รักครั้งแรกแห่งทวิภพ2
daponus
4)
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความเพียร์ส สัญญาว่าเขาจะไม่ทิ้งเธอไปใหนอีก เขาไม่รู้ว่าทำไมถึงคิดเช่นนั้น แต่ดูเหมือนว่า
เขาเคยทอดทิ้งผู้หญิงนี้มาแล้วหนหนึ่ง ทั้งสองเดินเคียงข้างกันไปนานแสนนาน
สองชีวิต สองรอยยิ้ม เสียงหัวเราะและความรักอันงดงาม กำลังก่อกำเนิดขึ้นบนโลกอันเงียบ
เหงา การมีชีวิตอยู่เพียงแค่สองเรา ทำให้ทุกๆเวลามีความสุขมากที่สุด เป็นอะไร และอยู่ที่
ใหน สิ่งนี้เองที่ทำให้พพวกเขาอยากลืมมันไป
" ที่นี่ไม่มีกลางคืนหรือ "
เพียร์สถามหลังจากนิ่งเงียบอยู่นานขณะดูพระอาทิตย์ริมน้ำตรงขอบสะพาน
" ไม่หรอก ไม่มี ฉันอยู่ที่นี่นานจนลืมไปแล้วหล่ะว่ากลางคืน
เป็นอย่างไร มีแต่เวลานี้ เย็นย่ำค่ำ อัสดงย่ำสนธยา ช่างเป็นเวลาที่น่าหดหู่นายว่ามั้ย "
เพียร์ส รับฟังด้วยสีหน้าสลดยิ่ง เอลิเอื้อมมือไปจับมือเขาเธอยิ้ม ออกมาอย่างอ่อนโยน
และบอกว่า แม้ว่าเธอจำต้องติดอยู่ที่นี่ชั่วกัลป์นาน แม้จำต้องทนทุกข์อยู่กับความเงียบงัน
อีกหลายร้อย หลายพันปี อยู่กับความเจ็บปวดที่หลงลืม ติดอยู่กับบ่วงกรรมที่สละไม่ได้
แต่เธอก็ดีใจที่เธอมีเขาอยู่เคียงข้าง
เอลิกอดเขา แม้ความรู้สึกเหมือนกอดเงาอากาศ แต่เธอก็ยังรู้สึกได้ถึงความอบอุ่น
ฉับพลัน เกิดสายลมรุนแรงฟาดผ่าน ต้นไม้ริมสวนเอนเอียงส่ายสยาย
หมอกเมฆมืดคลึ้มเหนือผืนน้ำที่หมุนคว้างเป็นเกรียวคลื่น บัดนี้กำลังเกิดบางสิ่งที่ไม่เคยเกิด
ขึ้นกับอีย์ดีนมาก่อน
" ดูเหมือนฝนจะตกนะ " เพียร์สมองท้องฟ้าที่กำลังปั่นป่วน
" ฝนตก ? " เอลิทำท่าตื่นเต้น นานเท่าไหร่แล้วนะที่เธอไม่ได้เห็นฝนตก เพราะไม่เคยมี
ฝนสักเม็ดตกที่อีย์ดีนเลย เสียงฟ้าคำรามลั่น เพียร์สเนื้อตัวสั่นสะท้าน เอลิเพิ่งรู้สึกตัวเมื่อ
สักครู่นี้เองว่าเกิดอะไรขึ้น ตัวเพียร์สเริ่มกลายเป็นฝุ่นละออง และกำลังค่อยๆลอยขึ้นลอยขึ้น
เหนือพื้นดิน เกิดอะไรขึ้น เหมือนอะไรบางอย่างมีแรงมหาศาลกำลังฉุดเขาขึ้นไป
เพียร์สพยายามฝืนแรงนั้น แต่เขาทำอะไรไม่ได้เลย ร่างกายสั่นสะท้านนั้นร้อนรุ่มไปทั้งตัว
เอลิรู้ว่ากำลังจะเกิดอะไรขึ้น เธอรีบโผเข้ากอดชายหนุ่มไว้แล้วร้องให้
" เอลิ.. " ชายหนุ่มเรียกชื่อเธอและน้ำตาคลอหน่วย สายฝนเริ่มโปรย
ปราย คล้ายหยาดน้ำตาจากสวรรค์ เอลิร้องให้ไม่หยุดเธอพยายามจะกอดชายหนุ่มและจับมือ
เขาไว้
" เอลิ...." เพียร์สเรียกเธออีกครั้ง น้ำเสียงแหบพร่าเพราะกำลังยื้อแรงตัว
เองอยู่ เอลิมองหน้าเขาน้ำตาเธอใหลพรากเป็นภาพที่เจ็บปวดที่สุดในใจเขา
" ฉัน..อยากอยู่กับเธอ.....อยากอยู่กับเธออย่างนี้ตลอดไป......." เพียร์สร้อง
ให้ น้ำตาที่ใหลออกมาเพราะผู้หญิงเป็นครั้งแรก และล่วงตกบนธรณีแห่งอีย์ดีน แสงอัศดง
ยังคงสาดแสงแห่งความหดหู่เงียบเหงา หยาดฝนแต้มแสงอัศดงสะท้อนระยิบระยับล่วงหล่น
จากฟากฟ้า สายลม สายฝน และแสงอัศดง กร่อนกายาหญิงสาวที่เขารัก ถ้าเขามีเวลา
มากกว่านี้ เขาจะพาเธอวิ่งเล่นกลางสายฝน แต่.... ณ เวลานี้ สิ่งเดียวที่เขาสามารถทำได้
คือ " ฉันรักเธอนะ เอลิ "
เพียร์สบอกอย่างปวดใจ " ฉันรัก และ อยากอยู่กับเธอตลอดไป .....แต่.."
เพียร์สเงียบนิ่งนิดหนึ่งก่อนบอกประโยคที่ปวดร้าวเหลือแสน
" เห็นที....................ฉันคงต้องไปซะแล้ว "
หญิงสาวเข่าทรุด เธอส่ายหน้าอย่างไม่ยอมรับ เสียงสายฝนดั่งหยาดน้ำพร่างพรูล่วงหล่น
จากท้องฟ้า เมฆหมอกที่ปั่นป่วนเริ่มสงบนิ่งเงียบฉี่ แสงสีทองอำพันระยับ จับยอดหญ้าเป็น
ประกาย สายรุ้งงาม กำไลทองของขอบฟ้า ฟาดผ่าน ธรณีแห่งอีย์ดีนที่เงียบเหงา เมื่อ
สายลมหยุดพัด ทุกวาจา ก็พลอยสลาย สุดท้ายก็เป็นแค่มายาอันงดงามและโอนอ่อนที่
หลอกให้เศร้าโศกา
เอลิ พยุงตัวเองลุกขึ้น
" ลาก่อน.........."
เอลิสะอื้น น้ำตาพรายแตกสลาย " ฉันจะคิดถึงนายเสมอ .........."
ร่างของเพียร์สเริ่มค่อยๆลอยไกลออกไป เอลิวิ่งตามชายหนุ่มที่เธอรัก
ภาพใบหน้าของเขา......จะเป็นสิ่งเดียว....ที่เอลิจะไม่มีวันลืม แม้ในวันข้างหน้า กาลเวลา
จะคอยทำลายความทรงจำที่สุขที่สุดของเธอ แต่ยังไง......................
เธอก็จะไม่มีวันลืมใบหน้าคนที่เธอรัก
ทางเส้นนี้ยุติไว้ซึ่งความทรงจำระหว่างเขา
และเธอแต่เพียงเท่านี้ จากแต่นี้ต่อไปเธอและเขาเราจะไม่ได้เจอกันและกันอีก
" ฉัน ------จะ-----รอ------นาย------อยู่-----ที่----นี่
นาย-----ต้อง-----กลับ-------มา-------น้า...า......า...า....า "
หญิงสาวตะโกนก้อง ทั้งน้ำตาเมื่อเห็นภาพคนรัก ค่อยๆ ลอยไกลออกไป
" รอ - ฉัน - นะ - เอลิ - ฉัน - จะ - ต้อง - กลับ - มาาาาาาาา"
" นายต้องกลับมาน้าาาาาาาาาา ฮื่อ ..ฮื่อ ฉันจะรอนายอยู่ที่นี่.....
นาย - ต้อง - กลับ - มา - นะ ฮื่อ ....ฮื่อ .... "
ภาพหญิงสาวที่เขารัก กำลังยืนร้องให้ อยู่กลางถนน ที่เคว้งคว้างเงียบเหงา
เป็นภาพที่แสนเจ็บปวด และเป็นภาพสุดท้าย ที่เขาได้เห็นเธอจากมุมไกลๆ.......
" แม้วันข้างหน้าจะไม่มีนายอีก ฉันก็จะยังคงอยู่ที่นี่เพื่อรอนายกลับมา....."
....................................................................................................................................
เพียร์สตื่นขึ้น ในเช้าที่อากาศสดใสที่สุด ที่ขอบเตียงของ
เขามียาอัยนั่งอยู่ข้างๆ
" เป็นไงบ้าง..... ที่อีย์ดีนน่ะ " ชายแก่ถามอย่างเป็นห่วง
ขณะดูใบหน้าเหนื่อยล้านั้น เพียร์สนิ่งเงียบ เขาไม่ตอบอะไรชายแก่เลยซักนิด น้ำตาแห่ง
ความอาลัยใหลอาบสองแก้ม
ชายหนุ่มตระหนักดีว่าตัวเขาไม่ได้ฝันไป มันคือเรื่องจริง ที่เขาไม่อยากให้มันเกิด
ขึ้นเลย ภาพใบหน้าของเอลิ ยังคงชัดขึ้นในใจเขาแม้จะหลับและตื่นขึ้นมาอีก
ซักกี่พันครั้ง ภาพตอนที่เอลิร้องให้กลางสายฝนก็ยังฝังแน่นในใจเขาไม่ไปใหน
" ยาอัย..... " เพียร์สเรียกชายแก่ด้วยน้ำเสียงสั่นสลด
" ว่ามาสิ ........ " ยาอัยจิบน้ำชาอ่อนอึกใหญ่
" เธอจะถามฉันว่า ผู้หญิงคนนั้นเป็นใครใช่มั้ย " เพียร์สพยักหน้ารับด้วยสีหน้าหดหู่
" ฉันว่าเธอรู้คำตอบดีอยู่แล้วนี่ "
" เธอคือคนรักของผม ในอดีต ใช่มั้ย "
" ในอดีตนั้นใช่............" ชายแก่เงียบอึกหนึ่ง
" เอลิ คือคนรักของเธอในอดีตชาติ เพราะฉันสร้างให้เธอสองคนเป็น
เนื้อคู่กัน เดิมทีพวกเธอสองคนควรได้แต่งงานอยู่ด้วยกัน แต่น่าเสียดาย ที่ ..........."
ยาอัย หยุด อีกครั้ง พลางมองหน้าเพียร์สราวกับว่าประโยคที่จะพูด
ต่อไปนี้ ผู้ฟังไม่สมควรได้ยิน
" น่าเสียดายที่......เอลิสิ้นใจก่อนที่จะได้เจอหน้าเธอครั้งสุดท้าย "
เพียร์ส ชงัก " เกิดอะไรขึ้นกับเธอ ทำไมเธอถึง..."
ยาอัยวางแก้วน้ำชาในมือ และหันมามองเพียร์ส ชายหนุ่มที่ไม่รู้อีโหน่อีเหน่เอาเสีย
เลย " บางคนว่าฟากฝั่งอดีตที่ปวดร้าว คือเรื่องราวที่ไม่ควรนำมาจดจำ ........
เธอเต็มใจ และพร้อมที่จะยอมรับฟังมันหรือเปล่า แม้ว่าสิ่งที่ฉันจะพูดต่อไปนี้จะ
เป็นเรื่องราวสะเทือนใจที่เธออาจรับไม่ได้ก็ตาม เธอยังคงอยากจะฟังมันต่อมั้ย "
ยาอัยบอกอย่างจริงจัง " ผมรับได้ ......เพราะตอนนี้คงไม่มีเรื่องอะไร
แล้ว ที่จะสะเทือนใจไปกว่าการพลัดพรากจากคนที่ผมรัก "
" อืมมม......" ยาอัยพินิจเขาครู่หนึ่ง ก่อนบอกชายหนุ่มอีกครั้ง
" เธอสัญญาได้มั้ย ว่าจะพยายามสลัดมันทิ้งจากใจ เมื่อฉันเล่ามันเสร็จสิ้นแล้ว "
เพียร์สพยักหน้า ดวงตาสีนิลกาฬ ประกายออกมาด้วย
ความเศร้าใจ
" เอาหล่ะ เรื่องราวต่อไปนี้ จะเป็นเพียงแค่ส่วนหนึ่ง ของเรื่องราวทั้งหมดที่เคย
เกิดขึ้น ........ เอลิ คือหญิงสาวคนรักในโลกอดีตของเธอ ท่ามกลาง
ศีลธรรมเสื่อมทรามของสังคม เหมือนใบไม้แก่ๆกระจัดกระจายตามขอบฟ้า ฉันยอมรับว่า
เอลิ
เป็นตัวแทนของหญิงสาวผู้ถือความรัก
ที่บริสุทธิ์ที่สุดและน่ารักที่สุดเท่าที่ฉันเคยเห็นมาเลย ส่วนเธอ...ก็เป็นเหมือนที่เป็นอยู่ตอนนี้
เป็นหนุ่มรูปงามมีสเน่ห์เป็นมีดสองคมที่น่าหลงใหลแม้จะมีผู้หญิงผ่านเข้ามามากมาย แต่ฉัน
ลิขิต
ให้เธอทั้งสองเจอกัน ภายใต้แสงตะวันยามอัศดง ฉันผูกวงล้อชะตาชีวิตของเธอกับเอลิเข้า
ด้วยกันเวลานั้น เมื่อฉันกำหนดให้เธอพบเจอกันเวลานี้ จึงทำให้พวกเธอบังเอิญมอบสัญญา
ให้แก่กันภายใต้แสงตะวันเวลานี้เช่นเดียวกัน
เบื้องบนบันดาลให้มนุษย์เรามีมืออยู่สองข้าง โดยที่ข้างหนึ่งจะ
แบกรับชะตาที่ฟ้าส่งมา ส่วนมืออีกข้างจะมีไว้เพื่อให้เรากำหนดโชคชะตาของตัวเราเอง
เมื่อดวงดาวเคลื่อนคล้อย จักราศีนับร้อยจะหมุนเวียนและเปลี่ยน
ผันตามกาลเวลา เมื่อสิ่งเก่าแตกดับสูญสลาย จะกำเนิดสิ่งใหม่ขึ้นทดแทน
เธอสัญญากับเอลิที่กลางสะพานในสวนนั้น ว่าจะกลับมาหา "
" และ และผมได้กลับไปหาเธอมั้ย "
คำยืนยันของเจ้าของเรื่องสั้น
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ
