What the Love like Hell รักร้ายหลอมใจ นายเจ้าชายโลกันต์

-

เขียนโดย Killolat

วันที่ 9 ตุลาคม พ.ศ. 2567 เวลา 15.01 น.

  7 บท
  4 วิจารณ์
  238 อ่าน

แก้ไขเมื่อ 14 ตุลาคม พ.ศ. 2567 07.02 น. โดย เจ้าของนิยาย

แชร์นิยาย Share Share Share

 

2) ~น้ำมนต์~

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ


“บ้านเธอหรอวะ? - -;”

 

ไอ้หัวแดงมองเหยียดฉันสลับกับเพิงหมาแหงน

 

Are you กวนteen?

 

ฮึ่ย~ ฮึบไว้เชอรี่ ฮึบไว้! ต้องล่อมันเข้ารังโจรให้ได้!!! >^<

 

“Ya~ เข้ามากินน้ำกินท่าก่อนซี้ ^0^”

 

ฉันตีเนียนเฟรนลี่กวักมือเรียกป่อยๆ

 

“=_=”

 

หน้ามันโคตรระแวง

 

เค๊ เปลี่ยนแผน

 

หมับ!

 

ฉันโดดเกาะแขนแนบชิด กัดปากยั่วขยิบตาแบบแซ่บซี๊ดพริกครึ่งสวน

 

เจอช๊อตนี้เข้าไปเป็นใครก็ระทวย~<3

 

“…”

 

ฮัลโหล๊วว Why you มองบนย๊ะ?? สาวสวยอยู่นี่โว้ย!

 

ซ่าาาาา

 

“กรี๊ดดด!!!!~”

 

ใครมันบ้าเล่นสงกรานต์เดือนมิถุนา! 

 

“ไอ้หย๋า~ ซอรี่ๆๆๆ”

 

กะเน็คๆๆ วรั้ย! ไม่ใช่ละ >0<

 

“สาดน้ำใส่ฉันทำไมห๊าป้าจี๊ด!?”

 

“ไหนๆ พวกลื้อก็เปียกละ เข้ามาอาบน้ำมนต์ล้างซวยก่อนสิ”

 

วุ้ว จีเนียส! ป้าแกเนียนปิดประตูตีแมวนี่หว่า 

 

“ฟรีมั้ยป้า? -o-”

 

ไอ้งกขวานผ่าซากชิงถามไม่เกรงใจใคร

 

“ฮุๆ อั๊วคนไทยน้ำใจล้วนๆ~ ^0^”

 

“^^ b”

 

หมอนั่นยิ้มชูฮกให้ป้าจี๊ด 

 

หูย~ แอบหล่อ…

 

ชิ! ก็แค่หล่อ! ข้อดีเท่าหางอึ่ง! >p

 

 

ป้าจี๊ดยื่นผ้าขาวม้าให้หมอนั่น ส่วนฉันได้ผ้าถุงลายแก๊แก่

 

“เดี๊ยนไม่อาบดีกว่า บั่บว่าผิวแพ้น้ำประปา ต้องชะโลมด้วยน้ำแร่ธรรมชาติจากยอดเขาเอเวอเรสต์โอนลี่ uou”

 

“ดัดจริต”

 

“ปากคอเราะร้าย! >[]< สมละนังเอวาไม่เอาแก๊!”

 

“ไอ้พี่โยมันก็ไม่เอาเธอเหมือนกันล่ะว๊ะ! -*-”

 

“กรี๊-/…ซุบซิบๆๆ”

 

ก่อนที่ฉันจะระเบิดเสียงกรี๊ดคอแตก ป้าจี๊ดแกก็สะกิดยิกๆ แอบกระซิบเตือนว่า

 

‘ถ้าไม่อาบพร้อมกัน ท่านยมจะเกรี้ยวกราด’

 

มือฉันสั่นขยุกขยิก ขบเขี้ยวเคี้ยวฟันกรอดๆ

 

งึ๊ด! งึ๊ด! งึ๊ดว๊อยยย!!!! ไอ้ยมบาลหัวเดาะเอ้ย! 

 

ในขณะที่ฉันกำลังหาทางระบายอารมณ์ ไอ้เนื้อคู่แดงแจ๋แล๋ก็มูฟออนไปหาโอ่งมังกรหลังบ้านแล้ว

 

เปรี้ยงง!!!

 

“เฮือก…! O[]O”

 

สายฟ้าฟาดทะลุฝ้าสังกะสี เฉียดนิ้วก้อยเท้าฉันไปนี๊ดเดียว ทิ้งรอยไหม้สีดำเป็นวงไว้บนพื้นแทนคำขู่

 

Please-Calm-Down ท่านย๊มม~ TT[]TT

 

Da*m ละผ้าถุงมันใช้ยังไงเนี่ย?? เกิดมาเคยใส่แต่ชุดคลุมอาบน้ำเกรดพรีเมี่ยม

 

ซ่าา ซ่าา ซ่าา

 

โอ้ยย ไอ้คนหลังบ้านก็จ้วงเอาๆ วิดน้ำมนต์หมดโอ่งละมั้ง

 

 

อ่าว บ่นแค่นี้ทำเป็นงอนมิดจี่หลี่

 

ม่ายย~ รอก๊อนน TOT ฉันยังอยากมีนิ้วก้อยน้อยไว้จิกส้นสูงปราด้าเริ่ดๆ นะย๊ะ

 

ปราณีตคืออะไรไอด้อนแคร์ คิดใหม่ทำใหม่ ใช้ไฟหน้าให้เกิดประโยชน์ ยัดผ้าเวรตะไลเข้าซอกนมโลด!

 

“แม็กม่าจ๋า~ ^0^ ฉันอาบด้ว…”

 

อั๊บแอ่

 

“กรี๊ดดด!!!!~”

 

เจ้าที่แร๊งส์! มีบักกะปอมตัวบะเอิ้บเกาะอยู่บนปากโอ่ง แถมมันยังจ้องหน้าฉันเหมือนหิวตับ >~<

 

“โว๊ย! หนวกหู -*- ”

 

หนุ่มล่ำเปลือยอกนุ่งผ้าขาวม้าแดงผืนบางชักสีหน้ารำคาญ หันหลังถูสบู่นกขุนทองต่อไม่สนใจ

 

“…”

 

ช่างหัวไอ้บ้านั่น ปัญหาใหญ่ระดับชาติตอนนี้คือสัตว์ประหลาดตัวเท่าแขนดำปิ๊ดปี๋ที่มองเฟียสตาขวาง 

 

อี๋~ น่ากลั๊ว! Get lost! บักกะปอม!!! ต่างคนต่างอยู่เด้อ~ >_<

 

ฉันค่อยๆ ย่องช้าๆ กลั้นใจกระดึ๊บทีละก้าวเข้าหาอีตาหัวแดง

 

อ๊ะๆๆๆ อั๊บแอ่…!!!

 

“กรี๊ดดๆๆ!!!~”

 

มันแลบลิ้นเล่นลูกคอขู่ วิ่งสิ่งคูณร้อยไล่กวดฉัน

 

ไม่อยู่แล้วโว้ยยย >[]<

 

อั๊บแอ้ๆๆ!!!

 

เจ็บแค้นเคืองโกรธโทษฉันไย ชาติก่อนฉันเอาโคตรเหง้าแกทำต้มแซ่บรึไงไอ้ตุ๊กฟาสต์แปด!~ TTOTT

 

สองมือกำผ้าถุงกระโจมอกดริฟต์รอบโอ่ง เล่นมอญซ่อนผ้าอยู่พักใหญ่กว่าไอ้คนใจดำจะยอมช่วย

 

หมับ!

 

มือใหญ่คว้าจับอั๊บแอผีอย่างง่ายดาย

 

มันยังพยายามตะเกียกตะกายมาหาฉันแบบเอาเป็นเอาตาย

 

อี๋~ ตัวปลิ้นดิ้นดุ๊บดั๊บน่ากลัวเว่อร์ คืนนี้ฉันคงเก็บไปนอนฝันร้ายแหง๋มๆ T-T

 

“โห่ ป๊อดว่ะ แค่นี้ก็กลัว”

 

“แค่นี้บ้านแกดิไอ้หัวซอส! ตัวมันใหญ่กว่าน้องชายนายอีก! >0<”

 

“เอ้า วอนซะละ! ปากแบบนี้อยากจุมพิตเจ้าชายกะปอมสิท่า ^^*”


 แอ้ๆๆๆๆๆ!!!

 

อี๋ๆๆๆๆ~ >-< มันร้องเหมือนเรียกพวกเลย

 

พรึด!

 

พรึ่บ!


“กรี๊ดดดด!!!!~ O[]O”

 

ตะลึงวัน! ไอ้เหลนสู้ชีวิตหลุดพรึดกระโดดพุ่งเกาะหน้าเดี๊ยน!!!

 

ตะลึงทู!! ฉันตกใจล้มหงายหลังแอ่งแม้งผ้าถุงหลุดอะหล่างฉ่าง!!!

 

ตะลึงทรี!!! ไอ้หัวแดงมันเห็นดอกบัวคู่ช้านนน แง๊!!~! TTTTOTTTT

 

ดุ๊บๆๆๆ

 

อัพเดทสถานการณ์อั๊บแอป่าคลานต่ำเกาะนม หัวแดงสะบัดหน้าหนีแก้มแดงเป็นตูดลิงเตรียมเผ่นแน่บ ส่วนฉันแข็งกลายเป็นหินเหมือนถูกสาป ปากสั่นพะงาบๆ พยายามร้องขอความช่วยเหลือ

 

“ซะ ซะ ซะ ซ่อย…ข่อยแหน่”

 

“ส…สระซอยอะไรนะ?”

 

โอ๊ย! งั๊วหลาย!!!

 

“ช่วยด้วย!!!! TT[]TT”

 

ดึ๊บๆๆ

 

“กรี๊ดๆๆ! มันจะกัดหัวนมช้านน ช่วยด้วยๆๆๆ กรี๊ดๆๆ!!!”

 

“เอ้อๆ ใจเย็นโว๊ย! หูจะแตก!!!”

 

ไอ้หัวแดงแรงฤทธิ์ลุกลี้ลุกลน หลับตาคว้าลมงมโข่งหาจิ้งเหลน

 

หมับ!

 

“กรี๊ด!!! นั่นนมฉันโว๊ย!”

 

พลั่ก!

 

ซ่งติงฉันทำงานไวกระตุกถีบหน้าเค้าหงายเก๋ง

 

“โอ๊ย~ อยากจับตายอะยัยป้าหัวนมดำ!!!”

 

“เฮ๊อะ! ของแกดีนักแหละ ไอ้เด็กหัวนมบอด!!!”

 

“เค้าเรียกหัวนมขี้อายโว้ย!”

 

“งั้นฉันก็สีโรสวู้ดย่ะ! o>\\\<o”

 

อ๊ะๆๆๆ อั๊บแอ๊!!!

 

“เฮือก…!!! ฮะ เฮลมี๊ TOT~”

 

พอได้เถียงกันเหมือนปลดแอก เราเลิกเกร็งใส่กันแล้ว แต่ไอ้อั๊บแอหื่นมันยังอยู่! T^T

 

“เดี๋ยวนะ ขอฉันลองเจรจากะมันก่อน…อั๊บๆๆ แอ่~”

 

“เจรจาพ่อง! รีบเอามันออกไป๊!!!”

 

“เอ๊า! ก็ฉันมองไม่เห็นอ่ะ เดี๋ยวไปตามป้าจี๊ดมาให้”

 

“ไม่เอ๊า…ยะ อย่าทิ้งฉันไว้คนเดียว กระซิกๆ T-T”

 

แอ๊ๆๆ

 

หุบป๊าก! ไอ้กะปอมวอนนาบีซุปตาร์ อยากมีซีนเหลือเกินนะแก๊~ TTOTT

 

ดึ๊บๆๆๆ

 

“กรี๊ดๆๆ!!! มันจะเข้าเชอรี่น้อยช๊านนน”

 

“แม่งเอ้ย…เธอบอกทางมา เดี๋ยวฉันจับออกให้”

 

และแล้วเกมคีบตุ๊กตาก็เริ่มขึ้น

 

“ซ้าย…ซ้าย! ปั๊ดโธ่! นั่นมันขวา! So dump! ตกลูกเสือรึไงห๊า!!! >o<”

 

“ลำไย! ซ้ายเธอหรือซ้ายฉันก็บอกดีๆ ดิว๊ะ!!!”

 

“ลงอีก…อีก เร็วๆ เร็วเด๊!”

 

“โว้ยย แม่คุณ! เอาออกเองเลยไป!”

 

กล้าขนาดนั้นฉันทำไปนานแล้วย่ะ >[]< โดนมันกัดนิ้วขาด แล้วฉันจะใช้อะไรถือหลุยส์วี๊ดตอง!

 

“อ๊ะ ตรงนั้นแหละ จับเลย!!!”

 

หมับ!

 

กรี๊ดดด!!!~ มันดริฟต์หลบ! ไต่ขึ้นหน่มน๊ม!

 

“อร๊ายย~ นั่นพุงฉัน! >\\\<”

 

“เธออย่าทำเสียงแปลกๆ ดิวะ เดี๋ยวคืนนี้ฉันฝันร้าย!”

 

“งั้นนายก็เอามือออกไปเซ่! T\\\T”

 

“แบบนี้ง่ายกว่า…มันอยู่ไหน?”

 

หมอนั่นปรับเสียงเบาลงแทบกระซิบ กันอั๊บแอตื่นหนี ฉันเลยทำตามบ้าง

 

“…ขึ้น”

 

มือด้านไต่สไลด์ตามลำตัวนุ่มนวล โคตรอีโรติก! >\\\<

 

“…ตรงนี้หรอ?”

 

พอน้ำเสียงเข้มห้าวแผ่วลงมันยิ่งดูอ่อนโยนปนเซ็กซี่

 

ตึกตักๆๆ!

 

ใจฉันเต้นระรัวเป็นกองชุด 

 

หรือนี่คือฉากที่ท่านยมต้องการ…?

 

“..อืม”

 

หวังว่าตานั่นจะไม่เก็บไปแซวทีหลังนะ ที่ฉันทำเสียงอ่อนระทวยเบอร์นี้

 

“ไอ้หย๋า!~ เด็กเวง พวกลื้อเล่นเซ็กส์ทอยอะไรกันหลังบ้านอั๊วะ!!!”

 

“กรี๊ดดดด!!!!~”

 

.

 

ป้าจี๊ดเดบิวต์ด้วยสำเนียงจีนภูธรทรงพลังทำแบล็คซาลามานเดอร์แลนหนี เหมือนมันกลัวถูกจับไปตากแห้ง -_-;

 

หลังจบเหตุการณ์พญายมข่มเหง ตุ๊กแกผีอาละวาด โชว์หนองโพ ฉันก็อาบน้ำมนต์ล้างซวยพอเป็นพิธี 2-3 ขัน ส่วนไอ้หัวแดงสวมผ้าขาวม้าผืนเดิมนั่งสบายใจเฉิบเป่าผม ร้องเพลงแก๊แก่ตามคลื่นวิทยุ

 

“พรหมลิขิตบรรดาลชักพา ดลให้มาพบกันทันใด~”

 

เสียงดีอยู่หรอก น่าส่งไปประกวดเดอะหวอย เอาทุนมาซื้อเพ็ดดีกรีเลี้ยงหมาในปากให้มันเชื่องลงหน่อย -o-

 

“ก่อนนี้อยู่กันแสนไกล พรหมลิขิตดลจิตใจ ฉันจึงได้มาใกล้กับเธอ~” 

 

อี๋~ เนื้อเพลงเสี่ยวเกิ๊น! >0< ขนลุกเฟร่อ!

 

“เออชะรอยจะเป็นเนื้อคู่ ควรอุ้มชูเลี้ยงดูบำเรอ~”

 

ป้าจี๊ดแกร่วมร้องประสานเสียง…

 

ส๊าธุ๊!~ พ่อแก้วแม่แก้ว วอนท่านยมเปลี่ยนมาจิ้นคู่นี้ทีเถ๊อะ >/|\<

 

“แต่ครั้งแรกเมื่อพบเธอ ใจนึกเชื่อเมื่อแรกเจอ ฉันและเธอคือคู่สร้างมา~ …เฮ้ย! มองไรวะ ไม่เคยเห็นคนร้องเพลงอ่อ”

 

ร้องเอื้อนจบท่อนก็หันมาตวาดฉันเลย ปากว่างเป็นไม่ได้! รับเท้าไว้ทานเล่นสักข้างมั้ย? 

 

“หึ๊ เพิ่งเคยเห็นควายออกลูก เพลงอะไรก็ไม่รู้เชยสะบัด! -^-”

 

“โห่วเธอ! ไม่รู้จักพี่เท่ห์ อุเทน ได้ไง? บ้านนอกว่ะ เนี่ย ‘Legend of ลูกกรุง’ เลยนะเว้ย น่าสงสาร…ตอนเด็กมีปมพ่องไม่เปิดให้ฟังอ่อ”

 

“Look at me! เมดอินอเมริกา! จะไปรู้จักเพลงลูกกรงลูกกรุงได้ไงก๊อนน อีกอย่างบ้านฉันเปิดแต่หมอลำ แน่จริงแข่งร้องจินตหราเด้ แตงโม๊ๆ แตงโม~ โด่ ลูกคอฉันไม่แพ้ใครหรอกย่ะ! >0<”

 

“เซาะกราวขนาด~”

 

ว๊าย! ทำไมไม่เข้าข้างฉันอะป้าจี๊ด 

 

ข้ามๆๆ สองรุมหนึ่ง Unfair! ตัดฉาก!!! 

 

.

 

-30 นาทีต่อมา-

 

ป้าจี๊ดตะล่อมไอ้หัวแดงทำพิธีแบ่งกรรมสำเร็จ โดยใช้ฉากอาบน้ำมนต์ระทึกขวัญเป็นข้ออ้างว่า ‘ผิดผี’ วิญญาณบรรพบุรุษจะพิโรธถ้าไม่ผูกดวงกัน โชคดีที่หมอนั่นมันไม่เชื่อเรื่องพวกนี้ เลยยอมทำให้จบๆ ไป เพราะขี้เกียจฟังฉันวีน

 

ขั้นตอนก็ไม่มีอะไรมาก ใช้สายสิณจน์ผูกข้อไม้ข้อมือแล้วนั่งฟังป้าแกบ่นมะงึมมะงึม -_-;;

 

เบื่ออ่ะ~ ขอตัดฉากอีกรอบละกัน

 

ชับ!

 

“อะ ของเธอ”

 

แม็กม่ายื่นแบล็คการ์ดคืนให้ก่อนกลับ

 

What?? ไม่ได้ร้อนเงินละนายตามฉันมาทำไม???

 

อ๋าา หรือว่า~

 

“ฮันแน่~ หลงเสน่ห์ฉันเหรอ ฮุๆ ^.^”

 

“ฮึ เก็บไว้กลัวเป็นเสนียดว่ะ เริ่มคันนมยิบๆ ละเนี่ย -o-”

 

“ธรรมด๊า พวกสัตว์นรกมันแพ้น้ำมนต์!”

 

“เนรคุณ รู้งี้ปล่อยให้ตกเป็นเมียตุ๊กแกซะก็ดี -*-”

 

“ไปเห่าต่อในนรกนู่นไป๊ ไอ้ปากปีจอ!!!~”

 

“เอ้อ! หูฉันก็ไม่อยากเจอเธอเหมือนกันแหละว๊ะ ยัยปากโทรโข่ง!!!”

 


 

(จบตอน)

 

Cr. พรหมลิขิต - เท่ห์ อุเทน พรหมมินทร์

 

 

คำยืนยันของเจ้าของนิยาย

✓ เรื่องนี้ฉันแต่งขึ้นเอง

คำวิจารณ์

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้


รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
คำวิจารณ์เพิ่มเติม...

โหวต

เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
0 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
0 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
0 /10

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้


แบบสำรวจ

 

ไม่มีแบบสำรวจ

 

 
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
ข้อความ : เลือกเล่นเสียง
สนทนา