สุดทีรัก..

          
          "หลับตาสิ" เสียงของเธอทำให้ผมรู้สึกวูบไหวไปพร้อมกับสายลม วินาทีนั้นซาเดียร์ใช้ปากอันอ่อนนุ่มประกบกับริมฝีปากของผม เธอสัมผัสแนบชิดริมฝีปากบนและล่างของผมแผ่วเบา จนอ่อนระทวนสั่นสะท้านไปด้วยความสุขสม
            ผมลืมตามองดูเธอซึ่งกำลังหลับตาพริ้ม ปากของเธอกำลังค่อยๆคลายออกอย่างช้าๆ ผมใช้ฝ่ามือทั้งสองข้างคืบคลานขึ้นประสานแนบข้างแก้มของเธอพร้อมดึงเธอกลับมาลิ้มรสชาติเหมือนเก่า  ปากของเธอสีชมพูระเรื่อตัดกับใบหน้าอันขาวนวลชวนหลงใหล  มือทั้งสองข้างของเธอเกาะกุมบีบชายเสื้อด้านล่างของผมจนรั้งไปมา   ลมหายใจของเธอรดรินกระทบจนผมรู้สึกเร่าร้อนอยากถอดเสื้อเสียเหลือเกิน   หัวใจมันเต้นดัง
ตึกตัก ตึกตัก ตีกตัก                                                                                                         .....................................................................................   
   "  จะนอนให้มันเช้าอีกวันนึงเลยมั้ยฮ่ะ ปลายฟ้า "    
   " โถ่โกอ่ะ รู้แล้วน่า  นี่มันกี่โมงเองเพิ่งจะเก้าโมงไม่ได้ไปไหนไม่ใช่หรอ "   เสียงของอาโกเรียกผมให้ตื่นจากห้วงเสน่ห์หาของซาเดียร์อย่างน่าหงุดหงิด ผมทอดสายตาเพ้อละเมอถึงความฝันเมื่อครู่เมื่อครู่นี้ออกทางนอกหน้าต่างอย่างใจลอย   ผมยิ้มหน้าบานอยู่ในห้องด้วยความความตื่นเต้นกระวนกระวายพร้อมกับเสยผมให้เข้าที่เข้าทาง
   " อาบน้ำเสร็จแล้วลงมากินข้าวน่ะเดี๋ยวเพื่อนโกจะมานั่งคุยด้วยที่บ้าน เดี๋ยวเค้าเห็นสภาพหลานตัวเองยุ่งเหยิง คงอายเค้าแน่เลย "   สิ้นเสียงโกผมเงียบลง ผมลงมาด้านล่างกึ่งย่องกึ่งเดิน เปิดตู้เย็นหยิบน้ำมาดื่ม พร้อมร้องเพลงอย่างสบายใจ     " นี่แกเป็นบ้าอะไรเนี้ยวันนี้ ปกติจะเห็นหน้านิ่งๆ ไม่พูดไม่จากับใครสักคนในบ้าน วันนี้มาทำเป็นอารมณ์ดี หน้าบานฮัมเพลง"    โกพูดพลันหยิบขวดน้ำผมยกไปเทใส่แก้วตัวเอง       "  ทำไมอ่ะ ก็คนมันอารมณ์ดี  ผมพูดพร้อมหลบยิ้ม          "   ไปอาบน้ำได้แล้วไป  เค้าจะมากันและ"   รู้แล้วน่า ใครว่าผมอยากจะอยู่นัก เดี๋ยวก็ออกไปข้างนอกและโกจะได้นั่งคุยโหวกเหวกเสียงดังได้    " นี่ ปลายฟ้า !  อย่ามากวนประสาทนักน่ะ ชั้นเป็นคนคุยเสียงโหวกเหวกเสียเมื่อไหร่กัน เดี๋ยวจะโดน   โกพูดพลันหุนหันไปหน้าบ้านชำเรืองดูที่ประตู
             " บอกได้แค่รักมากมาย   รักเธอมากมาย  ไม่มีหน่วยวัดได้ หรอกความรักนี้ ที่อยู่ในใจมันมากมาย ล้นอกซ้ายที่ชั้นมี ถึงเมื่อไหร่ไม่รู้ รู้แต่จะรักทุกนาทีที่ยังหายใจ " 
           ผมยืนร้องเพลงก้องกังวานอยู่ในห้องน้ำ สายน้ำเย็นจากฟักบัวไหลลงมากระทบจากเบื้องบนจนเป็นเส้นแนวทางลงสู่เบื้องล่างทั้งกาย  ฟองใสๆสีขาวของยาสระผมเกาะกุมกันเป็นวงใหญ่จำนวนมาก ผมหลับตาร้องเพลงปล่อยให้สิ่งทั้งหลายที่กำลังไหลกระทบทั้งหมดเคลื่อนลงอย่างช้าๆ 
 " ซาเดียร์จ๋า ผมอยากให้ฝันเมื่อคืนมันเป็นจริงจังเลย ผมอยากให้คุณกับผมเป็นคนรักกันตราบชั่วนิจนิรันดร์ "  ผมร่าเริงใจอย่างบอกไม่ถูก หน้าของเธอผุดขึ้นมาตอนผมหลับตาปิดภาพทุกสิ่ง กระทั่งผมลืมตาขึ้นมาใบหน้าของเธอยังคงแจ่มจรัสไม่จางไปกว่าตอนที่หลับตาเลยแม้แต่น้อย 
   " เข้ามาเลยจ้าเอ๋ แหม.. กว่าจะมาได้ รถติดหรือไง "    " ก็ใช่น่ะสิกว่าจะขยับเขยื้อนมาได้กินเวลาไปตั้งเกือบชั่วโมงกว่า"       " มากันแล้วล่ะสิ ไวกว่าที่คิด รถน่าติดสักสองชั่วโมงเน้อะ จะได้ไม่ต้องมาเจอหน้ากัน "     ผมไม่ค่อยจะชอบทักทายสวัสดีคนแปลกหน้าเอาเสียเลย ผมคิดพลางล้างตัวอย่างเร่งรีบแล้วรุดไปแต่งตัว
     " นี่ ซาเดียร์ สวัสดีคุณน้าเค้าสิ "      " สวัสดีค่ะ"     " สวัสดีจ้ะ แหมลูกสาวสวยเหมือนแม่ไม่มีผิดเลยดูสิ กริยามรรยาทก็ดูดีไปเสียหมด แล้วนี่หนูทานอะไรมาหรือยังล่ะ เดี๋ยวให้หลานน้าออกไปซื้ออะไรมาให้กินก่อน เดินทางมาตั้งไกลคงจะหิว "                           " ปลายฟ้า หัดทำอะไรให้มันว่องไวหน่อยสิ แขกเค้ามานั่งรอในบ้านแล้วช่วยออกไปซื้อของให้น้าหน่อย "
     " ครับรู้แล้ว"  ผมบ่นพลางเดินไปหยิบกางเกงขายาวตัวโปรดสีซีดไม่มากยัดขาใส่เข้าไปอย่างเร่งรีบ" ผมส่องกระจกจัดแจงทรงผมตะกุยด้านหลังให้เข้าที่เข้าทางพร้อมฉีดน้ำหอมกลิ่นออกแนวสปอร์ตนุ่มลึก จนมั่นใจแล้วจึงเดินลงมาด้านล่าง 
      " เอ้าปลายฟ้าหวัดดีน้าเอ๋เค้าสิ "
   โกพูดพร้อมหันหน้าไปทางซ้ายเชิงแนะนำ      " สวัสดีครับ" ผมยังคงตกใจไม่หาย ภาพที่เห็นถัดไปจากสายตาที่ผมจับจ้องอยู่นั้น เป็นคนที่ผมหลงรักอย่างหมดหัวใจ ผมกระพริบตา สองสามทีพลันคิดว่านี่ผมตาฝาดไปหรือไม่ เธอมาพร้อมชุดแซกสีขาวปนชมพูรายลูกไม้ดูอ่อนหวานสวยงามยิ่งนัก ผมของเธอมัดเกล้าขึ้นไปไม่สูงมาก พร้อมกับกิ๊ฟโบสีแดง ที่ติดอยู่ด้านหน้าผม                    " ซาเดียร์ นี่ปลายฟ้าจ้ะลูก หลานของเพื่อนแม่เอง "         " สวัสดีค่ะ" เธอทักทายผมด้วยรอยยิ้มปนสีหน้าเอะใจเล็กน้อย  เธอคงจะตกในความบังเอิญเช่นเดียวกันกับผม        " ปลายฟ้าไปหาอะไรให้หนูเดียร์เค้าทานหน่อยสิ เค้าเดินทางมาไกล นี่มันก็เที่ยงแล้ว เค้าคงยังไม่ได้แวะกินข้าวที่ไหน"
  โกพูดพร้อมกับหันไปทางซาเดียร์         
         " นี่ ก็ให้เค้าทั้งสองคนไปหาอะไรกินด้วยกันเลยสิ เราจะได้คุยธุระกันได้สะดวกหน่อยดีมั้ย "
  แม่ซาเดียร์ส่งยิ้มให้ผมพร้อมเชิญชวน         " ครับ"  ผมยิ้มรับพร้อมกับหันหน้าไปทางซาเดียร์ที่กำลังทำตัวไม่ถูก         " ไปหาอะไรทานกันเถอะครับซาเดียร์"           " ค่ะ" เธอลุกขึ้นพร้อมกับจัดแจงชุดแซกอ่อนหวานอย่างเรียบร้อย                                ผมคิดในใจว่าผมควรจะทำอย่างไรดี ฝันเมื่อคืนยังซ้อนภาพกับเบื้องหน้าไม่หายเลย ซาเดียร์ก็น่ารักจนผมอดคิดให้มันเป็นจริงไม่ได้  เอาล่ะสิ จะปกปิดสีหน้าให้แนบเนียนอย่างไรดีน่ะ  แล้วจะพาเธอไปกินอะไรดี จะเดินอย่างไร จะชวนคุยประโยคไหน ผมตื่นเต้นไปหมดแล้ว          ผมพาซาเดียร์ออกจากหน้าประตู พร้อมกับส่งยิ้มให้เธอเล็กน้อย                                                                 โปรดติดตามตอนต่อไป....