รักหวานหอมละมุ่น
อันตัง
3) สนิทสนม
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความหลังจากที่ทั้งคู่สนิทสนมอย่างรวดเร็ว ที่บ้านของหญิงสาวจึงมีชายหนุ่มเป็นแขกประจำ วันนี้ก็เช่นเดียวกัน ชายหนุ่มมาแต่เช้าพร้อมกับดอกไม้โปรดของหญิงสาว
"สำหรับคนพิเศษครับ" ชายหนุ่มโปรยคำหวาน ไม่ใช่อย่างหนุ่มเจ้าชู้ใช้ป้อสาว แต่พูดด้วยความจริงใจทั้งสีหน้าและแววตา
"ขอบคุณนะคะ" หญิงสาวยิ้มหวานรับกล้วยไม้เอื้องลีลาสีเหลืองสดใสมาไว้ในมือ กล้วยไม้ที่ว่าสวยก็ยังสู่หญิงสาวที่ยืนข้างหน้าเขาไม่ได้ ชายหนุ่มคิดในใจ
"เมฆ นั่งก่อนสิค่ะ เดี๋ยวมายขอเอาดอกไม้ใส่แจกันก่อน"
"ครับ" ชายหนุ่มมองตามหลังหญิงสาวที่ทุกครั้งจะเอาดอกไม้ที่เขาให้ไปใส่แจกันเสมอ เขารู้สึกปลื้มอยู่เต็มอก ยิ่งแอบรู้จากคนใช้ที่สนิทของหญิงสาว ว่าเธอเอาแจกันที่มีดอกไม้ของชายหนุ่มกลับห้องนอนเสมอ เขายิ่งดีใจที่หญิงสาวให้ความสำคัญ แม้แค่เรื่องดอกไม้เล็กน้อยก็ตาม
"ทานอะไรมาหรือยังค่ะ" หญิงสาวเดินกลับมาพร้อมกับแจกันดอกไม้วางไว้บนโต๊ะรับแขกข้างหน้าชายหนุ่ม ยิ้มหวานเอ่ยถามชายหนุ่ม
"เรียบร้อยแล้วครับ" ชายหนุ่มตอบ
"แล้วมายล่ะครับ" ชายหนุ่มไม่ลืมที่จะถามหญิงสาวกลับ
"เรียบร้อยแล้วค่ะ แล้วข้าวฟ่างล่ะ" หญิงสาวถามหาสัตว์เลี้ยงแสนรู้ตัวโปรดของชายหนุ่ม
"ผมผูกไว้หน้าบ้านนะครับ" เพราะบ้านหญิงสาวไม่ได้เลี้ยงม้าจึงไม่มีที่ผูกม้าไว้ ชายหนุ่มจึงผูกไว้หน้าบ้าน ซึ่งมีต้นไม้ใหญ่อยู่ ข้าวฟ่างสามารถอยู่ที่นั่นได้นาน ตราบเท่าที่เจ้านายของมันอยู่ในบ้านของหญิงสาว
"ค่ะ" หญิงสาวตอบและนั่งตรงข้ามชายหนุ่ม สาวใช้คนหนึ่งเข้ามาเสริฟน้ำให้ชายหนุ่ม และน้ำส้มของเจ้านายสาว
"ขอบใจนะ" เขายิ้มให้สาวใช้ของหญิงสาว ไม่ลืมที่จะขอบคุณ สาวใช้ยิ้มเล็กน้อยก่อนจะเลี่ยงไปทำงานอย่างอื่น ปล่อยให้นายสาวคุยกับแขก
"วันนี้มายจะออกไปวาดรูปหรือเปล่า" แทบจะเป็นคำถามประจำแรกของชายหนุ่มไปแล้ว
"วันนี้มายไม่ไปค่ะ ว่าจะออกไปซื้อของในเมืองสักหน่อย" หญิงสาวตอบ
"มายไปกับใครหรือครับ..." ขณะที่คำถามนี้จะเปล่งออกไป คุณพ่อกับคุณแม่ของหญิงสาวก็เดินลงมาจากชั้นบนพอดี ชายหนุ่มจึงรีบลุกขึ้นทำความเคารพเจ้าของบ้าน
"ไหว้พระเถอะพ่อเมฆ" สองสามีภรรยารับไหว้ ภรรยามานั่งข้างๆ ลูกสาว ส่วนสามีเดินไปนั่งลงข้างๆ ชายหนุ่ม
"ลูกมายจะไปซื้อของใช่ไหม ให้เมฆขับรถไปให้สิลูก" ผู้เป็นประมุขบ้านเอ่ยขึ้นมาเมื่อนั่งลงเรียบร้อย
"จะไม่รบกวนพ่อเมฆหรือคุณ" ฝ่ายภรรยารู้สึกเกรงใจจึงเอ่ยขัด
"น่านสิค่ะคุณพ่อ" หญิงสาวพูดอีกคน ปากรู้สึกรบกวนชายหนุ่ม แต่ในใจก็กระโดดโลดเต้นด้วยความดีใจสุดๆ ที่ไม่ต้องขอก็อนุญาต คุณพ่อเปิดทางให้
"ไม่เลยครับคุณอา ผมว่างครับ" ชายหนุ่มรีบออกตัว เขาแอบดีใจที่จะได้พาหญิงสาวออกไปข้างนอกบ้าง
"งั้นอาฝากลูกสาวอาด้วยนะ พอดีวันนี้มีงานอาทั้งคู่คงไม่ว่างพาลูกมายไป"
"ครับคุณอา ผมจะดูแลอย่างดีเลยครับ" ชายหนุ่มรับปาก สองสามีภรรยาจึงไม่ห่วงลูกสาวเอ่ยขอตัวกับทั้งคู่ เพื่อจะไปทำงาน
"คุณพ่อขับรถระวังนะคะ" หญิงสาวเดินออกมาส่งขึ้นรถ
"ไปนะลูก อย่าซนล่ะ" คุณแม่ชะโงกมาเอ่ยกับลูกสาว มายยิ้ม โบกมือ เมื่อรถทะยานออกไป
"มายจะไปเลยหรือเปล่าครับ" ชายหนุ่มหันมาถาม
"ไปเลยก็ได้ค่ะ" หญิงสาวตอบ
"งั้นเดี๋ยวผมไปเอารถก่อน มายรอแปปนะครับ"
"ค่ะ" หญิงสาวเดินไปรอชายหนุ่มที่หน้าบ้าน มองชายหนุ่มขี่เจ้าข้าวฟ่างกลับบ้าน เพื่อที่จะเปลี่ยนรถพาหญิงสาวเข้าเมือง ไม่นานนักชายหนุ่มก็มาพร้อมกับรถยนต์คู่ใจ
"เชิญครับ" ชายหนุ่มเปิดประตูรถให้หญิงสาวนั่ง เมื่อหญิงสาวนั่งเรียบร้อยจึงปิดประตูอย่างสุภาพและประจำที่เตรียมพาหญิงสาวเข้าเมือง ชายหนุ่มขับรถอย่างระมัดระวังมาก จนหญิงสาวแอบนั่งขำ
"มายยิ้มอะไรหรือครับ" ชายหนุ่มหันมาเห็นจึงเอ่ยถาม
"เปล่าค่ะ" หญิงสาวยิ้มไม่ตอบว่าขำท่าท่างของชายหนุ่ม
"เมฆขับรถเข้าเมืองบ่อยหรือเปล่าค่ะ" หญิงสาวถามทำลายบรรยากาศที่เงียบสงบภายในรถ
"ก็บ่อยครับ พาครอบครัวมาเที่ยวครับ" ชายหนุ่มตอบ
"เที่ยวในเมืองบ่อยเหรอค่ะ" หญิงสาวถามด้วยความสงสัย
"ไม่หรอกครับ ผมมาเฉพาะขับรถให้คุณพ่อคุณแม่นะ ส่วนใหญ่ผมอยู่กับข้าวฟ่างมากกว่า"
"อิจฉาข้าวฟ่างจังเลย" หญิงสาวยิ้มล้อเลียนชายหนุ่ม
"อิจฉาทำไม ผมก็มาหามายทุกวันแล้วไง" ชายหนุ่มส่งยิ้มหวานให้บ้าง ทำเอาหญิงสาวเขินหน้าแดง ชายหนุ่มอยากจะบอกรักหญิงสาว หากก็กลัวว่าจะเร็วเกินไป จึงรอโอกาสที่เหมาะสม เพื่อจะบอกกับหญิงสาว
ชายหนุ่มขับรถไปตามถนนเรื่อยๆ สองคนคุยกันตลอดทาง ต่างแลกเปลี่ยนเรื่องราวของกันและกัน จนมาถึงจุดหมาย ทั้งคู่ไม่ได้รู้สึกว่านั่งรถกันมานานเลย ทั้งๆ ที่ต้องใช้เวลานั่งรถนานถึงกว่าชั่วโมง
"เชิญครับ" ชายหนุ่มลงมาเปิดประตูให้หญิงสาวลงจากรถ ในใจหญิงสาวแอบนินทาชายหนุ่มว่าสุดแสนจะเป็นสุภาพบุรุษ
"เมื่อหญิงสาวลงจากรถเรียบร้อย ชายหนุ่มก็ปิดประตู ไม่ลืมที่จะดูความเรียบร้อยของรถก่อนที่จะเดินเคียงข้างหญิงสาวเข้าห้างไป
"มายจะซื้ออะไรบ้างหรือครับ" ชายหนุ่มเอ่ยชวนคุย
"ก็ของใช้แล้วก็พวกอุปกรณ์เครื่องเขียนค่ะ" หญิงสาวตอบ
"เต็มที่เลยครับผมจะเป็นคนช่วยถือของเอง"
"รบกวนด้วยนะคะ" หญิงสาวยิ้มรู้สึกอบอุ่นมากที่มีชายหนุ่มอยู่ใกล้ๆ สองคนช่วยเลือกดูของอย่างสนิทสนม คนอื่นๆ ที่เห็นต่างมองว่าทั้งคู่เป็นแฟนกัน ต่างอิจฉาในความรักของทั้งคู่
"มายลองนี้หน่อยสิ" ชายหนุ่มจูงมือหญิงสาวลองหมวกฟางใบนึง หญิงสาวหยิบขึ้นมาลองตามใจของชายหนุ่มหันมองในกระจก รู้สึกว่าชายหนุ่มตาแหลมมาก เพราะเธอใส่แล้วดูเหมาะมาก เข้ากับหญิงสาว
"ชอบไหมครับ" ชายหนุ่มถาม
"ชอบค่ะ" หญิงสาวตอบ
"งั้นส่งมาให้ผมก่อน" หญิงสาวส่งให้ตามคำขอ ชายหนุ่มเดินถือไป ส่งให้กับพนักงาน แน่นอนเขาจ่ายเงินซื้อหมวกใบนั้นให้กับหญิงสาว ของถูกบรรจุถุงเรียบร้อย ชายหนุ่มนำกลับมายื่นให้กับหญิงสาว
"จะดีหรือค่ะ" หญิงสาวรับมาอย่างไม่แน่ใจ รู้สึกเกรงใจชายหนุ่ม
"ดีสิครับ ไว้ใส่เวลาออกมาวาดรูปนะ" ชายหนุ่มบอกและชวนหญิงสาวไปหาอะไรทาน เมื่อดูเวลาใกล้เที่ยงแล้ว
"มายทานอะไรดีครับ" ชายหนุ่มเลือกที่นั่งเหมาะๆ เลื่อนเก้าอี้ให้หญิงสาวนั่งและยื่นเมนูให้กับหญิงสาว
"มายทานอะไรก็ได้ค่ะ" หญิงสาวส่งเมนูคืนให้ชายหนุ่ม เพราะเลือกไม่ถูกจะทานอะไร ชายหนุ่มจึงรับมา สั่งให้เรียบร้อย และไม่ลืมที่จะสั่งน้ำส้มให้กับหญิงสาว
"เมฆน่ารักจังค่ะ" หญิงสาวเอ่ยชมตรงๆ ทำเอาชายหนุ่มอึ้ง เพราะไม่คิดว่าจะถูกชมด้วยคำพูดอย่างผู้หญิง แต่เขาก็ยิ้มรับกับคำชมนั้น
"อร่อยจังค่ะ" หญิงสาวชิมขนมหวานที่พนักงานเอามาเสริฟหลังจากหญิงสาวกับชายหนุ่มทานของหนักๆ ไปแล้ว
"ครับ" ชายหนุ่มยิ้ม มองหญิงสาวที่ทานขนมอย่างเอร็ดอร่อย เมื่อขนมติดขอบปาก ชายหนุ่มก็ใช้ทิชชูเช็คให้
"ขอบคุณค่ะ บอกมายก็ได้นี่คะ" หญิงสาวต่อว่าเล็กน้อย เพราะรู้สึกถูกดูแลเหมือนเด็กเล็กๆ
"เป็นมาย ผมทำให้ได้ทุกอย่างครับ" ชายหนุ่มยิ้มมุมปากดูมีเสน่ห์ หญิงสาวพยักหน้าเข้าใจความหมายของชายหนุ่ม เจอแบบนี้สาวที่ไหนจะไม่หวั่นไหวบ้างล่ะ
"มายอยากได้อะไรอีกไหมครับ" เมื่อเห็นหญิงสาวทานเรียบร้อยแล้วจึงเอ่ยถาม เผื่อหญิงสาวมีของที่ต้องการอีก
"ไม่ค่ะ กลับเลย" หญิงสาวบอก ชายหนุ่มจึงจ่ายเงิน เดินหิ้วของตามหญิงสาวไป ระหว่างทางชายหนุ่มเจอร้านดอกไม้ มองเห็นหญิงสาวเดินดูของไปเรื่อยๆ ชายหนุ่มจึงแวะ
"อยากได้ดอกอะไรหรือค่ะ" พนักงานร้านถาม เมื่อเห็นชายหนุ่มแวะ ชายหนุ่มมองไปรอบๆ และไปสะดุดดอกกุหลาบสีชมพูดอกนึงที่ค่อนข้างใหญ่กว่าดอกกุหลาบทั่วไป
"เป็นกุหลาบเมืองหนาวค่ะ" พนักงานเอ่ยบอกชายหนุ่ม
"ผมขอดอกนี้ครับ" พนักงานรับมา ดูความเรียบร้อยของดอกกุหลาบ ผูกริ้บบิ้นแดงที่ก้าน แล้วส่งให้ชายหนุ่ม ชายหนุ่มรับมาพร้อมกับจ่ายเงิน มองดอกไม้แล้วยิ้ม เดินออกมา เขาไม่ลืมที่จะแอบไว้ข้างหลัง เพื่อไม่ให้หญิงสาวเห็นเข้าเสียก่อน
"เมฆไปไหนมาหรือค่ะ" หญิงสาวถามเมื่อเห็นชายหนุ่ม
"นี่ครับ" ชายหนุ่มไม่ตอบ แต่ยื่นดอกกุหลาบสีหวานให้หญิงสาว หญิงสาวรับมาด้วยรอยยิ้มเต็มหน้า ดมดอกกุหลาบนั้น แล้วหันมาพูดกับชายหนุ่มด้วยใบหน้าที่สีเข้มกว่ากุกลาบในมือ
"ขอบคุณนะคะ"
"ครับ" ชายหนุ่มพูดสั้นๆ กับหญิงสาว แต่ในใจ ต่อด้วยดอกไม้สวยๆ คู่กับสาวสวย แต่จะเอ่ยไปก็กลัวหญิงสาวจะเลียนเลยเพียงแต่ยิ้มเท่านั้น
เมื่อมาถึงรถชายหนุ่มก็เก็บของที่ซื้อมาใส่ท้ายรถ เปิดประตูรถให้หญิงสาวนั่ง ปิดลงแผ่วเบา แล้วนั่งประจำที่ขับรถพาหญิงสาวกลับบ้าน
คำยืนยันของเจ้าของเรื่องสั้น
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ
