือลำนั้นก็เกิดขึ้นได้โดยเหตุผลและอารมณ์ของคนทั้งสองที่อยากสร้างมันขึ้นมา   ทั้งนี้พวกเขาต้องเผชิญต่ออุปสรรคในท้องทะเล   ครั้นเมื่อตัดสินใจก้าวลงเรือไปแล้ว   

         ทั้งชายหนุ่มและหญิงสาวต่างยิ้มให้กันเมื่อพูดถึงคราวที่ลงเรือเจอคลื่นลูกใหญ่ในอดีต   มันเป็นเพียงเรื่องเล่าที่ฟังเท่าไหร่ไม่รู้เบื่อสำหรับเขาสองคน