เอาล่ะนะ

8.0

เขียนโดย jundee

วันที่ 7 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2554 เวลา 11.51 น.

  3 chapter1
  9 วิจารณ์
  9,345 อ่าน

แก้ไขเมื่อ 23 กันยายน พ.ศ. 2556 15.56 น. โดย เจ้าของเรื่องสั้น

แชร์เรื่องสั้น Share Share Share

 

3)

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ

   เราเดินกันไปตามถนนที่เริ่มมีรถติดกันเป็นพรืด...  ฉันบอกกับหนุ่ยว่า  "หากจะมีงานแต่งเมื่อไหร่  บอกจันนะ  จันจะเป็นแม่งานให้  ไม่คิดตังค์ด้วยล่ะ  แต่หนุ่ยต้องออกค่าวัสดุเองนะ"   ค่ะ..เรื่องเราจบแบบนั้น   ตอนนี้  หนุ่ยก็ยังไม่มีใคร  เป็นหนุ่มวัยทำงานที่ชอบการอ่านเป็นชีวิตจิตใจเช่นเดิม  ถึงวันหยุดเสาร์อาทิตย์ก็กลับบ้านที่เพชรบุรี  เช่าคอนโดอยู่ตามลำพังกับกองหนังสือเหมือนสมัยเรียนมหาลัย

        ฉันไม่อาจรับปากอะไรได้เลยกับเพื่อนชายที่แสนดีคนนี้  นอกจากจะเป็นเพื่อนเขาตลอดไป  ของขวัญปีใหม่เรามีให้กันเสมอ  วันเกิด  วันแห่งความรักเราจะส่งข้อความถึงกัน  เวลาเหงา  ว่าง  หรือคิดถึงกันเราจะโทรฯคุยกันเสมอ  คุยที  1-2ชั่วโมงก็ว่าไป

        เรารักเธอนะหนุ่ย  แต่เรารักเธอแบบที่เคยเป็นและมันเป็นมานาน.

 

                    ให้   หนุ่ย  ธัชชัย....

             

 

คำยืนยันของเจ้าของเรื่องสั้น

✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน

คำวิจารณ์

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้


รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
คำวิจารณ์เพิ่มเติม...

โหวต

เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
5 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
9.5 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
9.5 /10

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้


แบบสำรวจ

 

ไม่มีแบบสำรวจ

 

 
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
ข้อความ : เลือกเล่นเสียง
สนทนา