What the Love like Hell รักร้ายหลอมใจ นายเจ้าชายโลกันต์
เขียนโดย Killolat
วันที่ 9 ตุลาคม พ.ศ. 2567 เวลา 15.01 น.
แก้ไขเมื่อ 17 พฤศจิกายน พ.ศ. 2567 12.06 น. โดย เจ้าของนิยาย
3) ~สีผึ้ง~
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ
“ฮัลโหลดัมปี้ ฉันไม่ค่อยสบาย~ ว่างมะ แวะมาหาหน่อยดิ”
[โน๊ววว ไอมีเดท คิวซาลอนยาวเฟื้อยย โรเบิร์ตมายฮาร์ทเพิ่งบินตรงจากออสเตรเลีย]
“อิตุ๊ดซี่ติดผู้ ฉันอุตส่าห์ยอมเป็นหมาเพื่อแกตั้งหลายรอบ! Last Question! เพื่อนกับผัวจะเลือกใคร?!”
[ผัว!]
ติ๊ด
จบละ TToTT ขนาดซี้แน่นปึกอย่างนังดัมปี้ มันยังไม่เอาช้านน!
ขยุกขยิกๆๆ
บัดนาว เรามีห้องหรูระดับห้าดาว สาวสวยเวรี่ๆ ฮอตตัวร้อนรุม และตุ่มพญาคันคากที่แถมมาจากน้ำมนต์เมื่อวาน ซึ่งมันทำให้ฉันเกาทั้งคืนไม่ได้นอน!
โทรหาป๋าก็ไม่รับ สายต่อไปเซย์ฮายป้าจี๊ดแกหน่อยละกัน >0<
“เฮโล้ว!”
[ไฮ้ย๊ะ! อั๊วโดนผีหลอกรึป่าว ลื้อเนี่ยนะตื่นเช้า???]
“น้ำมนต์ป้าใส่อะไรไปวะ! ผื่นขึ้นเต็มตัวฉันเลย!!!”
[เดี๊ยะ! ตบปากตามอายุขัยซะอิหนู! ลื้อกำลังลบหลู่สิ่งศักดิ์สิทธิ์!!! มันเป็นวิบากกรรมตามสนอง ไม่ได้เกี่ยวกะน้ำมนต์อั๊ว!]
“แล้วอั๊ว เอ้ย! ฉันต้องทำยังไงอะป้า >o<”
[เนื้อคู่ช่วยลื้อได้]
ติ๊ด
ทำไมทุกคนต้องตัดสายใส่ฉัน น้อยใจแล้วน๊าาา T^T
ละเนื้อคู่คืออะไร? หมูปิ้งสองไม้ใช้แทนได้ป่ะ ฉันไม่อยากยุ่งกะไอ้ถ่อยนั่นอะ
ขยุกขยิกๆๆ
เฮ้อ~ ทัมใจ =o=
เช็คอินต่อศรีสมร คัมม๊อน!~
“ฉันต้องการเบอร์นักเรียนชื่อ ‘แม็กม่า’ เอาทั้งเบอร์หลัก เบอร์รอง เบอร์ฉุกเฉิน เบอร์ติดต่อผู้ปกครอง บ้านเลขที่ด้วยก็ดี เฮอรี่!!! น๊าวว!!!”
ติ๊ด
คราวนี้ฉันชิงตัดสายก่อน โฮะๆ ไม่ได้แอ้มฉันหร๊อกนังเลขา ^0^
No halo~ Baby, I'm the reason why Hell's so hot~
ติ๊ด
“โทรกลับมาทำไมศรีสมร!!! หูหนวกเร๊อะ!!!”
[ขะ ขอโทษค่ะคุณเบอ…เอ้ย เชอรี่ ตะกี้แมวรับสาย]
“ฉันบอกว่าอยากได้เบอร์…!”
ติ๊ด
กรี๊ดดดด!!!!! กล้าตัดสายฉันหรอย๊ะยัยแก่สอนสะหมี~
ตู๊ด…ๆ…ๆ…ๆ…
งึ๊ด! แมวแดรกเครื่องไปแล้วรึไง? ทำไมโทรไม่ติด >[]<
พอ! เสียเวลา! มีใครช่วยฉันได้บ้างเนี่ย?
…
“ฮัลโหลโย…นายมีเบอร์แม็กม่ามั้ย?”
[เดี๋ยวส่งให้]
ติ๊ด
โยตอบกลับแค่ 3 พยางค์ก่อนตัดสายใส่อย่างไร้เยื่อใย
ToT เจ็บกระดองใจ! โอ๊ยยย เจ็บกระดองจายย~
คอยดูเหอะ! ถ้าไม่คุ้มนะไอ้หัวแดง ฉันจะถอนผมนายไปทำพริกหม่าล่า!!! >0<
[ร้านแม่ทองหยองสวัสดีคร้าบ~]
ฮึ๊ ไรนะ??
อุ้ย เขิล โทรผิดเหรอ >\\<
ติ๊ด
อ่าว…ลองกดอีกทีก็เบอร์เดิมนี่หว่า
[ร้านแม่ทองหยอง จะเอาอะไร?]
เสียงปลายสายเหวี่ยงๆ ค่อยคุ้นหูหน่อย
“ขอสายแม็กม่า”
[พูดอยู่]
เยส! เหี้ยม ห้วน ถ่อย รับประกันของแท้ล้านเปอร์เซ็น d>v<b
“ฉันเชอรี่-”
ติ๊ด
โว้ย~ คนสวยนะย๊าา ไม่ใช่คอลเซ็นเตอร์! พูดยังไม่ทันจะจบประโยคตัดสายเฉย!
โทรกลับไม่ติดด้วย…กรี๊ดๆๆๆๆ มันบล็อคเบอร์ช้านน!!! >[]<**
ได้ดิ คุยดีๆ ไม่ชอบ เดี๋ยวนายเจอฉันแน่ไอ้หัวพริก!
ร้านแม่ทองหยองใช่มั้ย? ฉันบันทึกลงซีรีบรัมเรียบร้อย!
อากู๋ เฮ้ล มี พลีสส~
“สั่งของหน่อยค่าา”
[เอาเท่าไหร่จ้ะหนู?]
เสียงแก่หวานใส Service mind ต่างจากไอ้นรกนั่นลิบลับ
“เหมาหมดค่ะ แต่ขอคนชื่อ ‘แม็กม่า’ มาส่งนะค้าา ^0^ พอดีว่าซี้กันที่โรงเรียน”
[ไอ้แม็ก! แฟนแกโทรมา เอาของไปส่งให้แม่ด่วน…รอหน่อยนะจ้ะหนู 10 นาที ปรู๊ดเดียวถึง~ เดี๋ยวปั๊ดตบเกรียนแตก! ชักช้าลีลา…]
ติ๊ด
รู้เลยไอ้หมอนี่มันติดเชื้อหมาบ้ามาจากใคร -o-; คุณแม่คื๊อแรงโพดด~
…
No halo~ Baby, I'm the reason why Hell's so hot~
“ตือดือตือ ดื๊อดือ~”
Inferno~ Baby, I'm the reason why bad's so fun~
“Hell's so hot~ Oh, so hot~”
โฮะๆ มีความสุขจุง ^0^ ไม่ได้ฟังริงโทนจนจบนานละ
เป็นไงจ้ะ ร้อนมั้ยเอ่ย นรกโลกันต์~ ร้อนยิ่งกว่าแม็กม่าเลยล่ะซี้~
ใช่ ฉันหมายถึงหัวแดงๆ ของนายนั่นแหละ :p
จุ๊ๆ ท่อนที่ฉันชอบกำลังมา
Manic like a chandelier, crack the ceiling~
“Marie Antoinette cause she's lost-her-head~”
ก็นั่งฟังเพลงเริ่ดๆ ตะไบเล็บรอไปดิค้าา ปล่อยให้ผู้เค้าตามตื๊อบ้างไรบ้าง ^3^
ขยุกขยิกๆๆ
ไอ้อาการคันนี่ก็ขัดมู้ดจริ๊ง -*- เออๆ เห็นแก่ความพยายาม รับหน่อยก็ได้
“อุ๊ต๊ะ ใครง่า~”
[ยัย-]
ติ๊ด
ว้าย~ อะไรเอ่ยโดนตัดสาย
ปิ๊งป่อง~ เจ้าชายโลกันต์ไง โฮะๆ ^o^
No halo~ Baby, I'm the reason why Hell's so hot~
เดี๋ยวน้าา ขอแปะๆ สีผึ้งเพิ่มความเป็นสิริมงคลก่อน
คิดดี พูดดี ทำดี จงรักจงหลง โอมเพี๊ยง!
[เฮ้ย! ยัยเบอรี่เน่า! นิสัยเสีย! สันดานบูดทะลุจอ! ง่อยแดรกรึไงวะ สั่งของแล้วไม่ยอมรับสาย!!!]
<(>~<)> อึ๋ย~ เลเวลปากระดับนี้สีผึ้งทั้งกระบะก็เอาไม่อยู่
“บั่บว่าเดี๊ยนเพิ่งอาบน้ำเสร็จ เดี๋ยวจะส่งเบลบอยไปช่วยขนนะจ้ะ สุดหล่อ~”
ติ๊ด
ฮิๆ คนมันเกิดมาสวยอ่ะเนอะ ^.^ เสน่ห์ฉันคงร้ายแรงเกินต้านทาน จนตานั่นทนไม่ไหวกดตัดสายหนีหางจุกตูด
…
ก๊อกๆ
แอ๊ด~
เสื้อกล้ามขาว บึกบึน กางเกงยีนส์ เหงื่อโชก ผ้าขนหนูพาดบ่า ครบเซ็ตกรรมกร
…แต่ทำไมดูหล่อจัง
ไม่เชื๊อ ไม่เชื่อ~ ขยี้ตาแป๊บนะ เผื่อผีอำ >_<
“ส่งของครบแล้…เชี่ย!!! O_o นึกว่าเมนูใหม่ คางคกดริฟสตอเบอรี่! เธอไปทำอะไรมาวะ? เล่นยาอ่อ??”
ไม่ต้องมาเสแสร้งส่งสายตาเป็นห่วง ฉันรู้ว่านายกำลังบูลลี่!
ละนี่จะเดินวนให้ครบ 3 รอบเลยมั้ย สวดเสร็จเผาเลย…ไม่ใช่ละ! >0<
ขยุกขยิกๆ
“มองไร ไม่เคยเห็นเชอรี่ชุบคาลามายอ่อ? -*-”
“ชุบน้อยไปเหอะ สภาพนี้ตกถังคาลามาย รับจ๊อบเสริมเป็นพรีเซนเตอร์ยาแก้คันก็ไม่บอก…เออ มาถูกทางละ เหมาะกับคนคันคะเยอแบบเธอ”
ใจฮ่มๆ เด้อเชอรี่ อย่าฟ้าวหยุมหัวสา…
คิดดี พูดดี ทำดี u0u~ สีผึ้งฉันต้องไม่เสื่อม
“นายยกของไปไว้ในห้องหน่อยสิ ไหนๆ ฉันก็เหมามาเยอะ นั่งกินด้วยกันเน๊อะ~ ^_^”
“อะไรเข้าสิงวะ -_-”
ไอ้ๆๆๆๆ…ฮึบ! ใจเย็นๆ
“ฉันเหง๊าเหงา~”
“แหงแซะ สภาพนี้ใครจะกล้าเข้าใกล้”
“หมอดูบอก ถ้าได้นายจะหายดี ^3< ”
“เป็นบ้าอ่อ ป่วยก็ไปโรงบาลนะ”
“อะ 3000 คืนนี้อยู่เป็นเพื่อนฉันที - -+”
เพี๊ยะ!
โอ๊ย~ เจ็บบ >0< ตีมาได้ ตุ่มหนองแตกหมดล๊ะ!
“นู่น บาร์โฮส ข้ามฟากไปสามก้าวถึง เอามั้ยล่ะ เดี๋ยวฉันโทรตามให้!”
“ไม่เอาๆ! ฉันอยากได้นายย~ o>o<o”
“เฮ้ย!!! หน้าด้าน! พูดมาได้ไม่อายปาก! เธอแม่งเป็นผู้หญิงประสาอะไรว๊ะ!!!”
“ของกินก็แบ่งให้! เอาเงินฟาดหัวแล้ว! แถมฉันออกจะสวยเริ่ดสะแมนแตน! นายจะเอาอะไรอีกย๊ะ!!! >[]<”
แม็กม่ากุมขมับทำหน้าโคตรปวดเฮด
หมับ!
มือใหญ่ตะครุบกรามฉันสะดุ้งเฮือก O_O แรงควายบังคับดัดหน้าหันซ้ายขวาเป็นเกียร์กระปุก
“เนี่ย! บ้านฉันเรียกอิสุกอิใส ไม่แกะๆ เกาๆ กินยานอน 2-3 วันเดี๋ยวก็หาย! เชื่ออะไรงมงาย เกิดมาเพิ่งเคยเจอพวกโง่ยอมเสียตัวเพราะหมอดู ควาย
ล้วนๆ! หัวเธอมีไว้แค่คั่นหูรึไงห๊า!!!!”
แง๊~ น่ากลั๊ว! ทำไมต้องตะคอกใส่ฉันแรงเบอร์นี้! TToTT
“ละดูปากดิ๊ ใครสั่งใครสอนให้เอาน้ำมันหมูมาพอก!”
“ประทานโทษ! It is a สีผึ้งย่ะ!!!”
กรี๊ดๆๆๆ ฉันชักจะทนมันไม่ไหวแล้วน๊าาาา!!!! >[]<
คิดดี ทำดี พูดดี จัดไปดิสีผึ้ง! เรามาทำทานกัน!
“ยิ่งแล้วใหญ่ กลัวไม่ได้เป็นส่วนหนึ่งกับธรรมชาติ? ฉันจะบอกอะไรให้ฟัง สัตว์สงวนอย่างเธ…อุ๊บ!”
แหมๆๆ~ เคยเห็นแต่ฉากพระเอกโมโหแล้วจับกดหรอจ้ะ
เออ! ดูไว้! ฉันนี่แหละ นางเอกโกรธเอะอะจูบ…!!!
ปากดีนักหรอ แม่จะกัดให้จมเขี้ยว
หัวดิ้นสู้มือ พอตกอยู่ใต้อาณัตินายก็เป็นแค่ไอ้ลูกหมา!
ลิ้นฉันผูกก้านเชอรี่ได้เชียวนะ ไม่มีทางที่นายจะรอด เว้นแต่ฉันยอมเมตตา…!
ฉันผละริมฝีปากอวบอิ่มออกหลังเสร็จกิจ ใช้นิ้วปาดเช็ดเสนียดจังไรรสหวาน กรีดยิ้มเยาะสะใจ มองเหยียดสมน้ำหน้าฉบับนางร้ายป้ายแดง
“อุ๊ย ต๊ายตาย~ ใครเค้าสอนให้เอาน้ำมันหมูมาพอกปาก! ^o^”
“ธ…ธ…เธอ!!!”
กิ้วๆๆ~ แก้มแดงยังกะนางเอกการ์ตูนตาหวาน หน่อมแน้มซะไม่มี! >w<
“อ๊า~ ติดใจล่ะซี้ น่าเสียดาย…ฉันไม่อยากได้นายแล้ว! :p”
ปัง!
ฉันรีบหนีจัดการปิดประตูล็อคห้องเรียบร้อย!
หวังว่าท่านยม ท่านเทพ เจ้ากรรมนายเวร อะไรก็ช่างจะพอใจ แล้ว Remove ไอ้ผื่นคัน So Eww!~ นี่ออกจากผิวสวยๆ ของฉันซักที
อี๊~ แปรงฟันหน่อยดีกว่า >~< ขัดปากขัดลิ้นแรงๆ ด้วย เดี๋ยวเชื้อพิษสุนัขบ้ามันซึมเข้ากระแสเลือด!
ตื่อดึ๊ง!
อ๊ะ SMS จากไหนอี๊ก เว็บพนันบอลรึเปล่า?
[โอนเงินค่าขนมมาทาง xxxx กินให้หมดด้วย! ห้ามโยนทิ้ง! แม่ฉันตั้งใจทำมากกกกก ถ้ากินเหลือขอให้ชาติหน้าเกิดเป็นหมา Homeless คุ้ยเขี่ยเศษ
อาหารกินประทังชีวิตไปจนตาย อ้อ วันนี้ฉันจะคิดซะว่าจูบหมา ละอย่าสะเออะโผล่หน้าหลอนๆ มาให้เห็นอีกนะ อิป้าโรคจิต!!!]
“กรี๊ดๆๆๆๆๆๆ o>[]<o”
มันคิดว่ามันเป็นใคร๊!? กล้าด่ากันขนาดนี้เลยหรอ ไอ้เด็กปากไม่สิ้นกลิ่นน้ำนม! นายกับฉันห่างกันแค่ 3 ปีเองนะย๊าา
อย่าคิดว่าฉันจะยอมนะเว้ย!!!
ติ๊ง!
[กราบป้าสิลูก! ติดใจก็บอก เผื่อว่าฉันจะใจอ่อน! ยอมให้นายจูบบาทา!!!]
ตื่อดึ๊ง!
[จูบตูดหมายังดีกว่าปากเธอ!!!!!!]
กร๊อบ
หักนิ้ววอมมือรอไว้เลย!
สงครามอัศเจรีย์(!) ปะทะฝีนิ้วไม่จบลงแค่นี้แน่!!!!!!!!
ถ้าวันนี้ฉันไม่ชนะ! ก็อย่าหวังว่าแกจะได้นอนเลยไอ้หัวแด๊งงงงงง!!!!!!!!!!!!!!!
(จบตอน)
Cr. Inferno - Sub Urban & Bella Poarch
คำยืนยันของเจ้าของนิยาย
✓ เรื่องนี้ฉันแต่งขึ้นเอง
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ