รหัสคดี เมื่อผู้ชายมักมาก...และมักง่าย

เมื่อผู้ชายมักมาก.....ผู้หญิงจึงถูกหลอก
 
พิมพ์เดือน หรือ พิมพ์ หญิงสาวที่ไม่ได้มีอะไรด้อยกว่าผู้หญิงทั่วไปบนโลกใบนี้ เธอจัดได้ว่าเป็นหญิงสาวที่สวยคนหนึ่ง ผิวสีน้ำผึ้ง ดวงตากลมโต คิ้วเข้ม จมูกเป็นสัน รูปร่างสมส่วน กิริยาวาจาสุภาพเรียบร้อย และ เป็นแม่พิมพ์ของชาติ (อะไรจะเพอร์เฟคขนาดนี้ผู้เขียนคิด และติดจะอิจฉาความสมบูรณ์แบบของพี่พิมพ์ไม่ได้) แน่นอนว่าด้วยความเพอร์เฟคของเธอก็ต้องเป็นที่หมายปองของหนุ่ม ๆ มากหน้าหลายตา เป็นธรรมดา และในที่สุด พิมพ์ ก็ได้ตกร่องปล่องชิ้นกับ ประเวศน์ ชายหนุ่มที่ ฐานะ แย่กว่า พิมพ์ การศึกษาก็น้อยกว่า งานการเป็นหลักแหล่งไม่มี พอมีวิชาชีพติดตัวอยู่บ้างจากงานที่เคยผ่าน ๆ มา คือ เดินสายไฟ และ ซ่อมเครื่องคอมพิวเตอร์ จึงพอหาเลี้ยงชีพได้ ประเวศน์มีดีตรงที่ปากหวาน และหน้าตาคมคาย พิมพ์จึงได้หลงรักแบบหัวปลักหัวปรำ
 
แต่เดิมนั้นประเวศน์ไม่ได้พาพิมพ์เข้าบ้าน แต่งงานกับแบบเงียบ ๆ สินสอดจำนวนเล็ก ๆ จำนวนหนึ่ง ซึ่งพิมพ์ก็ไม่ได้ต้องการอะไรมากมาย แค่มีผู้ใหญ่ทั้ง 2 ฝ่ายรับรู้ และเนื่องจากประเวศน์ทำงานต่างจังหวัด จึงต้องเทียวไปเทียวมา ในระหว่างที่ประเวศน์ไม่อยู่ด้วยความสวยของพิมพ์ก็ยังมีชายหนุ่มมาแจกขนมจีบอยู่อย่างต่อเนื่องแต่ความความรักและซื่อสัตย์ต่อสามี ทำให้พิมพ์ไม่หวั่นไหวกับความเงียบเหงา
ผ่านไป 4 -5 เดือน วันหนึ่งประเวศน์กลับมาจากงาน พิมพ์ก็มีข่าวดีแจ้งให้ประเวศน์ทราบ
 
พิมพ์  :  พี่เวศน์ พิมพ์มีอะไรจะบอก (คิดว่าบอกไปแล้วเวศน์คงจะมีความสุขเหมือนตนเองแน่นอน)
เวศน์  :  อะไรหรอจ๊ะ 
พิมพ์   :  พิมพ์ท้อง 3 เดือนกว่าแล้ว 
เวศน์  :  ท้อง ! (ความรู้สึกต่างกันราวฟ้ากับดิน)
พิมพ์  :  จ๊ะ พี่ดีใจมั้ยจ๊ะ พิมพ์ดีใจมาก เลย พิมพ์อยากได้ลูกผู้หญิง..
 
พิมพ์ยังพูดไม่ทันจบประเวศน์ก็วิ่งพรวดพราดขึ้นไปบนห้องนอน
 
ประเวศน์  :  (บ่นอยู่คนเดียว) โ่ธ่ โว้ย จะมาท้องอะไรพร้อม ๆ กันวะ แล้วจะเอายังไงดีวะเนี่ย ทางนู้นก็ท้อง ทางนี้ก็ท้อง 
พิมพ์ :  พี่เวศน์เป็นอะไรไปจ๊ะ (ตามขึ้นมา)
ประเวศน์  :  พิมพ์เก็บของ เดี๋ยวพี่จะพาไปอยู่บ้าน
 
แหม สามีพาเข้าบ้าน เป็นใครจะไม่ดีใจ ตอนนั้นพิมพ์ก็เก็บข้าวของด้วยความดีใจ เมื่อพาพิมพ์มาถึงบ้านแล้ว ก็ฝากพิมพ์ไว้กับพ่อและน้องสาว แล้วก็รีบกลับไปต่างจังหวัดที่ทำงาน พิมพ์ก็ยังใช้ชีวิตปกติ แต่ในใจก็รู้สึกว่า คราวนี้ เวศน์ไป นานกว่าปกติ 2 เดือนกว่าแล้วยังไม่กลับ โทรไปก็ไม่ค่อยจะรับ ถึงรับก็รีบวาง แล้ววันหนึ่ง ประเวศน์ก็กลับมา พร้อมกับหญิงสาวอีกคนหนึ่ง ซึ่ง ท้อง เกือบ 4 เดือนแล้ว

พิมพ์  :  (เห็นเวศน์ดีใจวิ่งเข้าไปกอด) พี่เวศน์ กลับมาแล้วหรอจ๊ะ
เวศน์  :  จ๊ะ (แกะพิมพ์ออก) พี่...
สีดา   :  นี่น้องสาวพี่เวศน์หรอ (มองพิมพ์อย่างหมั่นไส้)
พิมพ์  :  (พึ่งสังเกตุเห็น) เออ เปล่าจ๊ะ ฉันเป็นเมียพี่เวศน์
สีดา   :  (ทันทีที่ได้ยิน ก็ลุกเป็นไฟ) อะไรนะ ! พี่เวศน์ไหนพี่บอกว่าจะพาฉันมาอยู่กับพ่อกับน้องสาวพี่ไง (หันไปกระชากประเวศน์มา)
เวศน์  :  จ๊ะ แต่พี่ ก็มี เมีย อยู่แล้ว ที่พามานี่ก็จะให้รู้จักกันและก็อยู่ด้วยกัน (ดูมันพูดสิ)
พิมพ์  :  อะไร กันเนี่ยพิมพ์งง ไปหมดแล้ว
สีดา   :   งง หรอ ฉันจะบอกให้นะ ฉันก็เมียพี่เวศน์เหมือนกัน แล้วตอนนี้ก็ อุ้มท้องลูกพี่เวศน์อยู่ด้วย
 
พิมพ์   :  (มองหน้าเวศน์ด้วยน้ำตา) ไม่จริงใช่มั้ย พี่เวศน์ไม่ทำแบบนี้กับพิมพ์
เวศน์   :  เอาน่า ยังไงเรื่องมันก็เกิดไปแล้ว พิมพ์ก็เมีย สีดาก็เมีย จะให้พีทำยังไงละ
 
คำพูดนี้ ทำให้พิมพ์เสียใจมากเธอรู้สึกเจ็บปวด หัวใจอย่างที่สุด ส่วนสีดา ถึงแม้เธอจะดูเป็นผู้หญิงแรง แต่เธอก็รู้สึกเจ็บปวดไม่แพ้พิมพ์ ผู้หญิงสองคน ต่างไม่รู้เลยว่า ถูกสามีเธอหลอก ทั้งสองพึ่งจะมารู้ก็ตอนนี้นาทีนี้เอง พิมพ์ไม่สามารถทำใจได้ เธอจึงยื่นคำขาด ให้ประเวศน์เลือก และในที่สุด ประเวศน์ก็เลือก.....
 
เวศน์  :  พิมพ์ พี่ขอโทษ เอาอย่างงี้ละกัน พิมพ์ก็ได้เข้าบ้านพี่ละ ถ้าอย่างงั้นพี่คงต้องกลับ ปราจีนไปกับสีดา
 
พิมพ์  : (ร้องไห้ฟูมฟายอยู่) ไม่นะพี่เวศน์พี่จะทำแบบนี้กับพิมพ์ไม่ได้ พิมพ์ไม่ได้ต้องการบ้าน แต่พิมพ์ต้องการพี่
 
เวศน์   :  แต่สีดากำลังท้อง ต้องการคนดูแล
พิมพ์  :  พิมพ์ก็ท้อง ท้องแก่กว่าแม่นี่อีก พี่จะทิ้งพิมพ์ไม่ได้นะ
สีดา  :  ตัดใจซะเถอะยะ ผู้ชายเค้าเลือก ฉัน
 
  พ่อและน้องสาวของประเวศน์ก็ยืนดูภาพอันน่าสลดหดหู่อันเกิดจากความมักมากและมักง่ายของลูกชายและพี่ชาย ในที่สุด เจี๊ยบน้องสาวประเวศน์ก็ทนดูไม่ไหว จึงเข้ามา พยุง พิมพ์ไว้
 
เจี๊ยบ  :  พี่พิมพ์ ๆ ลุกขึ้นเถอะ พี่อย่าทำอย่างงี้เลย เดี๋ยวจะกระทบกับเด็กในท้องนะ
 
พิมพ์  :  เจี๊ยบ ช่วยพี่หน่อย พูดกับพี่เวศน์ให้ที คุณพ่อ คุณพ่อค่ะ ช่วยพิมพ์ด้วย อย่าให้พี่เวศน์ไปนะ
 
เวศน์  :  ไม่ไหว พ่ิอ เจี๊ยบจับพิมพ์ไว้ อย่าให้ตามมาละ ไปสีดา
 
แล้วประเวศน์ก็ไปกับสีดา ทิ้งพิมพ์ซึ่งท้อง 5 เืดือนไว้กับพ่อและน้องสาว ตั้งแต่ เหตุการณ์ครั้งนั้นพิมพ์ก็ไม่เคยเหมือนเดิมอีกเลยพิมพ์จะชอบแต่งตัวเก่งมากขึ้น และค่อย คิดอยู่ตลอดเวลาว่าเธอยังไม่สวยพอ ทุกวันเธอจะ หาของมาบำรุงผิวพรรณ เธอเป็นคนสวยอยู่แล้วแต่เธอกลับคิดว่ายังไม่สวยพอ เวลาเห็นเสื้อผ้าสวย ๆ เธอจะต้องซื้อมาทันที เธอกลายเป็นคนขี้อิจฉา เธอจะอิจฉา เจี๊ยบน้องสามี ที่มีเสี้ยผ้าใหม่ อิจฉา เพื่อนร่วมงานที่สวยกว่า และิอิจฉา สีดา ที่ขโมยสามีของเธอไป
 
 

 -----คราวหน้ารหัสคดี เมื่อพ่อมักมาก...ลูกจึงเป็นเด็กมีปัญหา------ 
บทสรุป ของความเสียใจของลูกผู้หญิง อยู่ตรงไหนไม่รู้ รู้แต่ว่า ผู้ชายสามารถ ฆ่าผู้หญิงทั้งเป็นได้ เก่งมั้ยสามารถเปลี่ยนคนดี ๆ คนหนึ่งกลายเป็นอีกคนหนึ่งได้ ผู้ชายหลายคนพูดว่า ผู้หญิงโง่แค่นี้ ทำเป็นจะตาย แต่ให้รู้ไว้ว่า ผู้หญิงแต่ละคน มีความอ่อนไหว ความละเอียดอ่อน และความรู้สึกที่ต่างกัน