ด้วยรัก

หนึ่งปีผ่านไป
          ค่ำแล้วแต่ศิศิรายังคงนั่งอยู่บนม้านั่งริมน้ำอย่างเหงาหงอย  เสียงหมู่นกบินกลับรังดังขึ้นครั้งแล้วครั้งเล่า สายลมจากแม่น้ำพัดโชยแผ่วๆ  แต่หญิงสาวก็มิได้ใส่ใจกับสิ่งรอบตัว  ดวงตากลมโตมองทอดไปยังท้องฟ้าที่กำลังมืดลงอย่างเหม่อลอย
          วันนี้เป็นวันวาเลนไทน์  วันที่คู่รักทุกคู่ต่างมีความสุขมากในวันนี้  แต่จนปานนี้เธอยังไม่เห็นแม้แต่เงาคนรักของเธอเลย   ทั้งที่เขาเป็นคนนัดเธอให้มาและบอกว่ามีเรื่องสำคัญจะพูดกับเธอ  จนเวลาล่วงเลยผ่านไป  ในที่สุดหญิงสาวก็ทนไม่ได้ที่จะนั่งรอเขาต่อไป  เธอจึงเดินไปเรื่อยๆ จนถึงหน้าสวนสาธารณะ  
          “ ศิ  ศิรอพลก่อน ”  ศิศิราได้ยินเสียงเรียกของคนรัก  จึงหันไปเห็นชายหนุ่มยืนอยู่ที่ถนนฝั่งตรงข้ามกับเธอ
         ทัศน์พลพยายามเดินข้ามถนนที่มีรถแล่นผ่านไปมา  แต่ก่อนที่เขาจะไปถึงถนนอีกด้านหนึ่งที่หญิงคนรักยืนรออยู่นั้น   จู่ๆชายหนุ่มก็รู้สึกเจ็บแปลบไปทั่วร่างกาย  พร้อมกับได้ยินเสียงกรีดร้องของแฟนสาว  และก่อนที่สติของเขาจะหมดลง  เขาได้เห็นคนรักวิ่งมาหาด้วยน้ำตานองหน้า
         “ หมอคะ  หมอต้องช่วยเขาให้ได้นะคะ..ฮือๆ ”  ศิศิราบอกหมอให้ช่วยแฟนหนุ่มของเธอให้พ้นจากเงื้อมมือมัจจุราช   หลังจากที่แพทย์ผู้รักษารับปากว่าจะพยายามอย่างเต็มที่  เธอเฝ้ารอคอยทั้งน้ำตา  จนเวลาล่วงเลยมาหลายชั่วโมง
         “ หมอคะ..พลเป็นยังไงบ้างคะ..เขาปลอดภัยใช่ไหมคะ..ใช่ไหมคะ ”  ศิศิราพยายามจะเอาคำตอบจากปากของนายแพทย์ให้ได้
         “ ใจเย็นๆก่อนนะครับ..คือ การผ่าตัดผ่านไปด้วยดี..แต่..เอ่อ... ”  นายแพทย์ผู้รักษาพยายามพูดให้เธอฟังอย่างลำบากใจ
         “ แต่อะไรคะหมอ..หมอบอกฉันมาสิคะ ”  ศิศิราพูดด้วยน้ำเสียงอันสั่นเครือ
         “ คือคนไข้ปลอดภัยแล้ว..แต่ศีรษะคนไข้ได้รับความกระทบกระเทือนอย่างแรง  หากในสองสามวันนี้คนไข้ยังไม่ได้สติ  คนไข้อาจกลายเป็นเจ้าชายนิทราตลอดไปครับ ”  นายแพทย์บอกกับเธอก่อนจะขอตัวเดินจากไป
         ศิศิราแทบล้มทั้งยืนเมื่อคนรักของเธอต้องกลายเป็นเจ้าชายนิทรา  และไม่รู้เมื่อใดเขาจะตื่นฟื้นขึ้นมา