รักเพื่อนพี่ชาย

 “ฮัลโหลเฮีย”พะพายรับโทรศัพท์พี่ชาย

 “ลงเครื่องแล้วใช่ไหม”

 “ใช่ค่ะ เฮียถึงไหนแล้ว”เธอพึ่งจะลงเครื่องได้ไม่นาน พึ่งเดินทางกลับมาจากอเมริกา

 “เฮียจะโทรมาบอกว่าเฮียไปรับพายไม่ได้แล้วนะ แต่เฮียให้เพื่อนที่ชื่อพระรามไปรับพายแทนแล้ว ตอนนี้มันน่าจะใกล้ถึงสนามบินแล้วแหละ”พอได้ยินแบบนั้นเธอก็ทำหน้าเซ็งหน่อยๆอยู่แหละ แต่ก็ไม่ได้อะไรมากเท่าไหร่เพราะเป็นคนเข้าใจอะไรง่ายๆเฮียเขาคงจะติดธุระจริงๆไม่งั้นเขามารับฉันแล้วพี่ชายเขารักฉันจะตายเธอคิดในใจ

 “เฮียมีเพื่อนที่ชื่อพระรามด้วยเหรอ? พายไม่เห็นเคยรู้จักเลย”พะพายถามคำถามที่อยากรู้มากกว่า ไม่รู้ทำไมพอได้ยินชื่อนี้แล้วมันรู้สึกยังไงก็ไม่รู้ รู้สึกสนใจแปลกๆ

 “เออเดี๋ยวก็รู้จักกันเองนั่นแหละ”พี่ชายเธอตอบกลับมาแบบนั้น

 “แล้วทำมะ..”เธอกำลังจะถามว่าทำไมเขาไม่มารับเธอ แต่พี่ชายเธอก็พูดแทรกขึ้นมาก่อน

 “นั้นแค่นี้ก่อนนะเฮียกำลังยุ่งอยู่ ถ้าถึงแล้วเดี๋ยวมันจะโทรหาเอง”ตูด ตูด ตูด แล้วพี่ชายเธอก็วางสายไปเลย

 “อะไรของเฮียกายเขาเนี่ยฉันยังพูดไม่ทันจบเลย”เธอทำอะไรไม่ได้นอกจากบ่นตามหลังพี่ชายเธอไป และก็รอให้เพื่อนพี่ชายคนนั้นที่ชื่อพี่พระรามโทรมา (เป็นยังไงละได้ยินชื่อครั้งเดียวก็จำได้เลย คริ คริ)

และระหว่างที่รอคนมารับฉันจะบอกให้ว่าทำไมฉันถึงได้ไปต่างประเทศ เพราะเมื่อ2ปีที่แล้วที่โรงเรียนของฉันเขามีเรียนแลกเปลี่ยน ฉันสนใจจึงลองยื่นใบสมัคดูแล้วดันติดเฉยเลย ฉันเลยไปขอคุณป๊ากับคุณม๊าพวกท่านทั้งสองก็อนุญาตไฟเขียวทันทีเพราะท่านอยากให้ฉันได้ไปหาประสบการณ์อยู่แล้ว จะได้มาต่อยอดธุระกิจที่บ้านได้ หลักๆก็ตามใจฉันด้วยนั่นแหละ ตอนนั้นฉันเรียนอยู่ ม.4เป็นโรงเรียนเอกชนชื่อดังแห่งหนึ่งที่ค่าเทอมแพงมาก (ก ไก่ล้านตัว) เฮียกายก็เข้ามหาวิทยาลัยปีที่1ตอนนั้นเฮียออกไปอยู่คอนโดแล้ว 

เอาแค่นี้ก่อนแล้วกัน เพราะตอนนี้ฉันแลกเปลี่ยนเสร็จเป็นที่เรียบร้อยแล้วจึงกลับมาต่อ มหาวิทยาลัยที่ไทย ส่วนวันนี้ทำไมป๊ากับม๊าถึงไม่ได้มารับฉันนั้นเหรอ ทุกคนอาจจะสงสัย ก็เพราะท่านทั้งสองแอบไปเที่ยวสวีทกันสองคนในวันครบรอบแต่งงานนะสิ ครบรอบกี่ปีอันนี้ฉันก็จำไม่ได้แล้วเพราะฉันกับเฮียยังไม่เกิดเลยตอนนั้น

 ครืน ครืน อ่ะใครโทรมาเบอร์แปลกๆสงสัยเพื่อนเฮียแน่เลยโทรมาเวลานี้

 “สวัสดีค่ะ” ฉันก็กรอกเสียงไปอย่างที่คิดว่าเพราะที่สุด

“ออกมารอหน้าประตู8”แต่เสียงฝั่งนั้นดูไม่ค่อยสบอารมณ์เท่าไหร่นัก

 “พี่พระรามมาถึงแล้วเหรอคะ”ฉันรู้ในทันทีว่าเขาคือเพื่อนของพี่ชาย

 “อือ เร็วๆเขาไม่ให้จอดรถนาน”อ๋อที่น้ำเสียงดูไม่สบอารมณ์คงจะกังวลเรื่องที่จอดรถสินะ แต่เสียงเขาก็หล่อดีนะอยากเห็นหน้าแล้วดิเมื่อคิดได้แบบนั้นฉันก็รีบตื่นตัวทันที

 “ได้ค่ะๆ”แล้วฉันก็ต้องรีบเข็นกระเป๋าสัมภาระของตัวเองที่ใบใหญ่มากๆทั้ง3ใบอย่างทุลักทุเล ไอ้เราก็นึกว่าจะลงมารับมาช่วยถือกระเป๋าสักหน่อย ไม่มีถามสักคำ ว่าของเยอะไหมให้ไปช่วยไหม ผู้ชายอะไรไม่มีความเป็นสุภาพบุรุษเลย ถ้าเจอหน้าแล้วไม่หล่อถูกใจนะฉันจะด่าให้เลยจะฟ้องพี่ชายด้วย พะพายทั้งวิ่งทั้งเข็นกระเป๋าไปและบ่นเขาไปด้วย

 “แล้วรถเขาคันไหนละเนี่ย”พอออกมาถึงหน้าประตู8เธอก็มองหารถเขาในทันทีแต่เธอไม่รู้อะไรเลยไงไม่มีใครบอกอะไรเธอเลยว่ารถสีอะไรเขาหน้าตาเป็นยังไงหรือแม้แต่ใส่เสื้อสีอะไร 

“นั้นโทรกลับไปถามเขาดีกว่า”

 “จะยืนบื้ออยู่อีกนานไหม”เธอกำลังจะกดโทรศัพท์โทรหาเบอร์ที่พึ่งจะโทรมาหาเธอเมื่อกี้ แต่แล้วก็มีเสียงผู้ชายมาตะโกนใกล้ๆเธอ เธอจึงรีบหันไปมอง แล้วก็ต้องตกตะลึงในความหล่อของเขาคนอะไรหล่อทุกมุมจริงๆปากเอยจมูกเอยสายตาคมเข้มทรงผมที่เข้ากับใบหน้าขาวๆไหนจะหุ่นที่อย่างกับนายแบบตายๆพะพายไม่เคยเจอใครที่หล่อแล้วถูกใจขนาดนี้มาก่อนเลยนี้สินะที่เขาเรียกว่าลูกรักพระเจ้า

 “จะมองอีกนานไหม?”เขาถามฉันแล้วจ้องหน้าฉันนี้ฉันมองเขาแบบแสดงออกชัดเจนขนาดนั้นเลยเหรอว่ากำลังมองเขาอยู่

 “อ่ะขอโทษค่ะพอดีมองคนหล่อ”อุ้ยหลุดปาก เธอก็เอามือมาปิดปากตัวเองไว้ทันที

 “เร็วๆรีบขนของขึ้นรถ”แล้วคนหล่อเขาก็มาดึงกระเป๋าจากมือของฉันไป 

“อ๊ะเดี๋ยวๆคุณจะทำอะไรถึงคุณจะหล่อโดนใจฉันแค่ไหนแต่ฉันก็ไม่ไปกับใครง่ายๆนะ”เธอรีบดึงกระเป๋าเธอกลับมาทันที

 “เธอชื่ออะไร”เขาไม่ได้มีท่าทีตกใจอะไรแต่มองหน้าฉันแล้วถามนิ่งๆ

 “นี้คุณคงไม่ได้จะจีบฉันหรอกนะ”ใช่ไหมละเจอกันยังไม่ถึงห้านาทีก็ถามชื่อกันแล้ว

 “ชื่อพะพายไหม”ฉันไม่ตอบ เขาเลยถามฉันต่อ

 “ใช่ฉันชื่อพะพาย อ่ะคุณรู้ได้ยังไง”ฉันเผลอไปตอบเขาและก็สงสัยในเวลาเดียวกันว่ารู้ได้ไง

 “…”เขาเงียบไม่ตอบเหมือนกำลังให้ฉันคิดหาคำตอบเองอยู่และคนฉลาดอย่างฉันก็คิดได้ในทันที

 “หรือว่า พี่ชื่อพี่พระรามใช่ไหมคะ”

 “ถ้ารู้แล้วก็รีบๆ”

 “ค่ะๆจะรีบเดี๋ยวนี้เลย”ทำไมตอนนี้ฉันยิ้มไม่หุบละเนี่ยที่รู้ว่าคนหล่อคนนี้คือพี่พระรามเพื่อนพี่ชายฉัน

 “ขอบคุณพี่พระรามมากนะคะที่อุตส่าห์มารับพาย”เมื่อขึ้นมานั่งบนรถแล้ว ฉันก็ชวนเขาคุยทันทีเพราะพี่เขาเหมือนจะคุยไม่ค่อยเก่งดูนิ่งๆนะ

 “…”แต่เขาก็เงียบไม่ตอบรับอะไรฉัน ไม่เป็นไรอาจจะไม่ได้ยินนั้นขยับไปใกล้ๆอีกหน่อย

 “พี่พระรามทานข้าวหรือยังคะ ถ้ายัง”ฉันยื่นหน้าไปใกล้ๆเขา

 “กินแล้ว”แม้ทีแบบนี้รีบตอบทันทีเลยนะ กลัวฉันชวนไปทานข้าวไง

 “ที่กรุงเทพยังรถติดเหมือนเดิมเลยนะคะ พี่พระรามว่าไหมคะ”ฉันขยับมานั่งดีๆแล้วแต่ก็ยังชวนเขาคุยอยู่

 “อือ”ตอบสั้นแต่ให้อภัยในความหล่อแล้วกัน

 “แล้วพี่พระรามรู้จักกับเฮียกายตอนไหนเหรอคะ ใช่ตอนเรียนมหาวิทยาลัยหรือเปล่าเพราะพายไม่เคยรู้จักพี่เลย”

 “ตอนปีหนึ่ง”เขาก็เริ่มตอบฉันบ้างไม่ตอบบ้างเหมือนเลือกที่จะตอบแค่บางอย่างสินะ

 “อ๋อแบบนี้นี่เอง แล้วพี่พระรามมีแฟนหรือยังคะ”อุ้ยหลุดเสียงในหัวพะพาย

 “ถามทำไม”เขาหันมามองหน้าฉันแวบหนึ่งเหมือนประมาณว่ามึงจะอยากรู้ไปทำไม

 “หรือคนคุยอะไรแบบนี้มีไหมคะ”ฉันไม่ตอบคำถามเขาแล้วเลือกที่จะถามต่อทันทีเลย

 “เป็นเด็กเป็นเล็กจะอยากรู้ไปทำไม” เขาไม่ตอบแต่เลือกที่จะว่าฉันแทน

“พายไม่เด็กแล้วนะจะเข้ามหาวิทยาลัยแล้ว”ฉันก็เถียงเขาในทันที แต่เขาไม่สนใจเปลี่ยนเรื่องคุยไปเลยคร้าพ่อคุ๊ณ

 “จะให้ไปส่งที่ไหน” 

“ไปคอนโดเฮียกายค่ะ”

 “แต่มันไม่ได้บอกแบบนั้นนะ”

 “ที่บ้านไม่มีคนอยู่พายไม่อยากอยู่บ้านคนเดียวพายเหงา หรือพี่พระรามจะให้พายไปอยู่กับพี่พระรามก่อนก็ได้นะคะพายไม่ติด”

 “แต่ฉันติด”รีบเซียวนะ

 “ทำไมใจร้ายกับคนสวยแบบนี้หล่ะคะ” ฉันหันไปทำตาปริบๆใส่ พี่เขาก็มองแบบเออเรื่องของมึงเถอะ

“แล้วเฮียกายเขาติดธุระอะไรทำไมถึงมารับพายไม่ได้พี่รามรู้ไหมคะ? เออพายขอเรียกพี่พระรามว่าพี่รามเฉยๆได้ไหมคะเราจะได้ดูสนิทกัน”ตีเนียนเลยฉัน

 “เธอก็เรียกไปแล้วนิ”เขาหันมาบอกกับฉัน

 “งั้นพายเรียกที่รักได้ไหมคะ”นั้นลองคำนี้ดูจะได้ไหมอิอิ

 “ไอ้กายมันรู้ไหมว่าน้องมันเป็นคนยังไง”เขาบ่นพึมพำอยู่คนเดียวไม่ได้หันหน้ามาหาฉัน แต่ก็ได้ยินแหละเพราะนั่งกันแค่นี้ แต่ฉันหาได้แคร์ไม่

 “พอเจอหน้าเฮียกายพายจะบอกเฮียกายว่าพายชอบพี่พายจะจีบพี่พระราม สรุปพี่ยังไม่มีแฟนจริงๆใช่ไหม”

 “มีไม่มีฉันก็ไม่ชอบเด็กอย่างเธอหรอก อย่าแม้แต่จะคิด”

 “พายก็บอกไปแล้วไงว่าไม่เด็กแล้ว พี่รามหันมาดูพายสิมีตรงไหนที่เด็ก”

พรืบ จังหวะรถติดไฟแดงพอดี พะพายก็ขยับไปจับแก้มของพระรามทั้งสองข้างให้หันมามองตัวเธอเต็มๆว่าเธอไม่เด็กแล้วจริงๆนะ

 “อือใหญ่”พระรามมองพะพายตั้งแต่หัวจรดเท้าแล้วสายตาก็มาหยุดที่หน้าอกใหญ่ๆของเธอ แล้วก็เผลอหลุดปากออกมาก พอพะพายได้ยินแบบนั้นหัวใจดวงน้อยๆของเธอก็เต้นแรงไม่เป็นจังหวะทันที เธอรีบเอามือออกจากใบหน้าหล่อเหลาของเขาทันทีแล้วกลับมานั่งที่ของตัวเองอย่างดีและก็นั่งอยู่แบบนั้นนิ่งๆจนถึงคอนโดพี่ชายเธอ

*******************************************************************************

จะคอยดูคนที่บอกว่าไม่ชอบเด็ก แค่นี้ก็ยังกลับคำว่าน้องใหญ่แล้วเลย คริ คริ