มันออกมาหลอน

            ณ โรงแรมแห่งหนึ่ง ซึ่งทางเข้าโรงแรมเต็มไปด้วยต้นไม้ใหญ่ปกคลุมทั่วโรงแรม ถ้าไม่สังเกตจะไม่เห็นตัวโรงแรมเลย บรรยากาศเวลานี้ดึกแล้วช่างดูเงียบสงัด เหมือนไม่มีสิ่งใดเคลื่อนไหวเลย ได้ยินเพียงเสียงเดินของบ๊อยที่เดินนำ 2 ชายหนุ่มมายังห้องเลขที่ 1313 ชายหนุ่มทั้งสองได้แต่เดินตามมาอย่างเงียบ ๆ ไม่มีใครพูดอะไร แต่ก็รับรู้ถึงความรู้สึกเย็นวาบไปทั่วแผ่นหลังทั้ง ๆ ที่ไม่มีลมพัด รู้สึกเหมือนมีใครจ้องมองอยู่ และแล้วก็มาถึงห้องเลขที่ 1313 แต่สิ่งที่ชายหนุ่มทั้ง 2 คนไม่ได้สังเกตเห็นก็คือ   ที่ด้านบนหน้าประตูห้องมียันต์ติดอยู่ 

ชัย     :    พี่วิทย์  พี่วิทย์  ทำไมบ๊อยโรงแรมนี้ดูแปลก ๆ ยังไงก็ไม่รุ้

วิทย์    :   แปลกยังไงหล่ะ

ชัย     :    ก็ดูลุกลี้ลุกลนยังไงก็ไม่รุ้  ดูซิ! พอเอากระเป๋ามาส่งให้ปุ๊บก็รีบวิ่งแจ้นออกไปปั๊บเลย

              เอหรือว่าห้องนี้จะมีอะไร  

วิทย์   :   ไม่หรอกมั้ง อย่าไปสนใจเลย  บ๊อยเค้าคงรีบกลับไปทำงานต่อนั่นแหล่ะ

ชัย     :   แต่ผมว่า...นะ   ห้องนี้มันก็ดูแปลก ๆ นะพี่

วิทย์   :   ก็ไม่เห็นจะมีอะไรแปลกเลย  ก็เหมือนห้องพักทั่ว ๆ ไปแหล่ะ

ชัย     :   แต่ผมว่า......

วิทย์   :   อะไรของแกอีกวะ  ไปๆ รีบไปอาบน้ำได้แล้ว จะได้เข้านอนซักที

             พรุ่งนี้ต้องรีบกลับกรุงเทพแต่เช้าด้วย

ชัย     :    คับคับพี่

                   ในระหว่างที่ชัยเข้าไปอาบน้ำในห้องน้ำ  วิทย์ก็มองสำรวจห้องพักไปรอบ ๆ  แล้วก็พลันไปสะดุดตาเข้ากับหนังสือสวดมนต์ที่วางอยู่บนโต๊ะคู่กับโทรศัพท์ภายในของโรงแรม ได้แต่นึกอยู่ในใจ “เอ..ปกติเค้าก็มีแต่หนังสืออ่านเล่น หนังสือสารคดี หนังสือสวดมนต์ก็พอมีบ้าง แต่ทำไมที่นี่ ถึงมีแต่หนังสือสวดมนต์ล้วน ๆ แล้วไม่ใช่เล่มสองเล่ม ดูๆ แล้วน่าจะตกสัก 10 เล่มเห็นจะได้”  ขณะที่กำลังคิดอยู่นั้น เหมือนมีเงาดำของผู้หญิงวิ่งผ่านหน้าไปแว็บ ๆ  วิทย์รีบขยี้ตาดูแล้วก็...........