เงาสังหารแห่งรัตติการ

"ปลุกพลังของเจ้า... แล้วเจ้าจะได้เห็นความจริง"
 
วาดอนมองเอกสารในมือ ดวงตาของเขาสะท้อนแสงสีแดงวาววับ
 
"ข้าจะไม่บอกความจริงกับนางตอนนี้..."
 
"แต่ข้าจะปลุกพลังของนางให้ตื่นขึ้น แล้วใช้มันโค่นล้มราชาวิชเท"
 
"เมื่อนั้น... นางจะได้เห็นด้วยตาของตัวเองว่าใครคือปีศาจที่แท้จริง"
 
"แผนการของวาดอน"
 
วาดอนใช้เวลาหลายวันสังเกตพฤติกรรมของไอรีน เขาพบว่านางถูกฝึกอย่างหนักมาตลอดชีวิต และนางไม่เคยตั้งคำถามกับคำสั่งของราชาวิชเทเลย
 
"นางถูกล้างสมองมาอย่างดี..."
 
เขาต้องทำให้นางตื่นขึ้นจากความเชื่อนั้น
 
"ประกายแห่งการต่อสู้"
 
ค่ำคืนหนึ่ง วาดอนท้าประลองกับไอรีนที่ลานฝึก
 
"เจ้าคิดจะทำอะไร?" ไอรีนถามอย่างสงสัย
"ข้าอยากรู้ว่าพลังของเจ้าแท้จริงแล้วเป็นเช่นไร" วาดอนยิ้ม "หรือเจ้ากลัว?"
 
ไอรีนขมวดคิ้วก่อนจะชักดาบออกมา "ข้าจะไม่ออมมือ"
"เลือดและเงา"
 
เสียงดาบปะทะกันดังก้อง ไอรีนเคลื่อนไหวรวดเร็วอย่างที่วาดอนคาดไว้ นางโจมตีอย่างแม่นยำ ราวกับเป็นนักล่าที่เกิดมาเพื่อสังหารทุกเผ่าพันธุ์
 
แต่สิ่งที่วาดอนต้องการไม่ใช่เพียงแค่ประลอง
เขาต้องการกระตุ้น "บางสิ่ง" ที่ซ่อนอยู่ในตัวนาง
 
"ตื่นขึ้นเถอะ ไอรีน"
 
วาดอนจงใจใช้เงาของตนโจมตีไอรีนแบบที่นางไม่สามารถรับมือได้ นางถูกกดดันจนถึงขีดสุด ดวงตาของนางเริ่มเปล่งประกายแปลกประหลาด
 
"ใช่แล้ว... ปลุกพลังของเจ้าออกมา"
 
เลือดในตัวไอรีนเดือดพล่าน นางรู้สึกได้ถึงบางสิ่งที่ไหลเวียนอยู่ในร่างของตน
 
"ข้าจะไม่แพ้!!" นางตะโกน
 
ทันใดนั้น พลังบางอย่างก็ปะทุออกมาจากร่างของนาง
"ดวงตาสีเงิน"
 
วาดอนมองดูไอรีนที่ยืนอยู่กลางลานฝึก ดวงตาของนางเปลี่ยนเป็นสีเงินประกาย ลมรอบตัวนางหมุนวนราวกับมีบางสิ่งตื่นขึ้น
 
"สำเร็จแล้ว..." วาดอนยิ้มมุมปาก
 
"นี่แหละคือพลังที่แท้จริงของเจ้า... ไอรีน"
 
(พลังของไอรีนตื่นขึ้นแล้ว! วาดอนจะทำอะไรต่อไป?)