What the Love like Hell รักร้ายหลอมใจ นายเจ้าชายโลกันต์

 
อวสานเพอร์เฟ็กเดท ร้องโอดโอยออลเดย์ออลไนท์
 
ถ่างตาเบิ่งโลกมา 21 ปี ไม่เคยปวดท้องเมนส์ปางตายเท่าวันนี้ T T
 
“โซเฟียคูลลิ่ง นุ่มสลิม ปีกกลางคืน 35 ซม.”
 
แม็กม่าวางถุงฟ่อแฟ่ใส่โกเต็กที่เพิ่งซื้อมาหมาดๆ ไว้บนโต๊ะกาแฟข้างโซฟาที่เดี๊ยนนอนฉุยฉาย
 
Oh expert! สมเป็นเด็กเทรนแม่ทองหยอง ผู้คว่ำหวอดในวงการเบ๊
 
“จะสูบหรอ?”
 
ฉันถามติงเมื่อเห็นฮีมุ่งไปทางระเบียง
 
“เปล่า เปิดไล่กลิ่นคาวปลา เห็นงี้ฉันสายคลีนเหอะ เหล้าไม่แตะ บุหรี่ไม่สูบ เน้นมั่วสุม”
 
“อ้าว แล้วไฟแช็คกับมีดคือ??”
 
ด้อนเซย์ยูจะพกไว้เจื๋อนคน พร้อมเผาศพทำลายหลักฐาน O{}O
 
โน๊โนๆ ฉันไม่อยากรับบทนางคอยปาดน้ำตาหน้าลูกกรงเด้อ
 
“ของรูมเมท วันนั้นรีบเลยเผลอหยิบกางเกงมันมาใส่”
 
เค๊ ตัดดราม่าไปอีกหนึ่ง
 
คราวนี้ฮีเปลี่ยนหมุดหมายหายเข้าครัว แล้วกลับมากับเซอร์ไพรส์สุดคิ้วทึ!
 
“เอ่า ถุงน้ำร้อน”
 
“วี๊ดดด แต๊งน้าา ตั้ลล้ากที่สุดเยย >w<”
 
ฉันรับถุงน้ำร้อนต้าวเรดแองกี้เบิร์ดขนปุกปุยวางแหมะแปะพุง
 
ฟินนาเล่~ ใจละลายไปพร้อมก้อนเลือดในมดลูก
 
ของขวัญชิ้นแรกจากมายบอยเฟรนด์สุโก้ยย
 
ถึงนกแดงเหมือนแอบด่่าว่าขี้วีน Anyway ยอมอภัยมณีดั้ย นายอุตส่าห์เทคแคร์ฉันนี่เนอะ ^^
 
“กาแฟมั้ย?”
 
อุ้ยตาย~ เหมือนได้แฟนเป็นเด็กเอนฯ จบเว้นต์คอลเรียกทนายโลด
 
เดี๊ยนจะเซ็นยกมรดกให้คนเน้!
 
“กิกิ้วว ขอคนชงแทนได้ป่าว~”
 
“ไม่ต้องแดรก!”
 
เอ๊า ไสสูพิโรธโพด? =_=
 
อะเคร เรดดี้น้อยถวายวัดคือเก่า
 
Wait! Wait! Wait! ฮีสะบัดหน้าหนี
 
ฮั่นแหน่~ เขิลอะเด้ สูนกลบเกลื่อนก็มิบอก >\\<
 
อยากจิฝ่าไฟแดงหราจ๊ะ คัมม๊อนๆ ~ แม่จะจัดชุดใหญ่ไฟกระพริบไถ่โทษที่เมื่อคืนทิ้งให้นอนห่อเหี่ยวบนโซฟา
 
อ๊ะ Forgot พักร่านแป๊บ
 
ขอยาดวกเข้าสตอรี่ที่เคยสัญญาว่าจะเหลาอย่างละเอียด
 
แม็กม่าตัดสินใจต่อยูนิเวอร์ซิตี้เดียวกับฉัน (ไอ้ที่ตั้งอยู่ข้างๆ ไฮสคูล) เพราะวงการตำรวจไทยสายขาวนั้นอยู่ยาก อย่างน้อยถ้าโดนเด้งก็ยังเหลือใบ
ดีกรี ดีกว่ารีบหักดิบไถเกรียนเรียนตำหนวด ซึ่งแม่ทองหยองหนับหนุน เพราะว้อนรูปรับปริญญาติดฝาบ้าน และเผอิญช่วงเสาะหาหอใหม่พอดี เขาเลย
ขออาสามาเป็นยามเฝ้าระวังนังศรีที่ห้องฉัน 2-3 วัน
 
So pity! โมเม้นต์เอื้อเบอร์นี้ ถ้าไอ้เมนส์ระยำไม่ทำพิษเราคงได้แซ่บกันซัก 10 ยก T^T
 
จิ้มๆ
 
=_=^
 
ร่างสูงที่นั่งซดคาเฟอีนล่างโซฟาปั้นหน้าเอือมสบถด่าในใจ เมื่อถูกสะกิดไหล่ขัดจังหวะ
 
“กินด้วย *0*”
 
แม็กม่าแพ้สายตาวิ้งๆ ใจดีช่วยเป่าฟู่ๆ ก่อนยอมยกแก้วให้ฉัน
 
ยึ๋ย >~< ขมปี๋เลยไอ้ชาย เพียวคอฟฟี่โนชูก้าของแทร่
 
“น้ำตาลป่ะ -o-”
 
“No problem รักเรามันหวานพอ ^^+”
 
แถวบ้านเรียกเชอรี่คอเหล็กไหล (ทองแดงกระจอกเกิน) Exe ผ่านเหล้าขมนับหมื่นกลม
 
เด็ก 17 ดริ้งค์ได้ รุ่นบิ๊กเบิ้มชิงสุราอวอร์ดอย่างเดี๊ยนมีหรือจะน้อยหน้า! -^-
 
บัดของแรงติดโคนลิ้น…ขอพักแพร๊บ
 
No halo~ Baby, I'm the reason why Hell's so hot~
 
“ตือดือตือ ดื๊อดือ~”
 
“รับซักทีดิ๊ป้า -*-”
 
“หุ้ว รีบเพื่อ? แค่คอลเซนเตอร์เอง - -^”
 
พูดแล้วดัดจริตจิบคอฟฟี่โชว์เก๋ๆ ตอกย้ำชีวิตขื่นขม
 
พรวดด!!!
 
“เฮ้ย! แม่เป็นสปริงเกอร์อ่อ! สกปรก!!!”
 
หัวแดงเจอกาแฟสแปลชสดพุ่งจากปาก ตวาดงึดชี้หน้าด่าฉอดๆ
 
ส่วนฉันช็อคติดอ่างประหนึ่งแผ่นเสียงตกร่อง
 
“มะ แม่ๆๆ”
 
“ห้ะ??”
 
“แม่ฉันโทรม๊าา! o [] o”
 
“ตกใจไร คนหนิไม่ใช่หน่อไม้กิมซุ่ง - -^”
 
แม็กม่าแขวะพลางหยิบทิชชู่เช็ดจุดเกิดเหตุ
 
รู้ตัวย่ะ ว่าไม่ได้เกิดจากกระบอกไม้ไผ่!
 
อึ้งทึ่งตะลึงงันเพราะมาดามคอลหาฉันครั้งแรกในรอบปีซื่อๆ
 
นี่คือลืมไปละว่ามีแม่ กู้เมมโมรี่แป๊บ
 
เฮโรอีนคนแรก in my life นางสวยเริ่ด เชิด หยิ่งและเจ้าเล่ห์ เอาเงินป๋าไปเปิดช็อปแบรนด์เนมจนบู้มบ้ามแล้วเทเค้าด้วย Reason หมดแพชชั่น.
 
ทริปชิมผู้รอบโลกล่มหรอมัม? หรือตูดทับยัวร์โฟนตอนเมคเลิฟ?? =o=
 
[ฮันนี๋~ ไอโกทูไทยแลนด์น๊าา Have surprise for you ด้วย!!!]
 
โอ้ย เปิดมาหูแทบแตก สมฉายาแม่ระฆังบิ๊กเบนที่ขุ่นป๋าสถาปนาให้
 
อือฮึ ชีติดค้างของขวัญเบิร์ดเดย์ฉันนี่นา เพิ่งผ่านไป 3-4 เดือนเองค่าา
 
“อยากได้หมากระเป๋า -0-”
 
[อะโฮะๆ เดี๊ยะจัดจึ้งกว่านั้น ดินเนอร์ทูไนท์นะมายเกิร์ล!~”
 
ติ๊ด
 
ตื่อดึ๊ง~
 
วางสายปุ๊บส่งโลปั๊บ
 
โอ้ว อิหยังน้อ My life เค้าลางกลิ่นตุๆ เนอะสาว
 
ปวดท้อง ปวดหลังและปวดหัว เค้าท์ดาวน์อีก 6 วันก่อนสิ้นปี
 
ขออย่างเดียวอย่าหมี่เหลืองให้ปวดใจ -_-;;
 
.
 
-18.07 น.-
 
(ณ ร้านอาหารแห่งหนึ่ง)
 
อ๊ะอา โลเคชั่นคุ้นๆ เหมือนเคยโดนน้ำพะโล้ราดมาก่อน
 
เยสเซ่อร์ ร้านที่แจ็คก้านัดดินเนอร์แล้วฉันเกือบตบกะอิเจนนี่เอง!
 
ระดับมาดามกีวี่ทำไมจองเรทมีเดียม หรือมันมีของลำในซอกหลืบ
 
จากประสบการณ์ตรงเมื่อคราวก่อน
 
อืม น้ำเปล่าอร่อยดี
 
พลั่ก!
 
“ว๊ายย~ ตาเสียหรือยายตาย! ทำไมไม่มองทางย๊ะ กรี๊ดๆ!!! > [] <”
 
ไอ้เสร่อหน้าไหนไม่รู้เดินชนฉันเกือบล้มกลิ้งเป็นโดเรม่อง
 
งึ๊ดๆ แม่จะสั่งสอนให้ว่าอย่าแหยมกับมนุษย์เมนส์!
 
“เชอรี่!?”
 
“…”
 
ปากรูดซิปปิดอัตโนมัติ บีคอสตรงหน้าเดี๊ยนคือแจ็คก้าตัวเบอเร่อ!
 
หมับ!
 
แม็กม่าที่ช่วยพยุงฉันไม่ให้ล้มเมื่อครู่ โอบไหล่แสดงความเป็นเจ้าของ
 
วรั้ย รู้สึกสวยบักคั่ก >0< แต่ใดๆ คือกลัวร้านบึ้มมากกว่า
 
“ชอบมองนมเหมือนเดิมเลยนะเฮีย”
 
เอ้อ ฉันเพิ่งรู้ชายฉกรรจ์ฮิตเซย์ฮายกันแบบนี้
 
ถุ้ย! ไม่ใช่ละ มันหาเรื่องชัดๆ = [] =
 
“เดทเหรอ ติดใจร้านนี้ล่ะสิ ^^;”
 
แจ็คก้า try to ฝืนยิ้มแซว
 
“ขนาดนี้แล้วเนอะ…ซักผ้ามั้ง - -^”
 
ก๊อดคงลืมประทานความเฟรนลี่ให้ฮี เอะอะแยกเขี้ยวสวบไปทั่ว = [] =
 
“เฮ้~ เบบี๋หิวจุงเบย >3< เรารีบนั่งกันเถอะ เดี๋ยวโต๊ะหาย!”
 
ฉันลนลานตะล่อมลากไอ้ต้าวชิวาว่าไปที่โต๊ะ
 
แต่ๆๆ แจ็คก้า Why you follow me?!
 
“อ่าว สงสัยระบบรวน…”
 
แจ็คก้าพึมพำหลังตรวจเช็คเลขโต๊ะจนแน่ใจ ทิ้งตัวนั่งรอบ๋อยฝั่งตรงข้าม
 
“…”
 
สังคมก้มหน้าทุกคนจ้องจอ ยกเว้นเดี๊ยนที่พลิกหน้าเมนูแก้เก้อ
 
เฮ้ลมี๊~ อึดอัดว้อย!
 
“แฟนเฮียมาด้วยป่ะ?”
 
เหลือเชื่อที่แม็กม่าเป็นฝ่ายเปิดบทสนทนา และถ้าแจ็คก้าตอบว่า ‘คนไหน?’ ฉันจะไม่แปลกใจเลยซักติ๊ด
 
“รออยู่ เธอบอกชอบอาหารไทย ^^”
 
หูผึ่งจ้า สาวใหม่ต่างด้าวซะด้วย?? C (- -)
 
“อ่อ ยัยฝรั่งเอวหวานที่เฮียเจอในผับ ชื่อไรนะ กีเนียน…/กวิเนเวียร์!”
 
แจ็คก้ารีบแก้คำทำฉันเกือบหลุดขำก๊าก
 
ฮ่าๆๆๆ!!!
 
แม็กม่านายกวนทีนป่ะเนี่ย!? คนอะไรวะชื่อนั้น ^0^
 
แต่ว่ากวิเนเวียร์เนี่ยคุ้นเคย ชื่อเต็มแม่ฉันเองแหละ เชยสะบัด!
 
…
 
เอิ่ม…Wait!?!
 
ภาวนาให้โลกกลมเปลี่ยนรูปทรง หักเหลี่ยมคมเว้าลึกเป็นแปดฉาก
 
“แจ็คก้าา~ You call me right ด๊าลิ้งง~”
 
เสียงกึกก้องทรงพลังดุจบิ๊กเบนหลอนประสาท ปรากฏร่างแหม่มสาวผมลอนทองหุ่นสะบึมในชุดเดรสรัดรูปโชว์สัดส่วน
 
มาดตัวมัมแห่งวงการนังงูพิษเลื้อยกอดคอหนุ่มหล่อจากด้านหลัง ปากแดงสดกรีดยิ้มร้ายเสยบลูอายส์มองเฟียส
 
ม่ายเจร๊งง < (O [] O) >
 
ล่อรุ่นแม่กันเลยเรอะแจ็คก้า!?
 
อันเดอร์ไลน์ is My MOM!!!
 
“Oh~ Your boyfriend? Is My boyfriend~ and My little girl~ ^^”
 
Everyone ช็อตฟีล เว้นมายมัมสุดสุนทรีย์ชี้โบ้ชี้เบ้ ซิงงะซอง like a เจ้าหญิงดิสนี่
 
ท่องไว้นะเชอรี่ แม่ฉันเหมือนฉันๆๆ …
 
โว้ย! แรดจริง! ยัยแก่กินเด็กเอ๊ยย!!! > [] <
 
“He is my destiny~ เราเจอกันคืนที่ฉัน Broken heart จาก My Ex husband! จ้องปุ๊บสปาร์คปั๊บ! จดทะเบียนสมสู่ เอ้ย! สมรส Yesterday!~”
 
“แม่เธอพูดเชี่ยไร…?”
 
คนข้างกายสะกิดแขนยิกๆ ให้ฉันช่วยทรานเสลด
 
ฮึ่ย! งึ๊ดก็งึ๊ด -*- ยังต้องกัดฟันพูดซ้ำอีกบ่
 
“…แจ็คก้ามันเป็นพ่อฉันแล้ว!”
 
“ชิบ…นับญาติยังไงวะ?”
 
“งั๊วเอ้ย! ประเด็นไม่ได้อยู่ที่อาแม็กม่ากับหลานเชอรี่…ฉันว่าเฮียนายอ่ะแปลกๆ”
 
“แม่เธอดิแปลก แม่มกินเด็กรุ่นลูก!”
 
“อะแฮ่ม ^^ มีอะไรคุยกันตรงๆ ดีกว่านะ”
 
เราปรึกษากันเสียงดังไปหน่อย จนแม่ฉันเริ่มหน้าเหวี่ยง แจ็คก้าเลยเข้าเบรค
 
เออ อัดอั้นมานานละ! เดี๊ยนฉะเลยละกัน!
 
“ที่นายเอาแม่ฉันเพราะอยากแก้แค้นเรื่องคืนนั้นสิท่า!!!”
 
ใบหน้ายิ้มแย้มพลันเปลี่ยนเป็นเรียบเฉย นัยน์ตาดาร์กช็อคโกแลตขุ่นมัวเดือดปุดๆ
 
ตึง!
 
เกิดเหตุตบโต๊ะทำเหล่าบ๋อยสะดุ้งโหยง แต่คราวนี้ไม่มีเศษอาหารให้กระเด็น มีเพียงอารมณ์เกรี้ยวกราดของแจ็คก้าที่สาดใส่กันเต็มเหนี่ยว
 
“พูดให้ได้อะไร? มั่นใจในตัวเองเกินไปมั้ง!”
 
“…”
 
ร่างสูงลุกหนีไปจัดการอารมณ์ก่อนได้ตั๊นหน้าฉันจริงๆ
 
“Like father, like girl!”
 
มายมัมด่าเสร็จรีบวิ่งแจ้นตามผัวใหม่
 
“เฮ้อ หมดอารมณ์กินละ!”
 
ส่วนไอ้หัวแดงข้างๆ ก็ทิ้งฉันไปอีกคน…
 
“กรี๊ดด!!! ฉันผิดตรงไหนห๊าาา!?! o>[]<o"
 

 
(จบตอน)