ผีกะที่หมู่บ้านแห่งหนึ่งทางภาคเหนือ
เขียนโดย 
ทอแสงตะวัน
วันที่ 31 กรกฎาคม พ.ศ. 2568 เวลา 14.17 น.
แก้ไขเมื่อ 31 กรกฎาคม พ.ศ. 2568 15.31 น. โดย เจ้าของเรื่องเล่า
6) ศึกกลางเมือง — พลังวิญญาณปะทะพลังไส้
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ> "บ่มีคำว่าดีหรือชั่วในโลกวิญญาณ
มีแค่…ผู้ยืนอยู่ฝั่งไหนตอนจิตมันหลุด"
— ครูบาอินทร์ (คำสุดท้ายในสมุด)
---
❖ สถานที่: เชียงใหม่ — ย่านเวียงเก่า
กลางยามค่ำคืน ย่านเวียงเก่ากลับเต็มไปด้วยหมอกดำ
เสียงกรีดร้องปะปนกับเสียงกลองเมืองโบราณที่ดังก้องออกจากวัดร้าง
ไฟตามเสาไฟฟ้าระเบิดทีละดวง… เงาเลื้อยคลานตามผนัง
ผู้คนเริ่มหนีตายจากเหตุการณ์ "ผีเล่นงานคนบาป" ที่กลายเป็นไวรัลใน TikTok
แต่สิ่งที่ประชาชนไม่รู้คือ — ผีกะที่ล่าอยู่ตอนนี้ เริ่มไร้การควบคุม
เพราะ "กาย" เอง เริ่มสับสนว่าตัวเองคือใคร...
---
❖ ศัตรูผู้มาใหม่: “แม่หญิงจันทร์หอม”
หญิงสาวชุดขาว ผมยาวถักเปียสวมสร้อยลูกปัดแร่ภูติ
มือขวาถือ พานขันครูวิญญาณ มือซ้ายถือ ตะกรุดเงินจารอักขระ “ตัดเงา”
เธอเดินเข้าไปกลางลานสามกษัตริย์ พลางพูดเสียงเบา:
> “ออกมาเต๊อะ...ผีกะผู้เผาศาลเมือง ข้าบ่ได้มาเพื่อฆ่า แต่จะทวงสติของเจ้า”
---
❖ การปะทะเริ่มต้น
กาย ปรากฏตัวเหนือยอดเจดีย์ — ดวงตาแดงฉาน ร่างผอมสูง
รอบตัวมี “ไส้สีดำ” เคลื่อนที่ได้เหมือนหนวดปีศาจ
เขาแสยะยิ้ม:
> “เจ้าอยากเป็นนางฟ้าในเมืองนรก...ก็ดี ข้าจะให้เจ้าเห็น ‘ความยุติธรรมของกะ’”
เขาตวัดมือ — ไส้ดำเส้นยักษ์พุ่งเข้าหาเธอ
---
❖ พลังปะทะพลัง
จันทร์หอม ยกตะกรุดเงิน ฟาดกลางอากาศ เกิดแสงสีขาวแทงไส้จนขาดเสียงดัง “เปรี๊ยะ!”
เธอสวดภาวนา “โอมสะระสะติ ตะยะวิญญา...” เกิดวงแหวนแสงล้อมรอบลาน
แต่ กาย ยิ้มเย็น พร้อมเรียกเงาผีทั้ง 13 ที่เขาฆ่ามาก่อน พุ่งเข้าโจมตีจากทุกทิศ
---
❖ จุดพีค: "ใจที่ยังเป็นมนุษย์"
ในขณะที่จันทร์หอมถูกเงาบีบรัด เธอกระซิบบางอย่างออกมา...
> “ฝ้าย...อีฝ้ายอยู่กับเจ้าในกล่องบ่?”
“วิญญาณเธอบ่ได้ถูกขังหรอก...แต่ยังรอคำตอบ”
เงาของกายชะงัก...
ทันใดนั้น กระจกบานเล็กที่เธอวางไว้ที่ฐานเจดีย์ สะท้อนภาพ “อีฝ้าย”
ที่ยืนยิ้ม... น้ำตาไหล พร้อมพูดว่า:
> “กาย...หากใจเจ้ายังเป็นของข้า ก็ปล่อยเขาไปเต๊อะ”
---
❖ จุดหักมุมของศึก
กายหยุดชั่วขณะ ไส้ดำทั้งหมดนิ่ง
เสียงเงาในหัวเขาเงียบลง... แต่แล้ว!
เสียงปืนดังขึ้น
“ปัง!” — ทหารลับของหน่วยล่าผี ยิงกระสุนศักดิ์สิทธิ์ใส่กลางหน้าอกกาย
เลือดสีดำไหลออก... แต่ไม่มีใครรู้ว่า...
กายยิ้ม…เพราะเขาตั้งใจให้จบตรงนี้
เขาหันไปมองจันทร์หอม กระซิบเบา ๆ:
> “ฝาก...บอกฝ้าย ว่าใจข้ายยังอยู่กับเธอเน้อ”
แล้วร่างเขาก็หายไปกับหมอก เงาแตกกระจายราวกับสายฝนที่หยุดกลางอากาศ
---
❖ บทสรุปชั่วคราว
เมืองสงบลง...แต่มีข่าวลือว่า คนบาปยังคงตายอย่างลึกลับ
กล่องไม้ตะเคียนหายไปจากวัดร้าง
และในเงาสะท้อนของแม่น้ำปิง บางคนยังเห็น “ชายผอม ผมยาว ตาแดง” ยืนอยู่ข้างหญิงสาวชุดซิ่นเมือง...
> เพราะ “ผีกะ” ไม่ได้ตาย... มันแค่หลอมรวมกับใจคนที่เจ็บ
---
คำยืนยันของเจ้าของเรื่องเล่า
✓ เรื่องนี้นำมาจากแหล่งอื่นและได้รับการอนุญาตจากเจ้าของแล้ว
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ
