มันออกมาหลอน

วิทย์รีบขยี้ตาดูแล้วก็...........ก็ไม่เห็นว่ามีสิ่งอะไรที่ผิดปกติ “เฮ่อ..  สงสัยเราจะคิดมากไป”

                ขณะที่ชัยกำลังนอนหลับสนิท พลันก็ต้องสะดุ้งตื่นขึ้นมา เมื่อได้ยินเสียงแว่ว ๆ ของผู้หญิง ร้องว่า “ช่วยด้วย ช่วยด้วย เหงาเหลือเกิน” เสียงนั้นค่อย ๆ ดังขึ้นเรื่อย ๆ

ชัย      :     พี่วิทย์ พี่วิทย์  พี่ได้ยินเสียงอะไรมั้ย

วิทย์     :     อะไรของแกวะไอ้ชัย คนจะหลับจะนอน  สง...เสียงอะไร ไม่เห็นจะได้ยินเลย

                  นอน นอน   ห้ามเรียกอีกนะ  จะนอน...

ชัย      :      พี่วิทย์ก็....  ก็คนมันกลัวนี่นา

                  พูดจบก็รีบเอาผ้าห่มมาคลุมโปง นอนหลับตาปี๋ ระหว่างที่กำลังเคลิ้มใกล้จะหลับเต็มที ชัยรู้สึกเหมือนมีใครซักคนขึ้นมานั่งทับตัวชัยอยู่ ชัยลืมตาขึ้นมองทันทีพลันก็ต้องตกตะลึง เป็นผู้หญิงสาวผมยาวมาก สวมชุดขาวซึ่งเปื้อนไปด้วยเลือดทั้งตัวมานั่งทับตัวชัยอยู่พร้อมกับจ้องมองชัย สันชาตญาณทำให้ชัยรับรู้ได้ทันทีว่าผู้หญิงคนนี้ต้อง “ไม่ใช่คนแน่” ทันใดนั้นผีสาวก็โน้มตัวลงมา หน้าของผีสาวแทบจะชนกับหน้าชัยอยู่แล้ว ชัยพยายามจะขยับตัวแต่ก็ขยับเขยื้อนตัวไม่ได้ ได้แต่กรอกตาไปมาครุ่นคิดว่าจะทำไงดี พยายามจะร้องเรียกให้พี่วิทย์ช่วยแต่เรียกเท่าไหร่พี่วิทย์ก็ไม่มีทีท่าว่าจะตื่น

ชัย      :     อย่าทำอะไรผมเลย  ผมกลัวแล้ว ผมกลัวแล้ว

ผีสาว   :      ไม่ต้องกลัว  ฉันไม่ทำอะไรหรอก  แค่อยากจะมาชวนไปอยู่ด้วยกัน  เหงาเหลือเกิน ฉันอยู่ที่นี่มานานแล้ว  มาอยู่กับฉันนะ.......

ชัย      :     ไม่ ไม่ ผมยังไม่อยากตาย  ผมยังไปไหนไม่ได้ ผมยังมีพ่อมีแม่ที่ต้องมาดูแลอีก  ปล่อยผมไปเถอะนะ

ผีสาว   :      ไม่  แกต้องมาอยู่กับฉัน ได้ยินมั้ย มาอยู่กับฉันเถอะ

                  พูดจบผีสาวก็เอื้อมมือมาบีบคอชัยอย่างแรง ชัยพยายามดิ้นสุดแรง แต่พระเจ้าช่วย ทำไมแขนขาไม่มีแรงเลย.......จะทำไงดี