My Diary

วัน พฤหัสบดี ที่ 13 มกราคม 2554 (10.25 น.)

เหลือวันขึ้นเวร(ฝึกงาน)อีก 6 วัน ก็จะได้เดินทางกลับถิ่นที่อยู่แล้ว ตั้งหน้าตั้งตารอวันอย่างกับ Count Down ปีใหม่เชียวแหละ...อิอิ

วันนี้ต้องขึ้นเวรดึก เดินทางถึงที่ฝึกงานก็ต้องไปถึงไม่เกินห้าทุ่มครึ่ง ลงเวรอีกทีก็แปดโมงครึ่งของเช้าวันใหม่ ตาเป็นหมีแพนด้าอีกแล้วสิเรา...

วันนี้ตั้งนาฬิกาปลุกในโทรศัพท์มือถือไว้แปดโมงครึ่ง เลยต้องตื่นขึ้นมาเร็วหน่อย แล้วไว้ค่อยกลับไปนอนใหม่ก่อนจะไปขึ้นเวรดึกอ่ะนะ

แปลกดีนะ เวลาที่เรียนอยู่นี่ อยากรีบฝึกงานให้เสร็จสิ้นไปเร็วๆ แต่ก็ยังไม่อยากรีบจบ เพื่อจะได้ไปทำงานเร็วๆ ยังอยากเรียน (ทฤษฎี) ต่ออยู่เลย (แต่ไม่อยากซ้ำชั้นนะ)

มีหลายสิ่งหลายอย่างที่ได้จากการฝึกงาน ทั้งประทับใจและตรงกันข้าม แต่โบราณเขาว่าเอาไว้ "ยิ่งเกลียด ยิ่งเจอ" เห็นจะจริงแหละ เพราะหลังจากลงจากฝึกงานไป จบมาแล้วก็ต้องกลับมาใช้ชีวิตที่นี่อย่างน้อยตั้ง 4 ปีแน่ะ ชีวิตจะเป็นอย่างไรต่อไปน้อ...

วันนี้ยังไม่มีเรื่องอะไรมาเล่าให้ฟังมากมาย มาเพื่อ (บ่น) บรรยายเล็กๆน้อยๆ พอหอมปากหอมคอเท่านั้น ก่อนจะจรลีจากไป แล้วพบกันใหม่หลังจากเก็บสะสมแต้มการนอนได้เพียงพอแล้ว หลังลงจากการฝึกงานที่นี่อ่ะนะ...