ต้อยติ่งซินโดรม
8.1
เขียนโดย jundee
วันที่ 12 สิงหาคม พ.ศ. 2553 เวลา 14.43 น.
13 ตอน
68 วิจารณ์
24.44K อ่าน
แก้ไขเมื่อ 23 กันยายน พ.ศ. 2556 15.54 น. โดย เจ้าของเรื่องสั้น
11) บอกแล้ว พุฟเฟต์
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ พักหลังๆน้องเรามีการรับงานพิเศษเพิ่มมากขึ้น คงด้วยความที่เงินน้อยงานน้อยค่ะ เลยต้องหาทางเพิ่มรายได้ให้ตัวเอง และแน่นอนว่าหากเป็นวันหยุดของต้อยๆจะไปด้วยทุกครั้ง ออกอาการชอบๆด้วยซ้ำ เพราะงานแบบนี้จะได้ไปเจออะไรใหม่ๆ และแปลกหู(เพลงที่เปิดไม่ใช่อย่างที่ต้อยฟังทุกวัน)แปลกตา(ผู้คน ,บรรยากาศ ,แล...สาวสวย...)
บางงานก็กลับเร็วบางงานก็กลับช้า และบางงานก็มีอาหารเลี้ยงด้วยเลย และมักเป็นอาหารที่อร่อย สวยงาม แปลกตา ฯลฯ หรือบางที น้องเราก็จะนัดเพื่อนออกไปทานอะไรกันข้างนอก ก็มักหนีบต้อยไปด้วยอีกเหมือนกัน เว้นเสียแต่... พิจจารณาแล้วว่า ไม่ไหว ไม่ควร ไม่คุ้มแล้วเท่านั้นถึงจะเขี่ยต้อยออกไว้อีกกองหนึ่ง เราเคยถามว่า พาไปด้วยทีไร ก็กลับมาบ่นมาเผามาเถียงกันทุกที แล้วจะพา ต้อยไปทำไม?? รู้มั้ยคะ น้องชายเราเขาตอบว่าไง ! ?? "มันตลกดี เอาไปให้เพื่อนเราเล่น!! "... เรื่องนี้ เชื่อสนิทค่ะ เพราะเพื่อนของน้องเรา จะคุ้นเคยกับต้อยมาก ขนาดยังไม่เคยเห็นหน้ากันมาก่อนก็ตาม มีหลายหน ที่เพื่อนน้องมาบ้าน แล้วทักว่า คนนี้ต้อยแน่ๆเลยชี้ที่ต้อยตรงเป๊ะ!.. แล้วคนไหนแม่ แล้วไหนพี่ล่ะ(วะ)โจ? หากมีการทักแบบนี้เมื่อไหร่ แม่จะยิ้มมมมม......ส่วนเราจะหุบ..บบบ.....แล้วนึกชมเพื่องน้องในใจว่า ... แหม ปากดีนะไอ้ปีศาจเด็ก..!! .ค่ะ คำว่า "มันตลกดี เอาไปให้เพื่อนเราเล่น"..ช่างสมเหตุสมผลที่ต้อยของเราควรจะ "เอาคืน" ใช่มั้ยคะ? แน่นอนว่า ต้อยของเราไม่ยอมให้ "พี่โจ" ทำการเล่นสนุกฝ่ายเดียวแน่ๆ แผนการมากมายที่มีอยู่ในหัว แต่ไม่มีโอกาสได้ใช้สักที เพราะเขารู้ทันกันหมดทุกครั้ง น้องเรามีเพื่อนสนิทมากๆอยู่คน ชื่อต้น สนิทมากแบบที่ไม่ต้องเก๊กใส่กันเลยล่ะค่ะ ไม่อายด้วยหากพาต้อยไปแล้วต้อย "แสดงการผาดโผนทาง...การทำขายหน้า...หรือเสียชื่อ...(ฮา) " แบบไม่เหมือนชาวบ้าน เผอลๆไอ้เจ้าต้นคนนี้ ยุส่งเข้าให้อีก ช่วยกันเล่นเยอะๆครับพี่จะได้ สนุกดี น้าน...มันว่ากันแบบนี้ ล่ะค่ะ.....
ช่วงที่น้องผู้เขียนรับงานเยอะมากก็คือช่วงเดือนธันวาคมถึงเดือนกุมภาพันธ์ค่ะ เป็นช่วงฤดูหนาว และโรแมนติค คนจะแต่งงานเดือนนี้เยอะ ทั้งงานถ่ายภาพก็มีเพิ่มด้วย ต้อยออกงานบ่อยขึ้น ก็เริ่มรู้งานช่วยแบ่งงานได้ดีตามลำดับ จากท่าทางแอ๊กกกก...ชั่น! ต่างๆ ของผู้คน ของโจ.. ผ่านตาต้อยหมด... เว้า..ง่ายๆว่ารู้กฎกติกามารยาทเกือบทุกเรื่อง แม้แต่ท่าสะพายกล้อง ต้อยยังทำได้ดีล่ะค่ะ เรื่องนี้ได้รับคำยืนยันจากน้องเราเอง "..เราเอากล้องฝากไว้กะมันนะ มัวถ่ายๆวีดีโออยู่ หันมาจะเอากล้องมาถ่ายภาพนิ่ง เห็นมาดมันแล้ว อยากเตะ! ..มันทำซะเหมือนเชียว ขนาดเรายังเกือบอิน!.. นึกว่ามันเป็นช่างภาพที่เขาจ้างมาอีกคน...ไอ้ติ่งเอ๊ย!!..." จบลงด้วยการที่"ไอ้ติ่ง" เกือบโดนเตะ แต่เป็นการเตะ ด้วยความรักนะคะ ที่บ้านเรารักๆแรงค่ะ (ฮา) และส่วนใหญ่หากได้งานมาหลังจากงานจบแล้ว โจเขาจะชวนผู้ช่วยงาน ทั้งหลายไปนั่งทานอะไรง่ายๆกันค่ะ ถือเป็นการให้รางวัลชีวิตไปในตัว
แล้ว วันที่ต้อยยิงปืนนัดเดียว ได้นกสองตัว ก็มาถึงจนได้ในวันที่อากาศเย็นๆเหมาะแก่การหาอะไรร้อนๆทานวันหนึ่ง หลังจากงานได้เสร็จสิ้นไปแล้ว ในความคิดของโจกับต้นเพื่อนรักเขา "เนื้อย่างเกาหลีดีกว่าว่ะ กำลังอินเทรน์ มีพุฟเฟต์ด้วย เอาไอ้ติ่งไป คุ้มแน่ๆ" ช่างสมกับเป็นเพื่อนรักกันจัง คิดตรงกันซะด้วย โดยหารู้ไม่ ว่า "ความซวย" มายืนยิ้มข้างๆตัวทั้งคู่แต่ไม่มีใครเฉลียวใจแม้แต่น้อย
โน่นค่ะ ไปทานแถวหลังสวนโน่น รู้สึกมีเพื่อนๆน้องเขาไปรออยู่ก่อนแล้ว2คน รวมโจ,ต้นกับติ่งอีกก็5คน งานนี้ ทุกคนอร่อยและอิ่มมาก(เน้นนะคะ มากๆ)แล้วหนึ่งรอบ แหม...ผู้ชายกระเพาะยักษ์จะตาย งับๆๆๆ เดี๋ยวหิวอีกล่ะ ยิ่งต้อย ยิ่งไม่ต้องห่วง บ้าพลังอยู่แล้ว อิ่มชุดแรกนั่งพักคุยกันไปรอให้ย่อย เดี๋ยวไปตักมากินอีก เป็นรอบที่สอง ต้นชอบเบคอนมากเป็นพิเศษ แต่ก็บอกต้อยว่าอย่าเผื่อนะ เพราะรู้นิสัยต้อยดีหมดทุกอย่างแล้ว "ต้อยๆชอบอะไรก็เอาแต่ที่ต้อยชอบแล้วกันนะ ไม่ต้องเผื่อ" คำบอกของต้นตอนที่เห็นต้อยทำท่าจะลุกไปตักอีกเป็นรอบที่สาม ต้อยฟังแล้ว เหมือน "พี่ต้นเกรงใจผมจัง" ไม่ได้ๆ เราเป็นเด็กกว่า เราต้องดูแลผู้ใหญ่ที่เราเคารพนับถือให้ดีๆ ที่ไม่กล้าวานเราตักมาเผื่อเพราะ "เกรงใจเราชัวร์ๆ" ต้อยคิดแบบนั้น รอบที่สามได้เริ่มขึ้น แต่ทุกคนแค่คีบกินที่เหลือติดๆจานค่ะ เพราะอิ่มกันหมดแล้ว กะว่าที่ทุกคนละเลียดเก็บของเหลือของแต่ละคน ก็พอดีที่ต้อยเติมเต็มครบ100%ให้กระเพาะของต้อยพอดี ด้วยเห็นแก่สายตาว่าต้อยเดินลิ่วๆไปที่โต๊ะวางของสดต่างๆ
ส่วนต้อยก็กำลัง"เมามัน"กับการ"คัดสรรของชอบ" ของพี่ๆ ก็มีความสุขเหมือนกันค่ะ แกล้งผมดีนักนะ... เนื้อสไลด์พี่โจชอบ เอาเลย1/2กิโล(กะๆเอาน่ะค่ะ)เบค่อนเหรอของพี่ต้นสักจานเปลละกัน..555 .. ลูกชิ้นสาหร่ายตรูชอบเอง 6ลูกหมดอยู่แล้วสบายๆ เอ๋...ผ้าขี้ริ้วขาวจั๊วะเอามาลวกจิ้มแจ่วหร่อยๆๆ3ขีด..ไข่ไก่5ใบ คนละใบลวกกินก่อนกลับบ้าน ไปก่อนดีกว่าของล้นมือ! เดี๋ยวมาเอาตับ กะ เซ่งจี๊ กะหอยนางรมต่อ555...
ของทุกอย่างถูกต้อยวางตรงหน้าของทุกคนพร้อมคำอธิบายเวลาทาน แล้วทำท่าจะเดินไปตักต่อ....โจกระโดดล๊อกคอ ... ต้นแย่งที่คีบออกจากมือ(มันถือมาด้วยเพราะขี้เกียจรอต่อจากคนอื่นค่ะ)
อิ อิ ทุกคนเบื่อเนื้อย่างเกาหลีกันนานพอสมควรค่ะ กับคราวนั้น หันไปทานฟู้ดครอสหรือ ฟู้ดเซ็นเตอร์เกือบเดือน...แต่ต้อยยิ้มค่ะ ยิ้มสะจายยยย...ผมแกล้งเองล่ะพี่ สนุกดี55 ..ต้อยว่างั้น.
บางงานก็กลับเร็วบางงานก็กลับช้า และบางงานก็มีอาหารเลี้ยงด้วยเลย และมักเป็นอาหารที่อร่อย สวยงาม แปลกตา ฯลฯ หรือบางที น้องเราก็จะนัดเพื่อนออกไปทานอะไรกันข้างนอก ก็มักหนีบต้อยไปด้วยอีกเหมือนกัน เว้นเสียแต่... พิจจารณาแล้วว่า ไม่ไหว ไม่ควร ไม่คุ้มแล้วเท่านั้นถึงจะเขี่ยต้อยออกไว้อีกกองหนึ่ง เราเคยถามว่า พาไปด้วยทีไร ก็กลับมาบ่นมาเผามาเถียงกันทุกที แล้วจะพา ต้อยไปทำไม?? รู้มั้ยคะ น้องชายเราเขาตอบว่าไง ! ?? "มันตลกดี เอาไปให้เพื่อนเราเล่น!! "... เรื่องนี้ เชื่อสนิทค่ะ เพราะเพื่อนของน้องเรา จะคุ้นเคยกับต้อยมาก ขนาดยังไม่เคยเห็นหน้ากันมาก่อนก็ตาม มีหลายหน ที่เพื่อนน้องมาบ้าน แล้วทักว่า คนนี้ต้อยแน่ๆเลยชี้ที่ต้อยตรงเป๊ะ!.. แล้วคนไหนแม่ แล้วไหนพี่ล่ะ(วะ)โจ? หากมีการทักแบบนี้เมื่อไหร่ แม่จะยิ้มมมมม......ส่วนเราจะหุบ..บบบ.....แล้วนึกชมเพื่องน้องในใจว่า ... แหม ปากดีนะไอ้ปีศาจเด็ก..!! .ค่ะ คำว่า "มันตลกดี เอาไปให้เพื่อนเราเล่น"..ช่างสมเหตุสมผลที่ต้อยของเราควรจะ "เอาคืน" ใช่มั้ยคะ? แน่นอนว่า ต้อยของเราไม่ยอมให้ "พี่โจ" ทำการเล่นสนุกฝ่ายเดียวแน่ๆ แผนการมากมายที่มีอยู่ในหัว แต่ไม่มีโอกาสได้ใช้สักที เพราะเขารู้ทันกันหมดทุกครั้ง น้องเรามีเพื่อนสนิทมากๆอยู่คน ชื่อต้น สนิทมากแบบที่ไม่ต้องเก๊กใส่กันเลยล่ะค่ะ ไม่อายด้วยหากพาต้อยไปแล้วต้อย "แสดงการผาดโผนทาง...การทำขายหน้า...หรือเสียชื่อ...(ฮา) " แบบไม่เหมือนชาวบ้าน เผอลๆไอ้เจ้าต้นคนนี้ ยุส่งเข้าให้อีก ช่วยกันเล่นเยอะๆครับพี่จะได้ สนุกดี น้าน...มันว่ากันแบบนี้ ล่ะค่ะ.....
ช่วงที่น้องผู้เขียนรับงานเยอะมากก็คือช่วงเดือนธันวาคมถึงเดือนกุมภาพันธ์ค่ะ เป็นช่วงฤดูหนาว และโรแมนติค คนจะแต่งงานเดือนนี้เยอะ ทั้งงานถ่ายภาพก็มีเพิ่มด้วย ต้อยออกงานบ่อยขึ้น ก็เริ่มรู้งานช่วยแบ่งงานได้ดีตามลำดับ จากท่าทางแอ๊กกกก...ชั่น! ต่างๆ ของผู้คน ของโจ.. ผ่านตาต้อยหมด... เว้า..ง่ายๆว่ารู้กฎกติกามารยาทเกือบทุกเรื่อง แม้แต่ท่าสะพายกล้อง ต้อยยังทำได้ดีล่ะค่ะ เรื่องนี้ได้รับคำยืนยันจากน้องเราเอง "..เราเอากล้องฝากไว้กะมันนะ มัวถ่ายๆวีดีโออยู่ หันมาจะเอากล้องมาถ่ายภาพนิ่ง เห็นมาดมันแล้ว อยากเตะ! ..มันทำซะเหมือนเชียว ขนาดเรายังเกือบอิน!.. นึกว่ามันเป็นช่างภาพที่เขาจ้างมาอีกคน...ไอ้ติ่งเอ๊ย!!..." จบลงด้วยการที่"ไอ้ติ่ง" เกือบโดนเตะ แต่เป็นการเตะ ด้วยความรักนะคะ ที่บ้านเรารักๆแรงค่ะ (ฮา) และส่วนใหญ่หากได้งานมาหลังจากงานจบแล้ว โจเขาจะชวนผู้ช่วยงาน ทั้งหลายไปนั่งทานอะไรง่ายๆกันค่ะ ถือเป็นการให้รางวัลชีวิตไปในตัว
แล้ว วันที่ต้อยยิงปืนนัดเดียว ได้นกสองตัว ก็มาถึงจนได้ในวันที่อากาศเย็นๆเหมาะแก่การหาอะไรร้อนๆทานวันหนึ่ง หลังจากงานได้เสร็จสิ้นไปแล้ว ในความคิดของโจกับต้นเพื่อนรักเขา "เนื้อย่างเกาหลีดีกว่าว่ะ กำลังอินเทรน์ มีพุฟเฟต์ด้วย เอาไอ้ติ่งไป คุ้มแน่ๆ" ช่างสมกับเป็นเพื่อนรักกันจัง คิดตรงกันซะด้วย โดยหารู้ไม่ ว่า "ความซวย" มายืนยิ้มข้างๆตัวทั้งคู่แต่ไม่มีใครเฉลียวใจแม้แต่น้อย
โน่นค่ะ ไปทานแถวหลังสวนโน่น รู้สึกมีเพื่อนๆน้องเขาไปรออยู่ก่อนแล้ว2คน รวมโจ,ต้นกับติ่งอีกก็5คน งานนี้ ทุกคนอร่อยและอิ่มมาก(เน้นนะคะ มากๆ)แล้วหนึ่งรอบ แหม...ผู้ชายกระเพาะยักษ์จะตาย งับๆๆๆ เดี๋ยวหิวอีกล่ะ ยิ่งต้อย ยิ่งไม่ต้องห่วง บ้าพลังอยู่แล้ว อิ่มชุดแรกนั่งพักคุยกันไปรอให้ย่อย เดี๋ยวไปตักมากินอีก เป็นรอบที่สอง ต้นชอบเบคอนมากเป็นพิเศษ แต่ก็บอกต้อยว่าอย่าเผื่อนะ เพราะรู้นิสัยต้อยดีหมดทุกอย่างแล้ว "ต้อยๆชอบอะไรก็เอาแต่ที่ต้อยชอบแล้วกันนะ ไม่ต้องเผื่อ" คำบอกของต้นตอนที่เห็นต้อยทำท่าจะลุกไปตักอีกเป็นรอบที่สาม ต้อยฟังแล้ว เหมือน "พี่ต้นเกรงใจผมจัง" ไม่ได้ๆ เราเป็นเด็กกว่า เราต้องดูแลผู้ใหญ่ที่เราเคารพนับถือให้ดีๆ ที่ไม่กล้าวานเราตักมาเผื่อเพราะ "เกรงใจเราชัวร์ๆ" ต้อยคิดแบบนั้น รอบที่สามได้เริ่มขึ้น แต่ทุกคนแค่คีบกินที่เหลือติดๆจานค่ะ เพราะอิ่มกันหมดแล้ว กะว่าที่ทุกคนละเลียดเก็บของเหลือของแต่ละคน ก็พอดีที่ต้อยเติมเต็มครบ100%ให้กระเพาะของต้อยพอดี ด้วยเห็นแก่สายตาว่าต้อยเดินลิ่วๆไปที่โต๊ะวางของสดต่างๆ
ส่วนต้อยก็กำลัง"เมามัน"กับการ"คัดสรรของชอบ" ของพี่ๆ ก็มีความสุขเหมือนกันค่ะ แกล้งผมดีนักนะ... เนื้อสไลด์พี่โจชอบ เอาเลย1/2กิโล(กะๆเอาน่ะค่ะ)เบค่อนเหรอของพี่ต้นสักจานเปลละกัน..555 .. ลูกชิ้นสาหร่ายตรูชอบเอง 6ลูกหมดอยู่แล้วสบายๆ เอ๋...ผ้าขี้ริ้วขาวจั๊วะเอามาลวกจิ้มแจ่วหร่อยๆๆ3ขีด..ไข่ไก่5ใบ คนละใบลวกกินก่อนกลับบ้าน ไปก่อนดีกว่าของล้นมือ! เดี๋ยวมาเอาตับ กะ เซ่งจี๊ กะหอยนางรมต่อ555...
ของทุกอย่างถูกต้อยวางตรงหน้าของทุกคนพร้อมคำอธิบายเวลาทาน แล้วทำท่าจะเดินไปตักต่อ....โจกระโดดล๊อกคอ ... ต้นแย่งที่คีบออกจากมือ(มันถือมาด้วยเพราะขี้เกียจรอต่อจากคนอื่นค่ะ)
อิ อิ ทุกคนเบื่อเนื้อย่างเกาหลีกันนานพอสมควรค่ะ กับคราวนั้น หันไปทานฟู้ดครอสหรือ ฟู้ดเซ็นเตอร์เกือบเดือน...แต่ต้อยยิ้มค่ะ ยิ้มสะจายยยย...ผมแกล้งเองล่ะพี่ สนุกดี55 ..ต้อยว่างั้น.
คำยืนยันของเจ้าของเรื่องสั้น
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
8.1 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
8 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
8.2 /10
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ