My Diary

วันเสาร์ ที่ 25 ธันวาคม 2553 (15.55 น.)

วันที่ 25 ธันวาคม ของทุกๆปีเป็นวันคริสต์มาส มันเป็นความเชื่อของชาวต่างชาติที่ต้องแขวนถุงเท้าเอาไว้ แล้วจะมีซานตาครอสเอาของขวัญมาหย่อนไว้ตอนที่เรานอนหลับ แต่ในไทยอาจจะไม่ค่อยนิยมทำกันซะเท่าไหร่อ่ะนะ

วันนี้เป็นวันหยุดอีกวันหนึ่งของฉัน ซึ่งก็อย่างว่ามันหาได้น้อยมากจริงๆสำหรับช่วงนี้ พรุ่งนี้ก็ต้องไปขึ้นเวรบ่ายอีกแล้ว ต้องไปถึงที่ฝึกงานเวลา 15.30 น. จะได้ลงเวรก็ปาเข้าไปนู่นแหละ เที่ยงคืนครึ่ง

วันที่ 22 ที่มหาวิทยาลัยของฉันมีพิธีพระราชทานปริญญาบัตรผู้สำเร็จการศึกษาประจำปีการศึกษา 2552 แต่ฉันยังต้องฝึกงานและต้องขึ้นเวรเช้า(07.30-16.30 น.)อยู่ที่นี่ เลยไม่ได้กลับไปร่วมแสดงความยินดีกับพี่บัณฑิตซึ่งเป็นพี่รหัสที่มหาวิทยาลัยของฉันเลย

แต่ก็ยังดีที่ทุกวันนี้ มีระบบ Social Networks(ระบบเครือข่ายทางสังคม) เช่น โลกของ Hi5 Facebook ฯลฯ ฉันก็เลยได้ส่งข้อความไปร่วมแสดงความยินดีกับพี่บัณฑิตในสายรหัสของฉันทั้ง 4 คน ทางFacebookแทน บางทีก็ยังต้องนึกขอบคุณเทคโนโลยีสมัยใหม่ที่ช่วยย่อโลกใบนี้ให้แคบลงได้นะเนี่ย  

วันนี้เป็นวันหยุดของฉันก็จริง แต่ฉันดันตื่นขึ้นมาตอนเกือบเจ็ดโมงเช้า ในขณะที่ Roommate(เพื่อนร่วมห้อง)ของฉันยังคงหลับสบายอยู่บนเตียง เนื่องจากเธอมีขึ้นเวรบ่าย จึงไม่ต้องรีบตื่นแต่เช้าก็ได้

สิ่งที่ทำให้ฉันต้องรีบตื่นขึ้นมาก็คือ เจ้าชุดฝึกงานที่ยังไม่ได้รับการอาบน้ำให้มันตั้งแต่เมื่อวาน ฉันเลยลุกขึ้นมาจัดการอาบน้ำ(ซัก)มันเสียหน่อย ในระหว่างที่ให้มันนอนลอยคออยู่ในน้ำผสมผงซักฟอกอยู่นั้น ฉันก็เข้ามานั่งรีดชุดฝึกงานอีกชุดเอาไว้เพื่อจะได้ไม่เป็นการเสียเวลา ก็ทำไงได้ล่ะคนมันมีอยู่แค่ 2 ชุดเองนี่นานะ

หลังจากซักชุดฝึกงานแล้วก็เกือบๆจะแปดโมงเช้า ฉันก็เข้าสู่ห้วงนิทราอีกรอบหนึ่ง อิอิ ถ้าใครจะนึกถึงคำพูดที่ว่า "นอนกินบ้านกินเมือง" ก็คงไม่ผิดนักหรอกนะ หลังจากนั้นประมาณสิบโมงครึ่งนั่นแหละฉันจึงได้ฤกษ์ดีตื่นเต็มตาเสียที เลยลุกขึ้นไปอาบน้ำและเข้ามาสู่โลกอินเตอร์เน็ตในเวลาต่อมาล่ะ

เกือบๆ ห้าโมงครึ่ง ฉันจึงลงมือจัดการกับข้าวกะเพราไก่ ซึ่งมันเป็นข้าวกล่องที่ฉันฝากเพื่อนร่วมห้องซื้อ ฉันเลยคิดจะกินมันควบคู่กันซะเลยทั้งมื้อเช้าและมื้อเที่ยงนั่นแหละ ประหยัดดี อิอิ 

แต่ถึงอย่างนั้นก็เถอะ คุณไม่ควรลอกเลียนแบบฉันนะ เพราะเขาว่ากันว่า อาหารมื้อเช้าคือ อาหารมื้อที่สำคัญที่สุด และก็ควรต้องกินอาหารให้ครบทั้ง 3 มื้อและให้ตรงเวลาด้วย มื้อเช้า ตั้งแต่เจ็ดโมงเช้าถึงเก้าโมงเช้า มื้อเที่ยงตั้งแต่ห้าโมงเช้าถึงบ่ายโมง และมื้อเย็น บ่ายห้าโมงถึงหนึ่งทุ่ม ถ้ากินไม่ตรงเวลารับรองว่าสุขภาพคุณจะต้องน้อยใจคุณอย่างแน่นอนเลยล่ะ ที่คุณไม่สนใจจะห่วงใยมันเลย

ฉันท่องโลกอินเตอร์เน็ตไปสักพัก เลยเกิดคิดถึงใครคนหนึ่งขึ้นมา ฉันไม่ได้ติดต่อคนๆนี้ไปพักใหญ่ๆแล้วเหมือนกัน เนื่องจากช่วงนี้ยุ่งๆกับการฝึกงาน นานๆจะมีเวลาว่างกับเค้าสักที เลยตัดสินใจหยิบโทรศัพท์มือถือขึ้นมาและกดไปที่รายชื่อที่เม็มเอาไว้ในเครื่องว่า "แม่"

เราคุยกันไปพักใหญ่ๆด้วยภาษาท้องถิ่นที่เราคุ้นเคยกันเป็นอย่างดีเหมือนเคย แม่บอกกับฉันว่าคงไม่ได้กลับบ้านตอนช่วงวันขึ้นปีใหม่ เพราะมีเหตุผลส่วนตัวบางอย่าง ฉันกับแม่ต่างก็อยู่ไกลบ้านและไม่ได้กลับบ้านเหมือนกัน เพื่อนๆที่มาฝึกงานพร้อมๆกับฉัน ทุกคนบอกเป็นเสียงเดียวกันหมดว่าจะกลับบ้านตอนช่วงวันหยุดยาวของเทศกาลปีใหม่

ถ้าคุณเป็นฉันคุณอาจจะรู้สึกน้อยใจหรือเปล่าฉันไม่รู้นะที่ฉันไม่ได้กลับบ้านไปฉลองปีใหม่หรือกลับไปหาแม่ของฉันที่บ้านของเราเหมือนอย่างเพื่อนๆคนอื่นเขา แต่สำหรับฉัน ทีแรกฉันก็มีความคิดเหมือนคนอื่นๆเขา

นั่นคือ ช่วงวันหยุดปีใหม่ฉันอยากกลับบ้าน ฉันอยากกลับไปหาแม่ ไปทำบุญตักบาตร ไปเติมพลังเพื่อเรียกความเข้มแข็งกลับมาและเตรียมสู้กับสิ่งต่างๆในปีใหม่ที่จะเข้ามา

แต่ก็น่าเสียดายที่มีเหตุผลบางอย่างที่ทำให้ฉันต้องยอมเข้าใจในเหตุผลของแม่ที่ไม่อาจกลับบ้านและเป็นผลให้ฉันต้องกลับไปแต่ไม่ใช่ที่บ้าน เป็นกลับไปที่มหาวิทยาลัยของฉันเอง

บางทีการที่ฉันไม่ได้กลับบ้านเหมือนเพื่อนๆคนอื่นๆ คิดดูแล้วมันก็ดีเหมือนกันนะ เพราะอย่างน้อยฉันก็ไม่ต้องโหนรถที่อัดแน่นเป็นปลากระป๋องที่ใครๆต่างก็พยายามจะเบียดเสียดกันเพื่อมุ่งหน้ากลับไปฉลองปีใหม่ยังถิ่นฐานบ้านเกิดเมืองนอนของตน ซึ่งเป็นช่วงวันหยุดต่อเนื่องที่นานๆจะมีให้สักครั้งหนึ่ง

สำหรับฉันแล้ว ฉัน พี่สาวของฉัน และแม่ของฉัน เราสามคนต่างก็อยู่ห่างไกลกัน ยังดีหน่อยที่ฉันและแม่ยังอยู่ใกล้กันอย่างน้อยก็ยังอยู่ในประเทศไทยเหมือนกัน แต่พี่สาวฉันนี่สิ อยู่ต่างประเทศแต่เธอกลับเข้มแข็งน่าดูเลยเชียวที่เธอต้องฉลองวันหยุดเทศกาลปีใหม่ยังต่างแดน

อย่างไรก็ตามวันคริสต์มาสและวันปีใหม่ ถึงแม้ฉันจะไม่ได้กลับบ้าน ไม่ได้เจอแม่ ไม่ได้เจอพี่สาว แต่ฉันก็ยังคงคิดถึงพวกเขาเสมอแหละ ยังไงทั้งสองคนก็เป็นกำลังใจที่ดีที่สุดของฉันล่ะ

โห! เนี่ยร่ายมาซะยาวเชียว จบก่อนดีกว่า มาคิดๆดูแล้ว มันไม่เห็นจะเกี่ยวกับหัวข้อวันคริสต์มาสสักเท่าไหร่เลยนะเนี่ย มีแต่น้ำ เนื้อหายเกลี้ยง จะพยายามให้กระชับกว่านี้ในหน้าถัดไป เดี๋ยวปากกาจะหมดหมึกซะก่อน อิอิ...