ด้วยรัก

          “ แม่ฮะ แม่ฮะ..แม่ทำอะไรอยู่ฮะ ”  เด็กชายตัวน้อยวิ่งเข้ามาหาศิศิราที่กำลังนั่งอยู่  เธอปิดสมุดบันทึกอย่างเบามือ  ก่อนจะสวมกอดลูกชายตัวน้อยของเธอด้วยความรัก

         “ แม่อ่านสมุดบันทึกอยู่จ้ะ..แล้วสนมาอยู่ที่นี่ได้ไง..ใครพามาเอ่ย ”  ศิศิราถามเด็กชายสนันตน์ หรือ น้องสน หลานชายสุดที่รักของคุณปู่คุณย่า

         “ พ่อพามาฮะ..พ่อฮะ..พ่อ..สนอยู่นี่ ”  เด็กชายบอก  ก่อนจะวิ่งไปหาชายคนหนึ่งที่ยืนหันหลังอยู่ไม่ไกลจากตรงที่เธอยืนอยู่

         “ ตัวแสบแอบหนีพ่อ  มาหาแม่นี่เอง..ซนจริงๆเลยนะเรา ”  ชายคนนั้นถูกลูกชายของเธอจูงมือให้เดินตรงมาที่เธอ

         “ ศิ..รอพลนานไหม  กว่าจะพาเจ้าตัวแสบมาได้เกือบแย่ ”  ทัศน์พลถามภรรยาของเขา ด้วยเกรงว่าเธอจะคอยพวกเขานาน  แต่ก่อนที่ศิศิราจะตอบคำถามของสามี  ทัศน์พลหันไปเห็นสมุดบันทึกสีเขียวอ่อนที่วางอยู่บนม้านั่ง

         เรื่องราวของเขาและเธอที่ผ่านมาไหลย้อนมาในความทรงจำ  หากวันนั้นเขาไม่ไปสาย  หากเขาไม่ถูกรถชน  หากเรื่องราวในตอนนั้นไม่ได้เกิดขึ้น  เขาคงไม่ได้พบกับความรักที่แท้จริงแบบนี้  และในวันนั้นหากไม่ได้เธอคอยเรียกเขา  คอยดูแล  คอยห่วงใย  และคอยมอบความรักให้กับเขา  ก็อาจจะไม่มีเขาในตอนนี้อีกต่อไป

         “ ขอบคุณนะ..หากในตอนนั้นไม่มีศิ..คงไม่มีพลที่ยืนอยู่ตรงนี้..ขอบคุณนะ ”  ทัศน์พลกล่าวถ้อยคำออกมาด้วยเสียงสั่นเครือ

         “ พล..ศิรักพลนะ..พลไม่ต้องขอบคุณหรอก  ที่ศิทำไปเพราะความรัก ” ภรรยาของเขาพูดพร้อมกับน้ำตาที่เอ่อล้นออกมา

         “ แต่.. ”  ก่อนที่ชายหนุ่มจะได้พูดอะไร  หญิงสาวกลับรั้งลำคอให้เขาโน้มลงมารับสัมผัสอันแผ่วเบาจากจุมพิตของเธอ

         “ พลไม่ต้องขอบคุณ..เพราะพลได้ตอบแทนความรักของศิแล้ว ”  ศิศิราบอกพลางทอดสายตามองไปยังเด็กชายตัวน้อยที่กำลังวิ่งเล่นอย่างสนุกสนาน  ชายหนุ่มมองไปตามสายตาของเธอ  ทำให้เขาเข้าใจในทันทีว่า..สิ่งที่เธอพูดมานั้นหมายความว่าอย่างไร

         “ ลูกชายของเรา..คือ..ของขวัญที่พลมอบให้กับศิ  เขาคือตัวแทนความรักของเรา  ความรักที่ยั่งยืน  ไม่มีวันผันแปร..และเป็นความรักชั่วนิรันดร์ ”  หญิงสาวบอกพลางหันมายิ้มให้เขาอย่างอ่อนโยน  ส่วนชายหนุ่มกระชับอ้อมกอดที่โอบกอดเธออยู่ราวกับตอบรับและให้สัญญาว่า..เขาจะรักเธอชั่วนิรันดร์