ข้างหลังภาพ

 

 
ตอน หมูกระทะ 
 
เสียงหัวเราะเฮฮาดังมาจากโต๊ะๆหนึ่งในร้าน กลุ่มบรรดาชายหนุ่มวัยทำงานกำลังมีความสุขกับอาหารตรงหน้า “หมูกระทะ”
 
ในขณะที่ทุกคนกำลังเอร็ดอร่อยกันอยู่นั้น “เจ้ามือ” ขอตัวไปเข้าห้องน้ำกะทันหัน
 
“ไม่น่าเลยเรา ไม่น่ารับปากพวกมันเลย พวกนี้มันกินจุจริงๆ พับผ่าสิเนี่ย แล้วจะมีเศษตังค์เหลือติดกระเป๋าไปซื้อนมให้ลูกป่าววะไอ้ชัยเอ๊ย”
 
ชัยผู้ขันอาสาเป็นคนเลี้ยงเพื่อนแอบบ่นอยู่ในใจ เขาหลวมตัว เพราะไอ้เจ้าเพื่อนรุ่นน้องมันยุยงให้เขาเป็น “เจ้ามือกระเป๋าหนัก” ในคืนนี้อย่างไม่เต็มใจเท่าใดนัก
 
หลังจากปลดทุกข์ในห้องน้ำเสร็จ ขณะที่เขากำลังจะล้วงมือลงไปในกระเป๋ากางเกง เพื่อสำรวจจำนวนเงินที่มีสำหรับจ่ายค่า “หมูกระทะ” ในคืนนี้
 
ชัยเริ่มหน้าซีด เหงื่อแตกพลั่กๆ เขารีบครวนหาแบงค์สีม่วงที่เอาติดกระเป๋ามาด้วย 2-3 ใบ แต่ทว่า
 
“อ้าว เฮ้ย! ซวยแล้วตรู ลืมไปว่า เมื่อเช้าเพิ่งเอาตังค์ไปจ่ายค่าแชร์ไอ้พลมันนี่หว่าเรา ทำงัยดีวะเนี่ย”
 
เขาเริ่มกังวลมากขึ้น ชัยเปลี่ยนเป็นค้นหาเศษตังค์ในกระเป๋าเสื้อเชิ้ตสีน้ำเงินของเขาแทน
 
พระเจ้า! เขาพบมัน แต่ เป็น “เหรียญสีเงินที่หุ้มเหรียญสีทองเล็กตรงกลางเอาไว้” อยู่ 2 เหรียญ
 
“ซาวบาท(20 บาท) เอางัยต่อดีวะเนี่ย”
 
รอยหยักในสมองของชัยกำลังพยายามทำงานอย่างหนัก จู่ๆเขาแทบสะดุ้ง เมื่อ
 
“คุณ คุณ คุณครับ ใช้ห้องน้ำเสร็จยังครับ พอดีผมรอนานแล้วครับ ผมปวดหนักเสียด้วย กรุณาเร็วๆด้วยนะครับ”
 
เสียงดังออกมาจากทางด้านหน้าห้องน้ำ ทำให้ชัยต้องหลุดออกจากภวังค์ความคิดกลับมาสู่โลกแห่งความจริง
 
เขาค่อยๆเปิดแง้มประตูออกมา ยิ้มแหยๆ ก่อนก้มหน้าเล็กน้อย สำนึกผิด
 
“แหะๆ โทษทีครับพี่ พอดีผมท้องเสียน่ะครับ”
 
ชายหน้าเหี้ยมที่รออยู่ด้านนอก เดินแทบจะชนชัยที่ยืนทำหน้าเหรอหราอยู่หน้าห้องน้ำ ก่อนบ่นเบาๆ
 
“บ้าเอ๊ย ท้องเสียก็รีบไปหาหมอเด้ เสียเวลาคนอื่นชะมัดเลย”
 
ชัยได้ฟังดังนั้น แทนที่เขาจะโกรธ เขากลับยิ้มออกมาเหมือนนึกอะไรได้
 
“โอ้พี่ ขอบคุณมากนะครับที่ช่วยชี้ทางสว่างให้ผม”
 
ว่าแล้วชัยก็รีบผลุนผลันออกไปจากห้องน้ำ แต่เขาไม่ได้กลับออกไปทางเดิม เขากลับออกไปอีกทางที่ไม่ใช่ทางหน้าร้าน
 
ชายหน้าเหี้ยมในห้องน้ำ พูดตามหลังชัยมาอย่างงงๆ
 
“ไอ้นี่ ถ้าจะบ้าแฮะ สงสัยมันคงท้องเสียรุนแรงมากจริงๆ จนสมองเพี้ยนไปเลยเหรอวะเนี่ย”
 
ภายในร้าน เพื่อนๆของชัยกำลังคุยกันอย่างออกรสออกชาติตามประสาผู้ชายวัยทำงานมีทั้งที่สถานภาพโสดและสถานภาพคู่ ที่นานๆจะมีลาภปากแบบนี้สักครั้ง
 
จอม หนุ่มที่อ่อนวัยที่สุดในกลุ่มหรือเพื่อนรุ่นน้องของชัย เอ่ยขึ้น ทำเอาทุกคนสะดุดกับบทสนทนาที่กำลังเม้าส์กันเพลินอยู่
 
“เจ้ามือของเราไปเข้าห้องน้ำนานผิดปกติเกินไปรึป่าวเนี่ย อย่าบอกนะว่าพี่ชัยแอบชิ่งหนีพวกเราไปแล้ว”
 
ทุกคนเริ่มมองหน้ากันสลับไปมา ในที่สุดจอมก็อาสาไปตามเพื่อนรุ่นพี่ที่ห้องน้ำเอง
 
เขาเข้าไปเคาะประตูทุกห้อง แต่คนที่ออกมาไม่ใช่ชัยเลยสักห้อง
 
“เว้ย งานเข้าแล้วสิเนี่ย พี่ชัยนะพี่ชัย แอบชิ่งหนีไปไม่บอกกันเลย เดี๋ยวพรุ่งนี้โดนเล่นงานแน่ไอ้คุณพี่ชัย”
 
จอมรีบวิ่งกลับไปที่โต๊ะหน้าตาเรียบเฉย เขาบอกให้ทุกคนช่วยกันกินทุกอย่างบนโต๊ะให้เกลี้ยงไม่ให้เหลือแม้แต่อย่างเดียว
 
แต่ดูสภาพ “ขึ้นอืด” ของทุกคนแล้วคงยากเอาการอยู่ เพราะทุกคนทำท่าลูบท้องไปมาอย่างกับหญิงท้อง 9 เดือนกันถ้วนหน้า
 
ชัยตัดสินใจทำบางอย่างโดยไม่รอช้า
 
“เอาวะ ไหนๆก็ไหนๆแล้ว”  เขาคิด
 
ครู่ต่อมาทุกคนมาอยู่ที่ห้องล้างชาม และกำลังขยันขันแข็งเอาจริงเอาจังกับจานที่กองอยู่ตรงหน้าจำนวนมหาศาล
 
“เฮ้ย! ซวยจริงๆวะ ไอ้ชัยนะไอ้ชัยทำกับเพื่อนได้ กลับไปแกไม่รอดแน่ นี่ฉันต้องล้างหมดนี่เลยเหรอนี่”
 
หนึ่งในสมาชิกชมรมทำความสะอาดบ่นขึ้นมาอย่างหงุดหงิด
 
“เอาน่าพี่ นี่ดีเท่าไหร่ ที่พวกเรากินกันเกลี้ยงทุกอย่างไม่เหลือเศษไว้น่ะ ไม่งั้นล้างถึงเช้าก็คงไม่ได้กลับหรอก”
 
จอมพูดขึ้นพลางนึกไปถึง ภาพเนื้อหมูสดและส่วนประกอบต่างๆที่เขาแอบยัดไว้ใต้โต๊ะส่วนหนึ่ง เทในกาน้ำซุปส่วนหนึ่ง และเทลงในถุงกระดาษที่ถือมาด้วยส่วนหนึ่ง
 
ทุกอย่างดูน่าพอใจ เมื่อพนักงานเก็บเงินเดินมาที่โต๊ะที่พวกเขานั่งกันอยู่ ค่าอาหารจึงเป็นการล้างจานคนละ 5 กองใหญ่แทนการล้างจานจนกว่าร้านจะปิด
 
ขณะที่ชมรมล้างจานทำงานกันอย่างขะมักเขม้นอยู่นั้น ชัยกำลังเปิดประตูเข้าไปในที่แห่งหนึ่ง เมื่อเขาเจอหน้าใครคนหนึ่งในร้านนั้น เขารีบพูดขึ้นว่า
 
“เฮ้ย! ไอ้หมอพงษ์เพื่อนรัก ขอใบรับรองแพทย์หน่อยดิวะ แล้วก็สั่งยาแก้ท้องเสียชนิดรุนแรงให้หน่อยสิเพื่อน…ขอบใจแกมากนะเว้ย ไอ้หมอพงษ์เพื่อนยาก”
 
ขณะกำลังนั่งรอสิ่งที่ต้องการอยู่ เขากำลังครุ่นคิดไปถึงเพื่อนๆในที่ทำงานและลูกสาวตัวน้อย รวมทั้งแม่ของลูกสาวตัวน้อยที่รอเขาอยู่ที่บ้าน
 
“ขอโทษทีว่ะเพื่อน ล้างจานให้สนุกนะ ฉันขอพาแบมกับน้องบีมไปพักตากอากาศที่พัทยาสักอาทิตย์สองอาทิตย์ก่อนเถอะว่ะ”
 
เขาคิดในใจและยิ้มออกมาน้อยๆที่มุมปากเมื่อนึกไปถึงภาพใบหน้ายิ้มแย้มของลูกสาวตัวน้อยและภรรยาสุดที่รักของเขา ซึ่งลูกสาวตัวน้อยเคยพูดกับเขาเมื่ออาทิตย์ก่อนเอาไว้ว่า
 
“เมื่อไหร่คุณพ่อจะว่างพาน้องบีมกับคุณแม่ไปเที่ยวทะเลบ้างคะ น้องบีม อยากไปเที่ยวพัทยากับคุณพ่อคุณแม่จังเลยค่ะ คุณพ่อคะ คุณพ่อต้องสัญญากับน้องบีมนะคะว่าจะพาน้องบีมไปที่นั่นให้ได้ น้องบีมจะรอจนกว่าคุณพ่อจะว่างค่ะ…”
 
@@@@@@