รหัสคดี เมื่อผู้ชายมักมาก...และมักง่าย

เมื่อผู้ชายไม่มีปัญญาปกป้องผู้หญิงจึงถูกข่มขืน
 
 
                    อภิญญา หรือ อีฟ หญิงสาว วัย 28 ปี ที่พึ่งเรียนจบปริญญาโท และ กำลังจะแต่งงานกับ อนุชา หรือ ชา แฟนหนุ่ม วัยเดียวกัน ที่คบกันมาตั้งแต่ เรียนมหาวิทยาลัยปี 2 เนื่องจากอีฟเป็นคนค่อนข้างหัวโบราณ ทั้ง 2 จึงไม่เคยมีอะไรเกินเลยกัน
 
 
                    อีฟ เป็นหญิงสาว ร่างเล็ก ผิวขาว ไม่สวยมาก แต่น่ารัก ส่วน ชา แฟนหนุ่ม จัดว่าเป็น ผู้ชายที่น่าตาดีทีเดียว อีฟอาศัยอยู่หอพักกับ นุช หรือ นีรนุช ครีเอทีฟ สาว เพื่อนสนิท
 
 
                    วันหนึ่งตอนประมาณ 2 ทุ่มครึ่ง ขณะที่ อีฟกำลังนั่งรีดผ้าอยู่นั้น ชาก็โทรเข้ามาหา
 
 
"อีฟ โทรศัพท์แกร้องอะ" นุชบอกเมื่อได้ยินเสียงโทรศัพท์ของอีฟดังขึ้นข้างโต๊ะที่ตนเองทำงานอยู่
"ส่งมาให้หน่อยสิ" วางเตารีดลงและหันไปหาต้นเสียงที่ยังร้องไม่หยุด
"แหม...หวานกันซะ" หยิบโทรศัพท์แล้วส่งให้อีฟ
"ฮัลโหล ชา..ว่าไง" อีฟกรอกเสียงลงไปเมื่อรับโทรศัพท์มา "อืมม..ไม่ไปหรอก มันดึกแล้ว" นุชไม่ได้ยินเสียงชองชาแต่ก็เด่าว่า ชาคงโทรมาชวนไปไหนสักแห่ง แต่งอีฟซึ่งไม่ชอบไปไหนยามค่ำคืนอยู่แล้วคงจะปฏิเสธไป
"ชา อีฟไม่อยากไปเลย แล้วเนี่ยอีฟรีดผ้าอยู่ด้วย คงไม่ไปหรอก" อีฟก็ยังคงปฏิเสธต่อด้วยน้ำเสียงแน่วแน่
"แล้วทำไม ชาไม่บอกอีฟตั้งแต่เช้าละ ถ้าอยากไปดูนะ" น้ำเสียงเหมือนจะตำหนิชาหน่อย ๆ
"ชาไปกับแม๊คละกัน นะ ดูหนังรอบ 3 ทุ่มกว่าจะจบ คงเกือบเที่ยงคืน ไม่ไหวหรอก" ชาโทรมาชวนอีฟไปดูหนังด้วยกันรอบสามทุ่ม
"ชาแค่นี้ก่อนละกันนะ" อีฟตัดบทวางสายลง
"ชวนไปดูหนังหรอ" นุชถามอีฟ
"อืมม.. บอกว่า วันสุดท้ายแล้วหนังจะออกแล้ว ไม่ยอมชวนแต่เช้า มาชวนตอนนี้" อีฟบ่นให้นุชเพื่อนสาวฟัง
"โหแต่ก็ดึกนะแก ถ้าไปดูตอนนี้อะ กว่าจะจบไม่เที่ยงคืนหรอ" นุชออกความเห็นด้วยความเป็นคนที่ไม่ชอบไปไหนยามค่ำคืนเหมือนกันจึงเห็นว่าดึกมาก
"นั่นสิ เค้าถึงไม่อยากไปนะ" ยังไม่ทันขาดคำชาก็โทรมาอีก
"ชา อีฟว่านะ เดี๋ยวไปซื้อแผ่นมาดูก็ได้" อีฟบอกชา
"ไม่ใช่อีฟไม่รักชานะ แต่..." เอาแล้วมีการเอาเรื่องรักไม่รักมาอ้าง นุชคิด ว่ายังไงชาก็จะเอาอีฟไปดูหนังด้วยให้ได้
"ชา ชา อีฟรักชานะ แต่อีฟไม่อยากไปจริง ๆ นะ" เสียงอีฟเริ่มอ่อนลง ๆ
"เอาแล้วยัยอีฟ ใจอ่อนจนได้" นุชคิดในใจ
"โอเค ก็ได้ ๆ แค่ครั้งนี้่ครั้งเดียวนะ" ในที่สุดก็ใจอ่อนจนได้ แล้วอีฟก็วางโทรศัพท์ลง
"ในที่สุดก็ไปจนได้นะ แกนะ" นุชบอก
"ก็ชา เซ้าซี้อยู่นั้นแหละ เค้าก็ไม่รู้ว่าเค้าคิดมากเกินไปรึเปล่านะสิ" พูดกับนุชด้วยความกังวลใจ
"ไม่หรอก ชาเค้าก็รู้ว่าแกเป็นคนแบบนี้ตั้งแต่แรกแล้วนิ"
"อืม ๆ เดี๋ยวไปเปลี่ยนชุดก่อนนะ"
 
 
                    แล้วสักพักชาก็ขี่มอเตอร์ไซค์คู่ใจมารับ อีฟไปดูหนัง เมื่อหนังจบก็เป็นเวลาเที่ยงคืนกว่า ๆ แล้ว ระหว่างทางที่ชาขี่มอเตอร์ไซค์ไปส่งอีฟ ก็มี มอเตอร์ไซค์อีกคันหนึ่ง ซ้อน 2 ขี่ตามมาจากที่จอดรถ เมื่อมาถึงที่เปลี่ยว มอเตอร์ไซค์ที่ตามมาเร่งเครื่องปาดหน้ารถของชา แล้วถีบรถของชาล้มลง แล้วจัดการลากอีฟไปชาพยายามจะช่วยอีฟที่ร้องขอความช่วยเหลืออย่างอกสั่นขวัญแขวน แต่ก็สู้แรงของโจรถ่อยไม่ได้ จึงไม่สามารถช่วยเหลืออีฟได้ อีฟจึงถูกโจรถ่อยรุมข่มขืนต่อหน้าชา ที่ยังมีสติดีอยู่แต่ไม่มีปัญญาช่วยเหลือคนรักได้
 
 
                    เมื่อเวลาผ่านไป อีฟบอบช้ำทั้งร่างกายและจิตใจ เธอถูกโจรถ่อยข่มขืนต่อหน้า ว่าทีสามี เธอจะมีชีวิตอยู่ต่อได้อย่างไร ในเมื่อเธอมีความฝันที่จะใส่ชุดแต่งงานสีขาวบริสุทธิ์แต่งงานกับคนรัก แต่ในสถานการณ์อย่างนี้ เธอจะแต่งงานได้อีกหรอ เธอจะแต่งงานได้อย่างไรในเมื่อตัวเธอมีมลทินอย่างนี้ อีฟเฝ้าคิดอยู่ตลอดเวลา เอาแต่ร้องไห้ ข้าวปลาไม่ยอมกิน เธอรักนวลสงวนตัวมาตลอดกับถูกย่ำยี้จากโจรถ่อย เธอไม่อยากจะมีชีวิตอยู่อีกต่อไป แต่เธอก็ไม่คิดที่จะฆ่าตัวตายเพราะให้มันเป็นบาป
 
 
"อีฟ แก..กินข้าวบ้างเถอะนะ ฉันเป็นห่วงแ่กนะ อย่าทำแบบนี้เลย" นุช ได้แต่กอดอีฟและน้ำตาไหลออกมาเมื่อเห็นเพื่อนรักเป็นแบบนี้
"นุช ๆ ฉันกินไม่ลง ฉัน ๆ สกปรกเหลือเกิน จะทำยังไงฉันถึงจะล้่างความสกปรกออกจากตัวฉันได้ นะฮ้า" อีฟร้องถามพร้อมทั้งถูเนื้อตัวแรง ๆ เหมือนกับจะทำให้ความสกปรกมันหลุดออกไปได้
"อีฟ ๆ ใจเย็น ๆ นะ โธ่ ฉันเข้าใจแกนะ" นุชกอดอีฟไว้แน่นและลูบหัวอีฟให้สงบลง
"อีฟ ชามาเยี่ยมนะ" นุชบอกเมื่อหันไปเห็นชาเดินเข้ามาหาอย่างกล้า ๆ กลัว ๆ
"ชา ชา หรอ ออกไป อย่าเข้ามานะ ออกไป อีฟไม่อยากเห็นหน้าชา ออกไป" อีฟร้องไล่ชาและร้องไห้อย่างหนัก เธออับอายคนรักเกินกว่าที่จะพบหน้าเขาได้
"อีฟ ใจเย็น ๆ สิ" ชาร้องบอก
"ไม่ ชา ออกไป ๆ" อีฟไล่ชาอีก
 
 
 
                    ชาไม่รอให้อีฟไล่อีกเป็นครั้งที่ 3 รีบออกไปทันที เมื่อชาออกไป นุชจึงตามออกมาหน้าห้อง
"ชา อย่าถืออีฟ เลยนะ คงต้องปล่อยให้อีฟทำใจได้สักพักนะ ไว้ชาค่อยมาเยื่ยมอีฟใหม่นะ" นุชออกมาบอกชา
"นุช ๆ ก็เห็นนะว่าชามาแล้ว อีฟเค้าไล่ชาเอง" พูดด้วยอารมณ์หงุดหงิด
"ชา ชาก็ต้องให้เวลาอีฟบ้างสิ ใครเจอเรื่องแบบนี้ก็คงทำใจไม่ได้เหมือนกันแหละ" นุชเริ่มไม่พอใจเมื่อชาพูดเหมือนจะไม่แคร์อีฟ
"ชาก็ทำดีที่สุดแล้วนะ จะให้ทำไงอีก" ชากล่าวออกมาอย่างโมโห
"เอะ ชา ทำไมชาไม่พยายามเข้าใจอีฟ นั่นคนรักของชานะ ตกอยู่ในสถานการณ์แบบนี้ แทนที่ชาจะเข้าใจอีฟ กลับมาทำหงุดหงิด" นุชตำหนิชาที่แสดงอาการไม่พอใจ
"อะไร นี่นุชอย่างมามองชาแบบนี้นะ เรื่องนี้ไม่ใช่ความผิดของชานะที่อีฟถูกข่มขืนอะ" พูดออกมาอย่างคนเห็นแก่ตัวสุด ๆ
"หรอ ชาไม่ใช่คนผิดเลยนะ ถ้าชาไม่ชวนอีฟออกไปมันจะเกิดเรื่องแบบนี้มั้ย" นุชเหลืออดกับชามากขึ้นทุกที
"ชายังมาเยี่ยมนี่ก็ถือว่าชารับผิดชอบสุด ๆ ละนะ บอกตรง ๆ ชารับไม่ได้กับเรื่องนี้จริง ๆ" น้านความเห็นแก่ตัวปรากฏออกมาเต็มทีเลย
"อะ อะไรนะ ชาบอกว่าไงนะ ชารับไม่ได้เรื่องอะไร" นุชตกใจกับทาสแท้ของชา
"ชา บอกว่าชารับไม่ได้ จริง ๆ ถ้าชาจะต้องแต่งงานกับอีฟ เข้าใจมั้ย" ขาดคำ ฝ่ามือของนุชก็สาดใส่หน้าชาเต็มแรง
"คนเห็นแก่ตัว เรื่องนี้ถ้า แกไม่ก่อขึ้นมายัยอีฟจะเป็นแบบนี้มั้ย แล้วยังมีหน้าว่ารับไม่ได้อีก" ยังไม่สะใจ อยากจะทำให้เจ็บยิ่งกว่าอีฟอีก นุชคิดพลางกำหมัดแน่น
"จะตบชาอีกกี่ที ชาก็ยังรู้สึกเหมือนเดิม ชานะรับไม่ได้หรอ ที่อีฟถูกข่มขืน ถ้าชาไม่รู้ว่าไปอย่าง แต่นี่ชาเห็นเต็มตาเลย จะให้ชาทำใจรับได้ยังไง เป็นเอดส์เปล่าก็ไม่รู้" ชาพูดพร้อมทำท่าขนลุก
"แกมันขี้ขลาดจริง ๆ ไอ้ผู้ชายเฮงซวย" นุชอยากจะด่าว่าชาให้มากกว่านี้จริง ๆให้สมกับความเจ็บปวดเสียใจของอีฟ เพื่อนรักแต่ก็รู้ว่าไม่มีประโยชน์อะไร นุชกำหมัดแน่น พรางคิดในใจว่า "นี่หรือคือคนที่ อีฟรัก นี่หรือ คือคนที่อีฟคิดฝากชีวิตไว้ด้วย ยามคนรักมีปัญญากลับทิ้งได้ลงคอ ช่างเป็นผู้ชายที่ขี้ขลาดจริง ๆ"
 
                    แล้วตั้งแต่วันนี้ชาก็หายไปจากชีวิตของอีฟ อีฟไม่เคยได้พบหน้าชาอีกเลย คนที่คอยอยู่เคียงข้างอีฟก็คือ นุช และครอบครัว นุชตัดสินใจลาออกจากงานเพื่อมาอยู่เฝ้าอีฟ เพราะว่ากลัวว่าอีฟอาจจะคิดสั้น นุชดูแลอีฟจนสภาพจิตใจของอีฟดีขึ้น อีฟจึงหันหน้าไปปฏิบัติธรรม เพื่อเป็นเครื่องยึดเหนี่ยวจิตใจ